เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่5.
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-31 18:52:31ตอนที่5.
เจคอปพยักรับยิ้มๆ จนเมื่อนางจารุวรรณออกจากห้องไปเขาจึงหันมามองหญิงสาวที่นั่งทำตาแป๋วอยู่อย่างขบขัน
“เคยดูแลคนเจ็บคนป่วยตอนไหนน่ะเรา”
“ก็ตอนนี้แหละค่ะ แหม.. งานแค่นี้ยอดทำได้ค่ะ เคยดูแลแม่ครูตอนเป็นไข้หนนึง” หญิงสาวบอกยิ้มๆ แล้วทำสีหน้าจริงจัง
“พี่เจคคะเมื่อกี้..”
“พี่เห็นแล้ว..” เจคอปบอกพลางก้มลงหอมแก้มเหี่ยวย่นของคุณยายอย่างแสนรัก
“เจคสัญญานะครับว่าจะปกป้องคุณยายและจัดการกับคนที่ทำให้คุณยายต้องเป็นแบบนี้ให้สาสมกับความผิดของพวกมัน”
คุณยายน้ำตาคลอมองหลานชายสุดที่รักด้วยแววตารักใคร่ แล้วกลอกตามามองยอดนรีด้วยแววตาเช่นเดียวกัน
“ยอดก็สัญญาค่ะ ว่าหากยอดยังอยู่ไม่มีใครมาแตะต้องคุณยายได้ นับจากนี้ไป ยอดจะดูแลคุณยายเองนะคะ คุณยายจะต้องหายเป็นปกติแน่นอนค่ะ”
“เราคงต้องทำกายภาพให้กับคุณยาย พี่จ้างพยาบาลพิเศษมาด้วย พรุ่งนี้ก็คงมาถึง”
เจคอปบอกพลางไปยกถาดอาหารของคุณยายมาพิจารณา คุณยายเห็นถาดอาหารแล้วส่ายหน้าทำเสียงอืออาในลำคอเหมือนบอกว่าท่านไม่อยากกินอาหารในชามนั้น
ในขณะเดียวกันเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นก่อนจะเปิดออก นางอรุณีก็ก้าวเข้ามาในห้องพร้อมด้วยถาดอาหารเช้าของทั้งสอง
“ขอบคุณมากครับน้านี”
“ยินดีค่ะคุณเจค ขาดเหลืออะไรบอกน้าได้นะคะ”
“ครับ..”
เมื่อนางอรุณีออกไปแล้วเจคอปก็เดินมาดูอาหารอย่างพิจารณา ยอดนรีเองก็เดินเข้ามาดูเช่นกัน พลางเอ่ยถามออกมาอย่างสงสัย
“คิดว่าในอาหารมียาพิษหรือคะ” เจคอปมองหน้าเธอแล้วหัวเราะเบาๆ
“ตอนนี้พวกนั้นยังไม่กล้าขนาดวางยาเราหรอก”
“น่ากลัวเหมือนกันนะคะ อยู่แบบระแวงแบบนี้”
“ใช่.. แต่เราจะสามารถจัดการได้เร็วๆ นี้ เพราะถ้าอยู่นานเราเองจะลำบาก”
เจคอปพูดออกมาใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียด ยอดนรีก็พลอยเครียดไปด้วย ป้อนข้าวคุณยายกันเถอะ”
“เรากินพร้อมกันเลยก็ได้นะคะ คุณยายจะได้ไม่เหงาไง”
หญิงสาวเสนอความคิดแล้วหันไปมองคุณยายที่มองมาด้วยดวงตาเป็นประกาย
“นั่นเห็นไหม คุณยายอยากกินข้าวพร้อมกับเรา”
เจคอปหัวเราะเบาๆ แล้วยกโต๊ะตัวเล็กไปนั่งข้างเตียงและจัดที่สำหรับรับประทานอาหารร่วมกับคุณยาย ซึ่งผู้สูงวัยดูหน้าตาสดใสทีเดียว
ภาพที่พวกเขารับประทานอาหารกันอย่างมีความสุขนั้นตกอยู่ในสายตาของใครบางคนที่แอบมองผ่านช่องประตูที่เปิดแง้มๆ เอาไว้ ดวงตาคู่นั้นวาววับด้วยความเจ็บแค้นใจและในหัวก็กำลังคิดวางแผนชั่วร้ายด้วยใจที่เต็มไปด้วยความริษยา....
