Smokin'Love ️วิมานรักสีเทา<35>เข้าใจผิด

คฤหาสน์พิสิฐกุลวัตรดิลก

ห้องครัว

“ช้องนาง ขอน้ำใบเตยให้ย่าแก้มที”

แก้มใสที่กำลังนวดแป้งเพื่อทำขนมเปียกปูนกะทิสดร้องขอน้ำใบเตยคั้นสดจากช้องนางเด็กรับใช้ในบ้านที่คอยเป็นลูกมือช่วยแก้มใสทำขนมก่อนที่เหยือกน้ำใบเตยจะถูกยื่นมาให้แก้มใสที่กำลังนวดแป้งด้วยความตั้งใจ มือที่เหี่ยวย่นตามวัยค่อยๆยื่นไปหยิบเหยือกน้ำใบเตยจากสาวใช้โดยที่ไม่ได้หันหน้ากลับไปมองด้านหลังเลยสักนิด

“อย่าใส่เยอะนะครับ เดี๋ยวคนกินจะเมาน้ำใบเตยเพราะย่าแก้มมือหนัก”

มือที่กำลังเทน้ำใบเตยลงบนแป้งถึงกับชะงักไปเมื่อน้ำเสียงที่แสนคุ้นเคยที่เธอไม่ได้ยินมานานนับหลายปีดังอยู่ข้างๆหู ก่อนที่แก้มใสจะค่อยๆวางเหยือกน้ำลงบนโต๊ะด้วยมือที่สั่นเทาและหันกลับมามองร่างสูงที่ยืนส่งยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน

“เจ้ากรรฐ์ของย่า”

สองมือที่เต็มไปด้วยคราบแป้งคว้าหมับเข้าที่ใบหน้าหล่อเหลาของหลานชายพร้อมทั้งลูบไปมาด้วยความคิดถึงโดยที่ลืมไปว่ามือของตัวเองนั้นเลอะไปด้วยแป้งรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ใบหน้าของกรรฐ์เต็มไปด้วยคราบสีขาวจนแทบดูไม่ได้

“ย่าแก้มคงคิดถึงกรรฐ์มากเลยนะครับ ลูบซะจนน้องกรรฐ์คิดว่าคุณย่ากำลังปะแป้งขอหวยน้องกรรฐ์อยู่”

คำพูดติดตลกของกวีวัธน์ทำให้แก้ม