“รบกวนช่วยมาเป็นแฟนกันจริงๆได้ไหมคะ”คำขอร้องของเพลงพิณทำเอาคนที่ไม่เคยสะทกสะท้านกับคำพูดของใครมาก่อนหรือแม้แต่แสดงท่าทีตกใจกับเรื่องใดกลับมีสีหน้าที่เรียกได้ว่านิ่งไปราวกับว่ากำลังช็อกกับสิ่งที่ได้ยิน ส่วนเพลงพิณเมื่อหลุดพูดออกไปแล้วเธอก็เพิ่งนึกได้ว่าคำพูดของเธอดูเหมือนจะไม่ถูกต้อง เพราะจุดประสงค์ที่เธอตามหาเขาคือต้องการให้เขามาแกล้งเป็นแฟนของเธอไม่ใช่แฟนจริงๆของเธอดังเช่นที่ได้เอ่ยปากขอร้องเขาไป“เอ่อ ไม่ใช่นะคะ ไม่ใช่อย่างนั้น คือว่าที่จริงแล้วเพลงแค่ต้องการขอร้องให้คุณแกล้งมาเป็นแฟนปลอมๆให้เพลงเท่านั้นน่ะค่ะ ที่พูดไปก่อนหน้านั้นเพลงพูดผิดค่ะขอโทษจริงๆถ้าทำให้คุณเข้าใจผิด”เพราะความรู้สึกที่อยู่ในใจทำให้เธอพลั้งปากพูดออกไปแบบนั้นส่วนคนที่ได้ฟังคำอธิบายของเพลงพิณก็ได้แต่พยักหน้ารับอย่างเข้าใจเพราะที่จริงแล้วคำพูดของเธอทำให้เขาตกใจมาก ถึงแม้ที่ผ่านมาจะมีคนที่แอบชอบเขาหลายคนขอเขาคบเป็นแฟนแต่ผู้ชายที่เย็นชาอย่างเขาก็เมินเฉยกับผู้หญิงเหล่านั้นเสมอมาแต่พอเป็นเธอคนนี้เมื่อได้ฟังคำขอเป็นแฟนหัวใจของเขากลับแอบเต้นแรงราวกับคลื่นลมพายุที่กำลังโหมกระหน่ำอยู่กลางทะเล แต่พอเธอบอกว่าสิ่งที่เธอพ
คอนโด K“สวยมากเพลง เพื่อนกูสวยที่สุด”เอวาเอ่ยชมเพื่อนสาวด้วยดวงตาที่เป็นทอประกายอย่างชื่นชมเพลงพิณที่อยู่ในชุดเดรสสีแดงเพลิงที่ผ่าสูงโชว์เรียวขางามส่วนด้านบนก็เว้าหลังโชว์แผ่นหลังเนียนสวย เพลงพิณเป็นผู้หญิงที่ไม่ว่าจะใส่ชุดไหนก็เข้ากับเธอไปเสียทุกชุด เพราะหุ่นที่ผอมบางแต่กลับมีหน้าอกที่อวบอิ่มและหน้าตาที่ใครๆต่างก็ชื่นชมว่าเธอสวยมากต่อให้ชุดที่เธอใส่จะหรูดูแพงหรือแสนธรรมดาแต่เพลงพิณก็เอาอยู่ทุกชุด“มึงก็ชมเวอร์เกินไปนะเอวา คนอื่นในงานเขาสวยกว่ากูก็มีอย่างมิ้งดาวนิเทศไงนังหอมก็ชวนนางมาด้วยนี่”เพลงพิณตอบกลับเพื่อนอย่างถ่อมตัวตามนิสัยเพราะถึงแม้ว่าเธอจะมั่นใจรูปร่างหน้าตาของตัวเองในระดับหนึ่งแต่ยังมีอีกหลายคนที่สวยและน่ารักกว่าเธอมาก เธอจึงไม่เคยทำตัวหยิ่งหรืออวดอ้างความสวยเหนือใครเหมือนที่น้ำพิ้งค์ชอบทำเสมอเวลาที่อยู่ในที่สาธารณะ“สวยศัลปะวะมึง ส่วนมึงธรรมชาติสรรค์สร้าง”“จะสวยด้วยอะไรก็ช่างเขาเถอะไปกันได้แล้ว”เพลงพิณเอ่ยชวนเพื่อนรักพร้อมกับเดินไปหยิบกระเป๋าใบเล็กและพากันเดินออกไปจากห้องทันทีเพื่อที่จะไปรอเกรย์ที่ล็อบบี้ด้านล่าง เพราะเธอนัดกับเขาที่คอนโดของเธอเพื่อเดินทางไปที่งานวัน