“มันจะกลับมาทำไมนะทุกอย่างกำลังจะลงตัวอยู่แล้วเชียว”
นายจรัญเอ่ยออกมาอย่างฉุนเฉียวเมื่ออยู่ลำพังกับภรรยาที่ก็มีท่าทางไม่ต่างกัน จะมีเพียงจารณเท่านั้นที่ดูท่าทางสบายๆ ไม่ยินดียินร้ายกับอะไรรอบกาย จนผู้เป็นแม่อดมองลูกชายอย่างหมั่นไส้ไม่ได้
“แกนี่ดูอารมณ์ดีจังนะไม่ทุกข์ไม่ร้อนเลยรึไงที่ไอ้เจคมันกลับมา แล้วมันก็จะเอาทุกอย่างไปจากแกเนี่ย”
“ทุกอย่างที่แม่พูดถึง มันก็เป็นของพี่เจคเขาอยู่แล้วนี่ครับ เขาจะกลับมาเอาของเขาคืนก็ไม่แปลก”
จารณไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ พลางลุกขึ้นยืนพร้อมทั้งถือแก้ววิสกี้รสเลิศเดินไปยังระเบียงกว้างที่มองเห็นทิวทัศน์งดงามเบื้องหน้าด้วยแววตาที่ผู้เป็นพ่อแม่อ่านไม่ออก
“แต่มันควรเป็นของแก ฉันอุตส่าห์หอบสังขารตัดขาดความเจริญมาอยู่ที่นี่ เพื่อจะได้ครอบครองเป็นเจ้าของที่นี่ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาชุบมือเปิบหรอก” นางจารุวรรณเอ่ยขึ้นอย่างฉุนเฉียวที่ลูกชายคนเดียวไม่ได้ดังใจ
“แกเองก็ควรจะทำตัวให้เป็นโล้เป็นพายกว่านี้หน่อยนะตาจิมไม่ใช่เที่ยวเล่นลอยชายไปวันๆ สมบัติทุกอย่างของ สิริพัฒน์พนา จะต้องเป็นของแก ไม่ใช่ของไอ้ฝรั่งขี้นกนั่น”
“เราก็ได้ส่วนของเรามาแล้วนี่ครับ หรือว่าแม่กับพ่อเอาไปทำอะไรหมด”
“ไอ้จิม” สองผัวเมียตะคอกลูกชายพร้อมกัน จารณหันมามองพ่อแม่ของตนยิ้มๆ ท่าทางยียวนเสียนัก ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง แต่ยังไม่วายพูดให้ผู้เป็นพ่อแม่ได้ฉุนเฉียวขัดใจ
“คนเราถ้าไม่รู้จักพอ ต่อให้ได้ทั้งเกาะ มันก็ไม่พอหรอกครับ”
“ไอ้ลูกนอกคอก นิสัยกวนประสาทแบบนี้มันได้ใครมานะ”
นางจารุวรรณกระฟัดกระเฟียดใส่สามี กระแทกตัวลงนั่งบนโซฟานุ่มอย่างขัดเคืองใจ”
“นี่ถ้าคุณแม่ตายไปแล้ว มันจะไม่ยุ่งยากเหมือนตอนนี้เลย” นายจรัญเอ่ยขึ้นสีหน้าดูหมกหมุ่นครุ่นคิด
“ก็ใช่น่ะสิ แต่คุณแม่กลับไม่ตายมันเป็นไปได้ยังไง..”
เมื่อสามเดือนก่อนจู่ๆ คุณยายจำปูนก็เกิดอุบัติเหตุพลัดตกบันไดแม้ไม่ได้ตกลงมาหลายขั้น แต่ก็ทำให้ท่านเป็นอัมพาตอย่างที่เห็น แต่นอกจากนางกับสามีก็ไม่มีใครรู้ว่า เหตุใดคุณยายถึงได้ตกบันใด ตอนแรกนางก็แอบดีใจที่เห็นว่าคุณยายนั้นอาการสาหัส แต่ที่ไหนได้ ยายแก่หนังเหนียวกลับไม่ตายและยังความจำดีอีกด้วย เพียงแต่พูดไม่ได้ และนอนอยู่บนเตียงอย่างคนที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ และทางตำรวจก็ยังคงควานหาตัวคนทำร้ายคุณยายอยู่ เพราะคุณยายให้การกับตำรวจว่านางถูกผลัก ทำไมนางให้การได้น่ะเหรอ ก็เพราะตำรวจมาสอบปากคำและตั้งคำถามต่างๆ ด้วยการให้นางกะพริบตาเป็นคำตอบว่าใช่หรือไม่ใช่น่ะสิ ทุกคนในคฤหาสน์หลังงามจึงตกเป็นผู้ต้องสงสัย แล้วเจคอปก็เป็นตำรวจฝีมือดีด้วย แม้จะเป็นเพียงอดีตก็เถอะ เพราะตอนนี้เขาถูกไล่ออกจากราชการแล้ว เพราะมีเรื่องชกต่อยกับผู้บังคับบัญชานั่นเอง ก็เลยซมซานกลับมาที่เกาะจำปูน
“ทุกอย่างกำลังจะลงตัวอยู่แล้วเชียว...” นางจารุวรรณคิดอย่างโมโห
“แล้วเราจะทำไงต่อ คุณแม่ไม่ตาย และพวกเราก็ตกเป็นผู้ต้องสงสัย อีกตั้งหลายเดือนพินัยกรรมฉบับสุดท้ายจะถูกเปิดแล้ว ถ้าหากพินัยกรรมฉบับนี้เราไม่ได้อะไร เราก็จะไม่มีเหลืออะไรเลยนะคุณจา”
ผู้เป็นสามีพูดออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล แต่ไม่ได้เป็นกังวลกับอาการป่วยไข้ของผู้เป็นแม่แท้ๆ จนน่าแปลกใจ แต่ด้วยความละโมบทำให้นางจารุวรรณไม่ทันได้สังเกต
“ตอนนี้ยังคิดไม่ออก รอดูท่าทีไอ้เจคมันก่อน.. บางทีเราอาจจะต้องเปลี่ยนแผน”
นางสะบัดเสียงตอบพลางกอดอกหลับตานิ่งอย่างใช้ความคิด นายจรัญถอนใจออกมาหนักๆ นึกกังวลว่า คราวนี้ตนอาจจะไม่ได้อะไรจากผู้เป็นแม่เลยก็ได้ เพราะจากพินัยกรรมฉบับแรกที่เป็นการแบ่งสมบัติของบิดามารดาให้แก่ลูกหลานนั้นเขานั้นได้มามากโขทีเดียว มากกว่าน้องชายที่เสียชีวิตแล้วเสียอีก แต่นั่นมันไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากได้ที่สุด สิ่งที่เขาอยากได้มากที่สุดก็คือ เกาะจำปูนแห่งนี้นี่เอง และเขาจะต้องทำทุกอย่างเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ ของคนที่ เขารัก...
บทที่เกี่ยวข้อง
หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่6.
