บททั้งหมดของ โซ่สายใยดวงใจซาตาน: บทที่ 41 - บทที่ 48

ทางด้านฟรานซิสหน้าห้องปลายฝน"ตาใหญ่ทำไมออกมานั่งตรงนี้ล่ะ"เมื่อรู้ว่าปลายฝนฟื้นแล้วจากปากหลานชายของเธอจึงรีบหอบเหลนชายมาที่โรงพยาบาลอย่างรวดเร็วเมื่อมาถึงก็เห็นฟรานซิสมีสีหน้ากังวลอยู่หน้าห้องจึงถามด้วยความสงสัยว่าทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ไม่อยู่ด้านในห้องกับปลายฝน"หมอเรียลกับหมอลินกำลังเชคอาการของปลายฝนอย่างละเอียดน่ะครับดูท่าเธอจะความจำเสื่อมจำผมไม่ได้ไปเสียแล้ว"ฟรานซิสนั่งก้มหน้าพูดเสียงอ่อนหัวใจของเขาตอนนี้อ่อนแออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน"อะไรนะ"เฮเลนถึงกับหน้าเสียเมื่อรู้ว่าปลายฝนมีอาการข้างเคียงเช่นไรไม่รู้ว่าหลานชายกับหลานสะใภ้ของเธอจะได้มีความสุขกันจริงๆเสียทีเมื่อไรผ่านครั้งนี้ไปเธอก็ขอภาวนาว่าอย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นกับทั้งสองอีกเลยเชื่อว่าฟ้าคงทดสอบคนสองคนมากพอแล้ว"หามามี๊"ต้นหนาวยืนเกาะประตูที่ปิดสนิทหน้ามุ่ยเพราะเด็กชายต้องการจะเข้าไปหาคนเป็นแม่ด้านใน"เดี๋ยวก่อนครับต้นหนาวคุณหมอกำลังตรวจมามี๊อยู่นะครับ"ฟรานซิสต้องดึงมือลูกชายของเขาเอามาอุ้มไว้ที่ตักมาอธิบายว่าทำไมถึงยังเข้าไม่ได้เพราะกลัวว่าจะงอแงทั้งพรมจูบที่กระหม่อมลูกชายของเขาหนึ่งทีเพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง"ฮับ"ต้

"คุณฟราน"ปลายฝนไม่คิดว่าชายหนุ่มจะพาลูกมาหาเธอกะทันหันจึงมองด้วยสีหน้าแปลกใจ"พักก่อนก็ได้ครับ.. เชิญพวกคุณตามสบายครับเดี๋ยวผมขอเข้าไปเตรียมยาให้คุณปลายก่อน"หมอชาร์ลประคองหญิงสาวนั่งที่เก้าอี้สวนหย่อมหน้าบ้านเขารู้อยู่แล้วว่าฟรานซิสจะมาเพราะมอแกนติดต่อมาหาเขาเมื่อสามวันก่อนโดยกำชับว่าห้ามบอกหญิงสาวเพราะต้องการเซอร์ไพรซ์"ครับ"ฟรานซิสหย่อนก้นลงนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับปลายฝนทั้งตอบหมอหนุ่มโดยที่สายตายังจ้องอยู่ที่ปลายฝนเขม็งเรื่องที่เธอไม่ติดต่อเขาบ้างยังไม่สะสางเขาก็ดันมาเจอเธอมีทีท่าสนิทสนมกับหมอชาร์ลอีกยิ่งทำให้เขาน้อยใจในใจไม่น้อย"เป็นยังไงบ้างอาการดีขึ้นบ้างไหม"เฮเลนรู้ดีว่าอาการของหลานชายเธอที่ทำเงียบขรึมแบบนี้คืออะไรจึงรีบหาเรื่องคุยกับปลายฝนทำลายบรรอากาศเงียบงันนี้เสียก่อน"หมอชาร์ลเก่งมากเลยค่ะตอนนี้หนูเริ่มขยับขาได้เยอะแล้วค่ะคุณย่า"ปลายฝนตอบคนเป็นย่าด้วยรอยยิ้มที่ร่าเริงบ่งบอกว่าเธออยู่ที่นี่ค่อนข้างที่จะมีความสุขอย่างมาก"แสดงว่าหมอชาร์ลเก่งมากๆเลยนะเนี่ยจริงไหมตาใหญ่"เฮเลนหันไปถามความเห็นจากหลานชายคนโต"ครับ"ฟรานซิสยังคงนั่งนิ่งไม่พูดอะไรเมื่อมีคำถามมาคำก็ตอบคำเท่านั้น

