All Chapters of หวานสวาทเจ้าสาวไม่บังเอิญ: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่31.ยอดนรีบอกด้วยรอยยิ้มแล้วดึงร่างสูงใหญ่เข้าไปในห้องน้ำจัดการอาบน้ำอาบท่าให้เขาเสียดิบดีราวกับว่าเขาเป็นเด็กตัวน้อยๆ เจคอปหัวเราะชอบใจ และยอมรับการบริการจากเมียรักด้วยความเต็มอกเต็มใจ วันรุ่งขึ้นทุกอย่างบนเกาะนั้นยังดูเงียบสงบ และทุกคนต่างก็ใช้ชีวิตปกติเช่นทุกวัน เหมือนว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากที่พิธีไว้อาลัยให้แด่คุณยายจำปูนเสร็จสิ้นลงแล้ว ก็ถึงเวลาที่ต้องเปิดพินัยกรรม ทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องโถงใหญ่เจคอป ยอดนรี นางจารุวรรณ นายจรัญ และ นายอุเทน ทนายความประจำตระกูลที่ทำหน้าที่เป็นทนายความประจำตระกูลของเจคอปมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่า ตายาย แม้จะอายุจะล่วงเลยมาหกสิบกว่าปีแล้ว แต่นายอุเทนก็ยังดูแข็งแรงกระฉับกระเฉง ท่าทางฉลาดเฉลียวคล่องแคล่ว“เอาล่ะครับในเมื่อทุกคนมาพร้อมหน้าแล้วผมก็จะทำการเปิดพินัยกกรรมฉบับสุดท้ายของคุณยายจำปูนแล้วนะครับ”“เดี๋ยวสิคะคุณทนาย แต่เรายังมาไม่ครบกันเลยนะคะ ขาดตาจิม”นางจารุวรรณร้องขัดขึ้นเมื่อไม่เห็นลูกชาย ที่กลับมาร่วมงานศพของคุณยาย แต่หลังจากเสร็จสิ้นพิธีการแล้ว ก็ยังไม่ได้เห็นหน้ากันเลย“ไม่ต้องรอคุณจิมหรอกครับ เพราะคุณจิมกลับขึ้นฝั่งไปแล้ว”

 ตอนที่33.  นายจรัญพูดเตือนสติภรรยา แต่ดูเหมือนว่านางจารุวรรณจะดีใจและเหิมเกริมในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าจะได้ครอบครอง เพราะอย่างไรเสีย จารณก็จะต้องทำตามความต้องการของนางอยู่แล้ว“ถึงยังไง ที่นี่ก็เป็นของตาจิม พรุ่งนี้ตาจิมจะกลับมา ก็มาดูกันใครจะอยูใครจะไป”เจคอปจึงเดินกลับมาหยุดยืนตรงหน้าของผู้สูงวัยกว่าแล้วเอ่ยขึ้นเนิบๆ“คืนนี้หลับให้สบายนะครับคุณป้า.. เพราะคุณป้าอาจจะต้องเก็บรักษาหนังสือฉบับนี้เอาไว้ดีๆ อย่าให้ห่างกาย อย่าให้หายล่ะ ผมขอเตือนว่าหาที่เก็บดีๆ จนกว่านายจิมจะกลับมาถึงเกาะ”“นี่.. หมายความว่ายังไง”“ก็หมายความตามนั้นล่ะครับ คุณป้าชื่นชมในสิ่งที่อยากจะได้ให้นานๆ นะครับ ผมยินดีด้วย ยอดเราไปดูคนงานเก็บหอยมุกกันดีกว่า”ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินจูงมือภรรยาเดินจากไปเงียบๆ ไม่ได้สนใจใยดีกับการได้หรือไม่ได้อะไรในวันนี้เลย“พี่เจคคะ..”ยอดนรีอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองสองสามีภรรยาที่ยืนมองพวกตนเงียบๆ แล้วเงยหน้าเอ่ยกับสามีด้วย

 ตอนที่35.  “หึ.. เลอะเทอะเหรอ.. ก็ไม่รู้สินะ แต่ท่านปู่ย่าเจ้าเกาะบอกความลับอะไรบางอย่างกับฉันด้วยนะ และสิ่งที่ท่านบอกกับฉันนี่ คิดว่าเธอเองก็คงรู้ดีว่า มันเป็นเรื่องที่รู้กันแค่เธอกับแม่แน่นอน.. เธออยากรู้ไหม..” อรชรหน้าซีดมองยอดนรีอย่างไม่อยากเชื่อถือนัก“แกอย่ามาสร้างเรื่องหลอกฉันเลย..”“งั้นฟังนะว่าฉันพูดจริงไหม เรื่องที่เธอเป็นทายาทของเกาะเหมือนกันเพราะว่า แม่ของเธอคิดว่าตัวเองเป็นลูกสาวของท่านตาจักรและไม่ได้รับความเป็นธรรม ส่วนเธอที่เป็นลูกของชายอื่นก่อนที่แม่ของเธอจะมาแต่งงานกับนายอำนาจหรือก็คือนายจรัญ ลุงของพี่เจค และเขาเองก็ไม่รู้เลยว่าเธอไม่ใช่ลูกของเขา แต่เป็นลูกของผู้ชายอีกคน และเธอเองก็คิดว่าเขาคือพ่อแท้ๆ มาตลอด.. แต่เพราะความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างจะอธิบายยาก ก็เลยทำให้เธอกับเขาไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่ ติดจะมึนๆ ตึงๆ ใส่กันด้วยซ้ำ เรื่องนี้เธอคงไม่รู้สินะว่าจริงๆ แล้ว นายอำนาจไม่ได้พ่อแท้ๆ แต่เป็นพ่อเลี้ยง แม่ของเธอคงไม่ได้บอก...”อรชรหน้าซีดลงอีกไม่อยากจะยอมรับในสิ่งท

ตอนที่37.“เอาล่ะครับทุกคน ในเมื่อต่างก็รู้แล้วว่า เรื่องผีเจ้าเกาะที่ออกหลอกหลอนอาละวาดตลอดหลายคืนที่ผ่านมาเป็นเรื่องโกหก ก็แยกย้ายกันกลับบ้านเถอะนะครับ ทุกอย่างผมจะจัดการต่อไปเอง รับรองได้ว่าคนพวกนี้จะไม่มีทางมาสร้างความเดือดร้อนให้พวกเราได้อีก และผมจะบอกว่า เรื่องพวกนี้มันเป็นเพียงแผนชั่วของนายอำนวยกับพวกที่ต้องการขายเครื่องลางของขลังเท่านั้น แต่ผมก็เชื่อว่า ท่านเจ้าเกาะ ท่านปู่ย่าของพวกเรานั้นมีจริง และคงช่วยปกป้องคุ้มครองพวกเราเสมอ ไม่อย่างนั้นท่านคงปล่อยให้พวกเราถูกหลอกลวงจากคนพวกนี้อยู่อีกนาน และผมก็เชื่อว่า พวกท่านจะดูแลปกป้องคุ้มครองพวกเราไปชั่วลูกชั่วหลาน หากว่าเราไม่ได้ทำอะไรที่ผิดต่อบรรพบุรุษของเรา ไม่ได้ทำสิ่งที่เลวร้าย ยังไงซะผมก็เชื่อว่าท่านจะต้องคุ้มครองพวกเราให้อยู่รอดปลอดภัย ผ่านพ้นทุกอุปสรรคไปได้เหมือนที่ผ่านมา ส่วนเรื่องทายาทที่แท้จริงของท่านเจ้าเกาะก็มีเพียง คุณยาย ผมและก็จิมเท่านั้น ที่มีข่าวลือว่า ยังมีทายาทคนอื่นอีกน้นก็คงไม่ต้องให้บอกใช่ไหมครับว่า เป็นฝีมือของใคร หวังว่าทุกคนคงจะเข้าใจนะครับ ส่วนเรื่องที่ผมต้องออกอุบายว่าคุณยายได้เสียชีวิตแล้วนั้นก็เพื่อเป็นกา

ตอนที่39.  “ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพี่จำปาพูดอะไรกับเธอบ้าง แต่ที่ฉันพูดไปก็คือความจริง และเพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ทางสายเลือด อย่างน้อยๆ พี่จำปาก็มีศักดิ์เป็นพี่ ฉันจึงยอมให้พี่จำปามาเสมอ อยากจะชดเชยอะไรหลายๆ อย่างให้ ตอนที่ลำบาก อยากได้เงินเท่าไหร่ก็ไม่เคยขัด ฉันกับพี่จักรหยิบยื่นให้พี่จำปาเสมอ แต่เหมือนพี่จำปาจะไม่ได้คิดอะไรเลย และไม่เคยพอใจในสิ่งที่ได้ นอกจากใช้ชีวิตเสเพลรักสนุกไปวันๆ ฉันเคยไปขอเธอมาเลี้ยง เพราะเห็นพฤติกรรมแย่ๆ ของพี่จำปา แต่เขาก็ไม่ยอม และบอกว่าหากฉันอยากได้เธอมาเลี้ยงฉันจะต้องให้พี่จักรรับพี่จำปากลับเกาะในฐานะเมียใหญ่ และให้ฉันเป็นเมียรอง ข้อเสนอที่เห็นแก่ตัวและเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งของพี่จำปากทำให้พวกเราเอือมระอา และเลิกไปวุ่นวายกับพี่จำปา แต่แทนที่พี่จำปาจะปรับปรุงตัวหรือยอมรับความเป็นจริง กลับสร้างเรื่องให้พวกเราด้วยการบอกใครๆ ว่าฉันเป็นเมียน้อย เป็นคนที่แย่งคนรักของพี่สาว เธอคงไม่รู้ว่าแม่ของเธอนั้นมีวีรกรรมร้ายกาจแค่ไหน แต่ถ้าเธอจะคิดสักนิดเธอจะรู้ว่าแม่ของเธอนั้นร้ายกาจ และใช้เธอเป็นเครื่องมือต่อรองกับ