ตอนที่6.แต่สุดท้ายแล้ว พยาบาลที่เจคอปว่าจ้างไว้ก็ไม่สามารถมาได้ และเจ้าหล่อนก็ประสบอุบัติเหตุจนอาการสาหัส ชายหนุ่มหน้าเครียดเมื่อได้รับรู้ข่าว และรู้ได้ในทันทีว่านี่ ไม่ธรรมดา “แบบนี้ไม่โอเคเลย” ยอดนรีเอ่ยขึ้น“กลัวรึเปล่า..” ยอดนรีส่ายหน้าแล้วก็พยักหน้า เจคอป กอดอกมองอย่างไม่เข้าใจ“สรุป..?”“ก็กลัวบ้างไม่กลัวบ้าง บางทีก็กลัว บางทีก็ไม่กลัวไง”“ยายเด็กบ๊องเอ๊ย” เจคอปส่ายหน้ากับหญิงสาวที่ยิ้มจนตาหยีมาให้“นั่นแน่ พี่เจคยิ้มได้แล้ว ไม่เอาน่า อย่าทำหน้าเคร่งเครียดสิ ไม่หล่อเลย”หญิงสาวเข้ามาเกาะแขนเขาด้วยท่าทางประจบประแจงเหมือนเด็กๆ และเขาก็เริ่มชินกับการแสดงออกของเธอที่มีต่อเขา และเขาก็คุ้นเคยกับการมีเธออยู่ร่วมในชีวิต..มันเป็นไปได้ยังไงกัน แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ไอ้เจคที่คิดวอกแวกแบบนี้.. แต่มันก็เป็นไปแล้ว แกจะปฏิเสธความจริงไปทำไมวะ.. เสียงของมารร้ายสองตัวกำลังถกเถียงกันในหัวของเขา“คุณเจคคะ กลางวันนี้ทานจะอะไรดีคะ อรจะทำให้ทานค่ะ..”เสียงหวานๆ ของหญิงสาวหน้าหวานปานน้ำผึ้งดังขึ้นพร้อมกับร่างระหงเดินมาหา ยอดนรีหันไปมองแล้วยิ้มให้อรชรซึ่งอยู่ในวัยรุ่นราวคราวเดียวกันอย่างเป็นมิตร“งั้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-31หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่7.
ตอนที่7.“ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะคะ”“ลำบากแน่นอน.. แผนการของพี่เจคจะต้องรวนเร”ยอดนรีครุ่นคิดในใจว่า จารณรู้เรื่องแผนการของเจคอปดีแค่ไหน แต่เธอจะไม่พูดถึงเรื่องนั้น“แต่ยอดรักพี่เจคจริงๆ นะคะ อยากเป็นเมียเขาจริงๆ ไม่ได้อยากเป็นแค่เมียรับจ้าง”“เคยมีคนบอกไหมว่ายอดโคตรตรง”ยอดนรีหัวเราะกับคำพูดทื่อๆ ของเขา ดูเหมือนว่ามิตรภาพของเธอกับจารณงอกงามอย่างรวดเร็ว“เคยค่ะ บ่อยไป เลยไม่ค่อยมีเพื่อนไงคะ”“หึหึ.. คนบางคนก็รับความจริงไม่ได้อะนะ”“แต่ยอดชอบนะ เพราะบางทีมันคัดกรองคนที่เข้ามาในชีวิตเราได้ดีมาก”“นั่นน่ะสิ แต่บางทีเราก็พูดความจริงกับคนที่เราอยากจะพูดด้วยมากที่สุดไม่ได้..” มีร่องรอยความเจ็บปวดแฝงในน้ำเสียงของเขา“มีอะไรจะระบายกับยอดไหมคะ แลกกันไง ช่วงปรึกษาปัญหาหัวใจ”“จะล้วงความลับพี่เหรอ”“แล้วมีความลับให้ล้วงไหมล่ะคะ” เธอถามทีเล่นทีจริง“มีสิ เยอะด้วย..” จารณยิ้มกว้างแล้วถอนใจออกมาหนักๆภาพหนุ่มสาวที่นั่งพูดคุยกันอย่างสนิทสนม หัวร่อต่อกระซิกกันนั้นทำให้ร่างสูงใหญ่ของเจคอปชะงัก และมองดูหนุ่มสาวทั้งสองเงียบๆ ใบหน้าเรียบเฉย แววตาก็เช่นเดียวกัน“ดูเหมือนทั้งสองคนนั้นเขาจะถูกคอกันนะคะ”เสียงหวา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-31หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่8.
ตอนที่8.ทางด้านยอดนรีเมื่อหลบหน้าเขาเข้ามาในห้องน้ำก็จ้องหน้าแดงก่ำของตัวเองอยู่ในห้องน้ำอย่างขัดเขินกับความใจกล้าบ้าบิ่นของตน บวกกับคำท้าทายแกมให้กำลังใจของจารณที่บอกกับเธอว่า สมัยนี้ผู้หญิงไม่ต้องรอให้ผู้ชายเป็นฝ่ายเริ่มหรอก หากมั่นใจว่าคนนี้คือใช่ คือคนที่เลือกก็รุกเสียเอง เปิดหน้าลุยเลยขืนชักช้าจะเสียโอกาสดีๆ ไป เพราะคนอย่างเจคอปนั้นเพียบพร้อมสมบูรณ์แบบ ผู้หญิงที่ไหนก็อยากได้เขาอยากครอบครองเป็นเจ้าของเขา และแน่นว่า เธอไม่มีวันยอมให้ใครมาฉกเขาไปจากมือแน่นอน เจคอปจะต้องเป็นของเธอคนเดียวเท่านั้นชะนีหน้าไหนก็อย่าบังอาจมาแย่ง...“แต่จำไว้อย่างนะยอด อย่าไว้ใจใครบนเกาะนี้..โดยเฉพาะคนในคฤหาสน์ หรือแม้แต่คนที่เหมือนไม่มีอะไรให้ต้องกลัว..” แล้วยอดนรีก็อดที่จะนึกถึงคำพูดของจารณก่อนจะแยกจากกันไม่ได้ คำพูดนั้นหนักแน่นจริงจังและแฝงไว้ด้วยความห่วงใย จริงใจ...“รวมทั้งพี่จิมด้วยหรือคะ” “ใช่..” เขาตอบจริงจัง“เพราะบางครั้ง คนเราก็อาจจะทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ต้องการก็ได้ และนั่นล่ะคือสิ่งที่เจ็บปวดที่สุด..” “พี่จิม..” “จำไว้นะ อย่าลืม ระวังตัวให้ดีๆ และรีบทำตามฝันซะ..” ไม่วายที่เขาจะย้ำให้เธอทำใน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-31หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่9.
