เกรย์มองข้อความที่ถูกส่งไปแต่ไม่มีการเปิดอ่านด้วยความสงสัยคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันจนแทบผูกโบว์เมื่อเพลงพิณไม่อ่านข้อความของเขามาสองวันแล้ว ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เวลาที่เขาส่งข้อความไปหาเธอยังไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำเพลงพิณจะรีบเปิดอ่านและตอบกลับมาอย่างรวดเร็วแต่ครั้งนี้กลับหายเงียบไปจนเขารู้สึกไม่สบายใจหรือเธอจะโกรธที่เขาไม่มีเวลาให้กันนะเกรย์ได้แต่คิดไปเองถึงเหตุผลที่เพลงพิณขาดการติดต่อกับเขาไปด้วยเหตุผลไร้สาระต่างๆนาๆโดยที่ไม่รู้เลยว่าตัวต้นเหตุที่ทำให้เพลงพิณเงียบหายไปคือน้องชายสุดที่รักของเขาเอง ที่ตอนนี้กำลังเดินเที่ยวเล่นตากแอร์อยู่ในห้างของคุณปู่กายกับสาวข้างกายที่รู้จักกันโดยบังเอิญอย่างมีความสุข“นายครับ โรงพยาบาลสาขาจีนเกิดปัญหาครับ”คำพูดของคีนทำให้เกรย์ที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ถึงกับได้สติก่อนที่เขาจะยื่นมือไปรับไอแพดจากคีนมาดูรายงานที่ทางสาขาจีนส่งมาให้ด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด เพราะที่นั่นเกิดปัญหาภายในองค์กรมายาวนานโดยเฉพาะบอร์ดบริหารที่ไม่สามารตกลงกันได้ถึงแม้ว่าเขาจะส่งคนไปเจรจาไกล่เกลี่ยแล้วก็ตาม“โทรไปแจ้งเบทริคให้เตรียมเครื่องให้พร้อม เราจะออกเดินทางไปจีนให้เร็วที่สุด”น้ำ
ประเทศจีนภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ริมสระว่ายน้ำเกรย์กำลังนั่งจิบไวน์เพื่อผ่อนคลายจากอาการเหมื่อยล้าหลังจากที่เขามาถึงประเทศจีนปัญหาต่างๆก็พากันวิ่งเข้ามาหาเขาอย่างไม่ทันตั้งตัวทั้งๆที่คิดว่าตั้งรับมาดีแล้ว จากที่คิดว่าปัญหาคงไม่ได้ยุ่งยากอย่างที่คิดและเขาสามารถแก้ปัญหาให้เสร็จเรียบร้อยได้ภายในไม่กี่วันกลับกลายเป็นว่าปัญหาที่เกิดขึ้นใช้เวลาถึงหนึ่งอาทิตย์เต็มๆเขาจึงสามารถจัดการทุกอย่างให้จบลงได้ในขณะที่กำลังนั่งปล่อยใจไปกับสายลมที่พัดพากลิ่นหอมของดอกไม้ผ่านมาให้รู้สึกสดชื่นและผ่อนคลายเสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น จนเกรย์ถึงกับต้องรีบเอื้อมมือไปรับด้วยความรวดเร็วเพราะคนที่โทรมาเวลานี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น แม่เจ้าขาเกรย์ : ครับแม่เจ้าขา :น้องเกรย์กลับไทยวันไหนคะลูกรักเกรย์ : พรุ่งนี้ครับแม่ น้องเกรย์เพิ่งเคลียร์งานเสร็จวันนี้ครับเจ้าขา :เหนื่อยมากไหมคะคนดี ลูกชายของแม่ทำงานหนักทั้งอาทิตย์เลยน้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยถามลูกชายสุดที่รักด้วยความห่วงใยเพราะเจ้าขารู้มาว่าตั้งแต่ที่ลูกชายของเธอเดินทางไปถึงประเทศจีนเขาก็เริ่มทำงานตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ยังไม่ได้พักเลย เกรย์
