“ชื่ออะไรเหรอคะ”
“อายุเท่าไหร่”
“มีแฟนหรือยังคะ”
“เรียนอยู่ปีไหน”
คำถามของสองสาวที่รัวถามเกรย์ทำเอาเขาถึงกับต้องยกมือขึ้นเบรกสองสาวที่กำลังจะอ้าปากถามเขาต่อทั้งๆที่สี่คำถามแรกนั้นพวกเธอยังไม่ได้คำตอบจากเขาเลย ส่วนสองสาวเมื่อโดนเบรกกะทันหันก็ได้แต่ยักไหล่น้อยๆและยกเหล้าขึ้นดื่มแก้เก้อเมื่อแฟนปลอมๆของเพื่อนรักไม่ยอมตอบคำถามของพวกเธอเลยสักข้อ
“นี่ถามเพราะอยากรู้หรือกะจะซักประวัติยันบรรพบุรุษครับ”
พรวด!!
แค่ก แค่ก แค่ก
เหล้าที่เพิ่งเข้าปากเอวาไปถึงกับพุ่งพรวดออกมาคืนด้วยความตกใจเมื่อเจอฝีปากที่แซบไม่เบาของผู้ชายที่หน้าตาต้องบอกว่าดีมาก แต่ใครเลยจะรู้ว่าจริงๆแล้ววาจาแซบราวกับยกพริกทั้งสวนมาสู้กลับพวกเธอแบบนี้ในขณะที่เพลงพิณได้แต่แอบยิ้มขำกับท่าทางของเพื่อนสาวทั้งสองคนที่หน้าเสียไปเลยเมื่อเจอเขาถามกลับที่ทำเอาไปไม่เป็นทั้งคู่
“แหม สุดหล่อก็พวกเราไม่ได้กะจะซักยันบรรพบุรุษสักหน่อยก็แค่อยากรู้จักกันให้มากขึ้นกว่าเดิมแค่นั้นเองเนอะเอวาเนอะ”
เจ้าเอยบอกเกรย์เสียงอ่อยๆส่วนเอวาก็ได้แต่พยักหน้ารับอย่างเห็นดีเห็นงามกับคำพูดของเพื่อนสาวเพราะพวกเธอก็อยากรู้จักเขาให้มากขึ้นตามที่บอกไปจริงๆ แต่สำหรับเกรย์คนที่ไม่เคยเปิดเผยข้อมูลส่วนตัวกับใครนอกจากชื่อได้แต่ยกยิ้มมุมปากน้อยๆพร้อมกับมองสองสาวที่เริ่มหน้าแดงเพราะพิษของแอลกอฮอล์อย่างรู้ทัน
“ผมชื่อเกรย์ ส่วนอายุขอไม่ตอบ เรียนที่ไหนก็ขอไม่ตอบ คำถามสุดท้ายมีแฟนหรือยังถ้ายังนั่งอยู่ตรงนี้ก็ถือว่าเป็นแฟนของเพื่อนคุณแต่ถ้าเดินออกไปจากตรงนี้เมื่อไหร่ก็โสดอะครับ โสดสนิท”
คำตอบของผู้ชายที่นั่งตรงข้ามกับเพลงพิณทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งเมื่อได้ยินคำว่าโสดสนิทจากเขาในใจของเธอนั้นกระโดดโลดเต้นจนแทบเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่ได้แต่ยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกรวดเดียวหมดแก้วเพื่อกลบเกลื่อนอาการดีใจ
ส่วนสองสาวเพื่อนซี้ของเพลงพิณนั้นก็ไม่ได้ต่างจากเธอเท่าไหร่นักเมื่อได้ยินคำว่าโสดสนิทใบหน้าของทั้งคู่ก็ยิ้มแทบไม่หุบอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายที่หน้าตาดีมากราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยายโรมันจะโสดสนิทไร้สาวข้างกาย
“โอเคค่ะ โอเคมากๆกับคำตอบข้อสุดท้าย ส่วนข้ออื่นไม่บอกก็ไม่เป็นไรเราโฟกัสแค่คำว่าโสดก็พอ”
เอวาบอกเกรย์อย่างพึงพอใจกับคำตอบที่ได้รับส่วนข้อมูลอย่างอื่นเขาไม่บอกก็ไม่เป็นไรแค่รู้ว่าเขาโสดพวกเธอก็พอใจแล้ว เพราะถ้าเกิดว่าเพลงพิณชอบผู้ชายตรงหน้าขึ้นมาจริงๆเพื่อนของพวกเธอจะได้รุกจีบอย่างไม่มีข้อกังขาว่าไปชอบคนที่เขามีแฟนแล้ว
“แค่นี้ใช่ไหมครับที่อยากรู้จัก ในเมื่อรู้จักกันแล้วผมก็ขอตัวก่อนนะครับ”
พูดจบก็เตรียมตัวจะลุกขึ้นแต่มือเล็กที่พุ่งเข้ามาจับมือของเกรย์เอาไว้ทำให้คนที่กำลังจะลุกขึ้นถึงกับชะงักไปส่วนเพลงพิณที่ร่างกายขยับไปตามเสียงเรียกร้องของหัวใจก็ได้แต่อึ้งไปกับการกระทำของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ยอมปล่อยมือเขาจนคนที่โดนจับมือได้แต่จำใจนั่งลงอย่างเสียไม่ได้ เพราะถ้าจะให้เขากระชากมือของเธอออกก็ดูจะไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย นี่ถ้าเป็นคนอื่นนะเขาจะกระชากให้หัวทิ่มพื้นไปเลยแต่นี่เป็นเธอหรอกนะเขาถึงยอมก็ไม่ใช่อะไรนะก็แฟนกันไงแฟนกันถึงจะแฟนปลอมๆแต่ก็แฟนกันอยู่ดีนั่นแหละ
“ขอให้ฉันได้เลี้ยงเหล้าคุณเป็นการตอบแทนก่อนได้ไหมคะ เราสองคนจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก”
หลุดปากพูดออกไปแล้วก็ให้รู้สึกใจหายไม่น้อยเมื่อคิดว่าต่อไปนี้อาจจะไม่ได้เจอกับเขาอีกถึงเขาจะทำงานที่นี่แต่แล้วอย่างไรล่ะจะให้เธอไปสั่งค็อกเทลแล้วนั่งดื่มมองหน้าเขาทุกวันแบบนั้นคงดูไม่ดีเป็นแน่ เพราะดูจากท่าทางของเขาแล้วคงจะไม่ค่อยสนใจผู้หญิงสักเท่าไหร่เพราะถ้าสนใจจริงๆเขาคงไม่เอ่ยขอตัวกับพวกเธอถึงสองรอบหรอกจริงไหม
