บททั้งหมดของ รักนี้ของหมอไน: บทที่ 51 - บทที่ 60

“ อย่าไปนะคะ ณิหลารักพี่หมอมาก “ เธอพูดในขณะที่เอาหน้าแนบกับแผ่นอกนูนแน่นของแฟนหนุ่ม “ แต่ณิหลาแค่กลัวเจ็บ “ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาที่กำลังยิ้มเอ็นดูเธออยู่ “ พี่ก็รักน้องมาก แล้วสัญญาว่าจะไม่ทำให้เจ็บ พี่จะรักน้องเหมือนกับทุกวัน “ มือใหญ่ลูบหัวหญิงสาว ณิหลาอมยิ้มให้คนที่เหมือนรู้ว่าเธอคิดอะไร ปากอิ่มเผยอออกมารับรสจูบที่เขาโน้มลงมามอบให้ “ อืม “ มือใหญ่ซุกซนจับล้วงเข้าไปที่ทรวงอกอีกครั้ง เขาบดขยี้มันอย่างเบามือ แต่กลับทำเจ้าของร่างตัวสั่นระริก ไม่นานเสื้อครอปตัวนั้นก็โดนถอดออก หน้าอกยอดสีชมพูกำลังทักทายเขา ไนยะเผยยิ้มพอใจในเวลาเดียวกันกับพี่เจ้าของทรวงอกที่นอนจ้องอยู่เขินหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ“ พี่หมอมองอะไรคะ “ “ มันสวยมากเลยนะณิหลา สวยเหมือนแฟนสาวของพี่เลย จ๊วบ“ ว่าจบเขาก็ก้มหน้าลงไปดูดที่ยอดอก“ อ้า…” เล่นเอาณิหลาร้องครางออกมาเสียงหลง กระนั้นเขาก็ยิ่งพอใจดูดจ๊วบจ๊าบเสียงดัง มืออีกข้างก็บีบคั้นทรวงอกอีกลูกอย่างเบามือ“ อ๊า พี่

บ้านของหมอดูหมอเดา“ คุณพี่เพ็ญพาน้องมาทำอะไรที่นี้คะ “ ณัฐลีหันไปพูดกับเพื่อนคุณหญิงของเธอ ซึ่งตอนแรกชวนกันบอกจะพาไปเที่ยว ที่ไหนได้ทำไมพาเธอมาดูหมอ“ ก็มาดูดวงดูอนาคตดูลูกดูหลานไงน้องณัฐ “ คุณหญิงเพ็ญพูดด้วยท่าทีตื่นเต้น ต่างจากณัฐลีที่เอาแต่ทำหน้าเบื่อหน่าย“ คุณพี่แต่น้องเคยเป็นหมอมาก่อนนะคะ น้องเชื่อแค่วิทยาศาสตร์เท่านั้น ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้หรอก “ “ โอ้ย ไหนๆ ก็มาแล้วเข้าไปดูด้วยกันเถอะไม่เสียหายหรอก เดี๋ยวค่าหมอพี่จ่ายให้น้องเอง “ แต่สุดท้ายณัฐลีก็โดนลากเข้าไปด้วยจนได้ “ กังวลเรื่องลูกชายกับผู้หญิงอายุน้อยกว่าอยู่ใช่มั้ย “ แต่เมื่อเข้ามาข้างใน หมอดูคนนั้นก็ทักเธอถูกเรื่องพอดี ณัฐลีจึงเกิดความสนใจขึ้นมา “ รู้ได้ยังไง “ เธอรีบนั่งลงต่อหน้าหมอดูข้างๆ คุณหญิงเพ็ญ“ ก็ต้องรู้สิ แถมยังรู้อีกด้วยนะลูกชายของคุณน่ะ จะไม่มีลูกมีหลานให้คุณอุ้ม “ ณัฐลีขมวดคิ้วจ้องหน้าหมอดู“ หมายความว่าไง “ “ ก็ลูกชายคุณน่ะสิ มีเนื้อคู่ที่มาเกิดบนโลกน้อยมาก นี้คุณคิดว่าเขาฟังคำสั่งคุณเรื่องห้ามมีแฟนสมัยเรียนหรือไง “ “ คุณรู้ได้ยังไง!! “ ณัฐลีตาโต หมอคนนี้รู้ถึงขั้นนี้เลยหรือ?“ ก็ต้องรู้สิ ที่ลูกคุณยั

หมอหนุ่มไฟแรงไนยะในวัย 25 ปี เดินไปมาทั่วโรงพยาบาลเพื่อทำความรู้จักกับเพื่อนหมอก่อนที่พรุ่งนี้เขาจะได้เข้ามาทำงานที่นี้วันแรก “ หมอริก หมอริกคะ ช่วยติดต่อเอาเลือดกรุ๊ปบีจากโรงพยาบาลอื่นให้หน่อยได้มั้ย “ เมื่อเห็นว่าเหล่านางพยาบาลกำลังชุลมุนวุ่นวาย ไนยะจึงได้เดินเข้าไปหา“ มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ “ “ อ้าว น้องหมอไนพอดีมีคนเจ็บคนหนึ่งเธอกรีดแขนตัวเองมานะคะ เธอเสียเลือดมาก น้องสาวที่มาด้วยกันร่างกายก็ไม่ตรงเกณฑ์ที่จะให้เลือด แล้วโรงพยาบาลก็ขาดเลือดกรุ๊ปนี้ด้วย นี่ถ้าหาไม่ได้แล้วจริงๆ ก็คงต้องเสี่ยงเอาเลือดน้องสาวเธอให้ “ พยาบาลอธิบายด้วยสีหน้าเป็นกังวล“ แล้วเธอเลือดกรุ๊ปอะไรครับ “ “ กรุ๊ปบีค่ะ “ “ ถ้าอย่างนั้นเอาเลือดผมก็ได้ครับ ผมจะบริจาคให้เธอเอง “ “ ค่ะ งั้นน้องหมอตามพี่มาทางนี้นะ “ “ วันนั้นพี่ให้เลือดกับพยาบาลแล้วก็กลับบ้านเลย เลยไม่ได้อยู่เจอวิสาหรือณิหลา พอตื่นมาทำงานวันต่อไปพยาบาลก็บอกว่าวิสาเสียแล้ว พี่ขอโทษนะที่เลือดของพี่รั้งชีวิตของวิสาไว้ไม่ได้ “ ไนยะบอก มือของเขาเกาะกุมและบีบเบาๆ ที่มือเล็กเนื่องจากเห็นว่าแฟนสาวของเขากำลังตาแดง ณิหลาเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มจางให้ “ วิสาทน

