บททั้งหมดของ Smokin'Love ❤️วิมานรักสีเทา: บทที่ 1 - บทที่ 10

ประเทศไทยแว่นตาสีดำค่อยๆ ถูกดึงออกจากใบหน้าหล่อเหลาก่อนที่เกรย์ กันต์ณทีป์ จะยืนมองเจดีย์ที่บรรจุอัฐิของบุคคลสำคัญทั้งสองที่อยู่ตรงหน้าด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความหม่นเศร้า รูปถ่ายที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของคุณทวดทั้งสองทำเอาผู้ชายที่ยิ้มยากอย่างเกรย์ค่อยๆ เผยรอยยิ้มออกมาด้วยความคิดถึง“คุณทวดครับ”เสียงเล็กๆ ร้องเรียกชายชราที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานด้วยความขะมักเขม้นก่อนที่คุณทวดของเด็กชายเกรย์จะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับส่งยิ้มมาให้เหลนชายตัวน้อยอย่างอบอุ่นและอ่อนโยน“คิดถึงจังเลยหลานทวด”เสียงนี้ยังคงดังก้องอยู่ในหัวของเกรย์ก่อนที่น้ำตาลูกผู้ชายจะไหลออกมาด้วยความคิดถึงคุณทวดทั้งสองที่ถึงแม้คุณทวดที่รักจะจากไปแล้วแต่รอยยิ้มของท่านยังคงงดงามอยู่ในใจของเขาเสมอ เขายังจำได้ดีในวันที่คุณทวดที่รักจากไปใบหน้าของท่านเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มพร้อมกับพึมพำบอกเขากับทุกคนว่าคุณทวดกฤษฎิ์มารับท่านแล้ว ก่อนที่ท่านจะสิ้นลมจากไปอย่างสงบท่ามกลางความเศร้าเสียใจของลูกหลานพิสิฐกุลวัตรดิลก“น้องเกรย์กลับมาแล้วนะครับ”เสียงนุ่มทุ้มบอกคุณทวดทั้งสองก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกจากใบหน้าพร้อมกับก้มหัวลงเล็กน้อยเพื่อทำค

“หึ หน้าหล่อๆแบบมันเนี่ยนะจะรักเพลงจริง ดีไม่ดีมันอาจจะคบกับผู้หญิงหลายคนอยู่ก็ได้ซื่อๆแบบเพลงตามมันไม่ทันหรอก”คิมหันต์พูดอย่างดูถูกเกรย์เขาไม่วันเชื่อว่าผู้ชายที่หน้าตาหล่อเหลาอย่างแฟนใหม่ของเพลงพิณจะรักเดียวใจเดียวหน้าตาดีมากขนาดนี้คงมีสาวๆแวะเวียนมาขายขนมจีบไม่ก็ชวนขึ้นเตียงไม่เว้นแต่ละวันขนาด ตัวเขาเองหน้าตาอยู่ในขั้นที่จัดว่าหล่อถึงจะไม่เท่าแฟนใหม่ของเพลงพิณแต่สาวๆต่างก็พากันแวะเวียนมาทำความรู้จักกับเขาแทบทุกวันคำพูดจาดูถูกจากผู้ชายที่เกรย์คิดว่าหน้าตาดีไม่ได้ครึ่งของเขาเลยสักนิดทำเอาคนที่อยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์บาร์ถึงกับต้องกระโดดข้ามมาท่ามกลางความตกใจของเพลงพิณและคิมหันต์ที่ผงะถอยหลังจนเกือบตกเก้าอี้ เพราะฝ่าเท้าของเกรย์นั้นเหวี่ยงเฉียดใบหน้าของเขาเพียงนิดเดียวเท่านั้นก่อนที่เกรย์จะเดินไปหยุดอยู่ข้างๆเพลงพิณและยกมือขึ้นโอบไหล่บอบบางของเธอเข้ามาแนบชิดทำเอาคนที่โดนโอบถึงกับใจเต้นแรงด้วยความหวั่นไหว กลิ่นหอมที่ชวนหลงใหลของคนข้างกายทำเอาเพลงพิณเผลอสูดดมเข้าไปเต็มปอดผู้ชายอะไรตัวหอมชะมัดหอมจนเธออยากจะเอนตัวลงไปซบอกให้มันรู้แล้วรู้รอด“อย่าดูถูกความรักของผมสิครับ ถึงผมจะหน้าตาดีมาก

