หลังจากที่ได้พบกับครอบครัวของเกรย์เรียบร้อยแล้วคนสำคัญของตระกูลพิสิฐกุลวัตรดิลกที่เพลงพิณจะต้องไปพบอีกคนก็คือคุณย่าแก้มใสที่ทุกคนในครับครัวต่างรักและให้ความเคารพท่านมาก ซึ่งเพลงพิณเคยได้ยินบิดาเอ่ยถึงและชมท่านบ่อยๆว่าท่านเป็นผู้หญิงที่เก่งมากทุกคนในวงการนักธุรกิจต่างรู้จักท่านเป็นอย่างดีเพราะหลังจากที่ท่านประธานคนก่อนจากไปท่านก็รับหน้าที่ดูแลโรงพยาบาล N มาโดยตลอดรวมไปถึงธุรกิจมากมายของตะกูลที่เยอะเสียจนบิดาของเธอยังออกปากว่าถ้าหากเป็นท่านคงจะดูแลไม่ไหวแน่ๆ เรื่องราวของคุณย่าแก้มใสที่เธอได้ฟังมาจากบิดานั้นทำให้เพลงพิณรู้สึกตื่นเต้นมากที่จะได้พบกับท่านเป็นครั้งแรกในวันนี้“คุณย่าแก้มใสของเฮียใจดีเหมือนคุณปู่เก้าทัพไหมคะ”เพลงพิณหันมาถามเกรย์ด้วยความรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเพราะก่อนที่เกรย์จะมารับเธอที่คอนโดบิดาได้โทรมาย้ำแล้วย้ำอีกว่าให้เธอทำตัวน่ารักเรียบร้อยและอ่อนน้อมถ่อมตนเมื่ออยู่ต่อหน้าคุณย่าแก้มใส นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ทำให้เพลงพิณรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจว่าคุณย่าแก้มใสจะชอบหลานสะใภ้อย่างเธอหรือเปล่า“ไม่ดุเลยค่ะ ย่าแก้มใจดีแล้วก็พูดเก่งมากนิสัยจะค่อนข้างตรงข้ามกับคุณปู่เก้าทัพที่มักจะไม
โรงพยาบาล Nภายในห้องทำงานของท่านประธานโรงพยาบาล N เกรย์มองภาพวาดออกแบบของสถานที่พักพิงสำหรับคนชราที่เขาตั้งใจจะสร้างขึ้นเพื่อให้ผู้สูงอายุที่ลำบากหรือไร้ญาติคอยดูแลได้เข้ามาพักพิงที่นี่โดยที่ไม่มีค่าใช้จ่าย ซึ่งโครงการนี้เกิดขึ้นหลังจากวันที่เพลงพิณนั่งรถแท็กซี่มาหาเขาที่โรงพยาบาลและคุณตาคนขับประสบอุบัติเหตุต่อหน้าเธอๆก็เอาแต่ร้องไห้ด้วยความเป็นห่วงทั้งๆที่เธอไม่เคยรู้จักคุณตามาก่อนหลังจากที่คุณตาพ้นขีดอันตรายแล้วเพลงพิณก็ขอเป็นคนรับผิดชอบค่ารักษาทั้งหมดแต่บิดาของเขาที่ผ่านมาเห็นเหตุการณ์และช่วยผ่าตัดจนคุณตาปลอดภัยกลับขอเป็นทั้งแพทย์เจ้าของคนไข้และเป็นคนรับผิดชอบค่ารักษาทั้งหมดเองซึ่งทำให้ทั้งเพลงพิณและภรรยาของคุณตานั้นซาบซึ้งใจเป็นอย่างมากแต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เกรย์รู้สึกสะเทือนใจมากก็คือคุณยายคู่ชีวิตของคุณตานั้นดวงตาของท่านมองเห็นเพียงแค่ข้างเดียวบิดาของเขาจึงจัดให้มีพยาบาลพิเศษที่คอยดูแลทั้งคุณตาและคุณยายในระหว่างที่พักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล และนั่นทำให้เกรย์เกิดความคิดที่อยากจะสร้างบ้านพักสำหรับผู้สูงอายุที่มีฐานะยากจนและไร้ที่พึ่งพิงเพื่อให้พวกท่านได้ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านเรือนไ
