บททั้งหมดของ โซ่สายใยดวงใจซาตาน: บทที่ 1 - บทที่ 10

สนามบินXXXเวลานี้เป็นเวลาเกือบสองทุ่มที่สนามบินมีคนค่อนข้างจอกแจกจอแจอยู่ไม่ขาดสามปีกว่าแล้วที่ปลายฝนไม่ได้กลับมาที่ประเทศไทยและนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอพาลูกชายวัยสองขวบของเธอกลับมาที่บ้านเกิดอีกครั้งหลังจากที่ใช้ชีวิตอยู่ที่ออสเตรเลียตั้งแต่ช่วงที่ตั้งท้องหญิงสาวตัวเล็กหุ่นบางหน้าตาจิ้มลิ้มผิวขาวอมชมพูผมยาวดัดลอนใหญ่เข้ากับใบหน้าของเธออุ้มลูกน้อยวัยสองขวบตัวกลมตาน้ำข้าวใบหน้าลูกครึ่งแก้มยุ้ยของเธอพาดบ่าเอาไว้อีกมือก็ลากกระเป๋าใบใหญ่อย่างทุลักทุเลเดินเยื้องย่างอย่างสบายอารมณ์รอรถแท็กซี่ที่เรียกมารับ“ปลายฝน..”หญิงสาวขมวดคิ้วเป็นปมพร้อมหันหลังกลับไปมองคนที่ส่งเสียงเรียกเธอวินาทีนั้นเหมือนโลกหยุดหมุนใจของเธอเต้นไม่เป็นส่ำด้วยความตื่นกลัวเขาไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นฟรานซิสผู้ชายลูกครึ่งร่างสูงใหญ่ที่อยู่ในชุดสูทสีเทาตาสีน้ำข้าวของเขามองมาทางเธอด้วยสายตาเยือกเย็นเธอไม่ได้อยากจะเจอหน้าเขาอีกเลยในชีวิตนี้ไม่รู้ว่าเขาโผล่มาที่นี่และยืนชี้หน้าเธออยู่ได้อย่างไรแต่เท่าที่ในสมองของเธอบอกกับเธอก็คือจะต้องวิ่งหนีคนๆนี้ไปเสียก่อน“อารายฮับมามี๊”ต้นหนาวทำหน้างงเล็กน้อยเมื่อจู่ๆคนเป็นแม่ก็ทิ้งกระเป๋าพร

"คุณ.. คืนนี้ฉันขอนอนกับต้นหนาวได้ไหม"คืนนี้ปลายฝนยังห่างลูกเธอไม่ได้จริงๆเพราะเธอรู้ว่าชายหนุ่มต้องเลี้ยงลูกไม่เป็นแน่ๆเธอจึงใช้ไม้อ่อนออดอ้อนขอร้องเขาให้เธออยู่ที่นี่กับลูกก่อน".... "ฟรานซิสมองหญิงสาวด้วยสีหน้าเรียบเฉยอย่างคาดเดาไม่ถูก"นะๆๆๆ.. คุณน้า...คุณหน้าตาหล่อปานนี้จิตใจก็ต้องหล่อตามด้วยสิจริงไหม.. "ปลายฝนใช้มารยาหญิงออดอ้อนสุดฤทธิ์ยังไงวันนี้เธอก็ต้องได้อยู่กับลูกให้ได้ไม่อย่างนั้นเธอต้องนอนไม่หลับแน่" ก็ได้เธอบอกจะนอนที่นี่เองนะห้ามเปลี่ยนใจ"ฟรานซิสยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆหญิงสาวและถามเธอให้แน่ใจ" หึ.. ไม่เปลี่ยนใจแน่นอน"ปลายฝนส่ายหัวหงึกหงักเบิกตาโพรงดีใจที่ดูท่าชายหนุ่มจะอนุญาตเธอ" อืมม.. "ฟรานซิสพยักหน้าพร้อมกับเดินเข้ามาในห้องนอนของเขาและถอดเสื้อผ้าของเขาออกอย่างช้าๆต่อหน้าหญิงสาวที่เดินตามหลังเข้ามา"น.. นี่.. ทำอะไร"ปลายฝนกระซิบกระซาบกับชายหนุ่มตาโตด้วยท่าทีรุกรี้รุกรนเธอไม่เข้าใจว่าเขาจะทำอะไรหวังว่าจะไม่คิดไม่ดีกับเธอหรอกนะ" จะถอดเสื้อผ้าจะอาบน้ำนอนแล้วที่นี่ห้องฉัน.. "ฟรานซิสทำท่ากระซิบกระซาบกับหญิงสาวอย่างเจ้าเล่ห์ทั้งยังตลกสีหน้าของหญิงสาวในตอนนี้อีกด้วย