“เพลงนึกว่าคุณจะไม่มาแล้วซะอีก”เพลงพิณกระซิบถามเกรย์เสียงเบาพอให้ได้ยินกันสองคนก่อนที่เกรย์จะก้มหน้าลงมาพร้อมกับยกยิ้มมุมปากน้อยๆยิ่งทำให้ใบหน้าหล่อเหลานั้นน่าดูมากยิ่งขึ้นไปอีกในสายตาของเพลงพิณ ทำไมเขาถึงหล่อได้ขนาดนี้นะปกติแค่เขาทำหน้านิ่งๆก็หล่อมากพอแล้วนี่เขาเล่นยิ้มให้เธอแบบนี้หัวใจของเธอจะไม่ไหวแล้วนะ“ลูกผู้ชายพูดแล้วไม่คืนคำครับ”น้ำเสียงละมุนกระซิบบอกเพลงพิณข้างๆใบหูหอมกรุ่นก่อนที่เพลงพิณจะยิ้มออกมาด้วยความดีใจและค่อยๆผละออกมาจากอ้อมกอดของเกรย์และเดินมายืนเคียงข้างเขาแทน มือบางค่อยๆยื่นมาควงแขนเขาซึ่งเกรย์ก็ยอมให้เธอควงแต่โดยดีเพราะเขาเลือกที่จะช่วยเธอแล้วเขาก็ต้องทำหน้าที่แฟนให้ดีที่สุดถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยก็ตาม “หน้าตาก็ดีแต่ไม่ควรที่จะแกล้งเพื่อนแบบนี้นะครับ ถึงผมอาจจะไม่ใช่ลูกคนรวยอย่างที่คุณชอบดูถูกแต่ผมก็ไม่เคยทำตัวหยาบช้าด้วยการคิดที่จะผลักใครตกน้ำนะครับ”คำพูดที่เรียบๆนิ่งๆแต่กลับบาดลึกเข้าไปในใจคนฟังให้รู้สึกร้อนรนจนแทบทนไม่ไหวที่แฟนใหม่ของเพลงพิณตำหนิเธอต่อหน้าเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยที่พากันเอามือปิดปากหัวเราะเมื่อน้ำพิ้งค์โดนตอกกลับอย่างไม่ไว้หน้า ส่ว
สนามแข่ง PKเกรย์ขับรถเข้ามาจอดในมุมหนึ่งของสนามที่ค่อนข้างมืดซึ่งมีเพียงแสงสว่างจากดวงจันทร์เท่านั้นที่สาดส่องลงมาให้เห็นสองข้างทางที่เต็มไปด้วยหญ้ารกทึบ ก่อนที่เขาจะลงจากรถและต่อสายหาใครบางคนที่กำลังเดินทางมายังจุดนัดพบด้วยการเหยียบคันเร่งจนมิดไมล์เพราะไม่อยากให้เกรย์ต้องรอเขานานส่วนเพลงพิณที่ยังคงนั่งอยู่บนรถค่อยๆหันไปมองรอบๆด้วยความแปลกใจระคนรู้สึกกลัวพร้อมกับเตรียมจะก้าวลงจากรถซึ่งไม่ถนัดเอาเสียเลยสำหรับเธอที่ใส่รองเท้าส้นสูง ก่อนที่เกรย์จะรีบเดินมาอุ้มเพลงพิณลงมาจากรถท่ามกลางความตกใจของเธอที่ตอนขึ้นก็ไม่ทันได้ตั้งตัว พอตอนจะลงจากรถก็ถูกอุ้มลงอย่างง่ายดายโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัวเช่นกัน“ขอบคุณค่ะ แต่อันที่จริงเพลงลงเองก็ได้ค่ะ”เพลงพิณเอ่ยขอบคุณพร้อมกับบอกเกรย์ด้วยความเกรงใจที่เขาต้องมาคอยอุ้มเธอขึ้นลงรถทั้งๆที่เธอก็สามารถขึ้นลงเองได้ถึงแม้ว่าจะดูเก้ๆกังๆหรือไม่ค่อยถนัดสักท่าไหร่ก็ตาม“หึ ใส่ชุดแบบนั้นคงขึ้นลงง่ายหรอกนะแม่คุณ”คำพูดที่คล้ายจะแซวก็ไม่ใช่แดกดันเธอก็ไม่เชิงของเกรย์ทำให้ใบหน้าสวยงอง้ำลงทันตาก่อนที่เธอจะส่งค้อนวงใหญ่มาให้เขาที่ยักไหล่น้อยๆอย่างไม่แยแสกับท่าทีงอนๆขอ