“ผมมาทำงานนะครับ คงไม่มีเวลามานั่งดื่มกับพวกคุณหรอก อีกอย่างไม่จำเป็นต้องตอบแทนผมหรอกครับผมเต็มใจช่วยเพราะฉะนั้นเราไม่มีอะไรติดค้างกันโอเคนะครับ”
“ถ้าอย่างนั้นฉันขอเหมาค็อกเทลคุณทั้งคืน ถ้าคุณชงห้าสิบแก้วฉันก็จะเหมาห้าสิบแก้วหรือต่อให้คุณชงร้อยแก้วฉันก็จะเหมาทั้งร้อยแก้ว ฉันยินดีจ่ายเพื่อให้คุณนั่งดื่มอยู่ตรงนี้คุณอาจจะบอกว่าไม่จำเป็น แต่เพลงพิณคนนี้ไม่ชอบติดค้างหนี้บุณคุณใครช่วยเหลือมาตอบแทนไปเป็นอันว่าจบ”
คำพูดของเพื่อนสาวทำเอาเอวากับเจ้าเอยได้แต่หันมามองหน้าเพื่อนรักด้วยความตกใจเพราะพวกเธอคิดไม่ถึงว่าเพลงพิณจะยอมจ่ายเพื่อที่จะซื้อเวลาให้เขายังนั่งอยู่ตรงนี้โดยที่ไม่ต้องกลับไปทำงานต่อ เพราะปกติแล้วเพลงพิณไม่ใช่ผู้หญิงที่จะยอมลงทุนจ่ายเพื่อผู้ชายแต่เขาคนนี้กลับเป็นผู้ชายคนแรกที่เพลงพิณยอมลงทุนทำถึงขนาดนี้เพียงเพื่อที่จะตอบแทนน้ำใจทั้งๆที่เขาก็บอกเองว่าไม่เป็นไร
“เพลงมันเอาจริงว่ะเอย”
“กูว่าเพลงมันตกหลุมกับดักรักเข้าอย่างจังแล้วมึง”
เอวากับเจ้าเอยได้แต่กระซิบกระซาบกันสองคนในขณะที่เกรย์ได้แต่นั่งมองใบหน้าสวยเซ็กซี่ของผู้หญิงตรงหน้าด้วยความแปลกใจเพราะเขานึกไม่ถึงว่าผู้หญิงอย่างเพลงพิณจะยอมทุ่มเพราะต้องการตอบแทนน้ำใจของเขาถึงขนาดนี้ แต่ในเมื่อเธอกล้าจ่ายเขาก็กล้าที่จะนั่งต่ออยู่ตรงนี้เช่นกันให้สมกับราคาที่เธอต้องจ่ายเพียงเพื่ออยากตอบแทนบุญคุณของเขาให้จบในวันนี้
เวลาต่อมา
“นี่ครายอะ ครายย อื้อ ทามมายหล่อจาง เอิ้ก อะรู้แล้วๆแฟนเพลงนั่นเอง คิก คิก แฟนจ๋าทามมายหล่อขนาดนี้”
ร่างบางที่ปีนขึ้นมานั่งบนตักของเกรย์ยกมือขึ้นจับใบหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้าด้วยความเมาก่อนที่เธอจะพรมจูบลงบนแก้มของเกรย์ทำเอาเกรย์ถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ ส่วนเจ้าเอยกับเอวาถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจไม่ต่างกันเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เพลงพิณลวนลามผู้ชาย!!
“นี่คุณเมามากแล้วนะรู้ตัวไหม”
คนที่โดนพรมจูบไปทั่วหน้าได้แต่พยายามหันหน้าหลบพร้อมกับจับมือบางที่กำลังเลื้อยไปทั่วตัวเขาให้อยู่นิ่งๆแต่คนที่เมาจนสติหายไปเกินครึ่งมีหรือจะยอมฟัง เพลงพิณหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจเมื่อเกรย์พยายามหันหน้าหนีริมฝีปากนุ่มๆของเธอก่อนที่มือบางจะยกขึ้นจับใบหน้าที่พยายามจะหันหนีของเขาและล็อกเอาไว้
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
หัวใจเจ้ากรรมที่ไม่เคยเต้นแรงกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนแต่กลับเต้นแรงจนเกรย์กลัวว่ามันจะทะลุออกมานอกอกเมื่อดวงตาที่ฉ่ำหวานจ้องมองใบหน้าของเขาด้วยแววตาที่หยาดเยิ้ม ก่อนที่เพลงพิณจะยิ้มหวานออกมาและยื่นจมูกของตัวเองมาถูไถไปมากับจมูกของเขาเบาๆราวกับต้องการหยอกล้อ
“จาหันหน้าหนีเพลงทามมาย เราเป็นแฟนกานน้า นี่เพลงไงเพลงแฟนเกรย์ ส่วนนี้ก็เกรย์เกรย์แฟนเพลง เราสองคนเป็นแฟนกาน”
น้ำเสียงยานคางเอ่ยตอกย้ำสถานะคนรักจอมปลอมที่ทำเอาคนฟังได้แต่กระพริบตาปริบๆก่อนที่เพลงพิณจะประทับริมฝีปากนุ่มลงบนริมฝีปากสีไวน์ของเกรย์เบาๆ ช็อตนี้ทำเอาสองสาวเพื่อนซี้ถึงกับเบิกตากว้างอ้าปากค้างด้วยความตกใจเป็นครั้งที่สอง กับความใจกล้าบ้าบิ่นของเพลงพิณที่พอน้ำเมาเข้าปากจนเกินลิมิตมุมที่พวกเธอไม่เคยเห็นมาก่อนก็ปรากฏออกมา แต่มันน่าแปลกตรงที่ว่าเพลงพิณไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อนยกเว้นผู้ชายคนนี้ที่เพื่อนของเธอเหมือนจะควบคุมสติไม่อยู่เพียงแค่ได้อยู่ใกล้ๆเขา