คอนโดเพลงพิณ“เพลงขอบคุณเฮียมากนะคะที่คอยช่วยเหลือคุณตากับคุณยาย”เมื่อกลับมาถึงคอนโดเพลงพิณก็เอ่ยขอบคุณเกรย์ด้วยความซาบซึ้งใจเธอไม่คิดเลยว่าเขาจะยังคงช่วยเหลือคุณตาต่อด้วยการหาบ้านที่สงบและร่มรื่นเพื่อให้คุณตาได้พักฟื้นร่างกายแทนบ้านเช่าหลังเล็กๆในชุมชนแออัดที่แทบไม่มีพื้นที่ให้สูดอากาศบริสุทธิ์ เพลงพิณจำได้ดีว่าตอนที่เธอกับเกรย์ไปส่งคุณตากับคุณยายที่บ้านเขายังต้องจอดรถเอาไว้ด้านนอกและเดินเข้าไปส่งแทนเพราะบริเวณทางเข้านั้นแคบถึงขนาดที่ว่ารถยนต์คันใหญ่ไม่สามารถวิ่งผ่านไปได้เลย“หนูไม่ต้องขอบคุณเฮียหรอกค่ะเพราะเฮียเต็มใจช่วยเหลือคุณตากับคุณยายอยู่แล้ว”เกรย์บอกเพลงพิณด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนที่เข้าจะกดรหัสปลดล็อกประตูห้องของเพลงพิณที่เขาเป็นคนตั้งขึ้นใหม่เองซึ่งรหัสนี้คือวันแรกที่เขากับเพลงพิณได้พบกัน เป็นวันที่เต็มไปด้วยเรื่องราวและความทรงจำมากมายเขาจึงนำมาตั้งเป็นรหัสเข้าห้องของเธอเพื่อระลึกถึงจุดเริ่มต้นของความรักระหว่างเขาและเธอ“ดื่มน้ำเย็นๆก่อนแล้วค่อยกลับนะคะ”เพลงพิณไม่รอให้เกรย์ตอบตกลงมือบางคว้าหมับเข้าที่ข้อมือของเกรย์พร้อมกับดึงรั้งเขาให้เข้ามาในห้องของเธอในเมื่อวันนี้เขาไม่
“แค่นี้ถึงกับหมดแรงเลยเหรอคะที่รัก”คำพูดสบประมาทของเกรย์ทำให้เพลงพิณที่นอนหมดแรงถึงกับเบิกตากว้างด้วยความหมั่นไส้ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นและเป็นฝ่ายดึงให้เขานอนราบลงไปบนที่นอนนุ่มแทนที่เธอ ใบหน้าสวยที่ยามปกติมักจะแย้มยิ้มอย่างอ่อนหวานแต่ในยามนี้เพลงพิณกลับยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์เลียนแบบเกรย์ที่มักจะยิ้มแบบนี้กับเธอเสมอเมื่อยามที่เขาอยู่บนเตียง“ใครหมดแรงกันคะเพลงยังไหวแค่ยกเดียวทำอะไรเพลงไม่ได้หรอกค่ะ”คำพูดของเพลงพิณทำให้เกรย์ยิ้มออกมาด้วยความชอบใจก่อนที่เพลงพิณจะยื่นมือมาจับท่อนเอ็นใหญ่ของเขาที่ยังไม่สงบเอาไว้ทำเอาเกรย์ถึงกับสะดุ้งน้อยๆด้วยความตกใจกับการจู่โจมของเพลงพิณในขณะที่เขายังไม่ทันตั้งตัว มือนุ่มค่อยๆลูบส่วนหัวเห็ดแผ่วเบาราวกับต้องการหยอกล้อเพื่อสร้างความเคยชินก่อนที่เพลงพิณจะก้มหน้าลงมาและจูบเบาๆทำเอาเกรย์ถึงกับกำหมัดแน่นด้วยความเสียวซ่าน“คอยดูนะเพลงจะจัดการให้ลูกชายของเฮียหายซ่าไปเลย”จบประโยคริมฝีปากอวบอิ่มของเพลงพิณก็ค่อยๆครอบครองท่อนเอ็นใหญ่ของเกรย์ทีละนิดๆจนกระทั่งสุดลำลิ้นเล็กของเพลงพิณค่อยๆไล่เลียไปตามท่อนเอ็นใหญ่อย่างนุ่มนวล มือเล็กก็รูดสาวไปมาโดยที่เธอไม่ลืมที่จะห
