คอนโดเพลงพิณ“เพลงขอบคุณเฮียมากนะคะที่คอยช่วยเหลือคุณตากับคุณยาย”เมื่อกลับมาถึงคอนโดเพลงพิณก็เอ่ยขอบคุณเกรย์ด้วยความซาบซึ้งใจเธอไม่คิดเลยว่าเขาจะยังคงช่วยเหลือคุณตาต่อด้วยการหาบ้านที่สงบและร่มรื่นเพื่อให้คุณตาได้พักฟื้นร่างกายแทนบ้านเช่าหลังเล็กๆในชุมชนแออัดที่แทบไม่มีพื้นที่ให้สูดอากาศบริสุทธิ์ เพลงพิณจำได้ดีว่าตอนที่เธอกับเกรย์ไปส่งคุณตากับคุณยายที่บ้านเขายังต้องจอดรถเอาไว้ด้านนอกและเดินเข้าไปส่งแทนเพราะบริเวณทางเข้านั้นแคบถึงขนาดที่ว่ารถยนต์คันใหญ่ไม่สามารถวิ่งผ่านไปได้เลย“หนูไม่ต้องขอบคุณเฮียหรอกค่ะเพราะเฮียเต็มใจช่วยเหลือคุณตากับคุณยายอยู่แล้ว”เกรย์บอกเพลงพิณด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนที่เข้าจะกดรหัสปลดล็อกประตูห้องของเพลงพิณที่เขาเป็นคนตั้งขึ้นใหม่เองซึ่งรหัสนี้คือวันแรกที่เขากับเพลงพิณได้พบกัน เป็นวันที่เต็มไปด้วยเรื่องราวและความทรงจำมากมายเขาจึงนำมาตั้งเป็นรหัสเข้าห้องของเธอเพื่อระลึกถึงจุดเริ่มต้นของความรักระหว่างเขาและเธอ“ดื่มน้ำเย็นๆก่อนแล้วค่อยกลับนะคะ”เพลงพิณไม่รอให้เกรย์ตอบตกลงมือบางคว้าหมับเข้าที่ข้อมือของเกรย์พร้อมกับดึงรั้งเขาให้เข้ามาในห้องของเธอในเมื่อวันนี้เขาไม่
“แค่นี้ถึงกับหมดแรงเลยเหรอคะที่รัก”คำพูดสบประมาทของเกรย์ทำให้เพลงพิณที่นอนหมดแรงถึงกับเบิกตากว้างด้วยความหมั่นไส้ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นและเป็นฝ่ายดึงให้เขานอนราบลงไปบนที่นอนนุ่มแทนที่เธอ ใบหน้าสวยที่ยามปกติมักจะแย้มยิ้มอย่างอ่อนหวานแต่ในยามนี้เพลงพิณกลับยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์เลียนแบบเกรย์ที่มักจะยิ้มแบบนี้กับเธอเสมอเมื่อยามที่เขาอยู่บนเตียง“ใครหมดแรงกันคะเพลงยังไหวแค่ยกเดียวทำอะไรเพลงไม่ได้หรอกค่ะ”คำพูดของเพลงพิณทำให้เกรย์ยิ้มออกมาด้วยความชอบใจก่อนที่เพลงพิณจะยื่นมือมาจับท่อนเอ็นใหญ่ของเขาที่ยังไม่สงบเอาไว้ทำเอาเกรย์ถึงกับสะดุ้งน้อยๆด้วยความตกใจกับการจู่โจมของเพลงพิณในขณะที่เขายังไม่ทันตั้งตัว มือนุ่มค่อยๆลูบส่วนหัวเห็ดแผ่วเบาราวกับต้องการหยอกล้อเพื่อสร้างความเคยชินก่อนที่เพลงพิณจะก้มหน้าลงมาและจูบเบาๆทำเอาเกรย์ถึงกับกำหมัดแน่นด้วยความเสียวซ่าน“คอยดูนะเพลงจะจัดการให้ลูกชายของเฮียหายซ่าไปเลย”จบประโยคริมฝีปากอวบอิ่มของเพลงพิณก็ค่อยๆครอบครองท่อนเอ็นใหญ่ของเกรย์ทีละนิดๆจนกระทั่งสุดลำลิ้นเล็กของเพลงพิณค่อยๆไล่เลียไปตามท่อนเอ็นใหญ่อย่างนุ่มนวล มือเล็กก็รูดสาวไปมาโดยที่เธอไม่ลืมที่จะห
