คอนโดเพลงพิณผมยาวสลวยราวไยไหมของเพลงพิณถูกเอวาดัดให้เป็นลอนเข้ากับใบหน้ารูปไข่ของผู้หญิงที่ขึ้นชื่อได้ว่าสวยเป็นอันดับหนึ่งของคณะ ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อถูกแต่งแต้มด้วยลิปสติกสีพีชยิ่งทำให้ใบหน้ารูปไข่งดงามกระจ่างตาจนทำให้เจ้าเอยที่กำลังปัดแก้มให้เพื่อนรักถึงกับยกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ“สวยมาก สวยเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อยเลย”คำชมของเจ้าเอยทำให้ริมฝีปากสีพีชแย้มยิ้มออกมาอย่างมีความสุขแววตาที่สุกสกาวกระจ่างใสเงยหน้ามองเพื่อนทั้งสองคนที่ต่างสิ่งยิ้มมาให้เธอด้วยความยินดียิ่งเมื่อวันนี้เป็นครั้งแรกที่เพลงพิณจะได้พบกับครอบครัวของเกรย์ การเดินทางตามหาผู้ชายที่แสนดีและความรักที่แสนสุขของเพลงพิณนั้นสิ้นสุดลงแล้วสินะถึงแม้ว่าระหว่างทางอาจจะมีคราบน้ำตาอยู่บ้าง แต่สุดท้ายแล้ววิมานสีเทาของเพลงพิณก็จบสิ้นลงแล้วอย่างสวยงามด้วยน้ำมือของเกรย์ที่วาดวิมานสีชมพูให้เธอได้พบเจอแต่ความสุขจนแทบสำลักไม่รู้จบ“ขอบใจพวกมึงสองคนมากนะที่มาช่วยกูเลือกชุดแล้วก็ยังแต่งหน้าทำผมให้กูด้วย”เพลงพิณเอ่ยขอบคุณเพื่อนรักทั้งสองคนก่อนที่เธอจะจับมือของเอวาและเจ้าเอยมากุมเอาไว้ด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจที่เพื่อนทั้งสองคนคอยช่วยเห
คอนโดเพลงพิณ“ครอบครัวของเฮียน่ารักจังเลยนะคะโดยเฉพาะคุณปู่เก้าทัพสายตาที่มองคุณย่านับดาวอ่อนโยนมากจนเพลงถึงกับอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา” เพลงพิณพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเมื่อคิดถึงสายตาที่แสนอ่อนโยนละมุนของคุณปู่เก้าทัพที่มองคุณย่านับดาวที่นั่งอยู่ข้างๆกันซึ่งไม่เพียงแค่สายตาเท่านั้นที่คุณปู่แสดงออกมาให้ลูกๆหลานๆได้รับรู้ว่ารักคุณย่ามากแค่ไหน แต่การกระทำที่แสนเอาใจใส่ตลอดมื้อเย็นนั้นทำให้คุณปู่ได้รับคำแซวจากทุกคนอย่างล้นหลามทีเดียว“ไม่เห็นต้องอิจฉาเลยเพราะสายตาของเฮียเวลาที่มองหนูเพลงก็อ่อนโยนไม่แพ้กันนะคะ”คำพูดของกองทัพทำให้เพลงพิณถึงกับยิ้มหวานออกมาอย่างมีความสุขเพราะคำพูดของเขานั้นไม่ได้เกินจริงเลยแม้แต่น้อย และยังไม่ทันที่เธอจะได้ตั้งตัวมือใหญ่ก็ยื่นมาดึงรั้งเธอเข้าไปแนบกายพร้อมกับอุ้มให้นั่งบนตักทำให้ตอนนี้เพลงพิณตกอยู่ในอ้อมกอดแข็งแกร่งของเกรย์ที่โอบกอดเธอไว้อย่างแสนรัก“แล้วทำไมต้องอุ้มเพลงขึ้นมานั่งบนตักด้วยล่ะคะนั่งข้างๆกันก็ได้”“ก็เฮียกลัวหนูเพลงจะไม่เชื่อไงว่าสายตาของเฮียนั้นอ่อนโยนไม่แพ้คุณปู่เลย เฮียก็เลยอยากให้หนูเพลงได้เห็นใกล้ๆว่าสายตาของเฮียนั้นทั้งอ่อนโยนและเต็
วันต่อมาเมื่อเข็มสั้นของนาฬิกาชี้ไปที่เลขสิบบ่งบอกว่าขณะนี้เป็นเวลาสิบโมงเช้าแต่สองหนุ่มสาวที่กำลังนอนกอดกันอยู่ในห้องนอนใหญ่กลับไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาแต่อย่างใด เพราะเมื่อคืนเกรย์นั้นเฝ้าบอกรักเพลงพิณซ้ำไปซ้ำมาจนกระทั่งเธอถึงกับหมดแรงและฝืนทนต่อความง่วงไม่ไหวทำให้เพลงพิณนอนหลับไปทั้งๆที่เกรย์กำลังบอกรักเธออยู่ความเย็นของแอร์ทำให้เพลงพิณรู้สึกหนาวจนต้องซุกใบหน้าเข้าหาแผ่นอกกว้างของเกรย์อย่างต้องการไออุ่นจากร่างสูงมาช่วยบรรเทาความเหน็บหนาว ซึ่งจังหวะการขยับตัวของเธอนั้นทำให้คนที่ประสาทสัมผัสไวอย่างเกรย์รู้สึกตัวตื่นในทันทีก่อนที่เขาจะพบว่าใบหน้างดงามของว่าที่ภรรยานั้นอยู่ห่างจากเขาเพียงแค่คืบ“ขนาดนอนหลับยังสวยขนาดนี้แล้วจะไม่ให้เฮียรักเฮียหลงยังไงไหว”เกรย์พึมพำเสียงเบาด้วยรอยยิ้มก่อนที่เขาจะค่อยๆก้มหน้าลงมาหอมแก้มเนียนของเพลงพิณฟอดใหญ่ด้วยความชื่นใจซึ่งในจังหวะที่เขากำลังจะผละออกคนที่กำลังนอนหลับกลับลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงียเมื่อรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรมาสัมผัสที่แก้มของเธอ“นี่เฮียลักหลับเพลงเหรอคะ”เพลงพิณถามเกรย์ด้วยน้ำเสียงงัวเงียก่อนที่เขาจะรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันทีเขาไม่ได
หลังจากที่ได้พบกับครอบครัวของเกรย์เรียบร้อยแล้วคนสำคัญของตระกูลพิสิฐกุลวัตรดิลกที่เพลงพิณจะต้องไปพบอีกคนก็คือคุณย่าแก้มใสที่ทุกคนในครับครัวต่างรักและให้ความเคารพท่านมาก ซึ่งเพลงพิณเคยได้ยินบิดาเอ่ยถึงและชมท่านบ่อยๆว่าท่านเป็นผู้หญิงที่เก่งมากทุกคนในวงการนักธุรกิจต่างรู้จักท่านเป็นอย่างดีเพราะหลังจากที่ท่านประธานคนก่อนจากไปท่านก็รับหน้าที่ดูแลโรงพยาบาล N มาโดยตลอดรวมไปถึงธุรกิจมากมายของตะกูลที่เยอะเสียจนบิดาของเธอยังออกปากว่าถ้าหากเป็นท่านคงจะดูแลไม่ไหวแน่ๆ เรื่องราวของคุณย่าแก้มใสที่เธอได้ฟังมาจากบิดานั้นทำให้เพลงพิณรู้สึกตื่นเต้นมากที่จะได้พบกับท่านเป็นครั้งแรกในวันนี้“คุณย่าแก้มใสของเฮียใจดีเหมือนคุณปู่เก้าทัพไหมคะ”เพลงพิณหันมาถามเกรย์ด้วยความรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเพราะก่อนที่เกรย์จะมารับเธอที่คอนโดบิดาได้โทรมาย้ำแล้วย้ำอีกว่าให้เธอทำตัวน่ารักเรียบร้อยและอ่อนน้อมถ่อมตนเมื่ออยู่ต่อหน้าคุณย่าแก้มใส นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ทำให้เพลงพิณรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจว่าคุณย่าแก้มใสจะชอบหลานสะใภ้อย่างเธอหรือเปล่า“ไม่ดุเลยค่ะ ย่าแก้มใจดีแล้วก็พูดเก่งมากนิสัยจะค่อนข้างตรงข้ามกับคุณปู่เก้าทัพที่มักจะไม
โรงพยาบาล Nภายในห้องทำงานของท่านประธานโรงพยาบาล N เกรย์มองภาพวาดออกแบบของสถานที่พักพิงสำหรับคนชราที่เขาตั้งใจจะสร้างขึ้นเพื่อให้ผู้สูงอายุที่ลำบากหรือไร้ญาติคอยดูแลได้เข้ามาพักพิงที่นี่โดยที่ไม่มีค่าใช้จ่าย ซึ่งโครงการนี้เกิดขึ้นหลังจากวันที่เพลงพิณนั่งรถแท็กซี่มาหาเขาที่โรงพยาบาลและคุณตาคนขับประสบอุบัติเหตุต่อหน้าเธอๆก็เอาแต่ร้องไห้ด้วยความเป็นห่วงทั้งๆที่เธอไม่เคยรู้จักคุณตามาก่อนหลังจากที่คุณตาพ้นขีดอันตรายแล้วเพลงพิณก็ขอเป็นคนรับผิดชอบค่ารักษาทั้งหมดแต่บิดาของเขาที่ผ่านมาเห็นเหตุการณ์และช่วยผ่าตัดจนคุณตาปลอดภัยกลับขอเป็นทั้งแพทย์เจ้าของคนไข้และเป็นคนรับผิดชอบค่ารักษาทั้งหมดเองซึ่งทำให้ทั้งเพลงพิณและภรรยาของคุณตานั้นซาบซึ้งใจเป็นอย่างมากแต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เกรย์รู้สึกสะเทือนใจมากก็คือคุณยายคู่ชีวิตของคุณตานั้นดวงตาของท่านมองเห็นเพียงแค่ข้างเดียวบิดาของเขาจึงจัดให้มีพยาบาลพิเศษที่คอยดูแลทั้งคุณตาและคุณยายในระหว่างที่พักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล และนั่นทำให้เกรย์เกิดความคิดที่อยากจะสร้างบ้านพักสำหรับผู้สูงอายุที่มีฐานะยากจนและไร้ที่พึ่งพิงเพื่อให้พวกท่านได้ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านเรือนไ
คอนโดเพลงพิณ“เพลงขอบคุณเฮียมากนะคะที่คอยช่วยเหลือคุณตากับคุณยาย”เมื่อกลับมาถึงคอนโดเพลงพิณก็เอ่ยขอบคุณเกรย์ด้วยความซาบซึ้งใจเธอไม่คิดเลยว่าเขาจะยังคงช่วยเหลือคุณตาต่อด้วยการหาบ้านที่สงบและร่มรื่นเพื่อให้คุณตาได้พักฟื้นร่างกายแทนบ้านเช่าหลังเล็กๆในชุมชนแออัดที่แทบไม่มีพื้นที่ให้สูดอากาศบริสุทธิ์ เพลงพิณจำได้ดีว่าตอนที่เธอกับเกรย์ไปส่งคุณตากับคุณยายที่บ้านเขายังต้องจอดรถเอาไว้ด้านนอกและเดินเข้าไปส่งแทนเพราะบริเวณทางเข้านั้นแคบถึงขนาดที่ว่ารถยนต์คันใหญ่ไม่สามารถวิ่งผ่านไปได้เลย“หนูไม่ต้องขอบคุณเฮียหรอกค่ะเพราะเฮียเต็มใจช่วยเหลือคุณตากับคุณยายอยู่แล้ว”เกรย์บอกเพลงพิณด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนที่เข้าจะกดรหัสปลดล็อกประตูห้องของเพลงพิณที่เขาเป็นคนตั้งขึ้นใหม่เองซึ่งรหัสนี้คือวันแรกที่เขากับเพลงพิณได้พบกัน เป็นวันที่เต็มไปด้วยเรื่องราวและความทรงจำมากมายเขาจึงนำมาตั้งเป็นรหัสเข้าห้องของเธอเพื่อระลึกถึงจุดเริ่มต้นของความรักระหว่างเขาและเธอ“ดื่มน้ำเย็นๆก่อนแล้วค่อยกลับนะคะ”เพลงพิณไม่รอให้เกรย์ตอบตกลงมือบางคว้าหมับเข้าที่ข้อมือของเกรย์พร้อมกับดึงรั้งเขาให้เข้ามาในห้องของเธอในเมื่อวันนี้เขาไม่
