INTRO

ประเทศไทย

แว่นตาสีดำค่อยๆ ถูกดึงออกจากใบหน้าหล่อเหลาก่อนที่เกรย์ กันต์ณทีป์ จะยืนมองเจดีย์ที่บรรจุอัฐิของบุคคลสำคัญทั้งสองที่อยู่ตรงหน้าด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความหม่นเศร้า รูปถ่ายที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของคุณทวดทั้งสองทำเอาผู้ชายที่ยิ้มยากอย่างเกรย์ค่อยๆ เผยรอยยิ้มออกมาด้วยความคิดถึง

“คุณทวดครับ”

เสียงเล็กๆ ร้องเรียกชายชราที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานด้วยความขะมักเขม้นก่อนที่คุณทวดของเด็กชายเกรย์จะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับส่งยิ้มมาให้เหลนชายตัวน้อยอย่างอบอุ่นและอ่อนโยน

“คิดถึงจังเลยหลานทวด”

เสียงนี้ยังคงดังก้องอยู่ในหัวของเกรย์ก่อนที่น้ำตาลูกผู้ชายจะไหลออกมาด้วยความคิดถึงคุณทวดทั้งสองที่ถึงแม้คุณทวดที่รักจะจากไปแล้วแต่รอยยิ้มของท่านยังคงงดงามอยู่ในใจของเขาเสมอ เขายังจำได้ดีในวันที่คุณทวดที่รักจากไปใบหน้าของท่านเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มพร้อมกับพึมพำบอกเขากับทุกคนว่าคุณทวดกฤษฎิ์มารับท่านแล้ว ก่อนที่ท่านจะสิ้นลมจากไปอย่างสงบท่ามกลางความเศร้าเสียใจของลูกหลานพิสิฐกุลวัตรดิลก

“น้องเกรย์กลับมาแล้วนะครับ”

เสียงนุ่มทุ้มบอกคุณทวดทั้งสองก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกจากใบหน้าพร้อมกับก้มหัวลงเล็กน้อยเพื่อทำความเคารพบุคคลที่รักยิ่งทั้งสองคนที่บัดนี้ลาลับจากไปทิ้งไว้เพียงความทรงจำที่ยังคงสวยงามเสมอ ร่างสูงค่อยๆ หันหลังเดินจากไปท่ามกลางสายลมที่พัดผ่านมาต้องร่างเบาๆ ราวกับว่าคุณทวดทั้งสองรับรู้ถึงการมาของเหลนชายตัวน้อยที่บัดนี้เติบใหญ่และเดินตามรอยคุณปู่อย่างที่กฤษฎิ์เคยคาดหวังเอาไว้

Smokin’ Pub

“นี่มึงเสียใจที่โดนพี่คิมบอกเลิกขนาดนั้นเลยเหรอวะเพลง”

เจ้าเอยถามเพลงพิณด้วยความสงสัยเพราะตั้งแต่ที่พวกเธอมาถึงผับจนตอนนี้ใกล้จะเที่ยงคืนแล้วเพื่อนรักของเธออย่างเพลงพิณยังคงไม่หยุดดื่ม ทั้งๆ ที่ปกติแล้วเพลงพิณเป็นคนที่ดื่มแค่พอเป็นพิธีเท่านั้นเท่านั้นเพราะเพื่อนของเธอคนนี้ไม่ชอบการดื่มแอลกอฮอล์ที่รสชาติขมจนบาดคอสักเท่าไหร่

หากแต่วันนี้กลับแปลกไปจากทุกวันเพราะเพลงพิณยกแก้วขึ้นดื่มครั้งแล้วครั้งเล่าจนเธอกับเอวาหันมามองหน้ากันพร้อมกับพากันตั้งข้อสงสัย ว่าเพลงพิณอาจจะกำลังเสียใจที่โดนพี่คิมหันต์แฟนหนุ่มรุ่นพี่ปีสี่บอกเลิกอยู่หรือเปล่า

