เจคอป บาร์ตัน หรือ อีกนามสกุลของเขาก็คือ สิริพัฒน์พนา ขมวดคิ้วยุ่งเมื่อคุยธุระสำคัญจบลง ใบหน้าหล่อเหลายุ่งเหยิงมีแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด ปัญหาที่เขาจะต้องเผชิญในคราวนี้มันหนักหนาสาหัสเอาการอยู่ และการจะต้องกลับไปอยู่ในดงอสรพิษนั้นมันไม่ง่ายและไม่อาจจะไว้ใจใครได้เลย แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เพราะเขาคิดว่าสามารถรับมือกับพวกญาติๆ ผู้หิวโหยเหมือนเปรตเดินดินได้อยู่แล้ว
แต่สิ่งที่เจคอปเป็นห่วงก็คือ ยายจำปูน ผู้เป็นยายแท้ๆ ของเขาซึ่งตอนนี้กำลังอยู่ในสภาวะที่เรียกว่าเป็นตายเท่ากัน
“คุณ.. คุณตำรวจ.. คุ้นนนน”
“อะไรของเธอนี่ยายบ๊องเรียกเสียงดังเชียว เสียงแหลมอย่างกะนกหวีดขี้หูฉันเต้นระบำแล้วมั้ง”
เจคอปหันไปทำเสียงขุ่นๆ ใส่หญิงสาวหน้าแฉล้มที่มีอันต้องมาเกี่ยวข้องกันโดยไม่ตั้งใจ
“ก็ฉันเรียกคุณตั้งนานแล้วคุณไม่หือไม่อือ เหมือนกำลังตกอยู่ในภวังค์รักอันแสนหวาน ฝันหวานอยู่รึไง” ยอดนรียิ้มเผล่ล้อเลียน
“ไม่รู้อะไรก็อย่าเดามั่วๆ ฉันไม่ได้คิดถึงใครทั้งนั้นล่ะ กำลังเครียดๆ ว่าแต่เธอเถอะทำงานที่ฉันสั่งเสร็จแล้วเหรอ”
“เรียบร้อยแล้วค้าบบบบ เจ้านายยยย มีไรจะใช้ไอ้ยอดอีกไหมครับทั่นนน..”
ยอดนรีทำท่าทะเล้นจนเจคอปอดหัวเราะกับท่าทางของเธอและพลอยหายเครียดไปได้บ้าง
“ไม่มีแล้วเธอไปพักเถอะฉันจะทำงานต่อสักหน่อย”
“คุณลาออกแล้วยังมีงานต้องทำอีกหรือ”
“มีสิ เยอะแยะเลย..”
เจคอปหันหน้าไปมองสวนหย่อมเล็กๆ ที่มันแทบจะแห้งเฉาตายเพราะขาดการดูแลเอาใจใส่ แต่บัดนี้สวนที่แห้งแล้งกำลังเขียวขจีชุ่มฉ่ำและมีสีสันของดอกไม้ต่างๆ ที่ยอดนรีหามาปลูก ทำให้บ้านหลังเล็กที่เหมือนบ้านร้าง บ้านผีสิงค่อยเป็นบ้านขึ้นมาหน่อย
“งั้นยอดไปพักแล้วนะ ทีมีเวลาให้ใช้แล้วไม่ใช้ เวลาพักผ่อนอย่าเรียกใช้เชียวนะ”
“นี่แม่คุณ ตกลงใครเป็นเจ้านายใครเป็นลูกน้องกัน”
“แหะๆ ยอดล้อเล่นน่า ทำซีเรียสเป็นตาแก่ไปได้ มีไรก็เรียกยอดนะคะ ไปล่ะ”
ว่าแล้วร่างระหงก็เดินตัวปลิวฮัมเพลงจากไป และคงไปขลุกอยู่ตรงไหนสักที่ในบ้านพร้อมกับหนังสือเล่มโปรดสักเล่มนั่นล่ะ เขาก็เพิ่งเคยเห็นผู้หญิงที่ชอบอ่านหนังสือและขลุกอยู่ในห้องสมุดและกองหนังสือมากมายได้ทั้งวันก็ตอนนี้ล่ะ
เจคอปละความสนใจจากยอดนรีชั่วครู่เมื่อมีสายเรียกเข้าจากเพื่อนรัก ชายหนุ่มรับสายทันที
“เป็นไงบ้างไอ้เจค” พยัคฆ์ถามอย่างห่วงใย
“งานหนักอยู่ว่ะ”
“แล้วอยากให้ช่วยอะไรมั้ย”
“ช่วยเป็นหน้าม้าให้หน่อย อยากได้ข่าวฉาว”
“เอาจริงดิ..” พยัคฆ์ทำเสียงกลั้วหัวเราะในลำคอ
“เออ.. จัดมา”
“ได้ตามคำขอเพื่อน ว่าแต่นายตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม”
“ลาออกแล้วพร้อมทั้งชกหน้าผู้บังคับบัญชาไปสองที”
“เฮ้ย.. เจ๋งว่ะ แสดงเก่งพอกัน”
“จัดข่าวใหญ่ให้ด้วย ฉันจะไปสะสางปัญหาคาราคาซังซะที”
“โอเคเลยเพื่อน.. งั้นแค่นี้นะ เตรียมรับข่าวร้ายข่าวฉาวได้เลย”
เจคอปถอนหายใจหนักๆ มองทั้งฟ้ากว้างไกลด้วยความหนักอึ้งในอก ตอนนี้ขอเวลาตั้งหลักสักนิด แล้วรับรองว่าคนที่มันบังอาจทำร้ายหัวใจของเขาจะต้องได้รับบทเรียนอย่างสาสม..