ส่วนคนที่โดนจูบอย่างอุกอาจก็ได้แต่นิ่งอึ้งไปเพราะไม่คิดว่าเพลงพิณจะกล้าจูบเขาก่อนแบบนี้คงเป็นเพราะว่าเธอเมาๆแน่ๆดื่มไปเกินสิบแก้วขนาดนั้นคงเมาจนควบคุมสติไม่อยู่ เกรย์พยายามคิดหาเหตุผลการกระทำของเพลงพิณเพราะเขาไม่คิดว่าผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าหวงซิงอย่างเพลงพิณจะกล้าทำกับเขาแบบนี้ โดยที่เกรย์ไม่รู้ตัวเลยว่าเสน่ห์ที่เกินจะต้านของเขาได้ดึงดูดให้ผู้หญิงที่ไม่เคยสนใจใครมาก่อนอย่างเพลงพิณตกหลุมกับดักรักเข้าเสียแล้ว
เช้าวันต่อมา“อื้อ ทำไมปวดหัวแบบนี้นะ”เพลงพิณลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกปวดหัวจนแทบระเบิดเมื่อคืนเธอจำได้ว่าเธอดื่มเหล้าเข้าไปหลายแก้วมากก่อนที่ภาพจะตัดและมืดสนิทหลังจากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ว่าแต่เมื่อคืนเธอได้ทำอะไรที่น่าอายลงไปบ้างไหมเนี่ยได้แต่คิดและตั้งคำถามกับตัวเองเพราะเธอจำอะไรไม่ได้เลยจริงๆแต่เมื่อคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกก็ได้แต่ยกมือขึ้นจิกทึ้งผมตัวเองด้วยความหงุดหงิดเพราะเธอกลัวว่าจะเผลอไปทำอะไรที่ไม่น่ารักต่อหน้าเขาเข้าน่ะสิ มือที่กำลังจิกทึ้งผมต้องชะงักไปเมื่อหางตาเหลือบไปเห็นกลุ่มผมสีน้ำตาลของใครบางคนที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงของเธอ หัวใจดวงน้อยพลันเต้นแรงด้วยความตกใจก่อนที่เธอจะเลิกผ้าห่มขึ้นเพื่อเช็กสภาพร่างกายของตัวเองก็พบว่าเธอยังคงอยู่ในชุดที่ใส่ออกไปเที่ยวเมื่อคืนและนี่ก็คือห้องนอนของเธอ แล้วคนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงของเธอคือใครกันล่ะ?นี่อย่าบอกนะว่าเธอเมามากจนเผลอคว้าใครไม่รู้มานอนด้วยที่ห้อง“หวังว่าคงไม่ใช่คุณเกรย์หรอกนะ”เพลงพิณพึมพำเสียงเบาอยู่คนเดียวก่อนที่เธอจะขยับเข้าไปใกล้ๆคนที่กำลังนอนหลับอยู่โดยที่เขานอนตะแคงหันหน้าไปอีกทาง เพลงพิณยื่นหน้
คอนโด Kเมื่อเกรย์เปิดประตูเข้ามาภายในห้องพักเขาก็พบกับรองเท้าสองคู่ที่จอดเคียงคู่เพียงเท่านั้นรอยยิ้มกว้างก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาก่อนที่เกรย์จะรีบเดินเข้าไปในห้องทันที ภาพของมารดาที่กำลังเติมเครื่องปรุงลงในอาหารกับบิดาที่กำลังคนอาหารในหม้อให้เข้ากันทำให้เกรย์ไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปกอดทั้งคู่เอาไว้ด้วยความรักและคิดถึงสุดหัวใจหมับ“กลับมาตั้งแต่ตอนไหนครับทำไมไม่เห็นโทรมาบอกพี่เกรย์เลย พี่เกรย์คิดถึงพ่อกับแม่ที่สุดเลยครับ”ถึงแม้จะโตเป็นหนุ่มแล้วแต่เวลาที่เขาอยู่กับบิดามารดาเกรย์ก็ยังคงอ้อนท่านทั้งสองเหมือนตอนที่เขายังเป็นเด็กเหมือนเดิม เจ้าขาค่อยๆหันหน้ามาหาลูกชายคนโตที่เพิ่งกลับห้องด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักก่อนที่เธอจะโอบกอดลูกชายเอาไว้ด้วยความคิดถึงเช่นกัน“พ่อกับแม่ก็คิดถึงพี่เกรย์มากๆค่ะถึงได้รีบเดินทางกลับมาเมืองไทย”น้ำเสียงอ่อนโยนบอกลูกชายก่อนที่กองทัพจะปิดแก๊สและหันมากอดลูกชายบ้างซึ่งเกรย์เองก็กอดตอบบิดาอย่างแนบแน่นเช่นกัน สองมือใหญ่ของกองทัพลูบหลังลูกชายไปเบาๆมาราวกับว่าเกรย์ยังคงเป็นเด็กชายตัวน้อยอายุเพียงสิบขวบซึ่งในสายตาของกองทัพลูกๆของเขาก็ยังคงเป็นเด็กเสมอ“แอบไป