ตอนที่9.“อำกันรึเปล่าคะเนี่ย”“ไม่.. แค่สงสัย แต่มันยังบอกไม่ได้ พูดไปจะเป็นการให้ร้าย เอาล่ะ ไปกินข้าวกันเถอะ”“ใครจะกินลงเนี่ย เจอเรื่องเฉียดตายมา”“แต่ยอดก็ต้องกิน คืนนี้จะเผด็จศึกพี่ไม่หรือไง”เจคอปเอ่ยขึ้นขณะเดินจูงมือเธอไปยังห้องรับประทานอาหาร ยอดนรีหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีเมื่อเขาพูดถึงสิ่งที่เธอหมายมาดเขาไว้ก่อนหน้า“พี่เจคน่ะ” เจคอปหัวเราะเบาๆ อย่างพอใจกับหน้าแดงๆ ของเธอ“เกิดอะไรขึ้นหรือคะ อรได้ยินเสียงร้อง” อรชรวิ่งหน้าตื่นมาหาพวกเขา“ไม่มีอะไรหรอกอร แค่เรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยน่ะ” เจคอปตอบ“จริงหรือคะ แต่ว่าอรได้ยินเสียง..”“คือแบบนี้จ้ะอร เมื่อกี้มีคนจะทำร้ายยอดน่ะ” ยอดนรีโพล่งขึ้นมาโดยไม่สนใจสายตาห้ามปรามของเจคอป“ตายจริง จริงหรือคะ คุณยอดแน่ใจหรือคะว่าเป็นคน” อรชรหน้าตื่นหันซ้ายหันขวาด้วยท่าทางหวาดผวา“ทำไมหรือ ถ้าไม่ใช่คนจะเป็นอะไร” “ผีไงคะ.. ผีท่านเจ้าเกาะ..”“ผีหรือ..” ทั้งเจคอปกับยอดนรีพูดขึ้นพร้อมกันด้วยความตกใจระคนแปลกใจ ก่อนจะหันไปสบตากัน...“เอาล่ะๆ ช่างมันเถอะ ยอดไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เราไปกินข้าวกันเถอะ เออ.. อร.. เรื่องนี้อย่าบอกใครนะ เดี๋ยวทุกคนจะตกใจเปล่าๆ”“ค่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-31หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่10.
ตอนที่10.“ยอดจ๋า.. สวยเหลือเกินคนดีของพี่เจค”เจคอปครางกระเส่าในลำคอเมื่อทรวงอกอวบอิ่มกลมกลึงไหวสะท้านตามแรงหอบหายใจนั้น ส่งผลให้ปลายยอดสีชมพูอมแดงระเรื่อหดเกร็งเป็นไตไหวระริกท้าทายสายตา ลาดไหล่เนียนละมุนกับเรียวแขนเสลา เอวเล็กแบบบางที่แทบจะสามารถโอบรอบด้วยมือของเขาเพียงข้างเดียว หน้าท้องเนียนเรียบกับสะดือบุ๋มน่ารักและต่ำลงไปกว่านั้น ที่แม้ว่าจะมีชั้นในบางๆ กางกั้น แต่ก็ทำให้เขาลำคอแห้งผากขึ้นมาทันที ดวงตาคมพยายามมองเลยผ่านจุดนั้นไปเพื่อมองเรียวขาเพรียวได้รูป เธอมีขาที่สวย สวยกว่าผู้หญิงที่เขาเคยควงบางคนเสียอีก และเขาก็อดที่จะนึกถึงตอนที่มันเกี่ยวรอบเอวของเขา ในยามที่เขาพุ่งทะยานควบขับอยู่ในร่างสาวของเธอไม่ได้พระเจ้า... มันจะให้ความรู้สึกแสนวิเศษแค่ไหนนะ เจคอปคิดในใจอย่างหมายมาดว่า เวลานั้นจะต้องมาถึงในเร็วๆ นี้อย่างแน่นอน...“อย่าปิด ยอดจ๋า สวยมาก สวยที่สุด.. พี่เจคขอนะครับคนดี..”เจคอปครางเบาๆ พลางจับมือเล็กที่พยายามจะปิดทรวงสาวอวบอิ่มของตนจากสายตาคมด้วยอย่างเอียงอายออกช้าๆยอดนรีครางแผ่วพร่า อย่ายอมพ่ายแก้แก่แรงเสน่หา หญิงสาวอ่อนแรงเกินกว่าจะต้านทานแรงรั้งจากมือหนาของเขาได้ ทั้งแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-31หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่11.