“รอผมก่อนนะครับคุณยาย อย่าเพิ่งเป็นอะไร อยู่รอผม อยู่กับผมไปอีหลายๆ ปีนะครับ”
เหมือนเขารำพึงฝากสายลมไปหาผู้เป็นยายซึ่งเป็นบุคคลที่เขารักมากที่สุด มากเท่าชีวิตเพราะหลังจากที่แม่ของเขาเสียชีวิต ก็มีเพียงยายเท่านั้นที่ดูแลเขามาตลอด ทั้งยังข้ามน้ำข้ามทะเลไปอยู่ดูแลเขาที่อิตาลีด้วย ทุกคนในครอบครัวบาร์ตันรักคุณยาย พ่อของเขานั้นยิ่งเทิดทูนคุณยายมาก หากท่านยังมีชีวิตอยู่ก็คงจะทำเหมือนที่เขากำลังจะทำ เจคอปคิดถึงพ่อแม่ของตนที่เสียชีวิตไปก่อนหน้านี้เมื่อสามปีที่แล้ว
“ใครที่มันทำร้ายคุณยายผมจะไม่ไว้ชีวิตมันแน่..”
แววตาชายหนุ่มกร้าวขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาตึงจัดเมื่อนึกถึงภาพของคุณยายจำปูนที่นอนอยู่ในห้องไอซียูและยังไม่ได้สติ หากเขาไม่ติดงานสำคัญจนต้องกลับมาจัดการที่กรุงเทพฯ เขาก็คงจะได้อยู่เฝ้ารอท่านฟื้นขึ้นมา แต่อีกไม่เกิน 48 ชั่วโมงเขาจะต้องกลับไปที่นั่นอีกแน่นอน
เกาะจำปูน เกาะแสนสวยที่ญาติๆ ทางแม่เขาอยากได้นักหนา และเขาเชื่อว่า หนึ่งในบรรดาญาติๆ ของแม่คือคนที่ทำร้ายคุณยายแน่นอน...
ตอนที่1.“หา อะไรนะ..” ยอดนรีผุดลุกขึ้นยืนมองเขาตาโต ดวงตาที่โตอยู่แล้วโตเท่าไข่ห่านก็คงไม่ผิดนัก เจคอปกอดอกมองเธอด้วยแววตาเรียบเฉย“ใช่.. ตกลงจะทำไหม งานสบายเงินดี แค่แสดงเก่งๆ รับรองรุ่ง ฉันจะทำตุ๊กตาทองเป็นของรางวัลให้ด้วยถ้าเสร็จงาน”“โห.. เจ้านายฮะ มันไม่ใช่งานง่ายนะฮะ ของแบบนี้ยอดต้องตีลังกาคิดอีกสักสามวันก่อนฮะ..”ยอดนรีพูดพลางทำท่าล้อเลียนตัวละครชื่อดัง ท่าทางของเธอยียวนเสียนัก หญิงสาวทำทียกมือลูบคางไปมา ดวงตาที่โตเท่าไข่ห่านเมื่อครู่ฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที เจคอปยกยิ้มน้อยๆ กับท่าทางของเจ้าหล่อน“เป็นอันว่าตกลง”“เฮ้ยยย.. เดี๋ยวก่อนสิคะ ยอดยังไม่ได้ตกลงเลย”“แค่เห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของเธอฉันก็รู้แล้วว่าเธอตกลง”“โห.. อะไรเนี่ย แววตาของยอดดูง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ไหน.. มันเป็นยังไง”หญิงสาวก้าวมาหยุดตรงหน้าแล้วแหงนเงยใบหน้านวลผ่องทำท่าทะเล้นใส่เขาโดยลืมไปว่าตอนนี้เธอกับเขาใกล้ชิดกันมาก เจคอปก้มลงมองหน้าคนที่ตัวเล็กกว่าและสูงแค่ไหล่ของเขาอย่างขบขันแกมเอ็นดู และก็มีอีกความรู้สึกแทรกเข้ามาซึ่งมันทำให้กายหนุ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่อาจจะหักห้ามได้ จนเขาต้องตีหน้าเข้มทำเสียงดุๆ ใส่เธอกล
ตอนที่2.และเหมือนว่า เขาเคยชินกับการที่มียอดนรีอยู่ในชีวิตไปแล้ว ในระยะเวลาเพียงสั้นๆ เท่านั้นเอง มันเป็นไปได้อย่างไรเขาก็ไม่อาจจะรู้ได้ แต่มันเป็นไปแล้ว โดยที่เขาก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ด้วย “หึ.. สบายใจล่ะสิ ตัวเองไม่ได้จ่ายสักบาทแต่เอาหน้าเสียยกใหญ่”เจคอปแกล้งประชดประชัน ความจริงแล้วเงินที่จ่ายไปกว่าเจ็ดหลักให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเหล่านั้นเขาไม่ได้เสียดายสักนิด