กรรฐ์ค่อยๆพันแผลให้พี่ชายด้วยความอ่อนโยนถึงแม้จะรู้ว่าแผลแค่นี้นั้นไกลหัวใจพี่ชายมากแค่ไหนก็ตามแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็พยายามทำแผลให้พี่ชายอย่างเบามือที่สุด ส่วนเกรย์ได้แต่มองแผลที่มืออย่างไม่ใส่ใจนักยิ่งเห็นน้องชายทำแผลให้เขาอย่างเบามือก็ได้แต่อมยิ้มด้วยความเอ็นดู“รักที่ดีคือการรักตัวเองนะครับ ไม่ใช่ทำร้ายตัวเอง” คำพูดของน้องชายฝาแฝดทำให้รอยยิ้มของเกรย์ค่อยๆหายไปก่อนที่เกรย์จะยิ้มออกมาอย่างเศร้าๆเมื่อคิดไปถึงสาเหตุที่ทำให้เขาโมโหจนบีบแก้วไวน์แตกคามือ“กรรฐ์พูดเรื่องอะไรเฮียไม่เห็นจะเข้าใจ”เกรย์แสร้งตีหน้าซื่อกลบเกลื่อนความเจ็บปวดภายในใจเมื่อกรรฐ์เงยหน้าขึ้นมาสบตาพี่ชายหลังจากที่พันแผลให้เกรย์เสร็จเรียบร้อยแล้ว รอยยิ้มเจ้าเล่ห์พลันผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของกรรฐ์เมื่อเขารู้ทันความรู้สึกภายใต้ใบหน้าที่แสนซื่อของพี่ชายว่าตอนนี้เกรย์กำลังรู้สึกอย่างไรอยู่“รู้ดีอยู่แก่ใจยังมาบอกว่าไม่เข้าใจ แต่ก็นะช่างมันเถอะครับนี่ก็ใกล้จะถึงเวลาเปิดงานแล้ว พ่อทัพกับแม่เจ้าขาแล้วก็ทุกคนคงจะไปรอเราสองคนอยู่ที่งานเลี้ยงแล้ว น้องกรรฐ์ว่าเราไปกันเถอะครับเฮีย”กรรฐ์เอ่ยชวนเกรย์ที่พยักหน้ารับคำพูดของน้องชายก่อน
ปึก ปึก ปึกคนบ้าปล่อยเพลงเดี๋ยวนี้นะเพลงบอกให้ปล่อย”เพลงพิณพยายามทุบหลังเกรย์อย่างแรงเพื่อให้เขายอมปล่อยเธอแต่แรงอันน้อยนิดเท่ากับมดของเธอไม่ได้ทำให้ร่างสูงรู้สึกสะเทือนเลยแม้แต่น้อย เขายังคงแบกเพลงพิณเดินมาที่ลิฟต์ท่ามกลางสายตาของแขกที่มาพักในโรงแรมแต่เกรย์กลับไม่ได้สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้นเพราะตอนนี้คนที่เขาสนใจมีเพียงคนเดียวเท่านั้นคือผู้หญิงที่เขารักมากอย่างเพลงพิณ“คนโกหก คนหลอกลวง ปล่อยเพลงลงเดี๋ยวนี้นะ”เพลงพิณยังคงร้องโวยวายไม่หยุดเมื่อเกรย์ไม่สนใจที่จะปล่อยเธอลงตามที่เธอร้องขอเลยสักนิดจนกระทั่งเขาเดินมาถึงลิฟต์และยืนรอด้วยท่าทีที่มองภายนอกอาจจะดูเหมือนว่าเขากำลังใจเย็น แต่แท้ที่จริงแล้วเขากำลังสะกดกลั้นอารมณ์โมโหคนที่เอาแต่ด่าว่าเขาโกหกหลอกลวงอยู่ต่างหากตุ๊บปึกเมื่อเข้ามาในลิฟต์เพลงพิณก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระซึ่งเธอไม่รอช้าที่พยายามจะวิ่งออกไปจากลิฟต์แต่เกรย์กลับกระชากเธอให้กลับเข้ามาและกักเธอไว้ภายใต้อ้อมแขนของเขา ทำเอาเพลงพิณถึงกับใจสั่นเมื่อใบหน้าของเธอและเขาห่างกันเพียงแค่คืบ ลมหายใจที่ร้อนผ่าวของเกรย์เป่ารินรดแก้มเนียนของเพลงพิณจนแก้มของเธอค่อยๆขึ้นสีแดงระเรื่อเมื่อ