ตอนที่11.วันนี้ดูคุณยายอาการดีขึ้นมาก สามารถตอบสนองสิ่งรอบกายได้ดี เช่น สามารถเอียงคอ กลอกตามองตามวัตถุได้ดีขึ้น และยังออกเสียงได้บางคำแล้ว นับว่าสิ่งที่ยอดนรีเพียรพยายามเพื่อทำให้คุณยายหายดีขึ้นนั้นประสบความสำเร็จมากทีเดียว แต่เรื่องนี้มีเพียงเธอกับเขาเท่านั้นที่รู้ว่าอาการของคุณยายดีขึ้น“กินเสียทีสิคะ มองหน้ายอดอยู่ได้”“ก็กินไปมองหน้าเมียไปไงครับ”“พี่เจค..” หญิงสาวหน้าแดงก่ำ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า อดีตนายตำรวจหนุ่มมาดเข้มดุดัน ที่ก่อนหน้าจะมาลงเอยอย่างทุกวันนี้ เขากับเธอก็เรียกได้ว่าเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาเลยก็ว่าได้ แม้ว่าเธอจะได้มาทำงานเป็นแม่บ้านให้เขา แต่เธอก็กวนประสาทและชวนเขาทะเลาะด้วยอยู่บ่อยๆ และทุกครั้งเจคอปก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ เถียงเธอไม่เคยทัน และยังตามมุขเธอไม่ทันอีกต่างหาก สุดท้ายเขาเลยยกธงขาวยกให้เธอเป็นหนึ่งในบ้าน เขาเป็นเจ้านายผู้อาศัยบ้านของลูกจ้างอย่างเธออยู่“ตลกดีแท้ ฉันเป็นเจ้าของบ้าน จ่ายค่าจ้างให้เธอทุกเดือนแถมยังต้องซื้อข้าวของเข้าบ้าน แต่สถานะเหมือนผู้อาศัย เข้าบ้านมาแต่ละครั้ง เหมือนมาขออาศัยบ้านเธออยู่เลยนะ”เจคอปเคยพูดแบบนั้นกับเธอ เมื่อเข้าบ้านมาเขาจะต้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-31หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่12.
ตอนที่12.จนเมื่อปีที่แล้วที่สองพ่อลูกก็ถูกดึงตัวกลับไปทำงานบนฝั่งเพื่อดูแลงานบนแผ่นดินใหญ่ ก่อนหน้านี้นายสาโรจน์ต้องดูแลงานต่างๆ บนเกาะแทนผู้เป็นนายอย่างเคร่งครัด โดยไม่บิดพลิ้วแม้แต่น้อย แม้ว่าเขาจะเคยเห็นแม่กับพ่อของตนติดสินบนต่อนายสาโรจน์มาหลายต่อหลายครั้ง แต่ไม่เคยสำเร็จ นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ทั้งสองจงเกลียดจงชังนายสาโรจน์กับริสามากและนั่นมันก็เป็นจุดด่างพร้อยอย่างหนึ่งในชีวิตของเขา เพราะเขาได้เผลอกระทำในสิ่งที่ผิดพลาดอย่างมหันต์ในชีวิต...“ไปได้แล้วตาจิม และอย่าทำให้แม่ผิดหวังล่ะ ทำให้สำเร็จเหมือนคราวก่อนนะลูก”นางจารุวรรณยิ้มย่อง แต่ผู้เป็นลูกหน้าเจื่อนซีดลงก่อนจะหมุนตัวเดินตามเจคอปไปเงียบๆ“คิดว่าจะสำเร็จไหม ตั้งแต่คราวก่อน ตาจิมมันดูเปลี่ยนไปมากนะ” ผู้เป็นสามีหันมามองภรรยาเมื่อลับหลังลูกชายแล้ว“สำเร็จสิ ยังไงซะ มันก็ต้องทำตามที่เราต้องการอยู่แล้ว เพราะตาจิมมันคนใจอ่อนไงล่ะ ดังนั้นเราก็ต้องใช้ความใจอ่อนของเขาให้เกิดประโยชน์กับเรามากที่สุด”“แต่ตาจิมเป็นลูกเรานะจา เราทำแบบนี้กับลูกไม่เกินไปหน่อยเหรอ” สามีทำทีหยั่งเชิงดูที“นี่คุณจรัญ จะมาทำตัวเป็นพ่อผู้ประเสริฐตอนนี้ไม่ช้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-31หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่13.