ยังคิดว่ามันน้อยเกินไปด้วยซ้ำ เพราะที่นั่นมีเด็กนับร้อยชีวิต ความเป็นอยู่ก็ไม่ได้ถือว่าดีนัก เนื่องจากมีเด็กหลายคนและยังมีพนักงาน เจ้าหน้าที่ ที่ต้องดูแลพวกเด็กๆ อีก เขาคิดว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเด็กๆ เหล่านั้นในอนาคต“แหม.. ตอนนี้เราก็เหมือนคนคนเดียวกัน ของผัวก็เหมือนของเมียแหละน่า แม้จะแค่หลอกๆ ชั่วคราวก็เถอะ ผัวที่ดีต้องให้เมียออกนอกหน้าสิ”หญิงสาวทำทีค้อน เจคอปส่ายหน้ากับความแสบสันของเจ้าหล่อนนัก ยอดนรีไม่เหมือนผู้หญิงที่เขาเคยพบเจอมาก่อนเลยแน่นนอนว่า ชีวิตหนุ่มโสดหล่อรวย หน้าที่การงานดีอย่างเขา ย่อมมีหญิงสาวมากมายวนเวียนเข้ามาในชีวิต สมัยที่เขาอยู่อิตาลีคู่ควงของเขาก็ล้วนแล้วแต่เป็นสาวสังคมสวย รวย เก่งทั้งเรื่องง
ตอนที่3.“โอยยย.. อึดอัดชะมัดเลย” ยอดนรีทิ้งตัวลงบนเตียงกว้างแสนนุ่มหยุ่นจนร่างระหงเด้งขึ้นตามสปริงชั้นดีที่รองรับอยู่เจคอปส่ายหน้าช้าๆ อย่างขบขันกับท่าทางของเธอ ที่ทิ้งตัวลงนอนโดยไม่รักษากิริยา แทบจะเอาขามาก่ายหน้าผาก มีแต่ผู้หญิงจะนอนบนเตียงรอเขาด้วยท่วงท่าแสนเย้ายวนยั่วให้เขาอยากร่วมเตียงกับพวกเจ้าหล่อนให้ถึงพริกถึงขิง แต่ดูเจ้าหล่อนไม่ได้ใส่ใจตรงนั้น เพราะยอดนรีนอนกางแขนกางขาด้วยท่วงท่าแสนตลก ชายหนุ่มกอดอกมองเธอด้วยความขบขันแกมเอ็นดู อยู่กับยอดนรีเขาอารมณ์ดีได้ทั้งวันนั่นล่ะ“เป็นไงบ้าง.. พอรับมือไหวไหม”“รับมือกับศัตรูที่เผยโฉมต่อหน้าน่ะไม่ยากหรอกค่ะ แต่พวกแอบแฝงนี่สิ ต้องใช้เวลา แต่ยอดรู้ว่ามีแน่นอน เพราะยอดรู้สึกได้” หญิงสาวบอกตามที่รู้สึก“ยอดรู้สึกถึงสายตาอันเป็นอริราชศัตรู มันผู้นั้นต้องมาดร้ายหมายปองเอาชีวิตของข้าอย่างแน่นอน”ยอดนรีลุกขึ้นทำท่าทางขึงขังจริงจังเลียนแบบนักแสดงละครย้อนยุค แต่มันดูน่าขันมากกว่าน่าเกรงขาม“นี่แน่ะ เด็กบ้า สรุปเอาจริงเอาจังหรือแค่ล้อเล่นเนี่ย”เจคอปอดใจไม่ไหวเขกหน้าผากมนเบาๆ ไปหนึ่งที แต่เบาๆ ของเขายอดนรีก็คลำหน้าผากป้อยๆ มองค้อนเขาหน้ามุ่ย“ยอด
ตอนที่4.บ้าจัง นังยอดแกคิดอะไรของแกเนี่ย.. หญิงสาวเอ็ดตัวเองในใจอย่างขัดเขิน“เมื่อคืนพี่ไปนอนที่ห้องคุณยายมา”ก่อนที่เธอจะคิดอะไรเลยเถิดไปไกล เจคอปก็เอ่ยขึ้นขัดความคิดฟุ้งซ่านของเธอเสียก่อน ยอดนรีพยักหน้ารับรู้ก่อนจะรีบเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวอย่างรวดเร็วแล้วออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าเขาไปยืนทอดสายตามองไปที่ท้องทะเลกว้าง ไหล่หนาบึกบึนตั้งตรงเรือนผมเต็มเล็มได้รูปปลิวน้อยๆ ตามแรงลมผู้ชายคนนี้หล่อมาก ขนาดมองข้างหลังก็ยังหล่อออร่าทิ่มตาแทงใจ.. ยอดนรีถอนใจอย่างอ่อนล้า เธอยอมรับกับตัวเองอย่างไม่อายเลยว่า หลงรัก เจคอปเข้าให้แล้ว รักตั้งแต่ตอนไหนนั้นเธอไม่รู้เลย หรืออาจจะวันแรกที่เขาพาเธอเข้าไปอยู่ในบ้านของเขาในฐานะแม่บ้านก็เป็นได้ จะว่าไปเจคอปเหมือนเทพเจ้ามาโปรดเธอเลยก็ว่าได้ หากไม่มีเขาเธอเองก็ไม่รู้จะอยู่อย่างไร จะกลับไปเป็นภาระแม่ครูที่บ้านเด็กกำพร้ารึเปล่า แต่เธอก็รู้ตัวและเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่ว่าไม่คู่ควรกับเขาแม้แต่น้อย หญิงสาวถอนใจแล้วรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วเดินไปยืนข้างๆ เขา “อะไร วิ่งผ่านน้ำรึเปล่าเนี่ย ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนอาบน้ำเร็วขนาดนี้มาก่อนเลย” เขาหันมามองแล้วขมวดคิ้วยุ
ตอนที่5.เจคอปพยักรับยิ้มๆ จนเมื่อนางจารุวรรณออกจากห้องไปเขาจึงหันมามองหญิงสาวที่นั่งทำตาแป๋วอยู่อย่างขบขัน“เคยดูแลคนเจ็บคนป่วยตอนไหนน่ะเรา”“ก็ตอนนี้แหละค่ะ แหม.. งานแค่นี้ยอดทำได้ค่ะ เคยดูแลแม่ครูตอนเป็นไข้หนนึง” หญิงสาวบอกยิ้มๆ แล้วทำสีหน้าจริงจัง“พี่เจคคะเมื่อกี้..”“พี่เห็นแล้ว..” เจคอปบอกพลางก้มลงหอมแก้มเหี่ยวย่นของคุณยายอย่างแสนรัก“เจคสัญญานะครับว่าจะปกป้องคุณยายและจัดการกับคนที่ทำให้คุณยายต้องเป็นแบบนี้ให้สาสมกับความผิดของพวกมัน”คุณยายน้ำตาคลอมองหลานชายสุดที่รักด้วยแววตารักใคร่ แล้วกลอกตามามองยอดนรีด้วยแววตาเช่นเดียวกัน“ยอดก็สัญญาค่ะ ว่าหากยอดยังอยู่ไม่มีใครมาแตะต้องคุณยายได้ นับจากนี้ไป ยอดจะดูแลคุณยายเองนะคะ คุณยายจะต้องหายเป็นปกติแน่นอนค่ะ”“เราคงต้องทำกายภาพให้กับคุณยาย พี่จ้างพยาบาลพิเศษมาด้วย พรุ่งนี้ก็คงมาถึง”เจคอปบอกพลางไปยกถาดอาหารของคุณยายมาพิจารณา คุณยายเห็นถาดอาหารแล้วส่ายหน้าทำเสียงอืออาในลำคอเหมือนบอกว่าท่านไม่อยากกินอาหารในชามนั้นในขณะเดียวกันเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นก่อนจะเปิดออก นางอรุณีก็ก้าวเข้ามาในห้องพร้อมด้วยถาดอาหารเช้าของทั้งสอง“ขอบคุณมากครับน้านี
ตอนที่6.แต่สุดท้ายแล้ว พยาบาลที่เจคอปว่าจ้างไว้ก็ไม่สามารถมาได้ และเจ้าหล่อนก็ประสบอุบัติเหตุจนอาการสาหัส ชายหนุ่มหน้าเครียดเมื่อได้รับรู้ข่าว และรู้ได้ในทันทีว่านี่ ไม่ธรรมดา “แบบนี้ไม่โอเคเลย” ยอดนรีเอ่ยขึ้น“กลัวรึเปล่า..” ยอดนรีส่ายหน้าแล้วก็พยักหน้า เจคอป กอดอกมองอย่างไม่เข้าใจ“สรุป..?”“ก็กลัวบ้างไม่กลัวบ้าง บางทีก็กลัว บางทีก็ไม่กลัวไง”“ยายเด็กบ๊องเอ๊ย” เจคอปส่ายหน้ากับหญิงสาวที่ยิ้มจนตาหยีมาให้“นั่นแน่ พี่เจคยิ้มได้แล้ว ไม่เอาน่า อย่าทำหน้าเคร่งเครียดสิ ไม่หล่อเลย”หญิงสาวเข้ามาเกาะแขนเขาด้วยท่าทางประจบประแจงเหมือนเด็กๆ และเขาก็เริ่มชินกับการแสดงออกของเธอที่มีต่อเขา และเขาก็คุ้นเคยกับการมีเธออยู่ร่วมในชีวิต..มันเป็นไปได้ยังไงกัน แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ไอ้เจคที่คิดวอกแวกแบบนี้.. แต่มันก็เป็นไปแล้ว แกจะปฏิเสธความจริงไปทำไมวะ.. เสียงของมารร้ายสองตัวกำลังถกเถียงกันในหัวของเขา“คุณเจคคะ กลางวันนี้ทานจะอะไรดีคะ อรจะทำให้ทานค่ะ..”เสียงหวานๆ ของหญิงสาวหน้าหวานปานน้ำผึ้งดังขึ้นพร้อมกับร่างระหงเดินมาหา ยอดนรีหันไปมองแล้วยิ้มให้อรชรซึ่งอยู่ในวัยรุ่นราวคราวเดียวกันอย่างเป็นมิตร“งั้น