Smok’in Pubมือบางค่อยๆควงแก้วเหล้าเล่นไปมาท่ามกลางเสียงเพลงที่ชวนให้รู้สึกผ่อนคลายแต่คนที่กำลังควงแก้วเหล้าเล่นกลับถอนหายใจออกมาด้วยความหนักใจ เพราะนี่ก็เป็นเวลาสามวันแล้วที่เกรย์หายตัวไปโดยที่ไม่ยอมมาทำงานเธอพยายามสอบถามเด็กเสิร์ฟที่นี่แต่ก็ไม่มีใครพบเจอกับเขาเลย แม้กระทั่งอาร์มเด็กชงเหล้าประจำเคาน์เตอร์บาร์ก็ไม่รู้ว่าเกรย์หายไปไหนเพราะบางวันที่เธอเห็นเขานั้นเขาเพียงมาช่วยอาร์มทำงานเท่านั้นเขาไม่ใช่พนักงานประจำของที่นี่“เจ้าเอย เอวา กูจะทำยังไงดีอีกสองวันก็วันเกิดนังหอมมันแล้วถ้ากูไม่ควงแฟนไปงานพวกน้ำพิ้งค์มันต้องหาว่ากูโกหกมันแน่นอนเลย”“ก็มึงโกหกพวกมันจริงๆนี่หว่า คุณเกรย์เขาไม่ได้เป็นแฟนมึงจริงๆสักหน่อย”คำพูดของเอวาทำเอาคนที่กำลังทุกข์ใจอย่างหนักถึงกับหันมาส่งค้อนให้เพื่อนอย่างแรงจนคอแทบเคล็ดด้วยความหมั่นไส้ที่เพื่อนชอบพูดดักคอเธอ ก่อนที่เพลงพิณจะยกแก้วที่ควงเล่นในครั้งแรกขึ้นกระดกรวดเดียวน้ำสีอำพันก็ไหลลงสู่ลำคอจนหมดแก้ว“เบาได้เบาเว้ยเพลงแก้วที่ห้าแล้วนะมึง อีกอย่างมึงแดกเหล้าแทนข้าวเย็นมาสามวันล่ะ”เจ้าเอยท้วงเพลงพิณด้วยความเป็นห่วงเพราะนี่ก็เป็นเวลากว่าสามวันแล้วที่เพลงพิณม
“รบกวนช่วยมาเป็นแฟนกันจริงๆได้ไหมคะ”คำขอร้องของเพลงพิณทำเอาคนที่ไม่เคยสะทกสะท้านกับคำพูดของใครมาก่อนหรือแม้แต่แสดงท่าทีตกใจกับเรื่องใดกลับมีสีหน้าที่เรียกได้ว่านิ่งไปราวกับว่ากำลังช็อกกับสิ่งที่ได้ยิน ส่วนเพลงพิณเมื่อหลุดพูดออกไปแล้วเธอก็เพิ่งนึกได้ว่าคำพูดของเธอดูเหมือนจะไม่ถูกต้อง เพราะจุดประสงค์ที่เธอตามหาเขาคือต้องการให้เขามาแกล้งเป็นแฟนของเธอไม่ใช่แฟนจริงๆของเธอดังเช่นที่ได้เอ่ยปากขอร้องเขาไป“เอ่อ ไม่ใช่นะคะ ไม่ใช่อย่างนั้น คือว่าที่จริงแล้วเพลงแค่ต้องการขอร้องให้คุณแกล้งมาเป็นแฟนปลอมๆให้เพลงเท่านั้นน่ะค่ะ ที่พูดไปก่อนหน้านั้นเพลงพูดผิดค่ะขอโทษจริงๆถ้าทำให้คุณเข้าใจผิด”เพราะความรู้สึกที่อยู่ในใจทำให้เธอพลั้งปากพูดออกไปแบบนั้นส่วนคนที่ได้ฟังคำอธิบายของเพลงพิณก็ได้แต่พยักหน้ารับอย่างเข้าใจเพราะที่จริงแล้วคำพูดของเธอทำให้เขาตกใจมาก ถึงแม้ที่ผ่านมาจะมีคนที่แอบชอบเขาหลายคนขอเขาคบเป็นแฟนแต่ผู้ชายที่เย็นชาอย่างเขาก็เมินเฉยกับผู้หญิงเหล่านั้นเสมอมาแต่พอเป็นเธอคนนี้เมื่อได้ฟังคำขอเป็นแฟนหัวใจของเขากลับแอบเต้นแรงราวกับคลื่นลมพายุที่กำลังโหมกระหน่ำอยู่กลางทะเล แต่พอเธอบอกว่าสิ่งที่เธอพ
คอนโด K“สวยมากเพลง เพื่อนกูสวยที่สุด”เอวาเอ่ยชมเพื่อนสาวด้วยดวงตาที่เป็นทอประกายอย่างชื่นชมเพลงพิณที่อยู่ในชุดเดรสสีแดงเพลิงที่ผ่าสูงโชว์เรียวขางามส่วนด้านบนก็เว้าหลังโชว์แผ่นหลังเนียนสวย เพลงพิณเป็นผู้หญิงที่ไม่ว่าจะใส่ชุดไหนก็เข้ากับเธอไปเสียทุกชุด เพราะหุ่นที่ผอมบางแต่กลับมีหน้าอกที่อวบอิ่มและหน้าตาที่ใครๆต่างก็ชื่นชมว่าเธอสวยมากต่อให้ชุดที่เธอใส่จะหรูดูแพงหรือแสนธรรมดาแต่เพลงพิณก็เอาอยู่ทุกชุด“มึงก็ชมเวอร์เกินไปนะเอวา คนอื่นในงานเขาสวยกว่ากูก็มีอย่างมิ้งดาวนิเทศไงนังหอมก็ชวนนางมาด้วยนี่”เพลงพิณตอบกลับเพื่อนอย่างถ่อมตัวตามนิสัยเพราะถึงแม้ว่าเธอจะมั่นใจรูปร่างหน้าตาของตัวเองในระดับหนึ่งแต่ยังมีอีกหลายคนที่สวยและน่ารักกว่าเธอมาก เธอจึงไม่เคยทำตัวหยิ่งหรืออวดอ้างความสวยเหนือใครเหมือนที่น้ำพิ้งค์ชอบทำเสมอเวลาที่อยู่ในที่สาธารณะ“สวยศัลปะวะมึง ส่วนมึงธรรมชาติสรรค์สร้าง”“จะสวยด้วยอะไรก็ช่างเขาเถอะไปกันได้แล้ว”เพลงพิณเอ่ยชวนเพื่อนรักพร้อมกับเดินไปหยิบกระเป๋าใบเล็กและพากันเดินออกไปจากห้องทันทีเพื่อที่จะไปรอเกรย์ที่ล็อบบี้ด้านล่าง เพราะเธอนัดกับเขาที่คอนโดของเธอเพื่อเดินทางไปที่งานวัน
“เพลงนึกว่าคุณจะไม่มาแล้วซะอีก”เพลงพิณกระซิบถามเกรย์เสียงเบาพอให้ได้ยินกันสองคนก่อนที่เกรย์จะก้มหน้าลงมาพร้อมกับยกยิ้มมุมปากน้อยๆยิ่งทำให้ใบหน้าหล่อเหลานั้นน่าดูมากยิ่งขึ้นไปอีกในสายตาของเพลงพิณ ทำไมเขาถึงหล่อได้ขนาดนี้นะปกติแค่เขาทำหน้านิ่งๆก็หล่อมากพอแล้วนี่เขาเล่นยิ้มให้เธอแบบนี้หัวใจของเธอจะไม่ไหวแล้วนะ“ลูกผู้ชายพูดแล้วไม่คืนคำครับ”น้ำเสียงละมุนกระซิบบอกเพลงพิณข้างๆใบหูหอมกรุ่นก่อนที่เพลงพิณจะยิ้มออกมาด้วยความดีใจและค่อยๆผละออกมาจากอ้อมกอดของเกรย์และเดินมายืนเคียงข้างเขาแทน มือบางค่อยๆยื่นมาควงแขนเขาซึ่งเกรย์ก็ยอมให้เธอควงแต่โดยดีเพราะเขาเลือกที่จะช่วยเธอแล้วเขาก็ต้องทำหน้าที่แฟนให้ดีที่สุดถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยก็ตาม “หน้าตาก็ดีแต่ไม่ควรที่จะแกล้งเพื่อนแบบนี้นะครับ ถึงผมอาจจะไม่ใช่ลูกคนรวยอย่างที่คุณชอบดูถูกแต่ผมก็ไม่เคยทำตัวหยาบช้าด้วยการคิดที่จะผลักใครตกน้ำนะครับ”คำพูดที่เรียบๆนิ่งๆแต่กลับบาดลึกเข้าไปในใจคนฟังให้รู้สึกร้อนรนจนแทบทนไม่ไหวที่แฟนใหม่ของเพลงพิณตำหนิเธอต่อหน้าเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยที่พากันเอามือปิดปากหัวเราะเมื่อน้ำพิ้งค์โดนตอกกลับอย่างไม่ไว้หน้า ส่ว
สนามแข่ง PKเกรย์ขับรถเข้ามาจอดในมุมหนึ่งของสนามที่ค่อนข้างมืดซึ่งมีเพียงแสงสว่างจากดวงจันทร์เท่านั้นที่สาดส่องลงมาให้เห็นสองข้างทางที่เต็มไปด้วยหญ้ารกทึบ ก่อนที่เขาจะลงจากรถและต่อสายหาใครบางคนที่กำลังเดินทางมายังจุดนัดพบด้วยการเหยียบคันเร่งจนมิดไมล์เพราะไม่อยากให้เกรย์ต้องรอเขานานส่วนเพลงพิณที่ยังคงนั่งอยู่บนรถค่อยๆหันไปมองรอบๆด้วยความแปลกใจระคนรู้สึกกลัวพร้อมกับเตรียมจะก้าวลงจากรถซึ่งไม่ถนัดเอาเสียเลยสำหรับเธอที่ใส่รองเท้าส้นสูง ก่อนที่เกรย์จะรีบเดินมาอุ้มเพลงพิณลงมาจากรถท่ามกลางความตกใจของเธอที่ตอนขึ้นก็ไม่ทันได้ตั้งตัว พอตอนจะลงจากรถก็ถูกอุ้มลงอย่างง่ายดายโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัวเช่นกัน“ขอบคุณค่ะ แต่อันที่จริงเพลงลงเองก็ได้ค่ะ”เพลงพิณเอ่ยขอบคุณพร้อมกับบอกเกรย์ด้วยความเกรงใจที่เขาต้องมาคอยอุ้มเธอขึ้นลงรถทั้งๆที่เธอก็สามารถขึ้นลงเองได้ถึงแม้ว่าจะดูเก้ๆกังๆหรือไม่ค่อยถนัดสักท่าไหร่ก็ตาม“หึ ใส่ชุดแบบนั้นคงขึ้นลงง่ายหรอกนะแม่คุณ”คำพูดที่คล้ายจะแซวก็ไม่ใช่แดกดันเธอก็ไม่เชิงของเกรย์ทำให้ใบหน้าสวยงอง้ำลงทันตาก่อนที่เธอจะส่งค้อนวงใหญ่มาให้เขาที่ยักไหล่น้อยๆอย่างไม่แยแสกับท่าทีงอนๆขอ
เช้าวันต่อมาร่างบางที่กำลังเดินออกมาจากคอนโดถึงกับชะงักไปเมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างสูงที่กำลังยืนพิงรถมอเตอร์ไซค์แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องลงมาต้องร่างสูงทำให้เพลงพิณรู้สึกตาพร่าเล็กน้อย ก่อนที่เกรย์จะถอดแว่นตาที่สวมอยู่ออกเผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่ยังคงตราตรึงอยู่ในใจของเพลงพิณทั้งยามหลับและยามตื่นเพียงได้เห็นหน้าเขารอยยิ้มก็พลันปรากฎขึ้นบนใบหน้างามก่อนที่เพลงพิณจะเดินเข้ามาหาเกรย์ช้าๆด้วยความดีใจและตื่นเต้นที่เธอพยายามซ่อนมันเอาไว้อย่างมิดชิด ยกเว้นเพียงรอยยิ้มที่เธอไม่สามารถที่จะซ่อนเอาไว้ได้จริงๆเมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าโลกทั้งโลกของเธอก็พลันดูสดใสขึ้นมาทันตา“มาได้ยังไงคะเนี่ย”เพลงพิณเอ่ยถามคนที่กำลังยืนกอดอกแต่สายตากลับมองมาที่เธอก่อนที่เขาจะไล่สายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมกับคิ้วที่เริ่มขมวดเข้าหากันด้วยความรู้สึกไม่ชอบใจ เมื่อรู้สึกว่ากระโปรงของเธอดูเหมือนว่าจะสั้นเกินไปจนเผยให้เห็นเรียวขาสวยที่ดูน่ามองสำหรับผู้ชาย แต่ในเมื่อตอนนี้เธออยู่ในสถานะแฟนของเขาผู้ชายหน้าไหนก็ไม่สมควรเห็นมันทั้งนั้นนี่เขาไม่ได้หึงนะเขาแค่กำลังทำตามหน้าที่เท่านั้นเอง“กระโปรงดูเหมือนจะสั้นไปหน่อย
5 ปีผ่านไปร่างของเด็กชายตัวเล็กที่กำลังเดินตรงมาที่ร้านไอศกรีมกะทิข้างโรงเรียนอนุบาลเอกชนชื่อดังทำให้ปริญญ์ที่กำลังยืนรอไอศกรีมอยู่ถึงกับหลุดยิ้มออกมาน้อยๆด้วยความเอ็นดู เพราะเด็กชายตัวน้อยไม่ได้มาเพียงคนเดียวเท่านั้นแต่ข้างกายของเขายังมีเพื่อนๆที่เดินมาด้วยกันถึงห้าคนเสียงหัวเราะด้วยความสดใสของเด็กน้อยอนุบาลที่มีทั้งชายและหญิงทำให้มาเฟียหนุ่มที่แวะมาซื้อไอศกรีมร้านประจำที่เขาเคยกินมาตั้งแต่เด็กรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก ใบหน้าเล็กที่โดดเด่นท่ามกลางกลุ่มเพื่อนทำให้ปริญญ์เผลอจ้องมองจนเด็กน้อยรู้สึกได้ดวงตากลมโตสดใสจึงเงยหน้าขึ้นสบสายตากับเจ้าพ่อมาเฟียใหญ่ด้วยความใสซื่อพร้อมกับเท้าที่หยุดลงที่ร้านไอศกรีม“ทุกคนอยากกินอะไรสั่งได้เลยนะวันนี้พอร์ชเลี้ยงเอง”คำพูดของเด็กชายตัวน้อยทำให้ปริญญ์ถึงกับหูผึ่งทันทีอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กตัวแค่นี้จะมีเงินมากพอที่จะเลี้ยงไอศกรีมเพื่อนๆที่ต่างชี้ไปที่ไอศกรีมแบบถ้วยที่ราคาถ้วยล่ะยี่สิบบาท เด็กมีทั้งหมดหกคนก็เท่ากับว่าเด็กชายตัวน้อยที่น่าจะเป็นหัวหน้าแก๊งจะต้องจ่ายเงินถึงหนึ่งร้อยบาทเพื่อเลี้ยงไอศกรีมเพื่อนๆ“วันนี้พ่อกับแม่ให้เงินมาเท่าไหร่ถึงจ
วันหยุดสุดสัปดาห์เพลงพิณตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นก่อนที่ร่างอวบอิ่มที่กำลังตั้งครรภ์ได้แปดเดือนเศษจะเดินลงมาจากชั้นล่างเพื่อมองหาสามีที่ตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าและไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน เพราะปกติแล้วเกรย์จะอยู่ในห้องรอจนกว่าเธอจะตื่นขึ้นมาและลงมาข้างล่างพร้อมกันเสมอแต่วันนี้ในห้องนอนใหญ่กลับไร้เงาของสามีสุดที่รักดวงตากลมโตของคุณแม่กวาดมองไปรอบๆคฤหาสน์หลังใหญ่ก่อนที่เธอจะเดินมาเรื่อยๆจนถึงห้องครัวสองเท้าที่กำลังจะเดินผ่านไปถึงกับหยุดชะงักอยู่กับที่ เมื่อแผ่นหลังที่คุ้นเคยของใครบางคนกำลังยืนอยู่หน้าเตาแก๊สพร้อมกับฮัมเพลงเบาๆอย่างมีความสุขเพลงพิณไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปกอดแผ่นหลังกว้างเอาไว้ทันทีด้วยความรักหมับ“แอบลงมาอยู่ที่ห้องครัวนี่เองเพลงเดินหาจนทั่วแหนะ”เสียงหวานเอ่ยขึ้นด้วยความสดใสก่อนที่เกรย์จะค่อยๆหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับภรรยาที่ท้องโตใกล้คลอดพร้อมกับก้มลงจูบหน้าผากมนอย่างแสนรักมือก็ยกขึ้นมาจับจมูกของภรรยาบีบไปมาเบาๆด้วยความเอ็นดูที่เธอลงมาตามหาเขา“วันหยุดทั้งทีเฮียก็อยากเข้าครัวทำมื้อเช้าให้เพลงด้วยตัวเองก็เลยรีบตื่นแต่เช้า วันนี้มีแกงจืดตำลึง แกงเลียง ผัดผักรวม ไข่ตุ๋น
ตั้งแต่กลับมาจากโรงพยาบาลรอยยิ้มก็ไม่เคยจางหายไปจากใบหน้าสวยหวานของเพลงพิณเลยแม้แต่น้อยเธอยังคงยิ้มอย่างมีความสุขพร้อมกับลูบหน้าท้องที่แบนราบด้วยความรู้สึกที่ตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อร่างกายของเธอในตอนนี้ไม่ได้มีเพียงเธอที่เป็นเจ้าของอีกต่อไปแล้วเด็กน้อยที่เธอกำลังคิดจินตนาการไปถึงหน้าตาว่าเขาจะหน้าเหมือนแม่แบบเธอหรือหน้าตาดีเหมือนพ่อคือเจ้าของคนใหม่ที่เธอจะต้องดูแลสุขภาพของตัวเองให้แข็งแรงเพื่อเขา คนที่เธอไม่เคยเห็นหน้าแต่กลับรู้สึกหลงรักอย่างหมดใจตั้งแต่ที่ได้ยินคุณหมอบอกว่าเธอกำลังตั้งครรภ์สายใยความรักระหว่างแม่กับลูกมันเป็นแบบนี้เองสินะ รักทั้งๆที่ยังไม่เคยเห็นหน้าเมื่อคิดมาถึงตรงนี้เพลงพิณก็ยกมือขึ้นมาลูบที่หน้าท้องอีกครั้งพร้อมกับหัวเราะออกมาด้วยความสดใส“พวกกูล่ะดีใจกับมึงมากจริงๆในที่สุดวันที่มึงรอคอยก็มาถึงสักที”เอวาที่นั่งมองรอยยิ้มของเพื่อนอยู่นานสองนานเอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกมีความสุขไปกับเพลงพิณด้วยเพราะต่อจากนี้ไปครอบครัวของเพื่อนรักก็จะสมบูรณ์มากขึ้นเมื่อมีลูกน้อยเข้ามาเติมเต็ม“กูต้องขอบใจมึงทั้งสองคนมากๆเลยนะที่มาเยี่ยมและพากูส่งโรงพยาบาลจนทำให้ได้รับข่าวดีที่สุดในชีว