ตอนที่13.“มีอะไรให้รับใช้คะนายหญิง”“จัดการเก็บกวาดตรงนี้ซะ” เธอชี้มือไปที่ซากนก สาวใช้สองคนหน้าซีดแถบผวากอดกัน“อะไรกัน ก็แค่นกตาย รีบเก็บกวาดซะ ไม่มีอะไรหรอก” ยอดนรีบอกเรียบๆ“ค่ะๆ นายหญิง นังนุ่นไปหยิบไม้ถูกับไม้กวาดมา” สาวใช้รับคำแล้วรีบจัดการทันที“นุ่นกับแนนเอานกไปฝังนะ แล้วก็ไม่ต้องคิดมาก เพราะมันไม่มีอะไร แค่นกตายตัวเดียวเท่านั้นเอง”พูดจบยอดนรีก็เดินกลับห้องของตัวเอง แต่เธอยังรู้สึกว่ามีสายตาของใครบางคนจดจ้องมองตนอยู่ตลอดเวลาด้วยความไม่ประสงค์ดี แต่สิ่งที่เธอแสดงออกมาให้เห็นก็คือ อาการสงบนิ่งเหมือนไม่ได้หวาดวิตกใดๆ“พี่เจคคะ ยอดว่ามันแปลกๆ” เมื่ออยู่กันตามลำพังและสนิทสนมกันมากขึ้น เสมือนสามีภรรยากันจริงๆ แต่ตอนนี้เธอกับเขาก็เป็นสามีภรรยากันจริงๆ แล้วนี่นาทั้งนิตินัยและพฤตินัยด้วย..“ยังไง..”“ก็วันนี้...” แล้วเธอก็เล่าเรื่องราวที่ตนพบเจอให้กับชายหนุ่มฟัง“แถมตอนที่ยอดพาคุณยายไปเดินเล่นน่ะ เหมือนมีคนพยายามจะทำเหมือนว่ามีอะไรเรียกร้องความสนใจให้ยอดไปดูและทิ้งคุณยายไว้ แต่ยอดก็ให้พี่เอกไปดูแทนแต่ก็ไม่มีอะไร”“ยอดกลัวรึเปล่า..” เขาโอบกอดเธอไว้ ใช้นิ้วพันผมเธอเล่นอย่างเพลิดเพลิน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-31
บทล่าสุด
หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่46.อวสาน
ตอนที่46.อวสาน“ยอด ท้อง แล้วค่ะ เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน”“หา… จริงเหรอยอด ไชไย้ๆๆๆ พี่เจคจะได้เป็นพ่อคนแล้ว”เจคอปกระโดดตัวลอย แล้วโอบกอดร่างอวบอิ่มของเมียรักแน่นอย่างสุดแสนจะดีใจ ทั้งหอมแก้มซ้ายขวาอย่างสุดแสนรัก“เห็นไหมล่ะว่า ยอดน่ะเป็นสะใภ้ที่แสนดีแค่ไหน”“ครับเชื่อครับ เราไปบอกคุณยายกันเถอะ”“ค่ะ…” ยอดนรียิ้มกว้างแล้วจะเดินเคียงข้างไปกับเขา แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเจคอปหยุดเดินเสียดื้อๆ“มีอะไรคะ” หญิงสาวขมวดคิ้ว“ไม่ได้สิ เดี๋ยวยอดเหนื่อย พี่อุ้มดีกว่า”“บ้าพี่เจค ยอดไม่เหนื่อยหรอกค่ะ ยอดเดินเองได้ไปกันเถอะ ““ไม่เอา พี่จะอุ้ม” คราวนี้คนที่อยากจะอุ้มเมียรักทำท่างอแงเหมือนเด็กๆ แต่มันไม่ได้ดูน่ารักสักนิดเลย“เอางี้ ให้ยอดขี่หลังดีกว่า”“ได้ครับที่รัก มาเลย”เจ
หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่45.
ตอนที่45.“จ้าจาจ๋า” น้องเจมส์ชูแขนมาหานางจารุวรรณอย่างคุ้นเคยมากขึ้น และดูท่าจะติดคุณย่าเสียแล้ว“มาให้ย่าอุ้มหน่อยคนเก่ง” นางรับร่างของน้องเจมส์มาแล้วหอมแก้มยุ้ยๆ นั้นอย่างมันเขี้ยวและรักใคร่“ให้ป้ายอดอุ้มบ้างสิครับ”“ยอดอุ้มๆๆ” แล้วน้องเจมส์ก็โผมาหายอดนรีอย่างยินดี“ยอดฉวย..” น้องเจมส์เอ่ยขึ้นพร้มทั้งหอมแก้มยอดนรีอีกด้วย ยอดนรีกับริสาหัวเราะกับท่าทางแก่แดดของพ่อหนูน้อย“เจ้าตัวแสบนี่ประจบไปเรื่อย”“แววเจ้าชู้ออกแบบนี้ ได้พ่อมาเต็มๆ ใช่ไหมคะ” ริสาเอ่ยยิ้มๆ ล้อเลียนสามี“แหม.. ริสาก็ จิมเลิกเจ้าชู้ตั้งแต่เจอริสาแล้ว”“ขอให้จริงเถอะค่ะ เพราะถ้ามีวอกแวกสักนิดเจอดีแน่..”“ไม่กล้าหรอกจิมครับรักริสาคนเดียวและจะรักตลอดไป” จารณเข้ามาโอบกอดร่างบอบบางของภรรยาอย่างเอาใจ“พี่เจคก็เหมือนกันนะคะ ถ้าแอบวอกแวกนอกใจยอดล่ะก็..”ยอดนรีทำท่าเอานิ้วปาดคอและทำ
หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่44.
ตอนที่44.กว่าสิบปีที่ใช้ชีวิตร่วมกับนายจรัญก็ไม่ค่อยได้มาวอแวกับนาง และก็ต่างคนต่างอยู่ จนเมื่อเกิดเรื่องที่คุณยายพลัดตกบันได ซึ่งมีนายจรัญเป็นผู้เห็นเหตุการณ์และนางก็อยู่จุดที่เกิดเหตุพอดี ทำให้นางระแวงและกลัวว่าจะมีคนรู้เรื่องจึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อกลบเกลื่อนความผิดนั้น ทั้งที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนทำ แต่นายจรัญกลับมาทำทีพูดให้นางระแวงและหลงคล้อยตาม ว่าจะต้องจัดฉากสร้างเรื่องบิดเบือน เพื่อไม่ให้ใครสงสัยตนโดยหารู้ไม่ว่านั่นคือแผนการที่นายจรัญกับนางอรุณีวางแผนไว้ “ยอดบอกแล้วว่าคุณป้าน่ะ แกก็คนดีคนหนึ่ง” ยอดนรีบอกสามียิ้มๆ“แต่ก็เกือบจะเสียคนเพราะโลภมาก”“นั่นเพราะความคิดชั่ววูบนะคะ แต่พี่จิมก็รักแม่ของเขามาก ไม่อย่างนั้นคงไม่ขอร้องให้พี่เจคให้โอกาสแม่ของเขาหรอกค่ะ อีกอย่างพวกเขาก็น่าสงสารนะคะ สูญเสียคนในครอบครัวโดยที่ไม่รู้เลยมาเป็นสิบปี”“นั่นสินะ นั่นล่ะพี่ถึงเห็นใจจิมกับคุณป้า เลยอยากให้โอกาสแกแก้ตัว แต่ถ้าหากว่ายอดกล่อมไม่สำเร็จ พี่ก็คงไม่ใจร้า
หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่43.