คฤหาสน์ฮันส์" อีธาน"" ครับ"" ปลายฝนไปไหน"ฟรานซิสเดินออกมาจากห้องนอนของเขาถามอีธานคนสนิทว่าหญิงสาวหายไปไหนแต่เช้าเพราะเห็นปล่อยให้เขานอนอยู่กับลูกสองคนเขาหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ"คุณปลายให้มอแกนพาออกไปข้างนอกครับไม่ทราบว่าไปไหน"อีธานเองเห็นหญิงสาวออกไปพร้อมมอแกนเมื่อตอนรุ่งสางแต่เขาไม่รู้จริงๆว่าหญิงสาวจะให้มอแกนพาไปที่ไหน" คุณตื่นแล้วเหรอ"ปลายฝนรีบเดินเข้ามาทักทายชายหนุ่มที่เห็นว่าเขาตื่นแล้ว" ไปไหนของเธอแต่เช้าแถมใช้คนของฉันอีก"ฟรานซิสยืนขมวดคิ้วถามคำถามหญิงสาวทั้งยังต่อว่าเธอที่ใช้คนของเขาโดยพละการอีกด้วย"อ้าวก็เมื่อคืนคุณบอกว่าฉันจะทำอะไรก็ตามสบายนี่นา"ปลายฝนเถียงกลับไปว่าเธอไม่ได้ทำอะไรโดยพละการเพราะว่าเมื่อคืนเขาเองที่เป็นคนอนุญาตเธอให้ทำอะไรก็ได้ตามสบาย"หื้มม..เธอนี่"ฟรานซิสยืนเท้าเอวขมวดคิ้วอย่าระอาเขาเองที่เป็นคนพูดคำนั้นแต่ไม่คิดว่าหญิงสาวจะเอารวมไปเสียทุกเรื่องพร้อมเดินกลับไปที่ห้องนอนอย่างหัวเสียเล็กน้อย"คุณฉันขอมาอยู่ในนี้กับลูกนะ..คุณก็เห็นนี่เวลาต้นหนาวไม่เห็นหน้าแม่จะเป็นยังไง"ปลายฝนเริ่มออดอ้อนชายหนุ่มเพราะว่าวันนี้เธอจะต้องไปอยู่ที่บ้านหลังเล็กอย่างที่เขาบ

