เช้าวันต่อมา“ตื่นได้แล้วค่ะไม่ต้องมาเนียนแกล้งหลับ ตาปิดแต่มือนี่ลูบไม่หยุดเลยนะคะ”เพลงพิณที่ตื่นนานแล้วเอ่ยขึ้นบอกคนที่แกล้งนอนหลับทั้งๆที่เขาตื่นก่อนเธอเสียอีกก่อนที่เกรย์จะหยุดมือที่กำลังซุกซนด้วยการลูบเรียวขาเนียนภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ด้วยความเสียดาย พร้อมกับค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาสบตากับเพลงพิณที่ลอบมองใบหน้าคมคายของเขาอยู่นานแล้ว“ฮาว ใครบอกว่าเฮียตื่นนานแล้วคะน้องเพลงอย่ามาโมเม เฮียกำลังนอนหลับเพลินๆเลยแถมยังฝันว่ากำลังเล่นจ้ำจี้อยู่กับน้องเพลงด้วย”“แหม นอนหลับฝันดีที่แสนทะลึ่งมากๆแต่มือนี่ลูบขาซ้ายขาขวาเพลงไม่หยุดเลยนะคะ”เพลงพิณไม่เพียงแค่พูดหากแต่เธอยังยกมือขึ้นมาบีบจมูกของเกรย์เบาๆด้วยความหมั่นไส้คนที่กำลังส่งยิ้มจนตาหยีมาให้เธออย่างออดอ้อนทั้งๆที่เขาพยายามแกล้งตีเนียนแล้วแต่เพลงพิณก็ยังคงมองออกเมียเขานี่เก่งชะมัด“ก็น้องเพลงของเฮียน่าลูบไปทั้งตัวเลย ว่าแล้วก็จัดอีกสักรอบสองรอบดีไหมคะถือซะว่าเป็นการออกกำลังกายยามเช้ากัน”คำพูดที่มาพร้อมสายตาแพรวพราวทำให้เพลงพิณอดไม่ได้ที่จะฟาดฝ่ามือลงบนต้นแขนแกร่งของเกรย์ด้วยความหมั่นไส้อีกครั้งเพราะเมื่อคืนกว่าที่เธอจะได้นอนก็เกือบเช้า แล้วตอ
มหาวิทยาลัย S รถซุปเปอร์คาร์คันหรูที่มีเพียงแค่ 5 คันในโลกซึ่งหนึ่งในผู้ครอบครองก็คือทายาทอภิมหาเศรษฐีอย่าง เกรย์ กันต์ณทีป์ แล่นมาด้วยความเร็วสูงก่อนที่จะหยุดลงหน้าคณะบริหารธุรกิจของเพลงพิณ ท่ามกลางสายตาของนักศึกษาในคณะที่ต่างมองมาอย่างให้ความสนใจบางคนถึงกับยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเอาไว้เมื่อได้เห็นรถราคาแพงที่เคยเห็นแค่เพียงในรูปภาพด้วยความตื่นเต้น “นี่อย่าบอกนะว่า” น้ำพิ้งค์ที่นั่งอยู่หน้าคณะกับเพื่อนๆในแก๊งพึมพำเสียงเบาด้วยความตกใจระคนสงสัยก่อนที่ร่างสูงจะเปิดประตูก้าวลงมาจากรถคันหรูซึ่งเสี้ยวหน้าคมคายของเขานั้นน้ำพิ้งค์จำได้ดีว่าเขาคือคุณเกรย์ ท่านประธานโรงพยาบาล N คนใหม่ที่แม้แต่บิดาของอัศวินยังต้องเกรงใจคนที่เธอเคยดูถูกและปรามาสว่าเป็นเพียงบาร์เทนเดอร์กระจอกๆคนหนึ่งซึ่งความจริงแล้วฐานะของเขานั้นสามารถซื้อมหาวิทยาลัยที่เธอเรียนอยู่ได้สบายๆด้วยซ้ำ“ขอบคุณนะคะที่แวะมาส่งเพลงก่อนไปทำงาน”เพลงพิณยิ้มหวานให้เกรย์ด้วยความสุขเมื่อเช้านี้ที่เกรย์ต้องไปเริ่มงานวันแรกในฐานะท่านประธานคนใหม่แต่เขากลับแวะมาส่งเธอที่มหาวิทยาลัยก่อน ซึ่งเธอพยายามบอกเขาแล้วว่าไม่เป็นไรแต่สุดท้ายเธอก