“เหอะ สวยๆ แบบกูทำไมต้องเสียใจให้กับผู้ชายที่คบกูหวังฟันด้วยว่ะ กูก็แค่เบื่ออะมึงเลิกกันไปแล้วทำไมไม่ยอมจบสักทียังคอยโทรมารังควานกูอยู่ได้ทุกวันทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นฝ่ายบอกเลิกก่อน ถ้ากูรู้ว่าพี่คิมมันจะน่ารำคาญขนาดนี้กูเลิกกับมันนานล่ะไม่เสียเวลาทนคบนานถึงสามเดือนหรอก”

เพลงพิณสาวสวยที่ถูกโหวตว่าหน้าตาดีที่สุดเป็นอันดับหนึ่งของมหาวิทยาลัยชื่อดังบ่นด้วยความรู้สึกเบื่อหน่ายและรำคาญแฟนหนุ่มคนล่าสุด ที่เป็นฝ่ายบอกเลิกเธอก่อนด้วยเหตุผลเพียงเพราะว่าเธอให้ไม่ได้ในสิ่งที่เขาต้องการซึ่งก็คือเรื่องของการมีความสัมพันธุ์ที่ลึกซึ้งตามประสาคนรักกันทั่วไป แต่มันต้องไม่ใช่กับเธอเพลงพิณคนนี้ที่ถึงแม้ว่าจะผ่านการมีแฟนมาแล้วหลายคนแต่ทุกคนนั้นกลับได้ใกล้ชิดเพลงพิณมากสุดคือการจับมือเท่านั้น

ซึ่งคิมหันต์แฟนคนล่าสุดไม่ใช่ผู้ชายคนแรกที่บอกเลิกเธอด้วยเหตุผลนี้เพราะแฟนทุกคนที่ผ่านมาของเธอต่างบอกเลิกเธอด้วยเหตุผลเดียวกับคิมหันต์ทั้งนั้น ซึ่งเพลงพิณก็ไม่เคยร้องไห้หรือตีโพยตีพายที่ถูกบอกเลิกด้วยเหตุผลที่เธอมองว่าไร้สาระมากให้เสียเวลาแต่เธอกลับดีใจที่ไม่ต้องทนคบกับพวกผู้ชายที่หวังเพียงอยากเชยชมร่างกายของเธอเท่านั้น

ถึงเธอจะเป็นผู้หญิงที่ชอบแต่งตัวเซ็กซี่ขี้ยั่วมากแค่ไหน แต่เธอกลับไม่เคยปล่อยตัวให้ใครได้เชยชมง่ายๆ เพราะเธอเชื่อว่าถ้าผู้ชายพวกนั้นรักเธอจริงพวกเขาจะยอมอดทนจนถึงวันแต่งงาน จะมองว่าเธอหัวโบราณก็ได้ในเรื่องของเซ็กซ์ระหว่างชายหญิงแต่เธอแค่ต้องการมอบสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตให้กับคนที่คู่ควรเท่านั้น

"กูถามจริงๆ เหอะเพลง มึงไม่อยากมีความรักที่ซาบซ่านซู่ซ่าบ้างเหรอวะ กูเห็นพวกคู่รักในมหาวิทยาลัยเขาก็คบกันแบบคู่ผัวเมียกันทั้งนั้น"

เอวาเพื่อนสนิทอีกคนถามเพลงพิณด้วยความสงสัยใคร่รู้ในคำตอบเพราะตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยมาเพลงพิณมีแฟนมาทั้งหมดแล้วถึงห้าคนซึ่งแต่ละคนนั้นเพื่อนของเธอคบเพียงสามเดือนก็เลิกรากันไปด้วยเหตุผลเดิมๆ

ซึ่งสำหรับเอวากับเจ้าเอยแล้วการคบกันและมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งนั้นเป็นเรื่องธรรมดาของคนเป็นคู่รักกันซึ่งทั้งสองคนต่างก็ผ่านเรื่องราวเหล่านั้นมาก่อนมีเพียงเพลงพิณคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงบริสุทธิ์ผุดผ่อง

"ซาบซ่านซู่ซ่าบ้านมึงสิเอวา ถึงกูจะชอบแต่งตัวเซ็กซี่ดูเหมือนจะขี้ยั่วแต่กูก็รักตัวเองนะเว้ยถ้าไม่เจอผู้ชายที่รักกูจริงๆ กูไม่ยอมเสียซิงเด็ดขาด"