บ้านชานเมืองที่ดารินกับลูกพักอยู่“ เกือบไปแล้ว ทำไมหมอไนถึงให้คุณดารินมาอยู่ไกลขนาดนี้คะ โรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ๆ ก็ไม่มี “ นาราที่เพิ่งจะทำแผลให้ดารินเสร็จเดินออกมาพูดกับคุณหมอที่กำลังกล่อมรามินให้หลับอยู่ตรงโซฟา“ ก็เธอต้องการแบบนี้ ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง แต่ยังไงซะเราก็ต้องช่วยดูแลเธอต่อไปนะ นารามาดูแลดารินที่นี้ให้ได้มั้ย.” คนถูกถามทำหน้าเหมือนคิดแต่ไม่นานนักก็พยักหน้ายอมตกลง“ ได้ค่ะ นาราไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ ปัญหาก็คือเธอจะให้นาราเข้าใกล้หรือเปล่า “ คุณหมอกับคุณพยาบาลจ้องหน้ากันอย่างเคร่งเครียด “ ไม่!! ไนจะให้คนอื่นมาทำไม ดาก็บอกแล้วไงว่าดาไว้ใจแค่ไนคนเดียว “ เมื่อดารินรู้เรื่องเธอก็โวยวายใส่ไนยะ เธอไม่ยอมเพราะหวาดระแวงทุกคนไปหมด“ แต่นาราไว้ใจได้นะดาริน ““ ไม่!! ถ้าไนจะส่งคนอื่นมาดูแลแทน ก็ไม่ต้องส่งใครมา รีบพากันกลับไปซะ!! “ ดารินยื่นคำขาด ถ้าเธอเป็นคนอื่นเขาก็คงจะไม่วุ่นวายด้วย แต่นี้เห็นว่าเป็นเพื่อนสมัยเรียน แถมยังมีลูกที่ยังเด็ก ถ้าเธอเกิดคลุ้มคลั่งทำร้ายเด็กขึ้นมานี่แย่เลย“ ก็ได้ ผมจะคอยมาดูแลมารักษาดารินด้วยตัวเอง แต่มีข้อแม้ว่าดารินต้องให้นาราอยู่เฝ้า ไม่งั้นผมจะส่งหมอคนอ

บ้านพลอย“ อ้าว เห็นมาเอาเสื้อผ้าไปวันก่อน นึกว่าแกจะค้างกับพี่หมออีก 2-3 วันซะอีก “ พลอยไพรินเห็นเพื่อนเดินคอตกเข้ามาในบ้านก็ซักถาม แต่คนโดนทักนั้นไม่พูดเอาแต่เดินมานั่งที่โซฟาในบ้าน แล้วโน้มหน้าลงไปซบไหล่เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างกัน“ ฉันกลัวเสียพี่หมอไปว่ะพลอย “ “ ทำไมแกถึงพูดแบบนี้ “ “ ฉันกลัวตัวเองจะดีไม่พอ ที่พี่เขาจะอยากอยู่ด้วย “ คนพูดสะอึกเพราะน้ำตาเริ่มไหล “ ทำไมแกถึงคิดแบบนั้น พี่หมอเขาก็ดูรักแกมากนี้ณิหลา “ พลอยใช้มือช่วยเช็ดน้ำตาให้เพื่อน“ ฉันไม่รู้ “ “ เอ้า ไม่เอาน่าแกไม่ร้องสิ “ 2 วันต่อมา“ ไนไปไหน ?” ดารินที่ตื่นนอนมาไม่เจอหมอไนยะก็รีบถามกับนาราที่กำลังเดินเอาข้าวเช้ามาให้เธอ“ หมอไนเขาเอามือถือไปซ่อมค่ะ แล้วจะเลยไปเอายาให้คุณที่โรงพยาบาลด้วย “ “ อ๊าย!!! “ ดารินกรีดร้องออกมาอย่างขัดใจ “ คุณจะร้องโวยวายทำไมกันคะ “ นารารีบวางจานข้าวแล้ววิ่งเข้ามาห้ามปราม ใจคอแม่ดารินคนนี้จะไม่ให้คุณหมอไนยะได้มีโอกาสออกไปไหนบ้างเลยหรือไง “ แม่ครับ เดี๋ยวลุงหมอก็กลับมา “ รามินเดินเข้ามาหาแม่ แต่ดารินที่ดูเหมือนสติจะหลุดลอยไปแล้วรีบดึงลากลูกชายขึ้นมาบนเตียงแล้วบีบคอ อย่างกับเห็นผู้ร้า