โรงพยาบาล Nร่างของสตรีสูงอายุที่ยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าของโรงพยาบาลทำให้เกรย์ถึงกับชะงักเท้าที่กำลังเดินอยู่เพราะเขาไม่คิดว่าการเริ่มต้นทำงานวันแรกของเขาในฐานะประธานโรงพยาบาล N คนใหม่ คุณย่าแก้มใสจะมารอต้อนรับเขาถึงหน้าประตูทางเข้าโดยที่ในมือของคุณย่านั้นยังมีเสื้อกาวน์อีกด้วยคุณย่าที่มักจะชอบนอนดูซีรีส์ในวันหยุดคุณย่าที่มักจะชอบทำขนมให้แม่บ้านกินแทบทุกวันและคุณย่าที่มักจะบอกเขาว่าไม่อยากออกมาข้างนอกเพราะเบื่อที่จะปั้นหน้าคุยกับใคร แต่วันนี้คุณย่าแก้มใสกลับมายืนรอเขาด้วยรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยน“ยินดีต้อนรับสู่อาณาจักรพิสิฐกุลวัตรดิลก”เมื่อเกรย์เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแก้มใสก็เอ่ยต้อนรับหลานชายด้วยรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปใกล้ๆหลานชายและยื่นเสื้อกาวน์ในมือให้เกรย์ที่รับไปด้วยสีหน้างุนงง“เสื้อกาวน์ของคุณทวดน่ะ คงไม่อยากเอาไปด้วยถึงได้เก็บเอาไว้ในห้องทำงานย่าก็เลยเอาไปซักเก็บไว้เพื่อที่จะส่งต่อมันให้กับหลาน”คำบอกเล่าของย่าแก้มใสทำให้เกรย์ถึงกับยิ้มออกมาน้อยๆก่อนที่เขาจะรับเสื้อมาสวมในทันทีซึ่งขนาดของเสื้อนั้นพอดีไม่แน่นหรือหลวมจนเกินไปราวกับว่าเสื้อกาวน์ตัวนี้ที่ย่าแก
มหาวิทยาลัย S“มึงแน่ใจใช่ไหมว่าจะไม่ให้พวกกูไปส่ง”เจ้าเอยถามเพลงพิณด้วยความเป็นห่วงเมื่ออยู่ๆเพื่อนรักของพวกเธอก็นึกสนุกอยากจะไปเซอร์ไพรส์พี่หมอเกรย์ที่โรงพยาบาลโดยที่ไม่รอให้เขามารับ ซึ่งพอพวกเธออาสาจะไปส่งเพลงพิณก็บอกว่าไม่เป็นไรเพราะเห็นว่าพวกเธอมีนัดดื่มกับหนุ่มๆที่พวกเธอกำลังคุยอยู่ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ที่พวกเธอยังเป็นสาวโสดทั้งสามคนเพลงพิณก็คงจะไปนั่งดื่มด้วยแต่ตอนนี้เพื่อนของพวกเธอมีแฟนแล้วก็เลยทำให้เพลงพิณลดเรื่องเที่ยวลงเพื่อเป็นการให้เกียรติเฮียเกรย์ในฐานะคนรัก แต่ก็อาจจะมีบ้างในบางครั้งที่เธอไปนั่งดื่มกับเพื่อนสนิททั้งสองคนซึ่งทุกครั้งที่ไปก็จะมีเฮียเกรย์ไปด้วยเสมอ“แน่ใจที่สุด พวกมึงทำเหมือนกูเป็นเด็กไปได้กูโตแล้วนะเว้ยแถมยังมีแฟนที่หล่อมากๆด้วย”คำพูดของเพลงพิณทำให้เจ้าเอยกับเอวาได้แต่เบะปากมองบนด้วยความหมั่นไส้แต่ถึงอย่างนั้นพวกเธอก็ไม่ปฏิเสธเลยสักนิดว่าเฮียเกรย์ของเพลงพิณนั้นหน้าตาดีมากราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยาย “จ้ะ หล่อมากหล่อที่สุดพวกกูไม่เถียงเลยสักนิด”เอวาบอกเพลงพิณที่พยักหน้ารับคำชมของเพื่อนด้วยสีหน้าที่ปลื้มอกปลื้มใจเพราะสิ่งที่เธอพูดออกไปนั้นคือความจริงทุกประก
“น้องเพลงคะ”น้ำเสียงที่คุ้นเคยทำให้เพลงพิณรีบหันไปตามเสียงเรียกนั้นทันทีก่อนที่เธอจะพบกับเกรย์ที่วิ่งมาถึงหน้าห้องฉุกเฉินพอดี