เจคอป บาร์ตัน หรือ อีกนามสกุลของเขาก็คือ สิริพัฒน์พนา ขมวดคิ้วยุ่งเมื่อคุยธุระสำคัญจบลง ใบหน้าหล่อเหลายุ่งเหยิงมีแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด ปัญหาที่เขาจะต้องเผชิญในคราวนี้มันหนักหนาสาหัสเอาการอยู่ และการจะต้องกลับไปอยู่ในดงอสรพิษนั้นมันไม่ง่ายและไม่อาจจะไว้ใจใครได้เลย แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เพราะเขาคิดว่าสามารถรับมือกับพวกญาติๆ ผู้หิวโหยเหมือนเปรตเดินดินได้อยู่แล้ว
แต่สิ่งที่เจคอปเป็นห่วงก็คือ ยายจำปูน ผู้เป็นยายแท้ๆ ของเขาซึ่งตอนนี้กำลังอยู่ในสภาวะที่เรียกว่าเป็นตายเท่ากัน
“คุณ.. คุณตำรวจ.. คุ้นนนน”
“อะไรของเธอนี่ยายบ๊องเรียกเสียงดังเชียว เสียงแหลมอย่างกะนกหวีดขี้หูฉันเต้นระบำแล้วมั้ง”
เจคอปหันไปทำเสียงขุ่นๆ ใส่หญิงสาวหน้าแฉล้มที่มีอันต้องมาเกี่ยวข้องกันโดยไม่ตั้งใจ
“ก็ฉันเรียกคุณตั้งนานแล้วคุณไม่หือไม่อือ เหมือนกำลังตกอยู่ในภวังค์รักอันแสนหวาน ฝันหวานอยู่รึไง” ยอดนรียิ้มเผล่ล้อเลียน
“ไม่รู้อะไรก็อย่าเดามั่วๆ ฉันไม่ได้คิดถึงใครทั้งนั้นล่ะ กำลังเครียดๆ ว่าแต่เธอเถอะทำงานที่ฉันสั่งเสร็จแล้วเหรอ”
“เรียบร้อยแล้วค้าบบบบ เจ้านายยยย มีไรจะใช้ไอ้ยอดอีกไหมครับทั่นนน..”
ยอดนรีทำท่าทะเล้นจนเจคอปอดหัวเราะกับท่าทางของเธอและพลอยหายเครียดไปได้บ้าง
“ไม่มีแล้วเธอไปพักเถอะฉันจะทำงานต่อสักหน่อย”
“คุณลาออกแล้วยังมีงานต้องทำอีกหรือ”
“มีสิ เยอะแยะเลย..”
เจคอปหันหน้าไปมองสวนหย่อมเล็กๆ ที่มันแทบจะแห้งเฉาตายเพราะขาดการดูแลเอาใจใส่ แต่บัดนี้สวนที่แห้งแล้งกำลังเขียวขจีชุ่มฉ่ำและมีสีสันของดอกไม้ต่างๆ ที่ยอดนรีหามาปลูก ทำให้บ้านหลังเล็กที่เหมือนบ้านร้าง บ้านผีสิงค่อยเป็นบ้านขึ้นมาหน่อย
“งั้นยอดไปพักแล้วนะ ทีมีเวลาให้ใช้แล้วไม่ใช้ เวลาพักผ่อนอย่าเรียกใช้เชียวนะ”
“นี่แม่คุณ ตกลงใครเป็นเจ้านายใครเป็นลูกน้องกัน”
“แหะๆ ยอดล้อเล่นน่า ทำซีเรียสเป็นตาแก่ไปได้ มีไรก็เรียกยอดนะคะ ไปล่ะ”
ว่าแล้วร่างระหงก็เดินตัวปลิวฮัมเพลงจากไป และคงไปขลุกอยู่ตรงไหนสักที่ในบ้านพร้อมกับหนังสือเล่มโปรดสักเล่มนั่นล่ะ เขาก็เพิ่งเคยเห็นผู้หญิงที่ชอบอ่านหนังสือและขลุกอยู่ในห้องสมุดและกองหนังสือมากมายได้ทั้งวันก็ตอนนี้ล่ะ
เจคอปละความสนใจจากยอดนรีชั่วครู่เมื่อมีสายเรียกเข้าจากเพื่อนรัก ชายหนุ่มรับสายทันที
“เป็นไงบ้างไอ้เจค” พยัคฆ์ถามอย่างห่วงใย
“งานหนักอยู่ว่ะ”
“แล้วอยากให้ช่วยอะไรมั้ย”
“ช่วยเป็นหน้าม้าให้หน่อย อยากได้ข่าวฉาว”
“เอาจริงดิ..” พยัคฆ์ทำเสียงกลั้วหัวเราะในลำคอ
“เออ.. จัดมา”
“ได้ตามคำขอเพื่อน ว่าแต่นายตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม”
“ลาออกแล้วพร้อมทั้งชกหน้าผู้บังคับบัญชาไปสองที”
“เฮ้ย.. เจ๋งว่ะ แสดงเก่งพอกัน”
“จัดข่าวใหญ่ให้ด้วย ฉันจะไปสะสางปัญหาคาราคาซังซะที”
“โอเคเลยเพื่อน.. งั้นแค่นี้นะ เตรียมรับข่าวร้ายข่าวฉาวได้เลย”
เจคอปถอนหายใจหนักๆ มองทั้งฟ้ากว้างไกลด้วยความหนักอึ้งในอก ตอนนี้ขอเวลาตั้งหลักสักนิด แล้วรับรองว่าคนที่มันบังอาจทำร้ายหัวใจของเขาจะต้องได้รับบทเรียนอย่างสาสม..
“รอผมก่อนนะครับคุณยาย อย่าเพิ่งเป็นอะไร อยู่รอผม อยู่กับผมไปอีหลายๆ ปีนะครับ”
เหมือนเขารำพึงฝากสายลมไปหาผู้เป็นยายซึ่งเป็นบุคคลที่เขารักมากที่สุด มากเท่าชีวิตเพราะหลังจากที่แม่ของเขาเสียชีวิต ก็มีเพียงยายเท่านั้นที่ดูแลเขามาตลอด ทั้งยังข้ามน้ำข้ามทะเลไปอยู่ดูแลเขาที่อิตาลีด้วย ทุกคนในครอบครัวบาร์ตันรักคุณยาย พ่อของเขานั้นยิ่งเทิดทูนคุณยายมาก หากท่านยังมีชีวิตอยู่ก็คงจะทำเหมือนที่เขากำลังจะทำ เจคอปคิดถึงพ่อแม่ของตนที่เสียชีวิตไปก่อนหน้านี้เมื่อสามปีที่แล้ว
“ใครที่มันทำร้ายคุณยายผมจะไม่ไว้ชีวิตมันแน่..”
แววตาชายหนุ่มกร้าวขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาตึงจัดเมื่อนึกถึงภาพของคุณยายจำปูนที่นอนอยู่ในห้องไอซียูและยังไม่ได้สติ หากเขาไม่ติดงานสำคัญจนต้องกลับมาจัดการที่กรุงเทพฯ เขาก็คงจะได้อยู่เฝ้ารอท่านฟื้นขึ้นมา แต่อีกไม่เกิน 48 ชั่วโมงเขาจะต้องกลับไปที่นั่นอีกแน่นอน
เกาะจำปูน เกาะแสนสวยที่ญาติๆ ทางแม่เขาอยากได้นักหนา และเขาเชื่อว่า หนึ่งในบรรดาญาติๆ ของแม่คือคนที่ทำร้ายคุณยายแน่นอน...
ตอนที่1.“หา อะไรนะ..” ยอดนรีผุดลุกขึ้นยืนมองเขาตาโต ดวงตาที่โตอยู่แล้วโตเท่าไข่ห่านก็คงไม่ผิดนัก เจคอปกอดอกมองเธอด้วยแววตาเรียบเฉย“ใช่.. ตกลงจะทำไหม งานสบายเงินดี แค่แสดงเก่งๆ รับรองรุ่ง ฉันจะทำตุ๊กตาทองเป็นของรางวัลให้ด้วยถ้าเสร็จงาน”“โห.. เจ้านายฮะ มันไม่ใช่งานง่ายนะฮะ ของแบบนี้ยอดต้องตีลังกาคิดอีกสักสามวันก่อนฮะ..”ยอดนรีพูดพลางทำท่าล้อเลียนตัวละครชื่อดัง ท่าทางของเธอยียวนเสียนัก หญิงสาวทำทียกมือลูบคางไปมา ดวงตาที่โตเท่าไข่ห่านเมื่อครู่ฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที เจคอปยกยิ้มน้อยๆ กับท่าทางของเจ้าหล่อน“เป็นอันว่าตกลง”“เฮ้ยยย.. เดี๋ยวก่อนสิคะ ยอดยังไม่ได้ตกลงเลย”“แค่เห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของเธอฉันก็รู้แล้วว่าเธอตกลง”“โห.. อะไรเนี่ย แววตาของยอดดูง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ไหน.. มันเป็นยังไง”หญิงสาวก้าวมาหยุดตรงหน้าแล้วแหงนเงยใบหน้านวลผ่องทำท่าทะเล้นใส่เขาโดยลืมไปว่าตอนนี้เธอกับเขาใกล้ชิดกันมาก เจคอปก้มลงมองหน้าคนที่ตัวเล็กกว่าและสูงแค่ไหล่ของเขาอย่างขบขันแกมเอ็นดู และก็มีอีกความรู้สึกแทรกเข้ามาซึ่งมันทำให้กายหนุ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่อาจจะหักห้ามได้ จนเขาต้องตีหน้าเข้มทำเสียงดุๆ ใส่เธอกล