ตอนที่7.“ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะคะ”“ลำบากแน่นอน.. แผนการของพี่เจคจะต้องรวนเร”ยอดนรีครุ่นคิดในใจว่า จารณรู้เรื่องแผนการของเจคอปดีแค่ไหน แต่เธอจะไม่พูดถึงเรื่องนั้น“แต่ยอดรักพี่เจคจริงๆ นะคะ อยากเป็นเมียเขาจริงๆ ไม่ได้อยากเป็นแค่เมียรับจ้าง”“เคยมีคนบอกไหมว่ายอดโคตรตรง”ยอดนรีหัวเราะกับคำพูดทื่อๆ ของเขา ดูเหมือนว่ามิตรภาพของเธอกับจารณงอกงามอย่างรวดเร็ว“เคยค่ะ บ่อยไป เลยไม่ค่อยมีเพื่อนไงคะ”“หึหึ.. คนบางคนก็รับความจริงไม่ได้อะนะ”“แต่ยอดชอบนะ เพราะบางทีมันคัดกรองคนที่เข้ามาในชีวิตเราได้ดีมาก”“นั่นน่ะสิ แต่บางทีเราก็พูดความจริงกับคนที่เราอยากจะพูดด้วยมากที่สุดไม่ได้..” มีร่องรอยความเจ็บปวดแฝงในน้ำเสียงของเขา“มีอะไรจะระบายกับยอดไหมคะ แลกกันไง ช่วงปรึกษาปัญหาหัวใจ”“จะล้วงความลับพี่เหรอ”“แล้วมีความลับให้ล้วงไหมล่ะคะ” เธอถามทีเล่นทีจริง“มีสิ เยอะด้วย..” จารณยิ้มกว้างแล้วถอนใจออกมาหนักๆภาพหนุ่มสาวที่นั่งพูดคุยกันอย่างสนิทสนม หัวร่อต่อกระซิกกันนั้นทำให้ร่างสูงใหญ่ของเจคอปชะงัก และมองดูหนุ่มสาวทั้งสองเงียบๆ ใบหน้าเรียบเฉย แววตาก็เช่นเดียวกัน“ดูเหมือนทั้งสองคนนั้นเขาจะถูกคอกันนะคะ”เสียงหวา
ตอนที่8.ทางด้านยอดนรีเมื่อหลบหน้าเขาเข้ามาในห้องน้ำก็จ้องหน้าแดงก่ำของตัวเองอยู่ในห้องน้ำอย่างขัดเขินกับความใจกล้าบ้าบิ่นของตน บวกกับคำท้าทายแกมให้กำลังใจของจารณที่บอกกับเธอว่า สมัยนี้ผู้หญิงไม่ต้องรอให้ผู้ชายเป็นฝ่ายเริ่มหรอก หากมั่นใจว่าคนนี้คือใช่ คือคนที่เลือกก็รุกเสียเอง เปิดหน้าลุยเลยขืนชักช้าจะเสียโอกาสดีๆ ไป เพราะคนอย่างเจคอปนั้นเพียบพร้อมสมบูรณ์แบบ ผู้หญิงที่ไหนก็อยากได้เขาอยากครอบครองเป็นเจ้าของเขา และแน่นว่า เธอไม่มีวันยอมให้ใครมาฉกเขาไปจากมือแน่นอน เจคอปจะต้องเป็นของเธอคนเดียวเท่านั้นชะนีหน้าไหนก็อย่าบังอาจมาแย่ง...“แต่จำไว้อย่างนะยอด อย่าไว้ใจใครบนเกาะนี้..โดยเฉพาะคนในคฤหาสน์ หรือแม้แต่คนที่เหมือนไม่มีอะไรให้ต้องกลัว..” แล้วยอดนรีก็อดที่จะนึกถึงคำพูดของจารณก่อนจะแยกจากกันไม่ได้ คำพูดนั้นหนักแน่นจริงจังและแฝงไว้ด้วยความห่วงใย จริงใจ...“รวมทั้งพี่จิมด้วยหรือคะ” “ใช่..” เขาตอบจริงจัง“เพราะบางครั้ง คนเราก็อาจจะทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ต้องการก็ได้ และนั่นล่ะคือสิ่งที่เจ็บปวดที่สุด..” “พี่จิม..” “จำไว้นะ อย่าลืม ระวังตัวให้ดีๆ และรีบทำตามฝันซะ..” ไม่วายที่เขาจะย้ำให้เธอทำใน
ตอนที่46.อวสาน“ยอด ท้อง แล้วค่ะ เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน”“หา… จริงเหรอยอด ไชไย้ๆๆๆ พี่เจคจะได้เป็นพ่อคนแล้ว”เจคอปกระโดดตัวลอย แล้วโอบกอดร่างอวบอิ่มของเมียรักแน่นอย่างสุดแสนจะดีใจ ทั้งหอมแก้มซ้ายขวาอย่างสุดแสนรัก“เห็นไหมล่ะว่า ยอดน่ะเป็นสะใภ้ที่แสนดีแค่ไหน”“ครับเชื่อครับ เราไปบอกคุณยายกันเถอะ”“ค่ะ…” ยอดนรียิ้มกว้างแล้วจะเดินเคียงข้างไปกับเขา แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเจคอปหยุดเดินเสียดื้อๆ“มีอะไรคะ” หญิงสาวขมวดคิ้ว“ไม่ได้สิ เดี๋ยวยอดเหนื่อย พี่อุ้มดีกว่า”“บ้าพี่เจค ยอดไม่เหนื่อยหรอกค่ะ ยอดเดินเองได้ไปกันเถอะ ““ไม่เอา พี่จะอุ้ม” คราวนี้คนที่อยากจะอุ้มเมียรักทำท่างอแงเหมือนเด็กๆ แต่มันไม่ได้ดูน่ารักสักนิดเลย“เอางี้ ให้ยอดขี่หลังดีกว่า”“ได้ครับที่รัก มาเลย”เจ