ซึ่งแค่เพียงได้เห็นหน้าเขาเพลงพิณก็ไม่รอช้าที่จะโผเข้ากอดเกรย์ด้วยความรู้สึกสงสารคนที่อยู่ในห้องผ่าตัดฉุกเฉินจับใจ“เฮียเกรย์ขา”เพลงพิณเอ่ยเรียกเกรย์ด้วยน้ำเสียงสะอื้นซึ่งเกรย์ไม่รู้ว่าทำไมคนรักของเขาถึงได้ร้องไห้หนักขนาดนี้หลังจากที่นายแพทย์วสุโทรไปแจ้งเขาว่าบิดาของเขาบังเอิญช่วยคนเจ็บจากอุบัติเหตุหน้าโรงพยาบาลก็เลยจะขอเป็นเจ้าของคนไข้รวมไปถึงเป็นคนผ่าตัดเคสนี้เองด้วยซึ่งตัวเขานั้นไม่มีปัญหาอยู่แล้ว“ร้องไห้ทำไมคะเด็กดีของเฮีย”เกรย์ดึงรั้งเพลงพิณที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นให้นั่งลงบนเก้าอี้โดยที่เขายังคงกอดเธอเอาไว้พร้อมทั้งลูบหลังเธอเบาๆอย่างปลอบโยนในขณะที่เพลงพิณนั้นร้องไห้ซบอกแกร่งของเกรย์จนเสื้อของเขาเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาของเธอ“คุณตาที่ขับแท็กซี่มาส่งเพลงกำลังผ่าตัดอยู่ในนั้นค่ะ”เพลงพิณยกมือชี้ไปที่ห้องผ่าตัดฉุกเฉินทำให้เกรย์เข้าใจได้ในทันทีว่าคนเจ็บที่บิดาของเขากำลังผ่าตัดช่วยชีวิตอยู่น่าจะเป็นคนๆเดียวกันกับคุณตาขับแท็กซี่ของเพลงพิณ“โอ๋ โอ๋ ไม่ร้องนะคะ
สนามบินร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามาในสนามบินนั้นทำให้สาวๆที่เดินสวนไปสวนมาต่างพากันเหลียวหลังกลับมามองจนคอแทบเคล็ดเพราะใบหน้าหล่อเหลาที่ดูดีเสียจนเรียกได้ว่าแทบจะกระชากเอาหัวใจของสาวๆเหล่านั้นติดไม้ติดมือมาด้วยก็ว่าได้ กรรฐ์เดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีเพราะวันนี้พี่สาวเพียงคนเดียวของเขา ของขวัญ พิสิฐกุลวัตรดิลก กำลังจะเดินทางมาถึงประเทศไทยหลังจากที่พี่เขยของเขาเฮียพันไมล์ ชวนภรรยาคนสวยไปออกเดทด้วยการเที่ยวรอบโลกทำเอาทั้งเขากับเฮียเกรย์ต่างพากันมองบนเพราะทั้งคู่ไม่ใช่คู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันสักหน่อยแต่กลับเติมความหวานกันไม่หยุดจนพวกเขานึกอิจฉาไม่น้อยหมับ“อ๊ะ นี่คุณ”กรรฐ์ร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆมือของเขาที่ไม่เคยมีใครได้คล้องแขนนอกจากมารดากับพี่ของขวัญก็ถูกคว้าไปกอดเอาไว้ด้วยความสนิทสนม ด้วยฝีมือของผู้หญิงผมสั้นหน้าตาสวยเฉี่ยวราวกับดารานางแบบที่กำลังส่งยิ้มมาให้เขาทำเอาหัวใจที่เคยแข็งแกร่งดุจหินผาถึงกับเต้นไม่เป็นจังหวะไปเลยทีเดียวซึ่งเพียงเท่านั้นยังไม่พอหัวใจไม่รักดียังหลงเคลิ้มไปกับรอยยิ้มหวานของเธอก่อนที่กลิ่นน้ำหอมราคาแพงจะลอยมาแตะจมูกนั่นถึงทำให้กรรฐ์ได้สติกลับคืนมาและรีบสะบ
คฤหาสน์ของกองทัพกองทัพที่กำลังอ่านหนังสืออยู่เงยหน้าขึ้นมองร่างบอบบางของภรรยาที่กำลังเดินไปเดินมาด้วยความกระวนกระวายใจเมื่อลูกชายคนเล็กของเธอที่ไปรับของขวัญนั้นยังไม่กลับมาสักที