All Chapters of Smokin'Love ❤️วิมานรักสีเทา: Chapter 11 - Chapter 20

คอนโด K“สวยมากเพลง เพื่อนกูสวยที่สุด”เอวาเอ่ยชมเพื่อนสาวด้วยดวงตาที่เป็นทอประกายอย่างชื่นชมเพลงพิณที่อยู่ในชุดเดรสสีแดงเพลิงที่ผ่าสูงโชว์เรียวขางามส่วนด้านบนก็เว้าหลังโชว์แผ่นหลังเนียนสวย เพลงพิณเป็นผู้หญิงที่ไม่ว่าจะใส่ชุดไหนก็เข้ากับเธอไปเสียทุกชุด เพราะหุ่นที่ผอมบางแต่กลับมีหน้าอกที่อวบอิ่มและหน้าตาที่ใครๆต่างก็ชื่นชมว่าเธอสวยมากต่อให้ชุดที่เธอใส่จะหรูดูแพงหรือแสนธรรมดาแต่เพลงพิณก็เอาอยู่ทุกชุด“มึงก็ชมเวอร์เกินไปนะเอวา คนอื่นในงานเขาสวยกว่ากูก็มีอย่างมิ้งดาวนิเทศไงนังหอมก็ชวนนางมาด้วยนี่”เพลงพิณตอบกลับเพื่อนอย่างถ่อมตัวตามนิสัยเพราะถึงแม้ว่าเธอจะมั่นใจรูปร่างหน้าตาของตัวเองในระดับหนึ่งแต่ยังมีอีกหลายคนที่สวยและน่ารักกว่าเธอมาก เธอจึงไม่เคยทำตัวหยิ่งหรืออวดอ้างความสวยเหนือใครเหมือนที่น้ำพิ้งค์ชอบทำเสมอเวลาที่อยู่ในที่สาธารณะ“สวยศัลปะวะมึง ส่วนมึงธรรมชาติสรรค์สร้าง”“จะสวยด้วยอะไรก็ช่างเขาเถอะไปกันได้แล้ว”เพลงพิณเอ่ยชวนเพื่อนรักพร้อมกับเดินไปหยิบกระเป๋าใบเล็กและพากันเดินออกไปจากห้องทันทีเพื่อที่จะไปรอเกรย์ที่ล็อบบี้ด้านล่าง เพราะเธอนัดกับเขาที่คอนโดของเธอเพื่อเดินทางไปที่งานวัน

สนามแข่ง PKเกรย์ขับรถเข้ามาจอดในมุมหนึ่งของสนามที่ค่อนข้างมืดซึ่งมีเพียงแสงสว่างจากดวงจันทร์เท่านั้นที่สาดส่องลงมาให้เห็นสองข้างทางที่เต็มไปด้วยหญ้ารกทึบ ก่อนที่เขาจะลงจากรถและต่อสายหาใครบางคนที่กำลังเดินทางมายังจุดนัดพบด้วยการเหยียบคันเร่งจนมิดไมล์เพราะไม่อยากให้เกรย์ต้องรอเขานานส่วนเพลงพิณที่ยังคงนั่งอยู่บนรถค่อยๆหันไปมองรอบๆด้วยความแปลกใจระคนรู้สึกกลัวพร้อมกับเตรียมจะก้าวลงจากรถซึ่งไม่ถนัดเอาเสียเลยสำหรับเธอที่ใส่รองเท้าส้นสูง ก่อนที่เกรย์จะรีบเดินมาอุ้มเพลงพิณลงมาจากรถท่ามกลางความตกใจของเธอที่ตอนขึ้นก็ไม่ทันได้ตั้งตัว พอตอนจะลงจากรถก็ถูกอุ้มลงอย่างง่ายดายโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัวเช่นกัน“ขอบคุณค่ะ แต่อันที่จริงเพลงลงเองก็ได้ค่ะ”เพลงพิณเอ่ยขอบคุณพร้อมกับบอกเกรย์ด้วยความเกรงใจที่เขาต้องมาคอยอุ้มเธอขึ้นลงรถทั้งๆที่เธอก็สามารถขึ้นลงเองได้ถึงแม้ว่าจะดูเก้ๆกังๆหรือไม่ค่อยถนัดสักท่าไหร่ก็ตาม“หึ ใส่ชุดแบบนั้นคงขึ้นลงง่ายหรอกนะแม่คุณ”คำพูดที่คล้ายจะแซวก็ไม่ใช่แดกดันเธอก็ไม่เชิงของเกรย์ทำให้ใบหน้าสวยงอง้ำลงทันตาก่อนที่เธอจะส่งค้อนวงใหญ่มาให้เขาที่ยักไหล่น้อยๆอย่างไม่แยแสกับท่าทีงอนๆขอ

