บททั้งหมดของ พันธนาการบาปบริสุทธิ์: บทที่ 1 - บทที่ 10

“ไม่นะคะพี่คิณ...สมบัติอะไรพัชไม่อยากได้ทั้งนั้นขอแค่พัชได้ออกไปกราบศพคุณแม่สักครั้งนะคะ” ร่างบางสั่นเท่าทั้งยกมือไหว้คนตรงหน้าน้ำตาคลอเรื่องพินัยกรรมเธอไม่เคยอยากได้เลยสักนิดและเคยตอบปฏิเสธดวงสมรเอาไว้แล้วด้วยแต่แม่เธอก็ไม่ยอมตอนนี้เธอไม่ขออะไรมากขอแค่ให้อคิณเห็นใจเธอให้เธอได้มีโอกาสไปกราบศพดวงสมรสักครั้งก่อนที่จะถึงวันเผา“ไม่ต้องมาเสแสร้งฉันไม่เชื่ออะไรคนอย่างเธอ” พลั้กกอคิณตวาดเสียงฝาดทั้งผลักพัชรินทร์ติดกับหัวเตียงด้วยโทสะและเดินออกไปโดยที่ไม่หันกลับมามองว่าคนที่ตัวเองผลักจะเป็นอย่างไร“โอ้ยยย...ไม่นะคะพี่คิณปล่อยพัชไปนะคะ....พี่คิณปล่อยพัชไป..อือฮือๆๆ”พัชรินทร์พยายามลุกขึ้นเดินกระเผลกตามร้องตะโกนเรียกอคิณจนสุดเสียงแต่ก็ไร้ผลเธอจึงได้แต่นั่งสะอื้นตัวโยนยอมรับโชคชะตาอยู่ที่มุมห้องมองดูหลังไวๆของคนใจดำที่เดินออกไปโดยไม่สนใจเสียงเรียกร้องของเธอแม้แต่น้อยในวันต่อมาวันนี้อิทธิกรไปเยี่ยมพัชรินทร์ที่โรงพยาบาลแต่กลับได้ข่าวมาว่าพี่ชายของเขาพาตัวพัชรินทร์กลับไปรักษาที่บ้านแล้วด้วยความเป็นห่วงจึงรีบตามพัชรินทร์ไปที่บ้านของพี่ชายแต่เมื่อไปถึงกลับไม่พบใครทำให้อิทธิกรต้องร้อนใจจนต้องบึ่งร

"อย่างนั้นเลยที่รัก" อคิณเห็นกิ่งแก้วขึ้นมานั่งคร่อมเขาบนหน้าตักค่อยๆทิ้งตัวลงเสียบแท่งร้อนกับช่องทางรักของเธอช้าๆเขาก็ถูกใจกับลีลาของเธออย่างมากมือหนาวางขวดไวน์และจับสะโพกมนคุมจังหวะขึ้นลงด้วยตัวเองกึกๆๆๆบทรักที่รุนแรงของทั้งสองทำเอาโซฟาที่พวกเขานั่งนั่งอยู่อยู่ไม่สุขเกิดเสียงกึกกักเมื่อทั้งคู่กำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะ"อ้ะ..คิณคะ..อะ..อ๊ายยย.."อคิณอุ้มร่างบางลุกขึ้นขระที่ส่วนประสานของทั้งสองยังติดกันแน่นชายหนุ่มกระแทกสะโพกแกร่งอัดร่องสวาทหนักหน่วงจนเกิดเสียงกระทบดังลั่นจนทำให้ร่างบางร้องระงมเสร็จสมไปอีกรอบ"บนเตียงดีกว่านะ" คนตัวโตวางหญิงสาวลงบนเตียงและพลิกเธอให้นอนคว่ำกิ่งแก้วเด้งตัวขึ้นยกสะโพกแอ่นให้ชายหนุ่มอัตโนมัติ"อ้าสส...""อะ...อะ..อะ.. อ๊ายย...อื้ออ" เมื่ออคิณจับสะโพกมนและเสียบแท่งร้อนพรวดเดียวจนมิดลำและอัดกระแทกรูสวาทที่เยิ้มแฉะอย่างเต็มแรงเขาหลับตาปี๋คำรามในลำคอด้วยท่าทีเสียวกระสัน ความรุนแรงที่เขาอัดกระแทกนี้ทำให้กิ่งแก้วทั้งเจ็บและจุกแต่มัน​ก็ทำให้เธอเสียวไม่น้อยด้วยชอบความดิบเถื่อนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว"อ้ะๆ" "อ้าสสส.."อคิณพลิกร่างบางให้นอนหงายเขายกขาทั้งสองของเธอข