ตอนที่45.“จ้าจาจ๋า” น้องเจมส์ชูแขนมาหานางจารุวรรณอย่างคุ้นเคยมากขึ้น และดูท่าจะติดคุณย่าเสียแล้ว“มาให้ย่าอุ้มหน่อยคนเก่ง” นางรับร่างของน้องเจมส์มาแล้วหอมแก้มยุ้ยๆ นั้นอย่างมันเขี้ยวและรักใคร่“ให้ป้ายอดอุ้มบ้างสิครับ”“ยอดอุ้มๆๆ” แล้วน้องเจมส์ก็โผมาหายอดนรีอย่างยินดี“ยอดฉวย..” น้องเจมส์เอ่ยขึ้นพร้มทั้งหอมแก้มยอดนรีอีกด้วย ยอดนรีกับริสาหัวเราะกับท่าทางแก่แดดของพ่อหนูน้อย“เจ้าตัวแสบนี่ประจบไปเรื่อย”“แววเจ้าชู้ออกแบบนี้ ได้พ่อมาเต็มๆ ใช่ไหมคะ” ริสาเอ่ยยิ้มๆ ล้อเลียนสามี“แหม.. ริสาก็ จิมเลิกเจ้าชู้ตั้งแต่เจอริสาแล้ว”“ขอให้จริงเถอะค่ะ เพราะถ้ามีวอกแวกสักนิดเจอดีแน่..”“ไม่กล้าหรอกจิมครับรักริสาคนเดียวและจะรักตลอดไป” จารณเข้ามาโอบกอดร่างบอบบางของภรรยาอย่างเอาใจ“พี่เจคก็เหมือนกันนะคะ ถ้าแอบวอกแวกนอกใจยอดล่ะก็..”ยอดนรีทำท่าเอานิ้วปาดคอและทำ
ตอนที่44.กว่าสิบปีที่ใช้ชีวิตร่วมกับนายจรัญก็ไม่ค่อยได้มาวอแวกับนาง และก็ต่างคนต่างอยู่ จนเมื่อเกิดเรื่องที่คุณยายพลัดตกบันได ซึ่งมีนายจรัญเป็นผู้เห็นเหตุการณ์และนางก็อยู่จุดที่เกิดเหตุพอดี ทำให้นางระแวงและกลัวว่าจะมีคนรู้เรื่องจึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อกลบเกลื่อนความผิดนั้น ทั้งที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนทำ แต่นายจรัญกลับมาทำทีพูดให้นางระแวงและหลงคล้อยตาม ว่าจะต้องจัดฉากสร้างเรื่องบิดเบือน เพื่อไม่ให้ใครสงสัยตนโดยหารู้ไม่ว่านั่นคือแผนการที่นายจรัญกับนางอรุณีวางแผนไว้ “ยอดบอกแล้วว่าคุณป้าน่ะ แกก็คนดีคนหนึ่ง” ยอดนรีบอกสามียิ้มๆ“แต่ก็เกือบจะเสียคนเพราะโลภมาก”“นั่นเพราะความคิดชั่ววูบนะคะ แต่พี่จิมก็รักแม่ของเขามาก ไม่อย่างนั้นคงไม่ขอร้องให้พี่เจคให้โอกาสแม่ของเขาหรอกค่ะ อีกอย่างพวกเขาก็น่าสงสารนะคะ สูญเสียคนในครอบครัวโดยที่ไม่รู้เลยมาเป็นสิบปี”“นั่นสินะ นั่นล่ะพี่ถึงเห็นใจจิมกับคุณป้า เลยอยากให้โอกาสแกแก้ตัว แต่ถ้าหากว่ายอดกล่อมไม่สำเร็จ พี่ก็คงไม่ใจร้า
ตอนที่43.หัวใจที่เคยแข็งกระด้างและเต็มไปด้วยไฟร้อนรุ่มที่สุมอยู่ในอกของนางก็พลันเย็นยะเยือก เมื่อเห็นใบหน้าของพ่อหนูน้อยที่เดินเตาะแตะเข้ามาในห้องนั่งเล่น น้ำตาที่แห้งเหือดไปก่อนหน้านั้นก็ไหลออกมาอาบแก้มอีกครั้ง โดยไม่รู้ตัว...“สวัสดีค่ะคุณยาย คุณ เอ่อ คุณ.. จารุวรรณ..”ริสาไหว้ผู้สูงวัยกว่าทั้งสอง ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับจารณอย่างอ่อนหวาน และพ่อหนูน้อยเมื่อเห็นจารณก็ยิ้มแป้นอวดฟันซี่เล็กๆ อย่างดีอกดีใจ“ป้อๆ ป้อจ๋า.. ถึง คิด ถึง..”