โรงพยาบาล Nเกรย์จ้องมองการ์ดเชิญไปร่วมงานเลี้ยงของบรรดาไฮโซและนักธุรกิจที่ส่งมาเชิญเขาทุกวันด้วยสายตาที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเบื่อหน่ายและเอือมระอาอย่างถึงที่สุด ตั้งแต่ที่เขาขึ้นรับตำแหน่งประธานโรงพยาล N การ์ดเชิญเหล่านี้ก็ถูกส่งมาแทบทุกวันแต่เขากลับไม่เคยไปปรากฏตัวในงานเลี้ยงที่ถูกเชิญเลยสักครั้งใครจะมองว่าเขาไร้มารยาทหรือไม่ตอบรับไมตรีอันดีงามก็แล้วแต่เขากันต์ณทีป์ คนนี้หาได้แคร์ใครไม่เขาไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเส้นสายของผู้อื่นในการทำธุรกิจอยู่แล้ว เพราะที่ผ่านมาคุณย่าแก้มใสของเขาก็ล้วนปฏิเสธไมตรีที่ทุกคนหยิบยื่นมาให้อย่างเย็นชาไม่ต่างกันแล้วเขาที่เป็นลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นมีหรือที่จะตอบรับงานเลี้ยงไร้สาระที่จัดขึ้นมาราวกับงานดูตัวหาคู่“นี่พวกเขาไม่รู้หรือแกล้งโง่กันแน่ว่ะว่าฉันมีแฟนอยู่แล้ว เอาแต่พากันส่งการ์ดเชิญงานเลี้ยงไร้สาระมาให้เหมือนกับว่าฉันว่างงานนักหรือไงว่ะคีย์”เกรย์หันไปถามลูกน้องคนสนิทที่นิ่งเงียบไปเพียงชั่วครู่ก่อนที่เขาจะเอ่ยขึ้นตอบคำถามของผู้เป็นเจ้านายอย่างตรงไปตรงมาและมีเหตุผล“นายลืมไปแล้วหรือครับว่าข้อมูลของตระกูลพิสิฐกุลวัตรดิลกหากไม่ได้รับความยินยอมจากคุณย่าแก้ม
“อย่าเพิ่งไปครับคุณป้า รอฟังคำขอโทษก่อน”คำพูดที่เอ่ยรั้งไม่ให้เธอจากไปของชายหนุ่มรุ่นลูกที่อยู่ตรงหน้าทำให้ปรานีถึงกับชะงักไปก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นมองเขาที่กำลังส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้พลันความรู้สึกเกรงใจก็ทำให้เธอค่อยๆถอนมืออกจากการเกาะกุมอย่างนุ่มนวล“ไม่เป็นไรค่ะคุณผู้ชายป้าผิดเองที่วางถังน้ำเอาไว้ไม่ยอมเก็บจนทำให้ขวางทางเดินคุณๆเขา”“ครับ คุณป้าวางไว้จริงแต่ตอนที่ผู้หญิงสองคนนั้นกำลังเดินมาคุณป้าก็กำลังจะยกหลบแล้วนี่ครับ แล้วสองคนนั้นมีสิทธิ์อะไรมาผลักคุณป้าจนหกล้มแบบนี้”เกรย์ยังคงเอ่ยวาจาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลใบหน้าของเขาไม่ได้แสดงออกถึงแววตาชิงชังเลยแม้แต่น้อยทั้งที่ในใจนั้นรู้สึกรังเกียจมารยาทที่ผู้หญิงสองคนนั้นแสดงออกต่อคุณป้าแม่บ้านเป็นอย่างมาก“เอ่อ คุณคะแต่ป้าเป็นแค่แม่บ้านตัวเล็กๆในโรงแรมป้าไม่อยากมีปัญหากับแขกให้เป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตค่ะ ป้าขอตัวก่อนนะคะแล้วก็ขอบคุณมากจริงๆที่มาช่วยป้า”ปรานียังคงยืนยันเจตนาของเธอกับหนุ่มรุ่นลูกคนนี้ด้วยความจริงใจเพราะเธอก็แค่แม่บ้านตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ต่อให้รู้สึกไม่พอใจในการกระทำของแขกที่มาเข้าพักมากแค่ไหนเธอก็ได้แต่เก็บงำเอาไว้ เพราะเ