ส่วนเกรย์ที่นั่งข้างๆบิดาได้แต่อมยิ้มน้อยๆก่อนที่เขาจะวางไอแพดในมือลงและหยิบคุกกี้ฝีมือของบิดาที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมากินด้วยความเอร็ดอร่อย“ขนมของพ่อทัพอร่อยมากเลยนะครับแม่เจ้าขาลองชิมหรือยังครับ”เกรย์เอ่ยถามมารดาที่ชะงักเท้าไปทันทีกับคำถามของลูกชายก่อนที่เจ้าขาจะเดินมานั่งลงข้างๆกองทัพและหยิบขนมขึ้นมาจ่อที่ริมฝีปากของสามีที่อ้าปากรับการป้อนจากศรีภรรยาด้วยความเต็มใจ“ชิมจนเบาหวานแทบขึ้นตาแล้วค่ะพี่เกรย์”คำพูดของเจ้าขาเรียกเสียงหัวเราะจากกองทัพได้เป็นอย่างดีก่อนที่เขาจะหยิบขนมคุกกี้ที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมาป้อนเจ้าขาบ้างซึ่งเธอก็อ้าปากรับแต่โดยดีถึงแม้จะบอกลูกชายว่าชิมจนเบาหวานแทบขึ้นตาแล้วก็ตาม“ก็พี่ทัพอยากให้เจ้าขาชิมไปตลอดชีวิตนี่คะ ความรักของเราจะได้หวานละมุนเหมือนขนมคุกกี้ที่พี่ทัพตั้งใจทำให้เจ้าขาชิม”แค่ก แค่ก แค่กคำพูดที่หวานซึ้งของบิดาทำให้เกรย์ถึงกับสำลักขนมที่กำลังเคี้ยวอยู่ทีเดียวถึงแม้ว่าจะเคยชิ
คอนโดเพลงพิณผมยาวสลวยราวไยไหมของเพลงพิณถูกเอวาดัดให้เป็นลอนเข้ากับใบหน้ารูปไข่ของผู้หญิงที่ขึ้นชื่อได้ว่าสวยเป็นอันดับหนึ่งของคณะ ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อถูกแต่งแต้มด้วยลิปสติกสีพีชยิ่งทำให้ใบหน้ารูปไข่งดงามกระจ่างตาจนทำให้เจ้าเอยที่กำลังปัดแก้มให้เพื่อนรักถึงกับยกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ“สวยมาก สวยเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อยเลย”คำชมของเจ้าเอยทำให้ริมฝีปากสีพีชแย้มยิ้มออกมาอย่างมีความสุขแววตาที่สุกสกาวกระจ่างใสเงยหน้ามองเพื่อนทั้งสองคนที่ต่างสิ่งยิ้มมาให้เธอด้วยความยินดียิ่งเมื่อวันนี้เป็นครั้งแรกที่เพลงพิณจะได้พบกับครอบครัวของเกรย์ การเดินทางตามหาผู้ชายที่แสนดีและความรักที่แสนสุขของเพลงพิณนั้นสิ้นสุดลงแล้วสินะถึงแม้ว่าระหว่างทางอาจจะมีคราบน้ำตาอยู่บ้าง แต่สุดท้ายแล้ววิมานสีเทาของเพลงพิณก็จบสิ้นลงแล้วอย่างสวยงามด้วยน้ำมือของเกรย์ที่วาดวิมานสีชมพูให้เธอได้พบเจอแต่ความสุขจนแทบสำลักไม่รู้จบ“ขอบใจพวกมึงสองคนมากนะที่มาช่วยกูเลือกชุดแล้วก็ยังแต่งหน้าทำผมให้กูด้วย”เพลงพิณเอ่ยขอบคุณเพื่อนรักทั้งสองคนก่อนที่เธอจะจับมือของเอวาและเจ้าเอยมากุมเอาไว้ด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจที่เพื่อนทั้งสองคนคอยช่วยเห
5 ปีผ่านไปร่างของเด็กชายตัวเล็กที่กำลังเดินตรงมาที่ร้านไอศกรีมกะทิข้างโรงเรียนอนุบาลเอกชนชื่อดังทำให้ปริญญ์ที่กำลังยืนรอไอศกรีมอยู่ถึงกับหลุดยิ้มออกมาน้อยๆด้วยความเอ็นดู เพราะเด็กชายตัวน้อยไม่ได้มาเพียงคนเดียวเท่านั้นแต่ข้างกายของเขายังมีเพื่อนๆที่เดินมาด้วยกันถึงห้าคนเสียงหัวเราะด้วยความสดใสของเด็กน้อยอนุบาลที่มีทั้งชายและหญิงทำให้มาเฟียหนุ่มที่แวะมาซื้อไอศกรีมร้านประจำที่เขาเคยกินมาตั้งแต่เด็กรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก ใบหน้าเล็กที่โดดเด่นท่ามกลางกลุ่มเพื่อนทำให้ปริญญ์เผลอจ้องมองจนเด็กน้อยรู้สึกได้ดวงตากลมโตสดใสจึงเงยหน้าขึ้นสบสายตากับเจ้าพ่อมาเฟียใหญ่ด้วยความใสซื่อพร้อมกับเท้าที่หยุดลงที่ร้านไอศกรีม“ทุกคนอยากกินอะไรสั่งได้เลยนะวันนี้พอร์ชเลี้ยงเอง”คำพูดของเด็กชายตัวน้อยทำให้ปริญญ์ถึงกับหูผึ่งทันทีอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กตัวแค่นี้จะมีเงินมากพอที่จะเลี้ยงไอศกรีมเพื่อนๆที่ต่างชี้ไปที่ไอศกรีมแบบถ้วยที่ราคาถ้วยล่ะยี่สิบบาท เด็กมีทั้งหมดหกคนก็เท่ากับว่าเด็กชายตัวน้อยที่น่าจะเป็นหัวหน้าแก๊งจะต้องจ่ายเงินถึงหนึ่งร้อยบาทเพื่อเลี้ยงไอศกรีมเพื่อนๆ“วันนี้พ่อกับแม่ให้เงินมาเท่าไหร่ถึงจ
วันหยุดสุดสัปดาห์เพลงพิณตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นก่อนที่ร่างอวบอิ่มที่กำลังตั้งครรภ์ได้แปดเดือนเศษจะเดินลงมาจากชั้นล่างเพื่อมองหาสามีที่ตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าและไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน เพราะปกติแล้วเกรย์จะอยู่ในห้องรอจนกว่าเธอจะตื่นขึ้นมาและลงมาข้างล่างพร้อมกันเสมอแต่วันนี้ในห้องนอนใหญ่กลับไร้เงาของสามีสุดที่รักดวงตากลมโตของคุณแม่กวาดมองไปรอบๆคฤหาสน์หลังใหญ่ก่อนที่เธอจะเดินมาเรื่อยๆจนถึงห้องครัวสองเท้าที่กำลังจะเดินผ่านไปถึงกับหยุดชะงักอยู่กับที่ เมื่อแผ่นหลังที่คุ้นเคยของใครบางคนกำลังยืนอยู่หน้าเตาแก๊สพร้อมกับฮัมเพลงเบาๆอย่างมีความสุขเพลงพิณไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปกอดแผ่นหลังกว้างเอาไว้ทันทีด้วยความรักหมับ“แอบลงมาอยู่ที่ห้องครัวนี่เองเพลงเดินหาจนทั่วแหนะ”เสียงหวานเอ่ยขึ้นด้วยความสดใสก่อนที่เกรย์จะค่อยๆหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับภรรยาที่ท้องโตใกล้คลอดพร้อมกับก้มลงจูบหน้าผากมนอย่างแสนรักมือก็ยกขึ้นมาจับจมูกของภรรยาบีบไปมาเบาๆด้วยความเอ็นดูที่เธอลงมาตามหาเขา“วันหยุดทั้งทีเฮียก็อยากเข้าครัวทำมื้อเช้าให้เพลงด้วยตัวเองก็เลยรีบตื่นแต่เช้า วันนี้มีแกงจืดตำลึง แกงเลียง ผัดผักรวม ไข่ตุ๋น
ตั้งแต่กลับมาจากโรงพยาบาลรอยยิ้มก็ไม่เคยจางหายไปจากใบหน้าสวยหวานของเพลงพิณเลยแม้แต่น้อยเธอยังคงยิ้มอย่างมีความสุขพร้อมกับลูบหน้าท้องที่แบนราบด้วยความรู้สึกที่ตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อร่างกายของเธอในตอนนี้ไม่ได้มีเพียงเธอที่เป็นเจ้าของอีกต่อไปแล้วเด็กน้อยที่เธอกำลังคิดจินตนาการไปถึงหน้าตาว่าเขาจะหน้าเหมือนแม่แบบเธอหรือหน้าตาดีเหมือนพ่อคือเจ้าของคนใหม่ที่เธอจะต้องดูแลสุขภาพของตัวเองให้แข็งแรงเพื่อเขา คนที่เธอไม่เคยเห็นหน้าแต่กลับรู้สึกหลงรักอย่างหมดใจตั้งแต่ที่ได้ยินคุณหมอบอกว่าเธอกำลังตั้งครรภ์สายใยความรักระหว่างแม่กับลูกมันเป็นแบบนี้เองสินะ รักทั้งๆที่ยังไม่เคยเห็นหน้าเมื่อคิดมาถึงตรงนี้เพลงพิณก็ยกมือขึ้นมาลูบที่หน้าท้องอีกครั้งพร้อมกับหัวเราะออกมาด้วยความสดใส“พวกกูล่ะดีใจกับมึงมากจริงๆในที่สุดวันที่มึงรอคอยก็มาถึงสักที”เอวาที่นั่งมองรอยยิ้มของเพื่อนอยู่นานสองนานเอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกมีความสุขไปกับเพลงพิณด้วยเพราะต่อจากนี้ไปครอบครัวของเพื่อนรักก็จะสมบูรณ์มากขึ้นเมื่อมีลูกน้อยเข้ามาเติมเต็ม“กูต้องขอบใจมึงทั้งสองคนมากๆเลยนะที่มาเยี่ยมและพากูส่งโรงพยาบาลจนทำให้ได้รับข่าวดีที่สุดในชีว
เช้าวันหนึ่ง“อุ๊ป”เพลงพิณลืมตาตื่นขึ้นจากความรู้สึกง่วงทันทีเมื่อความรู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอาเจียนชวนให้เธอรีบผุดลุกขึ้นจากเตียงนอนนุ่มแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำทั้งๆที่อยู่ในอาการสะลึมสะลือแต่เพลงพิณก็พาตัวเองเข้ามาโก่งคออาเจียนที่ชักโครกในห้องน้ำจนได้“อ้วก แหวะ”เป็นการอาเจียนที่ไม่มีสิ่งใดออกมานอกจากน้ำเหนียวขมฝืดที่ลำคอจนทำให้เพลงพิณรู้สึกพะอืดพะอมมากกว่าเดิม ใบหน้าเนียนสวยที่ไร้เครื่องสำอางในยามนี้แดงก่ำเพราะแรงอาเจียนที่ไม่มีสิ่งใดเล็ดรอดออกมาจากลำคอเลยแม้แต่น้อยนอกจากน้ำใสๆ ก่อนที่เธอจะฟุบใบหน้าลงบนฝาชักโครกด้วยความเหนื่อยอ่อนเมื่อนิทราที่แสนหวานถูกปลุกขึ้นมาด้วยความผิดปกติของร่างกายที่เธอไม่รู้เช่นกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอในตอนนี้เพลงพิณค่อยๆพยุงร่างกายที่เต็มไปด้วยความอ่อนเพลียของตนเองให้ลุกขึ้นยืนก่อนที่เธอจะบ้วนปากเพื่อทำความสะอาดคราบอาเจียน จนกระทั่งเสร็จเรียบร้อยดีแล้วเธอก็พาตัวเองออกมาจากห้องน้ำด้วยความรู้สึกเวียนหัวจนแทบจะเดินไปไม่ถึงเตียงนอนใหญ่ด้วยซ้ำ“เอวานัดกินข้าววันนี้ขอยกเลิกไปก่อนได้ไหมวะกูรู้สึกเวียนหัวยังไงไม่รู้”เมื่อเหลือบไปเห็นเข็มนาฬิกาบนผนังห้องหมุนวนไปจน
ความรักของเพลงพิณและเกรย์เต็มไปด้วยความเข้าใจซึ่งกันและกันตลอดเวลาเกือบหนึ่งปีที่ทั้งคู่แต่งงานและใช้ชีวิตร่วมกันมาน้อยนักที่ทั้งสองคนจะมีเรื่องให้ต้องทะเลาะหรือผิดใจกัน เพราะเพลงพิณกับเกรย์ต่างเอาใจใส่ซึ่งกันและกันและคอยคิดถึงความรู้สึกของอีกฝ่ายเสมอมีสุขร่วมเสพมีทุกข์ร่วมแบ่งปันคำสอนของคุณย่าแก้มใสทั้งคู่นั้นปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอเพลงพิณรู้ว่าสามีของเธอนั้นงานยุ่งมากในแต่ละวันซึ่งเธอก็เข้าใจและไม่เคยรู้สึกน้อยใจหรือเรียกร้องให้เขามีเวลาให้เธอเลยแม้แต่น้อย เพราะวันไหนที่เกรย์ว่างเขาก็มักจะชวนเธอไปออกเดทเหมือนตอนที่คบกันใหม่ๆซึ่งเพียงแค่นั้นก็เป็นการเติมเต็มความรู้สึกให้เพลงพิณรู้สึกอบอุ่นหัวใจมากพอแล้ว“เฮ้อ กูคิดว่าเฮียเกรย์จะบินกลับมาทันวันงานรับปริญญาของมึงซะอีกที่ไหนได้กลับติดงานยาวจนถึงอาทิตย์หน้าเลย”เจ้าเอยบ่นขึ้นด้วยความรู้สึกน้อยใจระคนสงสารเพลงพิณที่ในวันนี้ที่พวกเธอประสบความสำเร็จทางการศึกษาแต่ข้างกายของเพื่อนสาวกลับไร้เงาของสามีสุดที่รัก ส่วนเพลงพิณเมื่อได้ยินคำบ่นของเพื่อนเธอก็ทำเพียงยิ้มน้อยๆเท่านั้น เพราะเธอไม่ได้รู้สึกน้อยใจสามีเลยแม้แต่น้อยที่เขาไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอใ
หลังจากที่แต่งงานกับเกรย์ได้หนึ่งเดือนเพลงพิณก็ทำหน้าที่ภรรยาได้อย่างดีไม่มีขาดตกบกพร่องซึ่งช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมเธอจึงมีเวลาไปเรียนทำอาหารกับพ่อสามีอย่างกองทัพ ที่ยอมเสียสละเวลามาสอนลูกสะใภ้ทำอาหารซึ่งเมนูส่วนใหญ่ที่กองทัพสอนให้เพลงพิณทำล้วนเป็นเมนูของโปรดของเกรย์ทั้งนั้น“วันนี้เดี๋ยวทำมื้อเที่ยงเสร็จเรียบร้อยแล้วก็แวะเอาไปให้พี่เกรย์ที่โรงพยาบาลเลยนะหนูเพลง”เจ้าขาที่มาเป็นลูกมือช่วยเพลงพิณเตรียมเครื่องปรุงสำหรับเมนูมื้อเที่ยงวันนี้ซึ่งได้แก่เมนู ปูผัดผงกะหรี่ ต้มโคล้งปลาเนื้ออ่อน ซุปไก่มันฝรั่ง ซี่โครงหมูตุ๋นน้ำผึ้ง กุ้งผัดพริกเกลือ เอ่ยบอกลูกสะใภ้ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนทำให้เพลงพิณที่กำลังปรุงรสอาหารตามที่กองทัพบอกรีบหันมาขานรับคำเจ้าขาทันที“รับทราบค่ะคุณแม่”เพลงพิณตอบกลับแม่สามีด้วยรอยยิ้มก่อนที่เธอจะปรุงรสชาติอาหารด้วยความคล่องแคล่วจนกระทั่งเมนูต้มโคล้งปลาเนื้ออ่อนของเธอเสร็จเรียบร้อยส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วทั้งครัว ทำเอาอาจารย์กิตติมศักดิ์ที่ยืนอยู่ข้างๆลูกสะใภ้ถึงกับยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจที่เสน่ห์ปลายจวักของเพลงพิณนั้นพัฒนาขึ้นมาก“กะปริมาณเครื่องปรุงได้พอดีและปรุงรสชาติได้ก
“เหนื่อยไหมคะ”เกรย์เอ่ยถามเพลงพิณด้วยความเป็นห่วงเพราะพิธีการตั้งแต่ช่วงเช้ามาจนถึงช่วงเย็นนั้นมีเยอะมากซึ่งแม้แต่ตัวเขาเองก็แทบจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามีขั้นตอนใดบ้าง เมื่อได้ยินคำถามที่เต็มไปด้วยความห่วงใยจากสามีเพลงพิณก็รู้สึกซาบซึ้งใจไม่น้อยที่เขานึกห่วงเธอทั้งๆที่ตัวเขาเองก็เหน็ดเหนื่อยไม่แพ้กัน เมื่อคิดได้ดังนั้นใบหน้าสวยหวานละมุนก็ส่ายหน้าไปมาช้าๆก่อนที่เพลงพิณจะขยับเข้าไปใกล้ๆเขาและเอนใบหน้าซบลงบนอกแกร่งของเกรย์อย่างรักใคร่“ไม่เหนื่อยเลยสักนิดค่ะเพราะวันนี้เป็นวันแต่งงานของเราสองคนเพลงดีใจมากจนไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิด”คำหวานของเพลงพิณทำให้เกรย์ยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจก่อนที่เขาจะค่อยๆดึงเพลงพิณที่กำลังซบใบหน้าอยู่บนอกแกร่งให้เธอเงยหน้าขึ้นมาสบแววตาที่หวานล้ำเต็มไปด้วยความเสน่หาในตัวเธอของเขา“เฮียก็ตื่นเต้นจนไม่รู้สึกเหนื่อยเหมือนกันค่ะให้แต่งงานกับเพลงใหม่อีกสิบรอบยังก็ยังไหว”คำพูดของสามีหมาดๆทำให้เพลงพิณถึงกับหลุดขำพรืดออกมาก่อนที่เธอจะยกมือขึ้นโอบรอบคอของเกรย์เอาไว้หลวมๆพร้อมกับขยับเข้าไปแนบชิดกับเกรย์มากยิ่งขึ้นอย่างต้องยั่วยวนสามีที่ตอนนี้กำลังมองดวงหน้างามของภรรยาตัวน้อยด