เช้าวันต่อมาร่างบางที่กำลังเดินออกมาจากคอนโดถึงกับชะงักไปเมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างสูงที่กำลังยืนพิงรถมอเตอร์ไซค์แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องลงมาต้องร่างสูงทำให้เพลงพิณรู้สึกตาพร่าเล็กน้อย ก่อนที่เกรย์จะถอดแว่นตาที่สวมอยู่ออกเผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่ยังคงตราตรึงอยู่ในใจของเพลงพิณทั้งยามหลับและยามตื่นเพียงได้เห็นหน้าเขารอยยิ้มก็พลันปรากฎขึ้นบนใบหน้างามก่อนที่เพลงพิณจะเดินเข้ามาหาเกรย์ช้าๆด้วยความดีใจและตื่นเต้นที่เธอพยายามซ่อนมันเอาไว้อย่างมิดชิด ยกเว้นเพียงรอยยิ้มที่เธอไม่สามารถที่จะซ่อนเอาไว้ได้จริงๆเมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าโลกทั้งโลกของเธอก็พลันดูสดใสขึ้นมาทันตา“มาได้ยังไงคะเนี่ย”เพลงพิณเอ่ยถามคนที่กำลังยืนกอดอกแต่สายตากลับมองมาที่เธอก่อนที่เขาจะไล่สายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมกับคิ้วที่เริ่มขมวดเข้าหากันด้วยความรู้สึกไม่ชอบใจ เมื่อรู้สึกว่ากระโปรงของเธอดูเหมือนว่าจะสั้นเกินไปจนเผยให้เห็นเรียวขาสวยที่ดูน่ามองสำหรับผู้ชาย แต่ในเมื่อตอนนี้เธออยู่ในสถานะแฟนของเขาผู้ชายหน้าไหนก็ไม่สมควรเห็นมันทั้งนั้นนี่เขาไม่ได้หึงนะเขาแค่กำลังทำตามหน้าที่เท่านั้นเอง“กระโปรงดูเหมือนจะสั้นไปหน่อย
รถมอเตอร์ไซค์ที่ค่อยๆแล่นเข้ามาจอดที่หน้าคณะของเพลงพิณเรียกสายตาของผู้คนที่นั่งอยู่บริเวณนั้นให้หันมามองด้วยความสนใจ จนกระทั่งรถดับสนิทเพลงพิณก็ค่อยๆก้าวลงจากรถด้วยความระมัดระวังเพราะเธอใส่ส้นสูงหากไม่ระวังอาจจะหกล้มหน้าฟาดพื้นให้ขายหน้าเขาเอาได้มือบางที่กำลังจะปลดหมวกกันน็อกออกเป็นอันต้องชะงักไปเมื่อเกรย์ยื่นมือมาปลดหมวกกันน็อกออกให้เธออย่างอ่อนโยนจนกระทั่งเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็ปลดหมวกกันน็อกที่สวมอยู่ออก ซึ่งวินาทีที่เขาดึงหมวกกันน็อกออกสาวๆที่นั่งอยู่บริเวณนั้นต่างพากันหลุดเสียงกรี๊ดกราดออกมาด้วยความตื่นเต้น เมื่อใบหน้าที่อยู่ภายใต้หมวกใบใหญ่นั้นช่างหล่อเหลาคมคายเสียจนพวกเธอเกิดอาการใจสั่น“ขอบคุณนะคะที่มาส่งเพลง”ในขณะที่กำลังเอ่ยขอบคุณเกรย์ที่มาส่งเธอจู่ๆเสียงท้องร้องของเพลงพิณก็ดังขึ้นเสียงดังจนทำให้เกรย์ถึงกับเลิกคิ้วขึ้นนิดๆก่อนที่เขาจะหลุดขำออกมา ส่วนเพลงพิณนั้นได้แต่ส่งยิ้มแหยๆให้เขาพร้อมกับยกมือขึ้นลูบท้องน้อยที่ไร้ไขมันส่วนเกินของเธอด้วยความเขินอายเมื่อความหิวจนท้องร้องกำลังทำให้เธอขายหน้าเขา“ปกติไม่ทานมื้อเช้าก่อนมามหาวิทยาลัยเหรอครับ”เกรย์ถามเพลงพิณที่หน้าขึ้นสีแดงระ