ตอนที่43.หัวใจที่เคยแข็งกระด้างและเต็มไปด้วยไฟร้อนรุ่มที่สุมอยู่ในอกของนางก็พลันเย็นยะเยือก เมื่อเห็นใบหน้าของพ่อหนูน้อยที่เดินเตาะแตะเข้ามาในห้องนั่งเล่น น้ำตาที่แห้งเหือดไปก่อนหน้านั้นก็ไหลออกมาอาบแก้มอีกครั้ง โดยไม่รู้ตัว...“สวัสดีค่ะคุณยาย คุณ เอ่อ คุณ.. จารุวรรณ..”ริสาไหว้ผู้สูงวัยกว่าทั้งสอง ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับจารณอย่างอ่อนหวาน และพ่อหนูน้อยเมื่อเห็นจารณก็ยิ้มแป้นอวดฟันซี่เล็กๆ อย่างดีอกดีใจ“ป้อๆ ป้อจ๋า.. ถึง คิด ถึง..”“พ่อก็คิดถึงน้องเจมส์ครับ”น้องเจมส์ หรือเด็กชาย รณภพ ลูกของเขากับริสา อดีตผู้ช่วยฝีมือดีของคุณยายจำปูนที่ถูกนางจารุวรรณวางแผนบีบให้ออกไปจากเกาะ แต่เหตุการณ์ในครั้งนั้นก็ทำให้มีเด็กชายรณภพในวันนี้...“ธุจ้าคุณย่าจาจ๋าสิครับ”“ตุ๊จ้าจา” น้องเจมส์ยกมือป้อมๆ ขึ้นสวัสดีคุณย่าด้วยท่าทางตื่นเต้นยิ้มแย้ม แล้วพ่อหนูน้อยก็เอียงคอมองอย่างสงสัย“จ
หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่42.
ตอนที่42.“ฉันสัญญาว่าจะดูแลหนูอรให้ดี สัญญา..”นายทัศนัยเงยหน้ามองหลานสาวที่เพิ่งรู้ว่ามีตัวตนด้วยแววตาที่เปี่ยมด้วยความรักและคำมั่นสัญญา ว่าจะรักและดูแลทายาทของหญิงที่เขาเคยชอบมากจนถึงขั้นเกือบจะรัก และได้ทอดทิ้งไปเพราะความรักสนุก และไม่อยากจะมีภาระผูกพันในวันวาน แต่นับจากนี้ชายวัยใกล้ฝั่งก็บอกตัวเองว่าจะชดเชยทุกอย่างให้กับหลานสาวคนนี้อย่างดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้อรชรจะต้องมีชีวิตที่ดีอย่างแน่นอนเขาสัญญา...“ไปอยู่กับตานะหนูอร..”“ค่ะคุณตา”อรชรตอบรับด้วยรอยยิ้ม สองตาหลานกอดกันด้วยความรักที่ก่อเกิดขึ้นในใจได้ไม่ยาก และอรชรก็รอคอยวันที่เธอจะได้มีญาติที่แท้จริงสักคนมานานแสนนาน...คุณยายจำปูนมองสองตาหลานด้วยความสุข...“อรไปนะคะพี่เจค พี่ยอด..” อรชรบอกลาเจคอปกับยอดนรีอีกครั้งเมื่อถึงเวลาที่จะต้องจากไปแล้วจริงๆ ก็อดใจหายไม่ได้ แม้จะอาลัยอาวรณ์เจคอป
หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่41.
ตอนที่41.การตายของนางจำปาทำให้คุณยายจำปูนรู้สึกเวทนาไม่น้อย และนางก็ไม่อยากให้นางอรุณีหรือทัศนีย์ ต้องมีจุดจบเช่นเดียวกับแม่ของนาง อย่างน้อยๆ คำสั่งเสียของสามีที่รักที่เคยได้บอกไว้ว่า สงสารสองแม่ลูกคู่นี้ที่พบเจอแต่เรื่องราวเลวร้ายและตกทุกข์ได้ยาก อยากให้นางช่วยเหลือและชี้ทางที่ดีให้กับหลาน คุณยายเห็นแล้วว่า ญาติผู้พี่เป็นอย่างไร ดังนั้นนางจึงทำใจละวางความแค้นที่มีต่อนางอรุณีลงและให้อภัย เพื่อเป็นทาน เพื่อให้ตัวเองไม่ต้องผูกบ่วงเวรกรรมต่อกันอีก แม้นางจะสูญเสียลูกชาย แม้ว่านายจรัญไม่เอาไหนนัก เพราะชอบทำตัวเหมือนคนไม่เอาถ่าน แต่นายจรัญก็เป็นลูกที่ดี อย่างน้อยๆ เขาก็รักลูกเมียไม่เคยไปมีบ้านเล็กบ้านน้อย แม้จะเป็นหนุ่มเจ้าสำราญชอบเที่ยวเตร่ แต่การทำงานก็ไม่เคยมีปัญหา แต่ก็นั่นล่ะ.. นายจรัญผู้เป็นลูกชายนั้นอายุสั้นนัก จากไปเสียตั้งแต่ยังหนุ่มโดยที่ไม่มีใครรู้เลย และนางก็ได้นายจรัญตัวปลอมมาอยู่ข้างกายหลายปีทุกคนล้วนมีข้อดีข้อเลว เป็นส่วนผสมของมนุษย์ที่อาจจะไม่ได้สมบูรณ์แบบ แต่นี่ล่ะคือมนุษย์ เมื่อคุณยายจำปูน
หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่40.