เช้าวันหนึ่ง“อุ๊ป”เพลงพิณลืมตาตื่นขึ้นจากความรู้สึกง่วงทันทีเมื่อความรู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอาเจียนชวนให้เธอรีบผุดลุกขึ้นจากเตียงนอนนุ่มแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำทั้งๆที่อยู่ในอาการสะลึมสะลือแต่เพลงพิณก็พาตัวเองเข้ามาโก่งคออาเจียนที่ชักโครกในห้องน้ำจนได้“อ้วก แหวะ”เป็นการอาเจียนที่ไม่มีสิ่งใดออกมานอกจากน้ำเหนียวขมฝืดที่ลำคอจนทำให้เพลงพิณรู้สึกพะอืดพะอมมากกว่าเดิม ใบหน้าเนียนสวยที่ไร้เครื่องสำอางในยามนี้แดงก่ำเพราะแรงอาเจียนที่ไม่มีสิ่งใดเล็ดรอดออกมาจากลำคอเลยแม้แต่น้อยนอกจากน้ำใสๆ ก่อนที่เธอจะฟุบใบหน้าลงบนฝาชักโครกด้วยความเหนื่อยอ่อนเมื่อนิทราที่แสนหวานถูกปลุกขึ้นมาด้วยความผิดปกติของร่างกายที่เธอไม่รู้เช่นกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอในตอนนี้เพลงพิณค่อยๆพยุงร่างกายที่เต็มไปด้วยความอ่อนเพลียของตนเองให้ลุกขึ้นยืนก่อนที่เธอจะบ้วนปากเพื่อทำความสะอาดคราบอาเจียน จนกระทั่งเสร็จเรียบร้อยดีแล้วเธอก็พาตัวเองออกมาจากห้องน้ำด้วยความรู้สึกเวียนหัวจนแทบจะเดินไปไม่ถึงเตียงนอนใหญ่ด้วยซ้ำ“เอวานัดกินข้าววันนี้ขอยกเลิกไปก่อนได้ไหมวะกูรู้สึกเวียนหัวยังไงไม่รู้”เมื่อเหลือบไปเห็นเข็มนาฬิกาบนผนังห้องหมุนวนไปจน
ความรักของเพลงพิณและเกรย์เต็มไปด้วยความเข้าใจซึ่งกันและกันตลอดเวลาเกือบหนึ่งปีที่ทั้งคู่แต่งงานและใช้ชีวิตร่วมกันมาน้อยนักที่ทั้งสองคนจะมีเรื่องให้ต้องทะเลาะหรือผิดใจกัน เพราะเพลงพิณกับเกรย์ต่างเอาใจใส่ซึ่งกันและกันและคอยคิดถึงความรู้สึกของอีกฝ่ายเสมอมีสุขร่วมเสพมีทุกข์ร่วมแบ่งปันคำสอนของคุณย่าแก้มใสทั้งคู่นั้นปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอเพลงพิณรู้ว่าสามีของเธอนั้นงานยุ่งมากในแต่ละวันซึ่งเธอก็เข้าใจและไม่เคยรู้สึกน้อยใจหรือเรียกร้องให้เขามีเวลาให้เธอเลยแม้แต่น้อย เพราะวันไหนที่เกรย์ว่างเขาก็มักจะชวนเธอไปออกเดทเหมือนตอนที่คบกันใหม่ๆซึ่งเพียงแค่นั้นก็เป็นการเติมเต็มความรู้สึกให้เพลงพิณรู้สึกอบอุ่นหัวใจมากพอแล้ว“เฮ้อ กูคิดว่าเฮียเกรย์จะบินกลับมาทันวันงานรับปริญญาของมึงซะอีกที่ไหนได้กลับติดงานยาวจนถึงอาทิตย์หน้าเลย”เจ้าเอยบ่นขึ้นด้วยความรู้สึกน้อยใจระคนสงสารเพลงพิณที่ในวันนี้ที่พวกเธอประสบความสำเร็จทางการศึกษาแต่ข้างกายของเพื่อนสาวกลับไร้เงาของสามีสุดที่รัก ส่วนเพลงพิณเมื่อได้ยินคำบ่นของเพื่อนเธอก็ทำเพียงยิ้มน้อยๆเท่านั้น เพราะเธอไม่ได้รู้สึกน้อยใจสามีเลยแม้แต่น้อยที่เขาไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอใ
หลังจากที่แต่งงานกับเกรย์ได้หนึ่งเดือนเพลงพิณก็ทำหน้าที่ภรรยาได้อย่างดีไม่มีขาดตกบกพร่องซึ่งช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมเธอจึงมีเวลาไปเรียนทำอาหารกับพ่อสามีอย่างกองทัพ ที่ยอมเสียสละเวลามาสอนลูกสะใภ้ทำอาหารซึ่งเมนูส่วนใหญ่ที่กองทัพสอนให้เพลงพิณทำล้วนเป็นเมนูของโปรดของเกรย์ทั้งนั้น“วันนี้เดี๋ยวทำมื้อเที่ยงเสร็จเรียบร้อยแล้วก็แวะเอาไปให้พี่เกรย์ที่โรงพยาบาลเลยนะหนูเพลง”เจ้าขาที่มาเป็นลูกมือช่วยเพลงพิณเตรียมเครื่องปรุงสำหรับเมนูมื้อเที่ยงวันนี้ซึ่งได้แก่เมนู ปูผัดผงกะหรี่ ต้มโคล้งปลาเนื้ออ่อน ซุปไก่มันฝรั่ง ซี่โครงหมูตุ๋นน้ำผึ้ง กุ้งผัดพริกเกลือ เอ่ยบอกลูกสะใภ้ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนทำให้เพลงพิณที่กำลังปรุงรสอาหารตามที่กองทัพบอกรีบหันมาขานรับคำเจ้าขาทันที“รับทราบค่ะคุณแม่”เพลงพิณตอบกลับแม่สามีด้วยรอยยิ้มก่อนที่เธอจะปรุงรสชาติอาหารด้วยความคล่องแคล่วจนกระทั่งเมนูต้มโคล้งปลาเนื้ออ่อนของเธอเสร็จเรียบร้อยส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วทั้งครัว ทำเอาอาจารย์กิตติมศักดิ์ที่ยืนอยู่ข้างๆลูกสะใภ้ถึงกับยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจที่เสน่ห์ปลายจวักของเพลงพิณนั้นพัฒนาขึ้นมาก“กะปริมาณเครื่องปรุงได้พอดีและปรุงรสชาติได้ก
“เหนื่อยไหมคะ”เกรย์เอ่ยถามเพลงพิณด้วยความเป็นห่วงเพราะพิธีการตั้งแต่ช่วงเช้ามาจนถึงช่วงเย็นนั้นมีเยอะมากซึ่งแม้แต่ตัวเขาเองก็แทบจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามีขั้นตอนใดบ้าง เมื่อได้ยินคำถามที่เต็มไปด้วยความห่วงใยจากสามีเพลงพิณก็รู้สึกซาบซึ้งใจไม่น้อยที่เขานึกห่วงเธอทั้งๆที่ตัวเขาเองก็เหน็ดเหนื่อยไม่แพ้กัน เมื่อคิดได้ดังนั้นใบหน้าสวยหวานละมุนก็ส่ายหน้าไปมาช้าๆก่อนที่เพลงพิณจะขยับเข้าไปใกล้ๆเขาและเอนใบหน้าซบลงบนอกแกร่งของเกรย์อย่างรักใคร่“ไม่เหนื่อยเลยสักนิดค่ะเพราะวันนี้เป็นวันแต่งงานของเราสองคนเพลงดีใจมากจนไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิด”คำหวานของเพลงพิณทำให้เกรย์ยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจก่อนที่เขาจะค่อยๆดึงเพลงพิณที่กำลังซบใบหน้าอยู่บนอกแกร่งให้เธอเงยหน้าขึ้นมาสบแววตาที่หวานล้ำเต็มไปด้วยความเสน่หาในตัวเธอของเขา“เฮียก็ตื่นเต้นจนไม่รู้สึกเหนื่อยเหมือนกันค่ะให้แต่งงานกับเพลงใหม่อีกสิบรอบยังก็ยังไหว”คำพูดของสามีหมาดๆทำให้เพลงพิณถึงกับหลุดขำพรืดออกมาก่อนที่เธอจะยกมือขึ้นโอบรอบคอของเกรย์เอาไว้หลวมๆพร้อมกับขยับเข้าไปแนบชิดกับเกรย์มากยิ่งขึ้นอย่างต้องยั่วยวนสามีที่ตอนนี้กำลังมองดวงหน้างามของภรรยาตัวน้อยด
“Stop Stop พอแล้วเหนื่อยแล้วไม่ไหวแล้วครับ”คนที่เต้นจนเหนื่อยหอบกว่าใครขึ้นยกมือขึ้นห้ามพี่ชายฝาแฝดกับพี่เขยที่ตอนแรกยังเต้นด้วยท่าทางแปลกๆแต่ดูเหมือนตอนนี้ทั้งสองคนจะพัฒนาขึ้นท่าเต้นจึงดูสมูทชวนให้สาวๆที่อยู่ด้านหลังจ้องมองด้วยความแววตาเคลิบเคลิ้ม ซึ่งพอน้องชายคนเล็กบอกแบบนั้นออกมาเกรย์กับพันไมล์ก็หยุดการเคลื่อนไหวทันทีก่อนที่เขาจะรับขวดน้ำจากลูกน้องมาดื่มแก้กระหายด้วยความเหน็ดเหนื่อยไม่ต่างกับน้องชาย“หึ เต้นแค่นี้ทำเป็นเหนื่อยทีออกแรงทำเรื่องอื่นนี่ยันหว่าง”หลังจากที่ดื่มน้ำแก้กระหายเรียบร้อยแล้วพันไมล์ก็อดไม่ได้ที่จะค่อนแขะน้องเมียที่หันมามองพันไมล์ตาเขียวปั๊ดด้วยความหมั่นไส้แต่สุดท้ายแล้วกรรฐ์ก็ยักไหล่น้อยๆอย่างไม่แยแสและยื่นซองแดงให้เจ้าเอยกับเอวาที่พากันยิ้มหวานรับซองด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ“เจ้าเอยกับเอวาต้องขอบคุณเฮียเกรย์มากนะคะที่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ถ้าเพลงได้เห็นคลิปนี้และรู้ว่าเฮียพยายามทำเพื่อเพลงมากแค่ไหนเพลงต้องดีใจมากแน่นอนค่ะ”เจ้าเอยเอ่ยขอบคุณเกรย์จากใจจริงก่อนที่เธอกับเอวาจะยอมหลีกทางให้ว่าที่เจ้าบ่าวเดินผ่านไปสู่ประตูเงินประตูทองด่านที่สองซึ่งด่านนี้เป็นห
คืนก่อนวันแต่งงานเพลงพิณเงยหน้าขึ้นมองแสงจันทร์นวลผ่องที่สาดส่องมายังระเบียงห้องนอนของเธอด้วยรอยยิ้มในยามนี้เธอมีความสุขจนแทบไม่สามารถที่จะหุบยิ้มได้เลยแม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาที่เธอต้องรีบเข้านอนแล้วก็ตาม ภาพความทรงจำตั้งแต่วันแรกที่เธอได้พบกับเกรย์ผู้ชายที่เธอเลือกจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ไปกับเขาจนแก่เฒ่าค่อยๆผุดขึ้นมาในหัวทีละน้อยใบหน้าหล่อเหลาแต่ทว่าเย็นชาเวลาที่เขาแย้มยิ้มช่างมีเสน่ห์ชวนมองจนทำให้เพลงพิณไม่อาจที่จะละสายตาไปจากเขาได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว คำพูดที่ได้ยินในครั้งแรกดูแข็งกระด้างจนเธอมองว่าเขาช่างเป็นคนหยาบคายเสียจริงแต่เมื่อเธอได้รู้จักเขาอย่างจริงๆจังๆนานวันเข้าคำพูดของเขากลับค่อยๆอ่อนโยนขึ้นคล้ายไม่รู้ตัวแต่เพลงพิณกลับชื่นชอบน้ำเสียงที่แสนอบอุ่นละมุนของเขาเป็นที่สุด“ทำหน้าเคลิ้มแบบนี้หนูเพลงกำลังคิดถึงเฮียอยู่เหรอคะ”“เฮียรู้ได้ยังไงคะ”เมื่อเผลอตอบคำถามออกไปเพลงพิณก็ถึงกับชะงักไปเล็กน้อยก่อนที่เธอจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อใบหน้าของคนรักอยู่ห่างจากใบหน้าของเธอเพียงแค่คืบ อารามตกใจทำให้เพลงพิณเตรียมที่จะขยับถอยหลังแต่เกรย์กลับใช้มือใหญ่รวบเอวบางของเธอเข้ามาในอ้