“แหม แหม เป็นแค่แฟนในนามแต่ดูหวานกันเชียวนะจ๊ะเพื่อนเพลง”เจ้าเอยเอ่ยแซวเพลงพิณทันทีที่เธอเดินเข้ามานั่งลงข้างๆแต่คนถูกแซวกลับมีสีหน้าที่เรียบเฉยทั้งๆที่ในใจนั้นเขินจนแทบเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่ ส่วนเอวานั้นได้แต่นั่งเท้าคางมองเพื่อนรักด้วยสายตาและรอยยิ้มล้อเลียนเมื่อเพจของมหาวิทยาลัยพากันลงข่าวเรื่องแฟนใหม่ของเพื่อนเธอ“กูนี่โคตรอิจฉามึงเลยอะเพลงที่มีแฟนหล่อแบบคุณเกรย์ ที่ไม่ว่าจะแอบถ่ายมุมไหนก็ดูดีไปหมด เฮ้อ เอวาล่ะอยากมีแฟนชื่อเกรย์จริงๆเลย”“กูขออิจฉาด้วยคนได้ไหม ผู้ชายอะไรเสน่ห์ช่างเหลือล้นเกินจะต้าน”เจ้าเอยเองก็เอ่ยขึ้นหยอกเพลงพิณอย่างนึกสนุกไปกับเอวาด้วยโดยที่ทุกอย่างที่พวกเธอพูดมาไม่ได้ดูเกินจริงเลยแม้แต่น้อยเพราะแฟนในนามของเพื่อนรักเธอคนนี้หล่อมากจริงๆ “พวกมึงก็พูดเวอร์ไป แต่เขาก็หล่อจริงๆนั่นแหละหล่อจนกูใจสั่น”“มึงชอบเขาแล้วใช่ไหม”“มึงตกหลุมรักเขาแล้วใช่ไหม”ประโยคคำถามที่รูปประโยคนั้นแตกต่างกันแต่ความหมายกลับเหมือนกันของเจ้าเอยกับเอวาที่กระซิบถามเพื่อนรักอย่างรู้ทันทำเอาเพลงพิณถึงกับนิ่งไป ก่อนที่เรื่องราวระหว่างเธอกับเขาตั้งแต่แรกพบจนถึงวันนี้จะค่อยๆหลั่งไหลเข้ามาในหัวเป
ติ้งเสียงข้อความที่เด้งเข้ามาในมือถือทำให้มุมปากของชายหนุ่มผู้มีใบหน้าคมคลยคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อยอย่างอารมณ์ดี มือเรียวยาวดุจแท่งเทียนยื่นไปหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูข้อความที่ถูกส่งเข้ามาอ่านอย่างรวดเร็วราวกับว่านี่คือสิ่งที่เขารอคอยมาตลอดทั้งวัน “เหนื่อยจังเลย รายงานท่วมหัวใกล้จะเอาตัวไม่รอดแล้วค่า”รูปภาพของใครบางคนที่ส่งมาให้เกรย์นั้นดูแปลกตาไม่น้อยทรงผมที่เคยยาวสลวยมาตอนนี้ถูกรวบขึ้นอย่างเรียบง่ายใบหน้าที่เคยแต่งแต้มอย่างสวยงามกลับไร้สีสันแต่ดูน่ารักเสมอในสายตาของเขาเอ๊ะ? น่ารักอย่างนั้นเหรอตรงหน้าของเธอเต็มไปด้วยเอกสารมากมายแต่ใบหน้าที่สวมแว่นตาหนาเตอะของเธอกลับเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มผิดกับข้อความที่เธอส่งมาหาเขาโดยสิ้นเชิงอยากอ้อนขอกำลังใจ? หรือ อยากบ่นให้เขาฟัง?สองคำถามแวบเข้ามาในหัวก่อนที่เขาจะพิมพ์ข้อความตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มที่ค่อยๆกว้างขึ้นแต่พอเขาจะกดส่งนิ้วเรียวกลับชะงักไปเล็กน้อย เมื่อตระหนักได้ว่าเขาเป็นเพียงแค่แฟนในนามเท่านั้นไม่ใช่แฟนตัวจริงของเธอสักหน่อยเพราะฉะนั้นข้อความหวานแหววที่เคยเห็นผ่านตามาจากพี่กูจึงถูกลบออกอย่างรวดเร็ว “สู้ๆนะครับ”เกรย์กดส่งข้อความที่พิมพ์ขึ