All Chapters of หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำเจคอป บาร์ตัน หรือ อีกนามสกุลของเขาก็คือ สิริพัฒน์พนา ขมวดคิ้วยุ่งเมื่อคุยธุระสำคัญจบลง ใบหน้าหล่อเหลายุ่งเหยิงมีแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด ปัญหาที่เขาจะต้องเผชิญในคราวนี้มันหนักหนาสาหัสเอาการอยู่ และการจะต้องกลับไปอยู่ในดงอสรพิษนั้นมันไม่ง่ายและไม่อาจจะไว้ใจใครได้เลย แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เพราะเขาคิดว่าสามารถรับมือกับพวกญาติๆ ผู้หิวโหยเหมือนเปรตเดินดินได้อยู่แล้วแต่สิ่งที่เจคอปเป็นห่วงก็คือ ยายจำปูน ผู้เป็นยายแท้ๆ ของเขาซึ่งตอนนี้กำลังอยู่ในสภาวะที่เรียกว่าเป็นตายเท่ากัน“คุณ.. คุณตำรวจ.. คุ้นนนน”“อะไรของเธอนี่ยายบ๊องเรียกเสียงดังเชียว เสียงแหลมอย่างกะนกหวีดขี้หูฉันเต้นระบำแล้วมั้ง”เจคอปหันไปทำเสียงขุ่นๆ ใส่หญิงสาวหน้าแฉล้มที่มีอันต้องมาเกี่ยวข้องกันโดยไม่ตั้งใจ“ก็ฉันเรียกคุณตั้งนานแล้วคุณไม่หือไม่อือ เหมือนกำลังตกอยู่ในภวังค์รักอันแสนหวาน ฝันหวานอยู่รึไง” ยอดนรียิ้มเผล่ล้อเลียน“ไม่รู้อะไรก็อย่าเดามั่วๆ ฉันไม่ได้คิดถึงใครทั้งนั้นล่ะ กำลังเครียดๆ ว่าแต่เธอเถอะทำงานที่ฉันสั่งเสร็จแล้วเหรอ”“เรียบร้อยแล้วค้าบบบบ เจ้านายยยย มีไรจะใช้ไอ้ยอดอีกไหมครับทั่นนน..”ยอดนรีทำท่าทะเล้นจนเจ

ตอนที่2.และเหมือนว่า เขาเคยชินกับการที่มียอดนรีอยู่ในชีวิตไปแล้ว ในระยะเวลาเพียงสั้นๆ เท่านั้นเอง มันเป็นไปได้อย่างไรเขาก็ไม่อาจจะรู้ได้ แต่มันเป็นไปแล้ว โดยที่เขาก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ด้วย “หึ.. สบายใจล่ะสิ ตัวเองไม่ได้จ่ายสักบาทแต่เอาหน้าเสียยกใหญ่”เจคอปแกล้งประชดประชัน ความจริงแล้วเงินที่จ่ายไปกว่าเจ็ดหลักให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเหล่านั้นเขาไม่ได้เสียดายสักนิด ยังคิดว่ามันน้อยเกินไปด้วยซ้ำ เพราะที่นั่นมีเด็กนับร้อยชีวิต ความเป็นอยู่ก็ไม่ได้ถือว่าดีนัก เนื่องจากมีเด็กหลายคนและยังมีพนักงาน เจ้าหน้าที่ ที่ต้องดูแลพวกเด็กๆ อีก เขาคิดว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเด็กๆ เหล่านั้นในอนาคต“แหม.. ตอนนี้เราก็เหมือนคนคนเดียวกัน ของผัวก็เหมือนของเมียแหละน่า แม้จะแค่หลอกๆ ชั่วคราวก็เถอะ ผัวที่ดีต้องให้เมียออกนอกหน้าสิ”หญิงสาวทำทีค้อน เจคอปส่ายหน้ากับความแสบสันของเจ้าหล่อนนัก ยอดนรีไม่เหมือนผู้หญิงที่เขาเคยพบเจอมาก่อนเลยแน่นนอนว่า ชีวิตหนุ่มโสดหล่อรวย หน้าที่การงานดีอย่างเขา ย่อมมีหญิงสาวมากมายวนเวียนเข้ามาในชีวิต สมัยที่เขาอยู่อิตาลีคู่ควงของเขาก็ล้วนแล้วแต่เป็นสาวสังคมสวย รวย เก่งทั้งเรื่องง

ตอนที่4.บ้าจัง นังยอดแกคิดอะไรของแกเนี่ย.. หญิงสาวเอ็ดตัวเองในใจอย่างขัดเขิน“เมื่อคืนพี่ไปนอนที่ห้องคุณยายมา”ก่อนที่เธอจะคิดอะไรเลยเถิดไปไกล เจคอปก็เอ่ยขึ้นขัดความคิดฟุ้งซ่านของเธอเสียก่อน ยอดนรีพยักหน้ารับรู้ก่อนจะรีบเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวอย่างรวดเร็วแล้วออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าเขาไปยืนทอดสายตามองไปที่ท้องทะเลกว้าง ไหล่หนาบึกบึนตั้งตรงเรือนผมเต็มเล็มได้รูปปลิวน้อยๆ ตามแรงลมผู้ชายคนนี้หล่อมาก ขนาดมองข้างหลังก็ยังหล่อออร่าทิ่มตาแทงใจ.. ยอดนรีถอนใจอย่างอ่อนล้า เธอยอมรับกับตัวเองอย่างไม่อายเลยว่า หลงรัก เจคอปเข้าให้แล้ว รักตั้งแต่ตอนไหนนั้นเธอไม่รู้เลย หรืออาจจะวันแรกที่เขาพาเธอเข้าไปอยู่ในบ้านของเขาในฐานะแม่บ้านก็เป็นได้ จะว่าไปเจคอปเหมือนเทพเจ้ามาโปรดเธอเลยก็ว่าได้ หากไม่มีเขาเธอเองก็ไม่รู้จะอยู่อย่างไร จะกลับไปเป็นภาระแม่ครูที่บ้านเด็กกำพร้ารึเปล่า แต่เธอก็รู้ตัวและเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่ว่าไม่คู่ควรกับเขาแม้แต่น้อย หญิงสาวถอนใจแล้วรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วเดินไปยืนข้างๆ เขา “อะไร วิ่งผ่านน้ำรึเปล่าเนี่ย ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนอาบน้ำเร็วขนาดนี้มาก่อนเลย” เขาหันมามองแล้วขมวดคิ้วยุ