แกร็กกก"นี่มันอะไรกัน"ฟรานซิสเปิดประตูเข้าห้องของเขามาในขณะที่กำลังเดินก้าวเข้าห้องเขาก็ต้องชะงักงันกับสิ่งใหม่ที่อยู่ในห้องที่มันไม่เหมือนเดิมแม้แต่นิดเดียวแม้กระทั่งเตียงนอนของเขาที่ไปอยู่อีกมุมหนึ่งและเฟอร์นิเจอร์แปลกใหม่ก็เข้ามาในห้องเขาแทบจะเต็มไปหมดจนเขาต้องถามหญิงสาวด้วยท่าทีที่ไม่พอใจนัก"แดดดี๊"ต้นหนาวที่กำลังนั่งเล่นกับคนเป็นแม่อยู่เมื่อเห็นคนเป็นพ่อเข้ามาก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปจูงมือพ่อของเจ้าตัวมานั่งที่เตียงทั้งยังเรียกขึ้นไปนั่งตักทำตาแป๋วใส่พฤติกรรมของต้นหนาวทำให้เขาคลายความโกรธได้อยู่บ้างแต่ก็ยังมิวายส่งสายตาคาดโทษให้หญิงสาวอยู่ดี"คุณมาก็ดีเลยนี่ฉันวางตู้ของฉันตรงนี้นะคะแล้วเปลของต้นหนาวฉันก็สั่งมาใหม่อีกหลังเอาไว้ด้านล่างหลังนี้เอาไว้ที่ห้องนอน"ปลายฝนเหมือนจะไม่รู้ตัวว่ามีคนกำลังไม่พอใจเธอยังคงพรีเซ้นเฟอร์นิเจอร์และของต่างๆที่เธอสั่งมาให้เขาได้ดู"จะเปลี่ยนอะไรในห้องทำไมไม่บอกฉันก่อน"ฟรานซิสมองหญิงสาวสายตาแข็งกร้าวและถามเธอเสียงแข็งแต่ไม่ดังมากเพราะว่าลูกชายของเขานั่งอยู่บนตักจึงไม่อยากแสดงอารมณ์โมโหมากนัก"อ้าว.. ก็คุณบอกจะมำอะไรก็ได้อย่าพาลูกหนีก็พอนี่คะ"ป

วันต่อมาบริษัทxxx"นี่เธอยัยเลขาหน้าห้องภัทรินทร์อะไรนั่นเค้าจะไม่เข้าสังคมเลยหรือไง"ดาริกาสาวหน้าหวานฝ่ายพีอารู้สึกไม่ค่อยชอบหน้าภัทรินทร์เท่าไหร่เพราะเธอดูจะเริ่ดเชิดหยิ่งกับทุกคนเสียเกินไป"โอ้ยย..ไม่อยากจะเม้าเมื่อก่อนที่เข้ามาใหม่ๆมือไม้อ่อนแต่พอเหยียบหัวคนอื่นขึ้นไปเป็นเลขาได้ก็เดินเชิดไม่มองดินเลยจ่ะ"โยษิตาหญิงสาวฝ่ายบัญชีเป็นเพื่อนกับดาริกาเธอเป็นสาวห้าวประจำบริษัทเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดถึงเรื่องใครแต่หากเป็นเรื่องของภัทรินทร์เธออดที่จะพูดไม่ได้เพราะเธอได้ไปรู้อะไรดีๆมา"ขนาดนั้นเลยเหรอ.. ว่าแต่ที่ว่าเหยียบหัวเหยียบหัวใครเหรอ"มีนาสาวสวยหุ่นบอบบางทำงานอยู่พีอากับดาริกาเธออยากจะรู้นักว่าหญิงสาวเหยียบหัวใครขึ้นไปถึงตำแหน่งนั้นได้"อ้าวก็คุณวีกิจน่ะสิตอนนั้นแทบจะเลียแข้งเลียขาให้คุณวีกิจช่วยงานจนตัวเองมีผลงานเตะตาแต่พอได้ขึ้นเป็นเลขาก็ถีบหัวส่งไม่เชื่อไปถามคุณวีกิจหัวหน้าฝ่ายบัญชีดูสิ"โยษิตาพูดได้เต็มปากเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงเกิดกับหัวหน้าเธอเองจนตอนนี้หัวหน้าเธอดูจะเข้าหน้ากันไม่ติดกับภัทรินทร์มานานแล้ว"จะบ้าหรือไงใครจะกล้าถาม"มีนาส่ายหัวหงึกหงักเรื่องแบบนี้ใครจะไปกล้