โรงพยาบาล Nเกรย์จ้องมองการ์ดเชิญไปร่วมงานเลี้ยงของบรรดาไฮโซและนักธุรกิจที่ส่งมาเชิญเขาทุกวันด้วยสายตาที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเบื่อหน่ายและเอือมระอาอย่างถึงที่สุด ตั้งแต่ที่เขาขึ้นรับตำแหน่งประธานโรงพยาล N การ์ดเชิญเหล่านี้ก็ถูกส่งมาแทบทุกวันแต่เขากลับไม่เคยไปปรากฏตัวในงานเลี้ยงที่ถูกเชิญเลยสักครั้งใครจะมองว่าเขาไร้มารยาทหรือไม่ตอบรับไมตรีอันดีงามก็แล้วแต่เขากันต์ณทีป์ คนนี้หาได้แคร์ใครไม่เขาไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเส้นสายของผู้อื่นในการทำธุรกิจอยู่แล้ว เพราะที่ผ่านมาคุณย่าแก้มใสของเขาก็ล้วนปฏิเสธไมตรีที่ทุกคนหยิบยื่นมาให้อย่างเย็นชาไม่ต่างกันแล้วเขาที่เป็นลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นมีหรือที่จะตอบรับงานเลี้ยงไร้สาระที่จัดขึ้นมาราวกับงานดูตัวหาคู่“นี่พวกเขาไม่รู้หรือแกล้งโง่กันแน่ว่ะว่าฉันมีแฟนอยู่แล้ว เอาแต่พากันส่งการ์ดเชิญงานเลี้ยงไร้สาระมาให้เหมือนกับว่าฉันว่างงานนักหรือไงว่ะคีย์”เกรย์หันไปถามลูกน้องคนสนิทที่นิ่งเงียบไปเพียงชั่วครู่ก่อนที่เขาจะเอ่ยขึ้นตอบคำถามของผู้เป็นเจ้านายอย่างตรงไปตรงมาและมีเหตุผล“นายลืมไปแล้วหรือครับว่าข้อมูลของตระกูลพิสิฐกุลวัตรดิลกหากไม่ได้รับความยินยอมจากคุณย่าแก้ม
“อย่าเพิ่งไปครับคุณป้า รอฟังคำขอโทษก่อน”คำพูดที่เอ่ยรั้งไม่ให้เธอจากไปของชายหนุ่มรุ่นลูกที่อยู่ตรงหน้าทำให้ปรานีถึงกับชะงักไปก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นมองเขาที่กำลังส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้พลันความรู้สึกเกรงใจก็ทำให้เธอค่อยๆถอนมืออกจากการเกาะกุมอย่างนุ่มนวล“ไม่เป็นไรค่ะคุณผู้ชายป้าผิดเองที่วางถังน้ำเอาไว้ไม่ยอมเก็บจนทำให้ขวางทางเดินคุณๆเขา”“ครับ คุณป้าวางไว้จริงแต่ตอนที่ผู้หญิงสองคนนั้นกำลังเดินมาคุณป้าก็กำลังจะยกหลบแล้วนี่ครับ แล้วสองคนนั้นมีสิทธิ์อะไรมาผลักคุณป้าจนหกล้มแบบนี้”เกรย์ยังคงเอ่ยวาจาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลใบหน้าของเขาไม่ได้แสดงออกถึงแววตาชิงชังเลยแม้แต่น้อยทั้งที่ในใจนั้นรู้สึกรังเกียจมารยาทที่ผู้หญิงสองคนนั้นแสดงออกต่อคุณป้าแม่บ้านเป็นอย่างมาก“เอ่อ คุณคะแต่ป้าเป็นแค่แม่บ้านตัวเล็กๆในโรงแรมป้าไม่อยากมีปัญหากับแขกให้เป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตค่ะ ป้าขอตัวก่อนนะคะแล้วก็ขอบคุณมากจริงๆที่มาช่วยป้า”ปรานียังคงยืนยันเจตนาของเธอกับหนุ่มรุ่นลูกคนนี้ด้วยความจริงใจเพราะเธอก็แค่แม่บ้านตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ต่อให้รู้สึกไม่พอใจในการกระทำของแขกที่มาเข้าพักมากแค่ไหนเธอก็ได้แต่เก็บงำเอาไว้ เพราะเ