“อยากจะเป็นผัวของเพลงถามผัวตัวจริงของเขาหรือยังว่าเขายอมไหม”น้ำเสียงเย็นชาถามคิมหันต์ที่ตอนนี้หัวแตกเลือดอาบด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยผิดกับเพลงพิณที่ตอนนี้ตัวสั่นด้วยความกลัวและตกใจเพราะเลือดที่กำลังไหลหยดลงตามเสื้อผ้าของคิมหันต์ ส่วนเอวากับเจ้าเอยได้แต่อ้าปากค้างอย่างตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้าที่ไม่รู้ว่าต้องตกใจที่คิมหันต์โดนตีหัวจนเลือดอาบหรือตกใจกับสถานะมีผัวของเพื่อนเธอดี ส่วนคำพูดของเพลงพิณที่บอกกับพวกเธอว่าผู้ชายคนนั้นหน้าตาดีมากไม่ได้เกินจริงเลยแม้แต่น้อยเพราะผู้ชายที่กำลังโอบกอดเพื่อนรักของพวกเธออยู่นั้นหน้าตาดีเสียจนพวกเธอถึงกับหลงเคลิ้มไปชั่วขณะ พวกเธอไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเพลงพิณถึงยอมแหกกฎเหล็กของตัวเองด้วยการยอมให้ผู้ชายคนนี้จูบ เพราะถ้าเป็นพวกเธอเองก็คงไม่ต่างจากเพลงพิณ ใบหน้าที่หล่อราวกับเทพบุตรทำให้พวกเธอไม่สามารถที่จะละสายตาไปจากเขาได้เลยจริงๆ “แม่งเอ้ย มึงกล้าดียังไงมาตีหัวกูวะอยากตายหรือไง”มืออีกข้างกุมหัวด้วยความเจ็บส่วนอีกข้างก็ยกขึ้นชี้หน้าเกรย์ด้วยความโมโหจนแทบคลั่งเพราะที่ผ่านมาไม่เคยมีใครกล้าทำร้ายคิมหันต์ต่อหน้าสาธารณะชนแบบนี้มาก่อน แต่ผู้ชายตรงหน้ากลับกล้

เช้าวันต่อมา“อื้อ ทำไมปวดหัวแบบนี้นะ”เพลงพิณลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกปวดหัวจนแทบระเบิดเมื่อคืนเธอจำได้ว่าเธอดื่มเหล้าเข้าไปหลายแก้วมากก่อนที่ภาพจะตัดและมืดสนิทหลังจากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ว่าแต่เมื่อคืนเธอได้ทำอะไรที่น่าอายลงไปบ้างไหมเนี่ยได้แต่คิดและตั้งคำถามกับตัวเองเพราะเธอจำอะไรไม่ได้เลยจริงๆแต่เมื่อคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกก็ได้แต่ยกมือขึ้นจิกทึ้งผมตัวเองด้วยความหงุดหงิดเพราะเธอกลัวว่าจะเผลอไปทำอะไรที่ไม่น่ารักต่อหน้าเขาเข้าน่ะสิ มือที่กำลังจิกทึ้งผมต้องชะงักไปเมื่อหางตาเหลือบไปเห็นกลุ่มผมสีน้ำตาลของใครบางคนที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงของเธอ หัวใจดวงน้อยพลันเต้นแรงด้วยความตกใจก่อนที่เธอจะเลิกผ้าห่มขึ้นเพื่อเช็กสภาพร่างกายของตัวเองก็พบว่าเธอยังคงอยู่ในชุดที่ใส่ออกไปเที่ยวเมื่อคืนและนี่ก็คือห้องนอนของเธอ แล้วคนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงของเธอคือใครกันล่ะ?นี่อย่าบอกนะว่าเธอเมามากจนเผลอคว้าใครไม่รู้มานอนด้วยที่ห้อง“หวังว่าคงไม่ใช่คุณเกรย์หรอกนะ”เพลงพิณพึมพำเสียงเบาอยู่คนเดียวก่อนที่เธอจะขยับเข้าไปใกล้ๆคนที่กำลังนอนหลับอยู่โดยที่เขานอนตะแคงหันหน้าไปอีกทาง เพลงพิณยื่นหน้

Smok’in Pubมือบางค่อยๆควงแก้วเหล้าเล่นไปมาท่ามกลางเสียงเพลงที่ชวนให้รู้สึกผ่อนคลายแต่คนที่กำลังควงแก้วเหล้าเล่นกลับถอนหายใจออกมาด้วยความหนักใจ เพราะนี่ก็เป็นเวลาสามวันแล้วที่เกรย์หายตัวไปโดยที่ไม่ยอมมาทำงานเธอพยายามสอบถามเด็กเสิร์ฟที่นี่แต่ก็ไม่มีใครพบเจอกับเขาเลย แม้กระทั่งอาร์มเด็กชงเหล้าประจำเคาน์เตอร์บาร์ก็ไม่รู้ว่าเกรย์หายไปไหนเพราะบางวันที่เธอเห็นเขานั้นเขาเพียงมาช่วยอาร์มทำงานเท่านั้นเขาไม่ใช่พนักงานประจำของที่นี่“เจ้าเอย เอวา กูจะทำยังไงดีอีกสองวันก็วันเกิดนังหอมมันแล้วถ้ากูไม่ควงแฟนไปงานพวกน้ำพิ้งค์มันต้องหาว่ากูโกหกมันแน่นอนเลย”“ก็มึงโกหกพวกมันจริงๆนี่หว่า คุณเกรย์เขาไม่ได้เป็นแฟนมึงจริงๆสักหน่อย”คำพูดของเอวาทำเอาคนที่กำลังทุกข์ใจอย่างหนักถึงกับหันมาส่งค้อนให้เพื่อนอย่างแรงจนคอแทบเคล็ดด้วยความหมั่นไส้ที่เพื่อนชอบพูดดักคอเธอ ก่อนที่เพลงพิณจะยกแก้วที่ควงเล่นในครั้งแรกขึ้นกระดกรวดเดียวน้ำสีอำพันก็ไหลลงสู่ลำคอจนหมดแก้ว“เบาได้เบาเว้ยเพลงแก้วที่ห้าแล้วนะมึง อีกอย่างมึงแดกเหล้าแทนข้าวเย็นมาสามวันล่ะ”เจ้าเอยท้วงเพลงพิณด้วยความเป็นห่วงเพราะนี่ก็เป็นเวลากว่าสามวันแล้วที่เพลงพิณม