รถมอเตอร์ไซค์ที่ค่อยๆแล่นเข้ามาจอดที่หน้าคณะของเพลงพิณเรียกสายตาของผู้คนที่นั่งอยู่บริเวณนั้นให้หันมามองด้วยความสนใจ จนกระทั่งรถดับสนิทเพลงพิณก็ค่อยๆก้าวลงจากรถด้วยความระมัดระวังเพราะเธอใส่ส้นสูงหากไม่ระวังอาจจะหกล้มหน้าฟาดพื้นให้ขายหน้าเขาเอาได้มือบางที่กำลังจะปลดหมวกกันน็อกออกเป็นอันต้องชะงักไปเมื่อเกรย์ยื่นมือมาปลดหมวกกันน็อกออกให้เธออย่างอ่อนโยนจนกระทั่งเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็ปลดหมวกกันน็อกที่สวมอยู่ออก ซึ่งวินาทีที่เขาดึงหมวกกันน็อกออกสาวๆที่นั่งอยู่บริเวณนั้นต่างพากันหลุดเสียงกรี๊ดกราดออกมาด้วยความตื่นเต้น เมื่อใบหน้าที่อยู่ภายใต้หมวกใบใหญ่นั้นช่างหล่อเหลาคมคายเสียจนพวกเธอเกิดอาการใจสั่น“ขอบคุณนะคะที่มาส่งเพลง”ในขณะที่กำลังเอ่ยขอบคุณเกรย์ที่มาส่งเธอจู่ๆเสียงท้องร้องของเพลงพิณก็ดังขึ้นเสียงดังจนทำให้เกรย์ถึงกับเลิกคิ้วขึ้นนิดๆก่อนที่เขาจะหลุดขำออกมา ส่วนเพลงพิณนั้นได้แต่ส่งยิ้มแหยๆให้เขาพร้อมกับยกมือขึ้นลูบท้องน้อยที่ไร้ไขมันส่วนเกินของเธอด้วยความเขินอายเมื่อความหิวจนท้องร้องกำลังทำให้เธอขายหน้าเขา“ปกติไม่ทานมื้อเช้าก่อนมามหาวิทยาลัยเหรอครับ”เกรย์ถามเพลงพิณที่หน้าขึ้นสีแดงระ

ติ้งเสียงข้อความที่เด้งเข้ามาในมือถือทำให้มุมปากของชายหนุ่มผู้มีใบหน้าคมคลยคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อยอย่างอารมณ์ดี มือเรียวยาวดุจแท่งเทียนยื่นไปหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูข้อความที่ถูกส่งเข้ามาอ่านอย่างรวดเร็วราวกับว่านี่คือสิ่งที่เขารอคอยมาตลอดทั้งวัน “เหนื่อยจังเลย รายงานท่วมหัวใกล้จะเอาตัวไม่รอดแล้วค่า”รูปภาพของใครบางคนที่ส่งมาให้เกรย์นั้นดูแปลกตาไม่น้อยทรงผมที่เคยยาวสลวยมาตอนนี้ถูกรวบขึ้นอย่างเรียบง่ายใบหน้าที่เคยแต่งแต้มอย่างสวยงามกลับไร้สีสันแต่ดูน่ารักเสมอในสายตาของเขาเอ๊ะ? น่ารักอย่างนั้นเหรอตรงหน้าของเธอเต็มไปด้วยเอกสารมากมายแต่ใบหน้าที่สวมแว่นตาหนาเตอะของเธอกลับเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มผิดกับข้อความที่เธอส่งมาหาเขาโดยสิ้นเชิงอยากอ้อนขอกำลังใจ? หรือ อยากบ่นให้เขาฟัง?สองคำถามแวบเข้ามาในหัวก่อนที่เขาจะพิมพ์ข้อความตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มที่ค่อยๆกว้างขึ้นแต่พอเขาจะกดส่งนิ้วเรียวกลับชะงักไปเล็กน้อย เมื่อตระหนักได้ว่าเขาเป็นเพียงแค่แฟนในนามเท่านั้นไม่ใช่แฟนตัวจริงของเธอสักหน่อยเพราะฉะนั้นข้อความหวานแหววที่เคยเห็นผ่านตามาจากพี่กูจึงถูกลบออกอย่างรวดเร็ว “สู้ๆนะครับ”เกรย์กดส่งข้อความที่พิมพ์ขึ

มือที่เคาะลงบนแป้นพิมพ์ค่อยๆหยุดความเคลื่อนไหวพร้อมกับดวงตาคู่งามที่ปิดลงช้าๆและเข้าสู่ห้วงนิทราในที่สุด ส่วนคนที่แกล้งหลับกลับค่อยๆลืมตาพร้อมกับหันมามองใบหน้าเนียนสวยที่ตอนนี้ฟุบหลับบนโต๊ะทำงานเป็นที่เรียบร้อยร่างสูงผุดลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมกับเดินเข้าไปหาร่างบางที่นอนหลับอยู่ก่อนที่เขาจะค่อยๆช้อนอุ้มร่างบางขึ้นมาแนบอกและเดินหายเข้าไปในห้องนอนของเพลงพิณสักพักใหญ่ๆจึงกลับออกมานั่งแทนที่เธอ เกรย์หยิบกระดาษที่เต็มไปด้วยข้อมูลที่ใช้ทำรายงานขึ้นมาอ่านคร่าวๆเพื่อศึกษาเนื้อหาของรายงานที่เพลงพิณกำลังทำอยู่จนกระทั่งเวลาผ่านไปสักพักเกรย์ก็เข้าใจเนื้อหาของรายงานทั้งหมดสองมือค่อยๆวางลงบนแป้นพิมพ์และพิมพ์งานต่อส่วนที่เหลือให้เพลงพิณอย่างคล่องแคล่ว โดยที่เนื้อหาทั้งหมดนั้นออกมาจากสมองของเกรย์ล้วนๆและเกรย์ยังได้ปรับแก้เนื้อหาบางจุดของเพลงพิณให้มีความสมบูรณ์อีกด้วยเวลาผ่านไปเรื่อยๆจากสองนาฬิกาล่วงเลยเข้าสู่สามนาฬิกาและผ่านมาจนเข็มสั้นของนาฬิกาชี้ที่เลขหกบ่งบอกว่าขณะนี้เป็นเวลาหกโมงเช้ารายงานของเพลงพิณก็เสร็จสมบูรณ์ เกรย์จัดการเก็บเอกสารทุกอย่างจัดให้เป็นระเบียบก่อนที่เขาจะหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆมาตวัดต