All Chapters of Smokin'Love ❤️วิมานรักสีเทา: Chapter 31 - Chapter 40

“ฮ่า สดชื่นจังเลยค่ะ”เพลงพิณอ้าแขนออกกว้างพร้อมทั้งหลับตาพริ้มสูดกลิ่นหอมของน้ำทะเลเข้าเต็มปอดด้วยความสดชื่นโดยที่มีสายตาของเกรย์ที่มองการกระทำของเธอด้วยสายตาที่อบอุ่นอ่อนโยน และอยู่ๆความคิดบางอย่างก็แวบเข้ามาในหัวทำให้เกรย์ตัดสินใจเดินเข้าไปยื่นซ้อนแผ่นหลังของเพลงพิณและทำท่าทางตามเธอสองแขนที่กางออกกว้างค่อยๆประสานเข้ากับมือของเพลงพิณอย่างแผ่วเบาทำเอาคนที่กำลังหลับตาอยู่ถึงกับลืมตาขึ้นด้วยความตกใจและหันหน้ากลับมาด้านหลังทันที ทำให้ริมฝีปากนุ่มที่หอมละมุนกลิ่นพีชประทับลงบนริมฝีปากสีไวน์ของเกรย์ด้วยความไม่ตั้งใจแต่คนที่คล้ายกำลังถูกจูบกลับจูบตอบริมฝีปากนุ่มอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยนจนเพลงพิณถึงกับตัวแข็งค้างส่วนตากล้องสองหนุ่มที่ตามดูหนุ่มสาวทั้งคู่อยู่ไกลๆต่างพากันบิดตัวม้วนด้วยความขวยเขินกับจังหวะที่เรียกว่าโคตรโรแมนติกในความคิดของสองบอดี้การ์ดหนุ่ม“อืม สดชื่นเหมือนที่คุณบอกจริงๆด้วย”คนเจ้าเล่ห์ที่ดึงริมฝีปากออกจากปากนุ่มของเพลงพิณเอ่ยเสียงกระซิบชิดใบหูหอมกรุ่นทำให้เพลงพิณที่สติกำลังล่องลอยไปไกลถึงกับสะดุ้งน้อยๆแล้วรีบหันหน้าหนีทันทีด้วยความเขินอาย หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบระเบิดเมื่อ

“หล่อจัง”เสียงหวานพึมพำด้วยรอยยิ้มเมื่อเช้านี้เธอตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของผู้ชายที่เธอรักโดยที่เขายังคงหลับสนิทเพลงพิณจึงถือโอกาสนี้มองดูใบหน้าหล่อเหลาของเขาในยามหลับ ในชีวิตของเพลงพิณเธอพบเจอผู้คนมากมายแต่เกรย์คือผู้ชายคนเดียวที่เธอต้องยอมรับเลยว่าหน้าตาของเขานั้นหล่อราวกับเทพบุตรที่ทำเอาหัวใจดวงน้อยๆของเธอหวั่นไหวตั้งแต่แรกพบใบหน้าที่เนียนใสราวกับผิวเด็กคิ้วเข้มที่แสนมีเสน่ห์และจมูกที่โด่งจนเธอนึกว่าเขาไปศัลยกรรมมาเสียอีกไหนจะขนตาที่งอนยาวราวกับผู้หญิงจนเธอเองยังนึกอิจฉา ทุกอย่างบนใบหน้าของผู้ชายคนนี้ราวกับพระเจ้าเป็นผู้ปั้นแต่งให้อย่างไรอย่างนั้นเลย ยิ่งในยามที่เขายิ้มเธอแทบจะละลายไปกับรอยยิ้มที่ราวกับแสงตะวันยามเช้าที่มองทีไรก็มีความสุขทุกครั้ง“จุ๊บ เพลงหลงรักคุณจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วรู้ไหมคะ”เพลงพิณพึมพำเสียงหวานอยู่ข้างแก้มของเกรย์ก่อนที่เธอจะพยายามหักห้ามใจไม่ให้ตัวเองแอบล่วงเกินเขาไปมากกว่านี้ โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าคนที่เธอคิดว่าเขากำลังหลับแท้ที่จริงแล้วเขากำลังแกล้งหลับอยู่ต่างหาก“อ๊ะ ซี๊ด”เพียงแค่เท้าแตะพื้นเพลงพิณก็ร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดเมื่อส่วนบอบบางที่สุดของร่างกายเจ็บจ