วันต่อมา08.30 น"ลินล่ะ"ลอเลนโซเตรียมตัวไปทำงานในช่วงเช้าแต่วันนี้เขาไม่อยากจะเห็นลัลลลินจึงถามอีธานว่าเธออยู่ไหน"เก็บกระเป๋ากลับไปตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วครับนายเล็ก""ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลยล่ะ..."ลอเลนโซขมวดคิ้วกับคำตอบของอีธาน"นายเล็กจะไปไหนครับวันนี้ต้องเข้าบริษัทนะครับ"อีธานเห็นว่าลอเลนโซเดินจ้ำอ้าวไปที่รถส่วนตัวจึงรีบวิ่งไปดักหน้า"นายไปก่อนเดี๋ยวฉันตามเข้าไป""เอ่อ...ครับๆ"ลอเลนโซจะให้ลัลลลิลไปโดยไม่มีคำตอบแบบนี้ไม่ได้บ้านณฤดีลอเลนโซใช้เวลาไม่กี่นาทีก็ขับรถมาถึงบ้านแม่ของลัลลลิล"คุณแม่ครับ""มีอะไรหรือเปล่าคุณลอสมาแต่เช้าเลย""ลินอยู่ไหนครับ"ชายหนุ่มถามหาหญิงสาวด้วยท่าทีร้อนรน"ลินบินไปที่สวิตตั้งแต่เช้าแล้วนะแล้วน้องไม่ได้บอกเราเหรอ"ณฤดีเห็นว่าทั้งสองน่าจะมีอะไรแปลกๆหากเดาไม่ผิดก็อาจจะทะเลาะกันตามประสาลิ้นกับฟัน"เอ่อ...เปล่าครับ""ทะเลาะอะไรกันหรือเปล่า""เปล่าครับเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับคุณแม่"ลอเลนโซไม่รู้ว่าลัลลลินไม่อยู่ที่นี่จึงขอตัวแม่ของเธอกลับอย่างรวดเร็วจนณฤดีเรียกไว้ไม่ทัน"อ้าว..เดี๋ยวๆ"ณฤดีส่ายหัวให้กับความใจร้อนของเด็กสมัยนี้จริงๆบริษัทxxx"ทำไมติดต

หลายเดือนต่อมา"อุ้บ...แหวะ...""ปลาย...ปลาย...โอเคไหม""โอเคค่ะ""ดูท่าท้องนี้จะแพ้หนักเอาการนะ"ฟรานซิสต้องคอยลูบหลังให้คนเป็นภรรยาวันละหลายๆรอบเพราะตอนนี้เธอท้องได้สามเดือนแล้วและช่วงนี้ก็รู้สึกว่าเธอจะแพ้ท้องหนักขึ้นเรื่อยๆอีกด้วยจนเฮเลนเองก็เป็นห่วงกลัวว่าเหลนในท้องเธอจะได้รับสารอาหารไม่เพียงพอเพราะปลายฝนเล่นกินอะไรไม่ได้เลยเย็นของวันสองสาวนั่งคุยกันที่โซฟาของห้องโถงในคฤหาสน์"เป็นไงบ้างเห็นคุณย่าว่าแพ้ท้องหนัก"ลัลลลิลแวะมาหาเพื่อนเธอในช่วงเย็นหลังจากเลิกงานเพราะเห็นเฮเลนโทรไปบอกเธอว่าปลายฝนแพ้ท้องหนัก"อืม..ก็แทบกินอะไรไม่ได้เลยล่ะ""อีกเดี๋ยวก็คงดีขึ้น..""อืม..""เออ...แกริตากลับมาไทยแล้วนะฉันว่าจะไปเยี่ยมริตาบ้างแกจะไปด้วยไหม"ลัลลลิลรู้ว่าตอนนี้เฌอริตาเพื่อนของพวกเธอกับลูกกลับมาอยู่ที่เมืองไทยแล้ว"ก็ดีนะฉันว่าจะไปหาหลานด้วยไม่รู้โตขนาดไหนแล้ว"ปลายฝนเองก็คิดถึงเพื่อนเธอกับหลานเหมือนกันเพราะตั้งแต่กลับมาจากออสเตรเลียก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย"งั้นพรุ่งนี้เลยดีไหม""ก็ได้...แล้วเรื่องแกกับคุณลอสล่ะเห็นว่าได้ฤกษ์แต่งแล้วนี่วันไหนไม่เห็นบอกฉันบ้างเลย"ปลายฝนหันไปถามลัลลลิลอย่างสง