“พี่เกรย์ท้าเพลงเหรอคะ”ความนัยที่ซ่อนอยู่ในแววตาของเกรย์ทำให้เพลงพิณถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้แต่คนเจ้าเล่ห์กลับส่ายหน้าไปมาช้าๆพร้อมกับตีหน้าซื่อไม่รู้ไม่ชี้ซึ่งแตกต่างจากสายตาที่มองเธออย่างท้าทายโดยสิ้นเชิง“เฮียไม่ได้ท้าน้องเพลงเลยสักนิด เฮียแค่อยากให้น้องเพลงง้อเฮียแบบฟินๆแค่นั้นเองค่ะ”“นี่เฮียนึกว่าเพลงไม่กล้าเหรอคะ”“แล้วน้องเพลงกล้าปะล่ะ”ครั้งนี้เกรย์สวนคำพูดของเพลงพิณออกไปอย่างท้าทายโดยที่ไม่พยายามปิดบังอีกต่อไปทำให้เพลงพิณได้แต่กระตุกยิ้มมุมปากน้อยๆ ตั้งแต่เกิดมาเพลงพิณเกลียดการที่ถูกท้าทายมากที่สุดแล้ววันนี้เกรย์กลับท้าเธอให้ง้อเขาแบบฟินๆ หึ รู้จักเพลงพิณคนนี้น้อยไปเสียแล้วแควก แควก แควกเพลงพิณไม่ตอบคำถามของเกรย์แต่เธอกลับกระชากเสื้อสูทของเขาถอดออกซึ่งเกรย์ก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีโดยไม่มีท่าทีขัดขืนเลยสักนิด ซึ่งพอเหลือเพียงเสื้อเชิ้ตตัวเดียวเพลงพิณก็กระชากเสื้อของเกรย์จนมันขาดวิ่นติดมือของเธอมา โดยที่เธอไม่สนเลยสักนิดว่าเสื้อของเขาจะราคาแพงแค่ไหนเธอสนเพียงอย่างเดียวในตอนนี้คือการเอาชนะคำท้าทายของเขาให้ได้“รุนแรงจังเลยนะคะ รุนแรงซะจนเสื้อของเฮียขาดหมดเลย”เกรย์มิวายเอ
เช้าวันต่อมา“ตื่นได้แล้วค่ะไม่ต้องมาเนียนแกล้งหลับ ตาปิดแต่มือนี่ลูบไม่หยุดเลยนะคะ”เพลงพิณที่ตื่นนานแล้วเอ่ยขึ้นบอกคนที่แกล้งนอนหลับทั้งๆที่เขาตื่นก่อนเธอเสียอีกก่อนที่เกรย์จะหยุดมือที่กำลังซุกซนด้วยการลูบเรียวขาเนียนภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ด้วยความเสียดาย พร้อมกับค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาสบตากับเพลงพิณที่ลอบมองใบหน้าคมคายของเขาอยู่นานแล้ว“ฮาว ใครบอกว่าเฮียตื่นนานแล้วคะน้องเพลงอย่ามาโมเม เฮียกำลังนอนหลับเพลินๆเลยแถมยังฝันว่ากำลังเล่นจ้ำจี้อยู่กับน้องเพลงด้วย”“แหม นอนหลับฝันดีที่แสนทะลึ่งมากๆแต่มือนี่ลูบขาซ้ายขาขวาเพลงไม่หยุดเลยนะคะ”เพลงพิณไม่เพียงแค่พูดหากแต่เธอยังยกมือขึ้นมาบีบจมูกของเกรย์เบาๆด้วยความหมั่นไส้คนที่กำลังส่งยิ้มจนตาหยีมาให้เธออย่างออดอ้อนทั้งๆที่เขาพยายามแกล้งตีเนียนแล้วแต่เพลงพิณก็ยังคงมองออกเมียเขานี่เก่งชะมัด“ก็น้องเพลงของเฮียน่าลูบไปทั้งตัวเลย ว่าแล้วก็จัดอีกสักรอบสองรอบดีไหมคะถือซะว่าเป็นการออกกำลังกายยามเช้ากัน”คำพูดที่มาพร้อมสายตาแพรวพราวทำให้เพลงพิณอดไม่ได้ที่จะฟาดฝ่ามือลงบนต้นแขนแกร่งของเกรย์ด้วยความหมั่นไส้อีกครั้งเพราะเมื่อคืนกว่าที่เธอจะได้นอนก็เกือบเช้า แล้วตอ