“ยังไงลอตแรกที่เราจะส่งไปจะเป็นเดือนหน้านะครับ”“ครับสะดวกเมื่อไรก็ติดต่อไปที่ผมได้ทันทีเลย”โนอาห์และอคิณนั่งคุยกันไปดื่มไปทั้งสองแม้จะเจอกันวันแรกก็นับว่าคุยกันถูกคอมากเลยทีเดียว“ไม่เข้าไปร่วมวงหน่อยเหรอครับ”มารุตเห็นกิ่งแก้วนั่งมองสองหนุ่มนานแล้วจึงเอ่ยปากให้เธอเข้าไปหาสองคนนั้นเพราะคิดว่าน่าจะทำให้การสนทนาสนุกขึ้น“ให้ผู้ชายเค้าคุยกันเถอะค่ะ”กิ่งแก้วอมยิ้มพร้อมส่ายหัวเล็กน้อยเธอไม่ได้อยากเข้าไปขัดจังหวะการพูดคุยของทั้งสองแค่ได้นั่งมองห่างๆก็พอแล้วสองวันต่อมากรุงเทพมหานครบ้านทศพลอิทธิกรร้อนใจจนต้องมาปรึกษาทศพลเพราะตลอดหลายวันที่ผ่านมาเขาพยายามขอเข้าพบพี่ชายของเขาแต่ก็ถูกปฏิเสธทุกครั้ง“คุณอาครับผมทนต่อไปไม่ได้แล้วครับผมจะออกตามหาพัชเอง”อิทธิกรนั่งหัวเสียอยู่บนโซฟาในห้องทำงานของทศพล“ถ้าเราจะเอาแบบนั้นอาก็จะช่วย”ทศพลเห็นทีจะรอให้อคิณใจอ่อนคงไมได้หากอิทธิกรคิดจะช่วยพัชรินทร์เขาก็จะช่วยอีกแรง“อาพอจะรู้ไหมครับว่าที่ของคุณพ่อที่ซื้อเก็บเอาไว้มีที่ไหนบ้างผมว่าพี่คิณต้องซ่อนพัชไว้ที่บ้านหลังไหนสักแห่งของคุณพ่อแน่นอน”“อาก็พอจะรู้อยู่ไม่กี่หลังแต่เท่าที่อาจำได้คร่าวๆก็มีอยู่สามสี

"พิมกับเพื่อนกลับมาพร้อมเพื่อนกะทันหันน่ะจะนี่พัชเพื่อนหนู..." พิมพรรณรีบแนะนำพัชรินทร์ให้ตาของเธอได้รู้จัก"สวัสดีค่ะ" พัชรินทร์รีบยกมือไหว้ชายชราตรงหน้า"หวัดดีลูกหวัดดี" เริงฤทธิ์รับไหว้พัชรินทร์และตบบ่าเธอเบาๆด้วยความเอ็นดู"ตาแล้วนี่กำลังทำอะไรกันอยู่เหรอจ้ะ" "กำลังคัดสตรอเบอรี่พวกนี้แปรรูปน่ะสิ""นี่งานล้นมือจนต้องทำเองเลยเหรอจ้ะ" เมื่อก่อนเธอจะเห็นตาของเธอนั่งทำบัญชีมากกว่าไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้ตาของเธอต้องมานั่งทำงานหลังขดหลังแข็งทั้งที่อายุปูนนี้แล้วด้วย"เปล่าหรอก..ตาไม่มีเงินจ้างคนเยอะอย่างเมื่อก่อนแล้ว" เริงฤทธิ์เอ่ยเสียงอ่อนแต่ก็ยังฝืนยิ้มเพื่อไม่ให้หลานของเขาต้องเป็นกังวล"ตอนนี้มันขนาดนี้เลยเหรอจ้ะ" พิมพรรณพอจะรู้จากน้าของเธอมาบ้างว่าที่ไร่ผลผลิตมันขายไม่ได้ราคาแต่ก็ไม่คิดว่าจะวิกฤตจนไม่มีเงินที่จะจ้างคนงาน"ก็ค่าหยุกค่ายามันก็แพงไหนจะผลผลิตที่ได้ก็ขายไม่ได้ราคาก็ต้องถูๆไถๆไปนั่นแหละพิมเอ้ย""แล้วน้าภูล่ะ" "ลงแรงกับคนงานอยู่ท้ายไร่นู่นถางหญ้ากัน""อ๋อ..จะ""สตอเบอรี่พวกนี้คุณภาพดีนะคะทำไมขายไม่ได้ราคาล่ะคะ" พัชรินทร์หยิบดูสตอเบอรี่ในลังที่กำลังจะแปรรุปเธอ

“แฟนคุณพัชเค้ายุ่งๆน่ะตายิ่งรู้ว่ามีลูกก็ต้องขยันทำงานอยู่แล้ว”พิมพรรณรีบแก้ตัวอย่างรวดเร็วเพราะเรื่องที่เธอพูดออกไปคราแรกเพื่อไม่ให้ตาของเขาสงสัยเท่านั้นว่าพัชรินทร์ท้องกับใคร“ไอ้งานก็ส่วนงานแต่ก็ต้องแบ่งเวลามาดูแลเมียบ้างคนสมัยนี้เป็นยังไงไปกันหมดถ้าห่วงงานห่วงเงินมากกว่าอะไรก็จะมีครอบครัวไปทำไม”เริงฤทธิ์เท้าเอวว่าพรางส่ายหัว“เดี๋ยวเค้าก็กลับมาเองจะตา”เมื่อสองตาหลานพูดเรื่องสามีในใจของพัชรินทร์ก็ไม่อยากจะโกหกตาของพิมพรรณแต่หากจะเล่าความจริงเธอก็ทำไม่ได้กรุงเทพมหานครบ้านอคิณ“พี่จะเอาเงินส่วนของพัชไปไม่ได้นะครับ”อิทธิกรหัวเสียหนักเมื่อรู้ว่าที่พี่ชายของเขาเรียกมาที่บ้านก็เพราะต้องการให้เขาอนุมัติเงินในส่วนของพัชรินทร์ให้กับพี่ชายของเขาซึ่งมันเป็นเรื่องที่เขาทำไม่ได้และไม่อยากทำด้วยเพราะส่วนแบ่งนี้คุณแม่ของเขาแบ่งให้อย่างลงตัวแล้ว“แต่เธอก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วฉันมีสิทธิ์ที่จะใช้”อคิณมีสมบัติมากมายจนเขาก็ใช้ไม่หมดแต่เขาอยากให้ส่วนของพัชรินทร์เป็นของเขาเพราะคิดว่าหญิงสาวไม่สมควรที่จะได้สมบัติของแม่ของเขาไปสักชิ้นเดียว“พี่ไม่มีสิทธิ์เอาไปใช้เพราะพัชไม่ได้เซ็นให้ใคร”อิทธิกรไม่ค