คำพูดที่เด็ดขาดของเพลงพิณทำเอาคนที่กำลังนั่งดื่มเงียบๆ อยู่คนเดียวถึงกับยกยิ้มมุมปากด้วยความนึกชอบใจในทัศนคติของสาวน้อยคนนี้ที่รักนวลสงวนตัวไม่ยอมยกสิ่งที่มีค่าของตัวเองให้ใครง่ายๆ

ซึ่งน้อยนักที่จะมีคนคิดแบบนี้คงต้องบอกว่ามีเพียงสาวหัวโบราณเท่านั้นที่ยังคงคิดแบบนี้อยู่ในสังคมที่คู่รักหลายคู่ต่างพากันเดินเข้าไปอยู่ในความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งทั้งกายและใจ แต่พอถึงวันหนึ่งที่ความสัมพันธ์มันไปต่อด้วยกันไม่ได้และจบลงด้วยการเลิกราส่วนใหญ่แล้วผู้หญิงมักจะเป็นฝ่ายที่เสียใจและทำใจไม่ได้ส่วนหนึ่งมาจากความสัมพันธ์ทางกายที่ลึกซึ้งเกินกว่าที่จะลืมได้ง่ายๆ นั่นเอง

"หึ แล้วผู้ชายแบบไหนกันนะที่เธอจะยอมเสียซิงให้"

เกรย์พึมพำเสียงเบาอยู่คนเดียวก่อนที่เขาจะยกแก้วเหล้าที่ควงเล่นนั่งฟังสาวๆ สนทนากันมาสักพักขึ้นกระดกรวดเดียวจนหมดแก้วด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยถึงแม้ว่าเหล้าราคาแพงที่ไหลผ่านลำคอลงไปจะมีรสชาติที่คมจนบาดคอเพียงใดก็ตาม

นี่ก็เป็นเวลากว่าสองสัปดาห์แล้วที่เกรย์มานั่งดื่มเงียบๆ ที่นี่คนเดียวหลังจากที่เขาย้ายกลับมาอยู่ที่เมืองไทยถาวรเพื่อรอเวลาที่พร้อมเข้ารับตำแหน่งประธานโรงพยาบาล N ที่คุณย่าแก้มใสยกให้เขารับช่วงต่อโดยที่ได้รับความเห็นชอบจากลูกหลานตระกูลพิสิฐกุลวัตรดิลกทุกคน

"เฮีย เฮียเกรย์ผมฝากบาร์ทีดิหน้าร้านคนเยอะมากเด็กเสิร์ฟไม่พอขอแวบไปช่วยเขารับทิปแป๊บ"

อาร์มบาร์เทนเดอร์หนุ่มประจำผับวิ่งมาร้องขอความช่วยเหลือจากเกรย์ลูกค้าประจำที่เขาเพิ่งรู้จักได้ไม่นานแต่กลับมีความสนิทสนมกันราวกับว่ารู้จักกันมานานนับสิบปี เพราะครั้งแรกที่เกรย์มาเที่ยวเขาสั่งเครื่องดื่ม Sex on the beach ค็อกเทลรสโปรดของเขาแต่อาร์มกลับทำออกมาได้รสชาติไม่ถูกปากเขาเลยสักนิด

เกรย์จึงลงมือชงเองอย่างชำนาญก่อนที่เขาจะเอาให้อาร์มลองชิมดูและเปรียบเทียบแก้วของเขากับแก้วที่อาร์มทำซึ่งรสชาติที่กลมกล่อมของ Sex on the beach ทำให้อาร์มยอมรับอย่างไม่อายเลยว่ารสชาติที่ตัวเองทำออกมานั่นห่วยแตกมาก

หลังจากวันนั้นอาร์มก็ขอร้องให้เกรย์สอนเขาชงค็อกเทลใหม่ซึ่งเกรย์ที่กำลังว่างงานก็ตอบตกลงในทันทีอย่างคนที่ไม่หวงวิชา เพราะคุณทวดมักจะสอนเขาอยู่เสมอว่าวิชาความรู้ที่มีหากมีประโยชน์ต่อผู้อื่นก็จงแบ่งปันสิ่งนั้นให้เขาโดยที่ไม่ต้องเสียเวลาคิดให้เปลืองพื้นที่สมอง

