บททั้งหมดของ พันธนาการบาปบริสุทธิ์: บทที่ 51 - บทที่ 60

"ตั้งแต่นายหญิงกับคุณหนูมาอยู่ที่นี่นายก็ดูอารมณ์ดีขึ้นแถมกลับมาที่นี่ทุกวันด้วยนะคะ"นาเดียพูดไปยิ้มไปตั้งแต่ที่ตรีรัตน์มาอยู่ที่นี่คฤหาสน์นี้ก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมากกว่าแต่ก่อนมากคงเพราะมีเด็กเล็กอยู่และอีกอย่างก็คือโนอาห์กลับมาที่นี่ทุกวันที่นี่จึงแลดูเป็นบ้านมากขึ้น"เมื่อก่อนเค้าไม่ได้เป็นแบบนี้เหรอคะ"ตรีรัตน์ถามนาเดียกลับด้วยสีหน้าสงสัยเธอคิดว่าเขาจะอยู่ที่นี่ตลอดเสียอีก"เมื่อก่อนนายจะนอนที่เพนท์เฮ้าส์หรือไม่ก็โรงแรมใกล้ๆบริษัทที่ไปตรวจงานน่ะค่ะ""แล้วก็อาจจะมีอยู่กับผู้หญิงด้วยใช่ไหมคะ"ตรีรัตน์เอ่ยด้วยรอยยิ้มอ่อนที่เธอกล้าพูดแบบนี้ได้เพราะเธอไม่ได้คิดอะไรกับโนอาห์แม้แต่น้อย"เอ่อ..คือ"นาเดียถึงกับหน้าเจื่อนและต้องรีบก้มหน้าหลบสายตาตรีรัตน์เพราะเธอไม่รู้ว่าหญิงสาวว่าเป็นอย่างที่เธอคิดดีหรือไม่"ไม่ต้องปิดหรอกค่ะฉันเข้าใจฉันไม่ได้คิดอะไรกับเค้าหรอกค่ะ""อะไรนะคะนายหญิง"นาเดียว่าเธอเครียดกับคำที่เธอจะตอบแล้วตอนนี้เธอเริ่มเครียดกับคำพูดของตรีรัตน์มากกว่า"นาเดียออกไปก่อน"โนอาห์ที่เข้ามาได้ฟังจังหวะนี้พอดีเขาจึงรีบให้นาเดียออกไปจากห้องเพราะเขาอยากคุยกับหญิงสาวเป็นการส่วนตัว“นาย

สามวันต่อมาโนอาห์และตรีรัตน์อยู่ที่นี่กันได้สามสี่วันแล้วหลังจากที่ตรีรัตน์มาอยู่กับโนอาห์ที่ท่ามกลางธรรมชาติแห่งนี้พวกเขาก็ดูจะเป็นมิตรกันดีมากยิ่งขึ้นเพราะโนอาห์ค่อนข้างอ่อนให้ตรีรัตน์อยู่พอสมควรและพยายามเอาใจเธอสารพัดจนตอนนี้หญิงสาวไม่ค่อยอึดอัดเท่าไรแล้วที่ได้อยู่ใกล้กับโนอาห์นับว่าแผนการของยูริและมัคซิมที่ให้โนอาห์พาตรีรัตน์กับลูกมาที่นี่เพื่อกระชับความสัมพันธ์ของทั้งคู่นับว่ามันได้ผลยิ่ง"นี่ของเธอ"โนอาห์เข้ามาโผกอดร่างบางและยื่นสร้อยคอที่มีจี้เพชรรูปหัวใจให้หญิงสาวในขณะที่เธอกำลังกล่อมลูกอยู่บนเตียง"ไม่รับได้หรือเปล่าคะฉันคงไม่ได้ใส่"ตรีรัตน์ยอมรับว่าสร้อยในมือของโนอาห์สวยมากแต่เธอคงไม่มีโอกาสได้ใส่เพราะต้องเลี้ยงลูกมันคงไม่สะดวกนักเพราะลูกเธอคงจะดึงเล่นเป็นแน่"อย่าปฏิเสธฉันได้ไหม ที่ฉันพยายามทำดีกับเธอก็เพราะอยากจะลบล้างอดีตที่ผ่านมา เธอทำใจลืมมันแล้วเริ่มต้นใหม่กับฉันได้หรือเปล่า" โนอาห์ยอมรัยว่าคำขอของเขามันดูเห็นแก่ตัวแต่หากตอนนี้หญิงสาวยังมัวเอาอดีตมายึดติดเธอก็จะมองไม่เห็นสิ่งดีๆที่เขาทำเพื่อเธอสักที ตรีรัตน์มองหน้าลูกของเธอที่กำลังเคลิ้มหลับหากขอความเห็นจากลูกของเธ

“น..โนอาห์..อื้ออ”คนตัวโตไล่โลมเลียจากเต้างามจนไปถึงจุดกึ่งกลางของหญิงสาวไม่ทันที่เธอจะส่งเสียงห้ามเขาก็ขบเม้มตวัดเรียวลิ้นหยอกล้อเล่นกับร่องสวาทของหญิงสาวจนเธอแทบจะควบคุมเสียงครางของตัวเองไม่อยู่“อื้ออ..”หญิงสาวขบเม้มปากของเธอจนแทบห้อเลือดทั้งยังวาดมือเรียวปิดปากของเธอช่วยเอาไว้อีกแรงเพราะกลัวว่าเสียงระบายความเสียวกระสันนี้จะดังเล็ดลอดออกไปจนน่าอาย“พร้อมแล้วสินะ”โนอาห์ละริมฝีปากออกจากร่องสวาทของหญิงสาวด้วยเพราะรู้ว่าตอนนี้เธอพร้อมที่จะรับตัวตนของเขาได้แล้วจึงค่อยๆเคลื่อนตัวขึ้นกอดก่ายร่างบางเอาไว้แน่นและค่อยๆจ่อแท่งร้อนที่กำลังผงาดเต็มที่ของเขาสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักที่กำลังเปียกเยิ้มอยู่ตอนนี้“อื้อ..อ๊าย”ตรีรัตน์จิกมือเรียวที่แผ่นหลังของโนอาห์แน่นด้วยระบายเจ็บ“อืม..”โนอาห์ขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะตัวตนของเขาถูกบีบรัดจนแทบปริแตกเขาแช่แท่งร้อยเอาไว้ครู่ใหญ่เพื่อรอให้หญิงสาวได้ปรับตัวเมื่อเห็นว่าเธอเริ่มปรับตัวได้เขาจึงค่อยๆขยับสะโพกแกร่งเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆก่อนจะเร่าร้อนขึ้นในเวลาต่อมาเพราะร่างบางใต้ร่างของเขานั้นเป็นสิ่งเร้าอารมณ์ของเขาได้อย่างดียิ่งเธอมีเสียงเล็ดลอดแสดงความเ

"มาหาแดดดี๊นะครับ คนเก่งของแดดดี๊ต้องไม่งอแงนะ"โนอาห์รีบเข้ามาอุ้มลูกของเขาที่กำลังร้องให้สะอึกสะอื้นอยู่กับนาเดียออกไปเดินเล่นข้างนอกเมื่อหนูน้อยได้อยู่ในอ้อมอกคนเป็นพ่อได้ก็ทุเลาการสะอื้นลงบ้าง"สงสารนายกับคุณหนูจังเลยนะคะ"นาเดียที่ยืนมองสองพ่อลูกอยู่กับยูริเธอก็อดน้ำตาคลอไม่ได้ชั่วโมงต่อมาหลังจากที่โนอาห์กล่อมลูกของเขาจนยอมกินนมผงหลับไปได้เขาก็เอาแต่นั่งมองหน้าลูกที่กำลังหลับน้ำตาคลอเอาแต่โทษตัวเองว่าหากเขาไม่พาตรีรัตน์ออกไปเรื่องทุกอย่างก็คงไม่เกิดขึ้นนับตั้งแต่วันที่เกิดเหตุร้ายวันนั้นจวบจนวันนี้วันเวลาก็ล่วงเลยมาหกเจ็ดเดือนแล้วในคราแรกเมื่อคนที่ไทยรู้ข่าวของตรีรัตน์ทุกคนก็เสียใจกันหนักมากเช่นเดียวกับโนอาห์และเอ่ยปากจะช่วยดูแลนิชารีเพราะคิดว่าโนอาห์คงจะเลี้ยงลูกคนเดียวไม่ได้ด้วยงานที่ยุ่งแต่โนอาห์ก็ได้ปฏิเสธไปแม้เขาจะต้องดูแลลูกคนเดียวเขาก็จะพยายามเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูกของเขาให้ได้ตอนนี้แม้โนอาห์จะไม่ได้ร้องฟูมฟายแบบเมื่อก่อนแต่เขาก็ยังจำภาพที่ตรีรัตน์ถูกรถชนไปต่อหน้าต่อตาได้ไม่มีลืมที่เขาผ่านมันมาได้ก็เพราะมีลูกน้อยและคนรอบข้างที่คอยให้กำลังใจนั่นเองคราแรกเขาก็โมโหอยู่เห

MHL"สวัสดีค่ะคุณไอ"โซเฟียมาถึงบริษัทได้เธอก็ดิ่งเข้ามาทักทายไอรีนที่ห้องทำงานในทันที"มาแล้วเหรอไปเปลี่ยนชุดสิก่อนที่ลูกค้าจะมา"ไอรีนรีบยื่นชุดที่เลือกมาแล้วให้โซเฟียนั้นไปเปลี่ยนก่อนที่โนอาห์จะเดินทางมาถึงเพราะเธอต้องการจะพรีเซนท์ชุดที่ออกแบบใหม่ให้โนอาห์ได้ดู"ได้ค่ะ"โซเฟียไม่รีรอเธอรีบรับชุดจากไอรีนแล้วเข้าไปที่ห้องแต่งตัวทันทีครู่ต่อมา"โอเคไหมคะ"โซเฟียหายเข้าไปในห้องแต่งตัวพักใหญ่เมื่อแต่งตัวแต่งหน้าทำผมกับช่างเรียบร้อยแล้วจึงเดินออกมาด้วยชุดสายเดี่ยวอกซาตินสีโรสโกลเว้าหลังลึกจนถึงเอวตัวกระโปรงสั้นเหนือเข่าและส้นสูงสีเงินให้ไอรีนได้ดูว่าเธอต้องแต่งเติมอะไรตรงไหนอีกหรือไม่"สวยมากเลยโซเฟีย"ไอรีนยิ้มอ่อนเธอมองไปที่หญิงสาวตรงหน้าเธอทำทรงผมรวบโดนัทไม่ตึงมากปล่อยปอยผมน้อยๆแต่งหน้าอ่อนๆมันช่างเข้ากับเธอและชุดที่ใส่เป็นอย่างมากหากได้เครื่องประดับแบรนด์ของโนอาห์มาอยู่บนตัวก็จะดูครบเครื่องก๊อกๆๆ สองสาวหันไปทางเสียงเคาะประตูและรีบเตรียมตัวต้องรับลูกค้ากันทันทีเพราะรู้ว่าคนที่กำลังจะเข้ามาคือโนอาห์"แตงกวา"โนอาห์เดินเข้าห้องมาพร้อมกับยูริและมัคซิมเช่นเมื่อวานเมื่อเขาเห็นหญิงสาวที่เ