ตอนที่40.“ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอนะนี.. ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ขอให้รู้ไว้ว่าฉันรักเธอกับลูกเสมอ จะไม่ทอดทิ้งเธอให้โดดเดี่ยวแน่นอน...”ยิ่งนายจรัญพูดนางอรุณีก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น อรชรเห็นเช่นนั้นก็เข้าไปกอดผู้เป็นแม่อีกคน สามคนพ่อแม่ลูกกอดกันร้องได้ด้วยความเศร้าเสียใจและผิดหวังกับความจริงที่ปรากฎอยู่ตรงหน้ายอดนรีกับเจคอปมองสบตากันด้วยความรู้สึกที่เวทนาสงสารสามคนพ่อแม่ลูกตรงหน้ายิ่งนัก เธอขยับเข้าไปใกล้แล้วกุมมือใหญ่ของเขาไว้ เจคอปบีบมือบางในอุ้งมือหนาของตนเบาๆ อย่างให้กำลังใจซึ่งกันและกัน...“เรื่องทั้งหมดนั้นเพราะฉันเอง.. ฉันคนเดียวที่ผิด” คุณทัศนัยเอ่ยขึ้น ดวงตาแดงก่ำมีน้ำตาคลอหน่วย“หากฉันไม่เห็นแก่ตัวและยอมมารับผิดชอบจำปากับลูกเสียตั้งแต่ตอนนั้นทุกอย่างคงไม่เลยเถิดมาจนเป็นแบบนี้”“ใช่.. เพราะคุณคนเดียว เพราะคุณ.. คุณทำลายอนาคตของผู้หญิงถึงสามคน ที่สำคัญคุณท
หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่39.
ตอนที่39.“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพี่จำปาพูดอะไรกับเธอบ้าง แต่ที่ฉันพูดไปก็คือความจริง และเพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ทางสายเลือด อย่างน้อยๆ พี่จำปาก็มีศักดิ์เป็นพี่ ฉันจึงยอมให้พี่จำปามาเสมอ อยากจะชดเชยอะไรหลายๆ อย่างให้ ตอนที่ลำบาก อยากได้เงินเท่าไหร่ก็ไม่เคยขัด ฉันกับพี่จักรหยิบยื่นให้พี่จำปาเสมอ แต่เหมือนพี่จำปาจะไม่ได้คิดอะไรเลย และไม่เคยพอใจในสิ่งที่ได้ นอกจากใช้ชีวิตเสเพลรักสนุกไปวันๆ ฉันเคยไปขอเธอมาเลี้ยง เพราะเห็นพฤติกรรมแย่ๆ ของพี่จำปา แต่เขาก็ไม่ยอม และบอกว่าหากฉันอยากได้เธอมาเลี้ยงฉันจะต้องให้พี่จักรรับพี่จำปากลับเกาะในฐานะเมียใหญ่ และให้ฉันเป็นเมียรอง ข้อเสนอที่เห็นแก่ตัวและเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งของพี่จำปากทำให้พวกเราเอือมระอา และเลิกไปวุ่นวายกับพี่จำปา แต่แทนที่พี่จำปาจะปรับปรุงตัวหรือยอมรับความเป็นจริง กลับสร้างเรื่องให้พวกเราด้วยการบอกใครๆ ว่าฉันเป็นเมียน้อย เป็นคนที่แย่งคนรักของพี่สาว เธอคงไม่รู้ว่าแม่ของเธอนั้นมีวีรกรรมร้ายกาจแค่ไหน แต่ถ้าเธอจะคิดสักนิดเธอจะรู้ว่าแม่ของเธอนั้นร้ายกาจ และใช้เธอเป็นเครื่องมือต่อรองกับ
หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ ตอนที่38.
ตอนที่38.“ฉันรู้ และรู้มานานแล้วว่าพวกเธอเป็นใคร ฉันพยายามให้โอกาสพวกเธอมาเสมอ หลายต่อหลายครั้งที่ฉันมองผ่าน ทำเป็นไม่สนใจ และให้โอกาสพวกเธอมาตลอด จนโอกาสสุดท้ายที่ฉันหยิบยื่นให้พวกเธอ แล้วพวกเธอไม่ใส่ใจมัน... และนี่ก็จะเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายอีกครั้งที่ฉันจะหยิบยื่นมันให้พวกเธอ และมันจะเป็นครั้งสุดท้าย... สุดท้ายจริงๆ จะไม่มีโอกาสดีๆ แบบนี้ให้พวกเธออีกแล้ว”คุณยายจำปูนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แววตาคมกล้าเด็ดเดี่ยว จนคนมองเสียวสันหลัง“เข้ามาสิอรชร จะได้ไม่มีอะไรติดค้างใจกันอีกจนทำให้เกิดเรื่องราวใหญ่โตในภายภาคหน้า”นางอรุณีกับนายอำนาจหันขวับไปมองตามสายตาของคุณยายก็พบว่าอรชรเดินเข้ามาพร้อมๆ กับคนของเจคอปที่ประกบซ้ายขวา“อร.. ลูกไปอยู่ไหนมา ไหนบอกว่า..”“จริงรึเปล่าคะแม่ ที่พวกเขาบอก”อรชรไม่ตอบคำถามของมารดา แต่ถามกลับไป นางอรุณีได้แต่อึ้ง อึกอักพูดไม่ออก แล้วหันกลับไปมองคุณยายจำปูนที่เลิกคิ้วมองเหมือนจะเป็นการบอกนัยๆ ว่าให้นางเป็นค