ซึ่งที่ผ่านมาเกรย์ก็มักจะแบ่งปันความรู้ของตัวเองให้ผู้อื่นอยู่เสมอยกเว้นสิ่งเดียวที่เขาไม่สามารถแบ่งปันให้คนอื่นได้จริงๆ นั่นก็คือความสามารถทางด้านจิตรกรที่ลายเส้นของเขานั้นเต็มไปด้วยจิตวิญญาณของความเป็นศิลปินที่เขาไม่สามารถถ่ายทอดให้ใครได้

"อืม กำลังว่างจัดไปโกยทิปให้เต็มที่เลยเดี๋ยวเฮียดูแลบาร์ให้"

เกรย์รับปากอย่างว่าง่ายซึ่งนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเฝ้าบาร์แทนอาร์มแต่มันคือครั้งที่ห้าแล้วที่เจ้าเด็กทะลึ่งทะเล้นคนนี้ฝากบาร์ให้เขาดูแลชั่วคราว ส่วนตัวเองก็วิ่งไปช่วยหน้าร้านเสิร์ฟเหล้าเพื่อโกยทิปที่ได้มากถึงสามพันในแต่ละครั้งที่อาร์มไปช่วย

"เฮียเกรย์ของอาร์มน่ารักที่สุดเลย"

อาร์มวิ่งเข้ามาสวมกอดเกรย์ด้วยความดีใจและซาบซึ้งในความมีน้ำใจของเกรย์ที่ยอมอยู่เฝ้าบาร์เครื่องดื่มแทนเขาทั้งๆ ที่เกรย์ไม่ใช่พนักงานของที่นี่ แต่ทุกครั้งที่อาร์มมาขอความช่วยเหลือเกรย์กลับไม่เคยปฎิเสธเขาเลยสักครั้งมันทำให้อาร์มรู้สึกรักและเคารพในตัวเกรย์มากถึงแม้ว่าอาร์มจะเพิ่งรู้จักเกรย์ได้ไม่นานก็ตาม

"เอวา เจ้าเอยเดี๋ยวกูมานะขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บ"

จังหวะที่เกรย์ลุกขึ้นเพื่อที่จะไปทำหน้าที่บาร์เทนเดอร์ชั่วคราวแทนอาร์มเพลงพิณที่รู้สึกอยากจะเข้าห้องน้ำก็ลุกขึ้นพร้อมกับบอกเพื่อนสนิททั้งสองคนที่พยักหน้าตอบรับคำพูดของเธอก่อนที่เพลงพิณจะหันหน้ามาสบตาเกรย์ด้วยความบังเอิญ

เกรย์มองผู้หญิงตรงหน้าที่เขายอมรับกับตัวเองในใจว่าสวยมากราวกับรูปปั้นเทพีวีนัสด้วยสายตาที่นิ่งเรียบแต่หัวใจเจ้ากรรมดันแอบเต้นแรงโดยที่ไม่รู้ตัว หึ ผู้หญิงคนนี้สินะแม่สาวหวงซิง

ส่วนเพลงพิณเองก็มองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าด้วยหัวใจที่เต้นแรงจนแทบกระเด็นออกมานอกอกด้วยความตกตะลึงกับใบหน้าหล่อเหลาที่ดูดีไร้ที่ติไปหมดทุกส่วน

สองขาพลันก้าวไม่ออกได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่และมองเขาอย่างไม่สามารถที่จะดึงสายตาออกมาได้ราวกับว่าเธอกำลังต้องมนต์สะกด ยิ่งยามที่เขายกยิ้มมุมปากน้อยๆ ยิ่งทำให้ใบหน้าหล่อเหลาดูดีมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีก

ก่อนที่เกรย์จะเป็นฝ่ายเดินผ่านเพลงพิณที่ยกมือขึ้นมาแตะหน้าอกข้างซ้ายที่หัวใจดวงน้อยยังคงเต้นแรงถึงแม้ว่าเขาคนนั้นจะเดินผ่านไปแล้วก็ตาม