เป็นเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำที่ชาคริยาสบสายตาที่เยือกเย็นดุดันของเกรย์ ชญตว์ บิดาของชาคริยาที่นั่งอยู่ข้างๆกันก็ลุกขึ้นพรวดด้วยความตกใจใบหน้าที่เรียบเฉยก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจทำเอาน้ำชารีบดึงสายตาของเธอกลับมาที่บิดาทันที“ป๊าเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”น้ำชาเอ่ยถามบิดาพร้อมกับยื่นมือของเธอไปจับมือที่สั่นเทาของบิดาด้วยความรู้สึกตกใจไม่แพ้กันแวบหนึ่งที่เธอแอบเหลือบมองไปยังโต๊ะของเกรย์น้ำชาก็พบว่าเขายังคงมองมาที่เธอเช่นเคย แต่ครั้งนี้รอยยิ้มของเขากลับเปลี่ยนไปรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนและใบหน้าที่ไร้ความดุดันเกือบทำให้น้ำชาหลงใหลไปกับเสน่ห์ของเขาหากว่าบิดาของเธอไม่เอ่ยประโยคที่ทำให้ความรู้สึกเหล่านั้นหายไปจนหมดสิ้นขึ้นมาก่อน“อยู่ๆหุ้นของเราก็ราคาตกไม่รู้สาเหตุพ่อต้องรีบเข้าไปตรวจสอบก่อน”“ท่านครับ แย่แล้วครับหุ้นของเรา...”คเชนทร์เลขาของชญตว์ที่ตามมาดูแลรีบเข้ามารายงานเรื่องหุ้นของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่กำลังตกฮวบฮาบด้วยใบหน้าที่ฉายชัดถึงความกังวลใจอย่างปิดไม่มิด แต่ชญตว์กลับส่ายหน้าไปมาช้าๆเพราะเขาไม่อยากให้ลูกสาวเพียงคนเดียวต้องมารับรู้เรื่องพวกนี้ถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่รู้สาเหตุที
คฤหาสน์แก้มใสฟิ้วเพล้ง!!เสียงของแข็งที่ตกลงกระทบพื้นทำเอาแม่บ้านที่นั่งอยู่ข้างๆแก้มใสถึงกับสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจพวงมาลัยที่กำลังร้อยเพื่อใส่บาตรในวันพรุ่งนี้แทบหลุดมือร่วงลงพื้น ในขณะที่วายุที่นั่งอยู่ข้างๆภรรยาได้แต่พลิกหน้าหนังสือพิมพ์อ่านด้วยท่าทีสบายๆไม่ได้ทุกข์ร้อนแต่อย่างใดกับการที่ภรรยาหยิบแก้วน้ำโยนไปหาหลานชายสุดที่รักที่กำลังเดินเข้ามาภายในคฤหาสน์ด้วยท่าทีสบายๆ แถมทักษะการหลบยังถือว่าไม่ธรรมดาอีกด้วยทั้งๆที่ภรรยาของเขาถึงแม้อายุจะมากแล้วแต่ก็ยังคงแข็งแรง“หึ หลบเก่ง”แก้มใสว่าให้หลานชายที่เดินมาทรุดตัวลงนั่งข้างเธอพร้อมกับยกมือไหว้เธออย่างเอาใจก่อนที่เกรย์จะหันไปยกมือไหว้คุณปู่วายุที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่อย่างนอบน้อม ชายชราเพียงพยักหน้ารับน้อยๆแต่รอยยิ้มที่ส่งมาให้ผู้เป็นหลานยังคงอ่อนโยนเหมือนเช่นเคย“ก็ย่าแก้มใสขว้างเก่งพี่เกรย์กับน้องกรรฐ์ก็ต้องหัดหลบให้ทันสิครับ”เกรย์เอ่ยบอกผู้เป็นย่าด้วยรอยยิ้มอย่างไม่ทุกข์ร้อนทั้งๆที่เขาเพิ่งไปทำเรื่องใหญ่ที่ไม่ได้ปรึกษาใครเลยสักคนในครอบครัวซึ่งทางบ้านของเขาไม่ได้พูดอะไรมากเพียงตักเตือนเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ยังคงเคารพการต