“พ่อก็คิดถึงน้องเจมส์ครับ”น้องเจมส์ หรือเด็กชาย รณภพ ลูกของเขากับริสา อดีตผู้ช่วยฝีมือดีของคุณยายจำปูนที่ถูกนางจารุวรรณวางแผนบีบให้ออกไปจากเกาะ แต่เหตุการณ์ในครั้งนั้นก็ทำให้มีเด็กชายรณภพในวันนี้...“ธุจ้าคุณย่าจาจ๋าสิครับ”“ตุ๊จ้าจา” น้องเจมส์ยกมือป้อมๆ ขึ้นสวัสดีคุณย่าด้วยท่าทางตื่นเต้นยิ้มแย้ม แล้วพ่อหนูน้อยก็เอียงคอมองอย่างสงสัย“จ
ตอนที่42.“ฉันสัญญาว่าจะดูแลหนูอรให้ดี สัญญา..”นายทัศนัยเงยหน้ามองหลานสาวที่เพิ่งรู้ว่ามีตัวตนด้วยแววตาที่เปี่ยมด้วยความรักและคำมั่นสัญญา ว่าจะรักและดูแลทายาทของหญิงที่เขาเคยชอบมากจนถึงขั้นเกือบจะรัก และได้ทอดทิ้งไปเพราะความรักสนุก และไม่อยากจะมีภาระผูกพันในวันวาน แต่นับจากนี้ชายวัยใกล้ฝั่งก็บอกตัวเองว่าจะชดเชยทุกอย่างให้กับหลานสาวคนนี้อย่างดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้อรชรจะต้องมีชีวิตที่ดีอย่างแน่นอนเขาสัญญา...“ไปอยู่กับตานะหนูอร..”“ค่ะคุณตา”อรชรตอบรับด้วยรอยยิ้ม สองตาหลานกอดกันด้วยความรักที่ก่อเกิดขึ้นในใจได้ไม่ยาก และอรชรก็รอคอยวันที่เธอจะได้มีญาติที่แท้จริงสักคนมานานแสนนาน...คุณยายจำปูนมองสองตาหลานด้วยความสุข...“อรไปนะคะพี่เจค พี่ยอด..” อรชรบอกลาเจคอปกับยอดนรีอีกครั้งเมื่อถึงเวลาที่จะต้องจากไปแล้วจริงๆ ก็อดใจหายไม่ได้ แม้จะอาลัยอาวรณ์เจคอป
ตอนที่41.การตายของนางจำปาทำให้คุณยายจำปูนรู้สึกเวทนาไม่น้อย และนางก็ไม่อยากให้นางอรุณีหรือทัศนีย์ ต้องมีจุดจบเช่นเดียวกับแม่ของนาง อย่างน้อยๆ คำสั่งเสียของสามีที่รักที่เคยได้บอกไว้ว่า สงสารสองแม่ลูกคู่นี้ที่พบเจอแต่เรื่องราวเลวร้ายและตกทุกข์ได้ยาก อยากให้นางช่วยเหลือและชี้ทางที่ดีให้กับหลาน คุณยายเห็นแล้วว่า ญาติผู้พี่เป็นอย่างไร ดังนั้นนางจึงทำใจละวางความแค้นที่มีต่อนางอรุณีลงและให้อภัย เพื่อเป็นทาน เพื่อให้ตัวเองไม่ต้องผูกบ่วงเวรกรรมต่อกันอีก แม้นางจะสูญเสียลูกชาย แม้ว่านายจรัญไม่เอาไหนนัก เพราะชอบทำตัวเหมือนคนไม่เอาถ่าน แต่นายจรัญก็เป็นลูกที่ดี อย่างน้อยๆ เขาก็รักลูกเมียไม่เคยไปมีบ้านเล็กบ้านน้อย แม้จะเป็นหนุ่มเจ้าสำราญชอบเที่ยวเตร่ แต่การทำงานก็ไม่เคยมีปัญหา แต่ก็นั่นล่ะ.. นายจรัญผู้เป็นลูกชายนั้นอายุสั้นนัก จากไปเสียตั้งแต่ยังหนุ่มโดยที่ไม่มีใครรู้เลย และนางก็ได้นายจรัญตัวปลอมมาอยู่ข้างกายหลายปีทุกคนล้วนมีข้อดีข้อเลว เป็นส่วนผสมของมนุษย์ที่อาจจะไม่ได้สมบูรณ์แบบ แต่นี่ล่ะคือมนุษย์ เมื่อคุณยายจำปูน
ตอนที่40.“ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอนะนี.. ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ขอให้รู้ไว้ว่าฉันรักเธอกับลูกเสมอ จะไม่ทอดทิ้งเธอให้โดดเดี่ยวแน่นอน...”