“แค่นี้ถึงกับหมดแรงเลยเหรอคะที่รัก”คำพูดสบประมาทของเกรย์ทำให้เพลงพิณที่นอนหมดแรงถึงกับเบิกตากว้างด้วยความหมั่นไส้ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นและเป็นฝ่ายดึงให้เขานอนราบลงไปบนที่นอนนุ่มแทนที่เธอ ใบหน้าสวยที่ยามปกติมักจะแย้มยิ้มอย่างอ่อนหวานแต่ในยามนี้เพลงพิณกลับยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์เลียนแบบเกรย์ที่มักจะยิ้มแบบนี้กับเธอเสมอเมื่อยามที่เขาอยู่บนเตียง“ใครหมดแรงกันคะเพลงยังไหวแค่ยกเดียวทำอะไรเพลงไม่ได้หรอกค่ะ”คำพูดของเพลงพิณทำให้เกรย์ยิ้มออกมาด้วยความชอบใจก่อนที่เพลงพิณจะยื่นมือมาจับท่อนเอ็นใหญ่ของเขาที่ยังไม่สงบเอาไว้ทำเอาเกรย์ถึงกับสะดุ้งน้อยๆด้วยความตกใจกับการจู่โจมของเพลงพิณในขณะที่เขายังไม่ทันตั้งตัว มือนุ่มค่อยๆลูบส่วนหัวเห็ดแผ่วเบาราวกับต้องการหยอกล้อเพื่อสร้างความเคยชินก่อนที่เพลงพิณจะก้มหน้าลงมาและจูบเบาๆทำเอาเกรย์ถึงกับกำหมัดแน่นด้วยความเสียวซ่าน“คอยดูนะเพลงจะจัดการให้ลูกชายของเฮียหายซ่าไปเลย”จบประโยคริมฝีปากอวบอิ่มของเพลงพิณก็ค่อยๆครอบครองท่อนเอ็นใหญ่ของเกรย์ทีละนิดๆจนกระทั่งสุดลำลิ้นเล็กของเพลงพิณค่อยๆไล่เลียไปตามท่อนเอ็นใหญ่อย่างนุ่มนวล มือเล็กก็รูดสาวไปมาโดยที่เธอไม่ลืมที่จะห
โรงพยาบาล Nเกรย์จ้องมองการ์ดเชิญไปร่วมงานเลี้ยงของบรรดาไฮโซและนักธุรกิจที่ส่งมาเชิญเขาทุกวันด้วยสายตาที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเบื่อหน่ายและเอือมระอาอย่างถึงที่สุด ตั้งแต่ที่เขาขึ้นรับตำแหน่งประธานโรงพยาล N การ์ดเชิญเหล่านี้ก็ถูกส่งมาแทบทุกวันแต่เขากลับไม่เคยไปปรากฏตัวในงานเลี้ยงที่ถูกเชิญเลยสักครั้งใครจะมองว่าเขาไร้มารยาทหรือไม่ตอบรับไมตรีอันดีงามก็แล้วแต่เขากันต์ณทีป์ คนนี้หาได้แคร์ใครไม่เขาไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเส้นสายของผู้อื่นในการทำธุรกิจอยู่แล้ว เพราะที่ผ่านมาคุณย่าแก้มใสของเขาก็ล้วนปฏิเสธไมตรีที่ทุกคนหยิบยื่นมาให้อย่างเย็นชาไม่ต่างกันแล้วเขาที่เป็นลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นมีหรือที่จะตอบรับงานเลี้ยงไร้สาระที่จัดขึ้นมาราวกับงานดูตัวหาคู่“นี่พวกเขาไม่รู้หรือแกล้งโง่กันแน่ว่ะว่าฉันมีแฟนอยู่แล้ว เอาแต่พากันส่งการ์ดเชิญงานเลี้ยงไร้สาระมาให้เหมือนกับว่าฉันว่างงานนักหรือไงว่ะคีย์”เกรย์หันไปถามลูกน้องคนสนิทที่นิ่งเงียบไปเพียงชั่วครู่ก่อนที่เขาจะเอ่ยขึ้นตอบคำถามของผู้เป็นเจ้านายอย่างตรงไปตรงมาและมีเหตุผล“นายลืมไปแล้วหรือครับว่าข้อมูลของตระกูลพิสิฐกุลวัตรดิลกหากไม่ได้รับความยินยอมจากคุณย่าแก้ม