สายลมยามค่ำคืนพัดผ่านร่างสูงของกรรฐ์ที่ยืนมองแสงไฟหลากสีของเมืองกรุงด้วยความรู้สึกสดชื่นที่ได้กลับมาเยือนประเทศบ้านเกิดเสียทีหลังจากที่เขาจากไปตั้งแต่ยังเล็ก กรรฐ์กางแขนออกกว้างเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอดอีกครั้งก่อนที่เขาจะกลับเข้าไปด้านในเมื่อเริ่มรู้สึกง่วงขึ้นมาบ้างแล้วหลังจากที่ร่างกายยังปรับตัวให้เข้ากับเวลาของเมืองไทยไม่ได้แสงสว่างที่ลอดออกมาจากห้องทำงานของพี่ชายทำให้กรรฐ์ที่กำลังจะเดินกลับไปที่ห้องนอนถึงกับชะงักเท้าก่อนที่เขาจะเปลี่ยนเส้นทางจากห้องนอนของตัวเองมาเป็นห้องทำงานของพี่ชายแทน ร่างสูงที่ฟุบหลับคาโต๊ะทำงานด้วยใบหน้าที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเหนื่อยล้าทำให้กรรฐ์ถึงกับส่ายหน้าไปมาน้อยๆด้วยความเป็นห่วงก่อนที่เขาจะตัดสินใจเดินออกไปหยิบผ้าห่มผืนเล็กมาห่มให้พี่ชายเพราะอากาศค่อนข้างเย็นอาจจะทำให้เกรย์ไม่สบายได้ถึงพี่ชายของเขาจะเป็นนายแพทย์ที่ใครๆต่างก็ยอมรับในความสามารถแต่ในเรื่องของการดูแลสุขภาพตัวเองนั้นพี่ชายของเขาไม่ค่อยจะใส่ใจตัวเองสักเท่าไหร่“ถ้าพรุ่งนี้ป่วยก็ให้คนของใจมาคอยดูแลก็แล้วกันนะเฮีย”กรรฐ์พึมพำเสียงเบาก่อนที่เขาจะเดินออกมาจากห้องทำงานของพี่ชายเพื่อกลั

เกรย์มองข้อความที่ถูกส่งไปแต่ไม่มีการเปิดอ่านด้วยความสงสัยคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันจนแทบผูกโบว์เมื่อเพลงพิณไม่อ่านข้อความของเขามาสองวันแล้ว ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เวลาที่เขาส่งข้อความไปหาเธอยังไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำเพลงพิณจะรีบเปิดอ่านและตอบกลับมาอย่างรวดเร็วแต่ครั้งนี้กลับหายเงียบไปจนเขารู้สึกไม่สบายใจหรือเธอจะโกรธที่เขาไม่มีเวลาให้กันนะเกรย์ได้แต่คิดไปเองถึงเหตุผลที่เพลงพิณขาดการติดต่อกับเขาไปด้วยเหตุผลไร้สาระต่างๆนาๆโดยที่ไม่รู้เลยว่าตัวต้นเหตุที่ทำให้เพลงพิณเงียบหายไปคือน้องชายสุดที่รักของเขาเอง ที่ตอนนี้กำลังเดินเที่ยวเล่นตากแอร์อยู่ในห้างของคุณปู่กายกับสาวข้างกายที่รู้จักกันโดยบังเอิญอย่างมีความสุข“นายครับ โรงพยาบาลสาขาจีนเกิดปัญหาครับ”คำพูดของคีนทำให้เกรย์ที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ถึงกับได้สติก่อนที่เขาจะยื่นมือไปรับไอแพดจากคีนมาดูรายงานที่ทางสาขาจีนส่งมาให้ด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด เพราะที่นั่นเกิดปัญหาภายในองค์กรมายาวนานโดยเฉพาะบอร์ดบริหารที่ไม่สามารตกลงกันได้ถึงแม้ว่าเขาจะส่งคนไปเจรจาไกล่เกลี่ยแล้วก็ตาม“โทรไปแจ้งเบทริคให้เตรียมเครื่องให้พร้อม เราจะออกเดินทางไปจีนให้เร็วที่สุด”น้ำ

กรรฐ์ค่อยๆพันแผลให้พี่ชายด้วยความอ่อนโยนถึงแม้จะรู้ว่าแผลแค่นี้นั้นไกลหัวใจพี่ชายมากแค่ไหนก็ตามแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็พยายามทำแผลให้พี่ชายอย่างเบามือที่สุด ส่วนเกรย์ได้แต่มองแผลที่มืออย่างไม่ใส่ใจนักยิ่งเห็นน้องชายทำแผลให้เขาอย่างเบามือก็ได้แต่อมยิ้มด้วยความเอ็นดู“รักที่ดีคือการรักตัวเองนะครับ ไม่ใช่ทำร้ายตัวเอง” คำพูดของน้องชายฝาแฝดทำให้รอยยิ้มของเกรย์ค่อยๆหายไปก่อนที่เกรย์จะยิ้มออกมาอย่างเศร้าๆเมื่อคิดไปถึงสาเหตุที่ทำให้เขาโมโหจนบีบแก้วไวน์แตกคามือ“กรรฐ์พูดเรื่องอะไรเฮียไม่เห็นจะเข้าใจ”เกรย์แสร้งตีหน้าซื่อกลบเกลื่อนความเจ็บปวดภายในใจเมื่อกรรฐ์เงยหน้าขึ้นมาสบตาพี่ชายหลังจากที่พันแผลให้เกรย์เสร็จเรียบร้อยแล้ว รอยยิ้มเจ้าเล่ห์พลันผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของกรรฐ์เมื่อเขารู้ทันความรู้สึกภายใต้ใบหน้าที่แสนซื่อของพี่ชายว่าตอนนี้เกรย์กำลังรู้สึกอย่างไรอยู่“รู้ดีอยู่แก่ใจยังมาบอกว่าไม่เข้าใจ แต่ก็นะช่างมันเถอะครับนี่ก็ใกล้จะถึงเวลาเปิดงานแล้ว พ่อทัพกับแม่เจ้าขาแล้วก็ทุกคนคงจะไปรอเราสองคนอยู่ที่งานเลี้ยงแล้ว น้องกรรฐ์ว่าเราไปกันเถอะครับเฮีย”กรรฐ์เอ่ยชวนเกรย์ที่พยักหน้ารับคำพูดของน้องชายก่อน