ร้าน Sugary Wedding“ที่รักขาตัวนี้โป๊ไปคะ”“หนูเพลงขาตัวนี้สั้นไปค่ะ”“ตัวนี้ไม่เอาแหวกสูงไปค่ะ”“ตัวนี้ทำไมโชว์หน้าอกจังเลยคะ”“ตัวนี้โชว์ไหล่เกินไปคะ”ไม่ว่าเพลงพิณจะหยิบชุดแต่งงานแบบไหนมาทาบที่ตัวของเธอเกรย์ก็จะรีบเอ่ยท้วงด้วยความไม่ชอบใจและรีบดึงชุดนั้นเข้าไปเก็บที่ราวทันทีด้วยความหึงหวง ทำเอาเพลงพิณถึงกับทำหน้าไม่ถูกและไปไม่เป็นเลยทีเดียวเมื่อเธอไม่รู้ว่าจะต้องเลือกชุดแบบไหนถึงจะถูกใจคนรักของเธอส่วนเพื่อนเจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าสาวอย่างเจ้าเอยกับกรรฐ์ได้แต่หันมามองหน้ากันพร้อมกับถอนหายใจออกมาเฮือกใจอย่างรู้สึกเหนื่อยใจแทนเพลงพิณที่ไม่ว่าจะเลือกชุดไหนก็ถูกว่าที่เจ้าบ่าวกันซีนแทบทุกชุด ก่อนที่เจ้าเอยจะรีบสะกิดกรรฐ์ให้ออกโรงช่วยเพื่อนรักของเธอที่ตอนนี้ได้แต่จับชุดนั้นดูชุดนี้อย่างลังเลใจและไม่กล้าหยิบขึ้นมาทาบบนตัวด้วยกลัวว่าเกรย์จะท้วงขึ้นอีก“เฮียครับ เฮียกับพี่สะใภ้กำลังจะแต่งงานกันนะครับไม่ได้จะจูงมือกันเข้าวัดเพื่อบวชชีหนีเรื่องราวที่วุ่นวายทางโลกสักหน่อย ชุดนั้นก็ไม่ดี ชุดนี้ก็โป๊ไป ถ้าอย่างนั้นชุดขาวเตรียมบวชชีไปเลยไหมครับเฮียเรียบร้อยที่สุดแล้วจะได้ไม่มีใครเห็นรูปร่างที่สวย
คืนก่อนวันแต่งงานเพลงพิณเงยหน้าขึ้นมองแสงจันทร์นวลผ่องที่สาดส่องมายังระเบียงห้องนอนของเธอด้วยรอยยิ้มในยามนี้เธอมีความสุขจนแทบไม่สามารถที่จะหุบยิ้มได้เลยแม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาที่เธอต้องรีบเข้านอนแล้วก็ตาม ภาพความทรงจำตั้งแต่วันแรกที่เธอได้พบกับเกรย์ผู้ชายที่เธอเลือกจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ไปกับเขาจนแก่เฒ่าค่อยๆผุดขึ้นมาในหัวทีละน้อยใบหน้าหล่อเหลาแต่ทว่าเย็นชาเวลาที่เขาแย้มยิ้มช่างมีเสน่ห์ชวนมองจนทำให้เพลงพิณไม่อาจที่จะละสายตาไปจากเขาได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว คำพูดที่ได้ยินในครั้งแรกดูแข็งกระด้างจนเธอมองว่าเขาช่างเป็นคนหยาบคายเสียจริงแต่เมื่อเธอได้รู้จักเขาอย่างจริงๆจังๆนานวันเข้าคำพูดของเขากลับค่อยๆอ่อนโยนขึ้นคล้ายไม่รู้ตัวแต่เพลงพิณกลับชื่นชอบน้ำเสียงที่แสนอบอุ่นละมุนของเขาเป็นที่สุด“ทำหน้าเคลิ้มแบบนี้หนูเพลงกำลังคิดถึงเฮียอยู่เหรอคะ”“เฮียรู้ได้ยังไงคะ”เมื่อเผลอตอบคำถามออกไปเพลงพิณก็ถึงกับชะงักไปเล็กน้อยก่อนที่เธอจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อใบหน้าของคนรักอยู่ห่างจากใบหน้าของเธอเพียงแค่คืบ อารามตกใจทำให้เพลงพิณเตรียมที่จะขยับถอยหลังแต่เกรย์กลับใช้มือใหญ่รวบเอวบางของเธอเข้ามาในอ้