มหาวิทยาลัย S รถซุปเปอร์คาร์คันหรูที่มีเพียงแค่ 5 คันในโลกซึ่งหนึ่งในผู้ครอบครองก็คือทายาทอภิมหาเศรษฐีอย่าง เกรย์ กันต์ณทีป์ แล่นมาด้วยความเร็วสูงก่อนที่จะหยุดลงหน้าคณะบริหารธุรกิจของเพลงพิณ ท่ามกลางสายตาของนักศึกษาในคณะที่ต่างมองมาอย่างให้ความสนใจบางคนถึงกับยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเอาไว้เมื่อได้เห็นรถราคาแพงที่เคยเห็นแค่เพียงในรูปภาพด้วยความตื่นเต้น “นี่อย่าบอกนะว่า” น้ำพิ้งค์ที่นั่งอยู่หน้าคณะกับเพื่อนๆในแก๊งพึมพำเสียงเบาด้วยความตกใจระคนสงสัยก่อนที่ร่างสูงจะเปิดประตูก้าวลงมาจากรถคันหรูซึ่งเสี้ยวหน้าคมคายของเขานั้นน้ำพิ้งค์จำได้ดีว่าเขาคือคุณเกรย์ ท่านประธานโรงพยาบาล N คนใหม่ที่แม้แต่บิดาของอัศวินยังต้องเกรงใจคนที่เธอเคยดูถูกและปรามาสว่าเป็นเพียงบาร์เทนเดอร์กระจอกๆคนหนึ่งซึ่งความจริงแล้วฐานะของเขานั้นสามารถซื้อมหาวิทยาลัยที่เธอเรียนอยู่ได้สบายๆด้วยซ้ำ“ขอบคุณนะคะที่แวะมาส่งเพลงก่อนไปทำงาน”เพลงพิณยิ้มหวานให้เกรย์ด้วยความสุขเมื่อเช้านี้ที่เกรย์ต้องไปเริ่มงานวันแรกในฐานะท่านประธานคนใหม่แต่เขากลับแวะมาส่งเธอที่มหาวิทยาลัยก่อน ซึ่งเธอพยายามบอกเขาแล้วว่าไม่เป็นไรแต่สุดท้ายเธอก
โรงพยาบาล Nร่างของสตรีสูงอายุที่ยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าของโรงพยาบาลทำให้เกรย์ถึงกับชะงักเท้าที่กำลังเดินอยู่เพราะเขาไม่คิดว่าการเริ่มต้นทำงานวันแรกของเขาในฐานะประธานโรงพยาบาล N คนใหม่ คุณย่าแก้มใสจะมารอต้อนรับเขาถึงหน้าประตูทางเข้าโดยที่ในมือของคุณย่านั้นยังมีเสื้อกาวน์อีกด้วยคุณย่าที่มักจะชอบนอนดูซีรีส์ในวันหยุดคุณย่าที่มักจะชอบทำขนมให้แม่บ้านกินแทบทุกวันและคุณย่าที่มักจะบอกเขาว่าไม่อยากออกมาข้างนอกเพราะเบื่อที่จะปั้นหน้าคุยกับใคร แต่วันนี้คุณย่าแก้มใสกลับมายืนรอเขาด้วยรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยน“ยินดีต้อนรับสู่อาณาจักรพิสิฐกุลวัตรดิลก”เมื่อเกรย์เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแก้มใสก็เอ่ยต้อนรับหลานชายด้วยรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปใกล้ๆหลานชายและยื่นเสื้อกาวน์ในมือให้เกรย์ที่รับไปด้วยสีหน้างุนงง“เสื้อกาวน์ของคุณทวดน่ะ คงไม่อยากเอาไปด้วยถึงได้เก็บเอาไว้ในห้องทำงานย่าก็เลยเอาไปซักเก็บไว้เพื่อที่จะส่งต่อมันให้กับหลาน”คำบอกเล่าของย่าแก้มใสทำให้เกรย์ถึงกับยิ้มออกมาน้อยๆก่อนที่เขาจะรับเสื้อมาสวมในทันทีซึ่งขนาดของเสื้อนั้นพอดีไม่แน่นหรือหลวมจนเกินไปราวกับว่าเสื้อกาวน์ตัวนี้ที่ย่าแก