“Stop Stop พอแล้วเหนื่อยแล้วไม่ไหวแล้วครับ”คนที่เต้นจนเหนื่อยหอบกว่าใครขึ้นยกมือขึ้นห้ามพี่ชายฝาแฝดกับพี่เขยที่ตอนแรกยังเต้นด้วยท่าทางแปลกๆแต่ดูเหมือนตอนนี้ทั้งสองคนจะพัฒนาขึ้นท่าเต้นจึงดูสมูทชวนให้สาวๆที่อยู่ด้านหลังจ้องมองด้วยความแววตาเคลิบเคลิ้ม ซึ่งพอน้องชายคนเล็กบอกแบบนั้นออกมาเกรย์กับพันไมล์ก็หยุดการเคลื่อนไหวทันทีก่อนที่เขาจะรับขวดน้ำจากลูกน้องมาดื่มแก้กระหายด้วยความเหน็ดเหนื่อยไม่ต่างกับน้องชาย“หึ เต้นแค่นี้ทำเป็นเหนื่อยทีออกแรงทำเรื่องอื่นนี่ยันหว่าง”หลังจากที่ดื่มน้ำแก้กระหายเรียบร้อยแล้วพันไมล์ก็อดไม่ได้ที่จะค่อนแขะน้องเมียที่หันมามองพันไมล์ตาเขียวปั๊ดด้วยความหมั่นไส้แต่สุดท้ายแล้วกรรฐ์ก็ยักไหล่น้อยๆอย่างไม่แยแสและยื่นซองแดงให้เจ้าเอยกับเอวาที่พากันยิ้มหวานรับซองด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ“เจ้าเอยกับเอวาต้องขอบคุณเฮียเกรย์มากนะคะที่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ถ้าเพลงได้เห็นคลิปนี้และรู้ว่าเฮียพยายามทำเพื่อเพลงมากแค่ไหนเพลงต้องดีใจมากแน่นอนค่ะ”เจ้าเอยเอ่ยขอบคุณเกรย์จากใจจริงก่อนที่เธอกับเอวาจะยอมหลีกทางให้ว่าที่เจ้าบ่าวเดินผ่านไปสู่ประตูเงินประตูทองด่านที่สองซึ่งด่านนี้เป็นห
คืนก่อนวันแต่งงานเพลงพิณเงยหน้าขึ้นมองแสงจันทร์นวลผ่องที่สาดส่องมายังระเบียงห้องนอนของเธอด้วยรอยยิ้มในยามนี้เธอมีความสุขจนแทบไม่สามารถที่จะหุบยิ้มได้เลยแม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาที่เธอต้องรีบเข้านอนแล้วก็ตาม ภาพความทรงจำตั้งแต่วันแรกที่เธอได้พบกับเกรย์ผู้ชายที่เธอเลือกจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ไปกับเขาจนแก่เฒ่าค่อยๆผุดขึ้นมาในหัวทีละน้อยใบหน้าหล่อเหลาแต่ทว่าเย็นชาเวลาที่เขาแย้มยิ้มช่างมีเสน่ห์ชวนมองจนทำให้เพลงพิณไม่อาจที่จะละสายตาไปจากเขาได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว คำพูดที่ได้ยินในครั้งแรกดูแข็งกระด้างจนเธอมองว่าเขาช่างเป็นคนหยาบคายเสียจริงแต่เมื่อเธอได้รู้จักเขาอย่างจริงๆจังๆนานวันเข้าคำพูดของเขากลับค่อยๆอ่อนโยนขึ้นคล้ายไม่รู้ตัวแต่เพลงพิณกลับชื่นชอบน้ำเสียงที่แสนอบอุ่นละมุนของเขาเป็นที่สุด“ทำหน้าเคลิ้มแบบนี้หนูเพลงกำลังคิดถึงเฮียอยู่เหรอคะ”“เฮียรู้ได้ยังไงคะ”เมื่อเผลอตอบคำถามออกไปเพลงพิณก็ถึงกับชะงักไปเล็กน้อยก่อนที่เธอจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อใบหน้าของคนรักอยู่ห่างจากใบหน้าของเธอเพียงแค่คืบ อารามตกใจทำให้เพลงพิณเตรียมที่จะขยับถอยหลังแต่เกรย์กลับใช้มือใหญ่รวบเอวบางของเธอเข้ามาในอ้