ตอนที่6.แต่สุดท้ายแล้ว พยาบาลที่เจคอปว่าจ้างไว้ก็ไม่สามารถมาได้ และเจ้าหล่อนก็ประสบอุบัติเหตุจนอาการสาหัส ชายหนุ่มหน้าเครียดเมื่อได้รับรู้ข่าว และรู้ได้ในทันทีว่านี่ ไม่ธรรมดา “แบบนี้ไม่โอเคเลย” ยอดนรีเอ่ยขึ้น“กลัวรึเปล่า..” ยอดนรีส่ายหน้าแล้วก็พยักหน้า เจคอป กอดอกมองอย่างไม่เข้าใจ“สรุป..?”“ก็กลัวบ้างไม่กลัวบ้าง บางทีก็กลัว บางทีก็ไม่กลัวไง”“ยายเด็กบ๊องเอ๊ย” เจคอปส่ายหน้ากับหญิงสาวที่ยิ้มจนตาหยีมาให้“นั่นแน่ พี่เจคยิ้มได้แล้ว ไม่เอาน่า อย่าทำหน้าเคร่งเครียดสิ ไม่หล่อเลย”หญิงสาวเข้ามาเกาะแขนเขาด้วยท่าทางประจบประแจงเหมือนเด็กๆ และเขาก็เริ่มชินกับการแสดงออกของเธอที่มีต่อเขา และเขาก็คุ้นเคยกับการมีเธออยู่ร่วมในชีวิต..มันเป็นไปได้ยังไงกัน แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ไอ้เจคที่คิดวอกแวกแบบนี้.. แต่มันก็เป็นไปแล้ว แกจะปฏิเสธความจริงไปทำไมวะ.. เสียงของมารร้ายสองตัวกำลังถกเถียงกันในหัวของเขา“คุณเจคคะ กลางวันนี้ทานจะอะไรดีคะ อรจะทำให้ทานค่ะ..”เสียงหวานๆ ของหญิงสาวหน้าหวานปานน้ำผึ้งดังขึ้นพร้อมกับร่างระหงเดินมาหา ยอดนรีหันไปมองแล้วยิ้มให้อรชรซึ่งอยู่ในวัยรุ่นราวคราวเดียวกันอย่างเป็นมิตร“งั้น

ตอนที่8.ทางด้านยอดนรีเมื่อหลบหน้าเขาเข้ามาในห้องน้ำก็จ้องหน้าแดงก่ำของตัวเองอยู่ในห้องน้ำอย่างขัดเขินกับความใจกล้าบ้าบิ่นของตน บวกกับคำท้าทายแกมให้กำลังใจของจารณที่บอกกับเธอว่า สมัยนี้ผู้หญิงไม่ต้องรอให้ผู้ชายเป็นฝ่ายเริ่มหรอก หากมั่นใจว่าคนนี้คือใช่ คือคนที่เลือกก็รุกเสียเอง เปิดหน้าลุยเลยขืนชักช้าจะเสียโอกาสดีๆ ไป เพราะคนอย่างเจคอปนั้นเพียบพร้อมสมบูรณ์แบบ ผู้หญิงที่ไหนก็อยากได้เขาอยากครอบครองเป็นเจ้าของเขา และแน่นว่า เธอไม่มีวันยอมให้ใครมาฉกเขาไปจากมือแน่นอน เจคอปจะต้องเป็นของเธอคนเดียวเท่านั้นชะนีหน้าไหนก็อย่าบังอาจมาแย่ง...“แต่จำไว้อย่างนะยอด อย่าไว้ใจใครบนเกาะนี้..โดยเฉพาะคนในคฤหาสน์ หรือแม้แต่คนที่เหมือนไม่มีอะไรให้ต้องกลัว..” แล้วยอดนรีก็อดที่จะนึกถึงคำพูดของจารณก่อนจะแยกจากกันไม่ได้ คำพูดนั้นหนักแน่นจริงจังและแฝงไว้ด้วยความห่วงใย จริงใจ...“รวมทั้งพี่จิมด้วยหรือคะ” “ใช่..” เขาตอบจริงจัง“เพราะบางครั้ง คนเราก็อาจจะทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ต้องการก็ได้ และนั่นล่ะคือสิ่งที่เจ็บปวดที่สุด..” “พี่จิม..” “จำไว้นะ อย่าลืม ระวังตัวให้ดีๆ และรีบทำตามฝันซะ..” ไม่วายที่เขาจะย้ำให้เธอทำใน