เป็นเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำที่ชาคริยาสบสายตาที่เยือกเย็นดุดันของเกรย์ ชญตว์ บิดาของชาคริยาที่นั่งอยู่ข้างๆกันก็ลุกขึ้นพรวดด้วยความตกใจใบหน้าที่เรียบเฉยก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจทำเอาน้ำชารีบดึงสายตาของเธอกลับมาที่บิดาทันที“ป๊าเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”น้ำชาเอ่ยถามบิดาพร้อมกับยื่นมือของเธอไปจับมือที่สั่นเทาของบิดาด้วยความรู้สึกตกใจไม่แพ้กันแวบหนึ่งที่เธอแอบเหลือบมองไปยังโต๊ะของเกรย์น้ำชาก็พบว่าเขายังคงมองมาที่เธอเช่นเคย แต่ครั้งนี้รอยยิ้มของเขากลับเปลี่ยนไปรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนและใบหน้าที่ไร้ความดุดันเกือบทำให้น้ำชาหลงใหลไปกับเสน่ห์ของเขาหากว่าบิดาของเธอไม่เอ่ยประโยคที่ทำให้ความรู้สึกเหล่านั้นหายไปจนหมดสิ้นขึ้นมาก่อน“อยู่ๆหุ้นของเราก็ราคาตกไม่รู้สาเหตุพ่อต้องรีบเข้าไปตรวจสอบก่อน”“ท่านครับ แย่แล้วครับหุ้นของเรา...”คเชนทร์เลขาของชญตว์ที่ตามมาดูแลรีบเข้ามารายงานเรื่องหุ้นของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่กำลังตกฮวบฮาบด้วยใบหน้าที่ฉายชัดถึงความกังวลใจอย่างปิดไม่มิด แต่ชญตว์กลับส่ายหน้าไปมาช้าๆเพราะเขาไม่อยากให้ลูกสาวเพียงคนเดียวต้องมารับรู้เรื่องพวกนี้ถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่รู้สาเหตุที
คฤหาสน์แก้มใสฟิ้วเพล้ง!!เสียงของแข็งที่ตกลงกระทบพื้นทำเอาแม่บ้านที่นั่งอยู่ข้างๆแก้มใสถึงกับสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจพวงมาลัยที่กำลังร้อยเพื่อใส่บาตรในวันพรุ่งนี้แทบหลุดมือร่วงลงพื้น ในขณะที่วายุที่นั่งอยู่ข้างๆภรรยาได้แต่พลิกหน้าหนังสือพิมพ์อ่านด้วยท่าทีสบายๆไม่ได้ทุกข์ร้อนแต่อย่างใดกับการที่ภรรยาหยิบแก้วน้ำโยนไปหาหลานชายสุดที่รักที่กำลังเดินเข้ามาภายในคฤหาสน์ด้วยท่าทีสบายๆ แถมทักษะการหลบยังถือว่าไม่ธรรมดาอีกด้วยทั้งๆที่ภรรยาของเขาถึงแม้อายุจะมากแล้วแต่ก็ยังคงแข็งแรง“หึ หลบเก่ง”แก้มใสว่าให้หลานชายที่เดินมาทรุดตัวลงนั่งข้างเธอพร้อมกับยกมือไหว้เธออย่างเอาใจก่อนที่เกรย์จะหันไปยกมือไหว้คุณปู่วายุที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่อย่างนอบน้อม ชายชราเพียงพยักหน้ารับน้อยๆแต่รอยยิ้มที่ส่งมาให้ผู้เป็นหลานยังคงอ่อนโยนเหมือนเช่นเคย“ก็ย่าแก้มใสขว้างเก่งพี่เกรย์กับน้องกรรฐ์ก็ต้องหัดหลบให้ทันสิครับ”เกรย์เอ่ยบอกผู้เป็นย่าด้วยรอยยิ้มอย่างไม่ทุกข์ร้อนทั้งๆที่เขาเพิ่งไปทำเรื่องใหญ่ที่ไม่ได้ปรึกษาใครเลยสักคนในครอบครัวซึ่งทางบ้านของเขาไม่ได้พูดอะไรมากเพียงตักเตือนเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ยังคงเคารพการต