ยิ่งนายจรัญพูดนางอรุณีก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น อรชรเห็นเช่นนั้นก็เข้าไปกอดผู้เป็นแม่อีกคน สามคนพ่อแม่ลูกกอดกันร้องได้ด้วยความเศร้าเสียใจและผิดหวังกับความจริงที่ปรากฎอยู่ตรงหน้ายอดนรีกับเจคอปมองสบตากันด้วยความรู้สึกที่เวทนาสงสารสามคนพ่อแม่ลูกตรงหน้ายิ่งนัก เธอขยับเข้าไปใกล้แล้วกุมมือใหญ่ของเขาไว้ เจคอปบีบมือบางในอุ้งมือหนาของตนเบาๆ อย่างให้กำลังใจซึ่งกันและกัน...“เรื่องทั้งหมดนั้นเพราะฉันเอง.. ฉันคนเดียวที่ผิด” คุณทัศนัยเอ่ยขึ้น ดวงตาแดงก่ำมีน้ำตาคลอหน่วย“หากฉันไม่เห็นแก่ตัวและยอมมารับผิดชอบจำปากับลูกเสียตั้งแต่ตอนนั้นทุกอย่างคงไม่เลยเถิดมาจนเป็นแบบนี้”“ใช่.. เพราะคุณคนเดียว เพราะคุณ.. คุณทำลายอนาคตของผู้หญิงถึงสามคน ที่สำคัญคุณท
ตอนที่39.“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพี่จำปาพูดอะไรกับเธอบ้าง แต่ที่ฉันพูดไปก็คือความจริง และเพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ทางสายเลือด อย่างน้อยๆ พี่จำปาก็มีศักดิ์เป็นพี่ ฉันจึงยอมให้พี่จำปามาเสมอ อยากจะชดเชยอะไรหลายๆ อย่างให้ ตอนที่ลำบาก อยากได้เงินเท่าไหร่ก็ไม่เคยขัด ฉันกับพี่จักรหยิบยื่นให้พี่จำปาเสมอ แต่เหมือนพี่จำปาจะไม่ได้คิดอะไรเลย และไม่เคยพอใจในสิ่งที่ได้ นอกจากใช้ชีวิตเสเพลรักสนุกไปวันๆ ฉันเคยไปขอเธอมาเลี้ยง เพราะเห็นพฤติกรรมแย่ๆ ของพี่จำปา แต่เขาก็ไม่ยอม และบอกว่าหากฉันอยากได้เธอมาเลี้ยงฉันจะต้องให้พี่จักรรับพี่จำปากลับเกาะในฐานะเมียใหญ่ และให้ฉันเป็นเมียรอง ข้อเสนอที่เห็นแก่ตัวและเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งของพี่จำปากทำให้พวกเราเอือมระอา และเลิกไปวุ่นวายกับพี่จำปา แต่แทนที่พี่จำปาจะปรับปรุงตัวหรือยอมรับความเป็นจริง กลับสร้างเรื่องให้พวกเราด้วยการบอกใครๆ ว่าฉันเป็นเมียน้อย เป็นคนที่แย่งคนรักของพี่สาว เธอคงไม่รู้ว่าแม่ของเธอนั้นมีวีรกรรมร้ายกาจแค่ไหน แต่ถ้าเธอจะคิดสักนิดเธอจะรู้ว่าแม่ของเธอนั้นร้ายกาจ และใช้เธอเป็นเครื่องมือต่อรองกับ
ตอนที่38.“ฉันรู้ และรู้มานานแล้วว่าพวกเธอเป็นใคร ฉันพยายามให้โอกาสพวกเธอมาเสมอ หลายต่อหลายครั้งที่ฉันมองผ่าน ทำเป็นไม่สนใจ และให้โอกาสพวกเธอมาตลอด จนโอกาสสุดท้ายที่ฉันหยิบยื่นให้พวกเธอ แล้วพวกเธอไม่ใส่ใจมัน... และนี่ก็จะเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายอีกครั้งที่ฉันจะหยิบยื่นมันให้พวกเธอ และมันจะเป็นครั้งสุดท้าย... สุดท้ายจริงๆ จะไม่มีโอกาสดีๆ แบบนี้ให้พวกเธออีกแล้ว”คุณยายจำปูนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แววตาคมกล้าเด็ดเดี่ยว จนคนมองเสียวสันหลัง“เข้ามาสิอรชร จะได้ไม่มีอะไรติดค้างใจกันอีกจนทำให้เกิดเรื่องราวใหญ่โตในภายภาคหน้า”นางอรุณีกับนายอำนาจหันขวับไปมองตามสายตาของคุณยายก็พบว่าอรชรเดินเข้ามาพร้อมๆ กับคนของเจคอปที่ประกบซ้ายขวา“อร.. ลูกไปอยู่ไหนมา ไหนบอกว่า..”“จริงรึเปล่าคะแม่ ที่พวกเขาบอก”อรชรไม่ตอบคำถามของมารดา แต่ถามกลับไป นางอรุณีได้แต่อึ้ง อึกอักพูดไม่ออก แล้วหันกลับไปมองคุณยายจำปูนที่เลิกคิ้วมองเหมือนจะเป็นการบอกนัยๆ ว่าให้นางเป็นค