ตอนที่2.และเหมือนว่า เขาเคยชินกับการที่มียอดนรีอยู่ในชีวิตไปแล้ว ในระยะเวลาเพียงสั้นๆ เท่านั้นเอง มันเป็นไปได้อย่างไรเขาก็ไม่อาจจะรู้ได้ แต่มันเป็นไปแล้ว โดยที่เขาก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ด้วย “หึ.. สบายใจล่ะสิ ตัวเองไม่ได้จ่ายสักบาทแต่เอาหน้าเสียยกใหญ่”เจคอปแกล้งประชดประชัน ความจริงแล้วเงินที่จ่ายไปกว่าเจ็ดหลักให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเหล่านั้นเขาไม่ได้เสียดายสักนิด ยังคิดว่ามันน้อยเกินไปด้วยซ้ำ เพราะที่นั่นมีเด็กนับร้อยชีวิต ความเป็นอยู่ก็ไม่ได้ถือว่าดีนัก เนื่องจากมีเด็กหลายคนและยังมีพนักงาน เจ้าหน้าที่ ที่ต้องดูแลพวกเด็กๆ อีก เขาคิดว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเด็กๆ เหล่านั้นในอนาคต“แหม.. ตอนนี้เราก็เหมือนคนคนเดียวกัน ของผัวก็เหมือนของเมียแหละน่า แม้จะแค่หลอกๆ ชั่วคราวก็เถอะ ผัวที่ดีต้องให้เมียออกนอกหน้าสิ”หญิงสาวทำทีค้อน เจคอปส่ายหน้ากับความแสบสันของเจ้าหล่อนนัก ยอดนรีไม่เหมือนผู้หญิงที่เขาเคยพบเจอมาก่อนเลยแน่นนอนว่า ชีวิตหนุ่มโสดหล่อรวย หน้าที่การงานดีอย่างเขา ย่อมมีหญิงสาวมากมายวนเวียนเข้ามาในชีวิต สมัยที่เขาอยู่อิตาลีคู่ควงของเขาก็ล้วนแล้วแต่เป็นสาวสังคมสวย รวย เก่งทั้งเรื่องง
ตอนที่3.“โอยยย.. อึดอัดชะมัดเลย” ยอดนรีทิ้งตัวลงบนเตียงกว้างแสนนุ่มหยุ่นจนร่างระหงเด้งขึ้นตามสปริงชั้นดีที่รองรับอยู่เจคอปส่ายหน้าช้าๆ อย่างขบขันกับท่าทางของเธอ ที่ทิ้งตัวลงนอนโดยไม่รักษากิริยา แทบจะเอาขามาก่ายหน้าผาก มีแต่ผู้หญิงจะนอนบนเตียงรอเขาด้วยท่วงท่าแสนเย้ายวนยั่วให้เขาอยากร่วมเตียงกับพวกเจ้าหล่อนให้ถึงพริกถึงขิง แต่ดูเจ้าหล่อนไม่ได้ใส่ใจตรงนั้น เพราะยอดนรีนอนกางแขนกางขาด้วยท่วงท่าแสนตลก ชายหนุ่มกอดอกมองเธอด้วยความขบขันแกมเอ็นดู อยู่กับยอดนรีเขาอารมณ์ดีได้ทั้งวันนั่นล่ะ“เป็นไงบ้าง.. พอรับมือไหวไหม”“รับมือกับศัตรูที่เผยโฉมต่อหน้าน่ะไม่ยากหรอกค่ะ แต่พวกแอบแฝงนี่สิ ต้องใช้เวลา แต่ยอดรู้ว่ามีแน่นอน เพราะยอดรู้สึกได้” หญิงสาวบอกตามที่รู้สึก“ยอดรู้สึกถึงสายตาอันเป็นอริราชศัตรู มันผู้นั้นต้องมาดร้ายหมายปองเอาชีวิตของข้าอย่างแน่นอน”ยอดนรีลุกขึ้นทำท่าทางขึงขังจริงจังเลียนแบบนักแสดงละครย้อนยุค แต่มันดูน่าขันมากกว่าน่าเกรงขาม“นี่แน่ะ เด็กบ้า สรุปเอาจริงเอาจังหรือแค่ล้อเล่นเนี่ย”เจคอปอดใจไม่ไหวเขกหน้าผากมนเบาๆ ไปหนึ่งที แต่เบาๆ ของเขายอดนรีก็คลำหน้าผากป้อยๆ มองค้อนเขาหน้ามุ่ย“ยอด