บททั้งหมดของ Smokin'Love ❤️วิมานรักสีเทา: บทที่ 21 - บทที่ 30

คอนโด K“เสื้อผ้าคุณเปียกหมดเลย เดี๋ยวเพลงหาชุดมาให้เปลี่ยนก่อนนะคะแล้วคุณค่อยกลับ”“เอ่อ ไม่เป็นไร...”“ไม่เป็นไรไม่ได้ค่ะ ขืนขับรถกลับบ้านทั้งๆที่ตัวเปียกแบบนี้ได้เป็นปอดบวมตายกันพอดี อีกอย่างเราสองคนตากฝนนานขนาดนั้นคืนนี้ต้องกินยาแก้ไข้กันไว้ก่อนเลยนะคะป่วยขึ้นมาเดี๋ยวจะยุ่ง”“ที่พูดนี่เป็นห่วงใช่ไหมครับ”“ไม่ห่วงได้ยังไงคะแฟนเพลงทั้งคน”คำตอบของเพลงพิณทำให้ใบหน้าหล่อเหลาของเกรย์ถึงกับเผลอยิ้มออกมาน้อยๆอย่างรู้สึกดีเมื่อเธอหลุดพูดออกมาว่าเป็นห่วงเขาในฐานะแฟน ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นแค่เพียงแฟนในนามแต่พอได้ยินคำว่าห่วงใยจากเธอหัวใจของเขาที่เคยเย็นชากลับเต้นแรงจนตัวเขาเองยังตกใจ ส่วนคนที่เผลอหลุดพูดคำว่าห่วงใยที่มาจากความรู้สึกในใจก็ได้แต่เขินจนแก้มเนียนขึ้นสีแดงระเรื่อก่อนที่เธอจะพูดแก้ตัวเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกในใจที่นับวันก็ยิ่งเผยออกมาให้เขาได้รู้ว่าเธอนั้นชอบเขามากแค่ไหน“เอ่อ คือ เพลงหมายความว่าก็ต้องเป็นห่วงอยู่แล้วนี่คะในเมื่อคุณอุตส่าห์ไปรับเพลงมาส่งที่ห้อง เดี๋ยวคุณรอเพลงแป๊บหนึ่งนะคะเพลงขอไปเอาผ้าเช็ดตัวกับชุดมาให้คุณเปลี่ยนก่อน”จบประโยคเพลงพิณก็หันหน้าที่แดงราวกับลูกตำลึ

Smokin’Pub “ห๊ะ เมื่อกี้มึงพูดว่าไงนะเพลง คะ คุณเกรย์น่ากิน นี่กูไม่ได้หูฟาดไปใช่ไหมอีเอยมึงตบหน้ากูที”เพี๊ยะ!!ฝ่ามือของเจ้าเอยฟาดลงบนแก้มของเอวาทันทีตามคำขอของเพื่อนสาวที่ถึงกับหน้าหันเบาๆเมื่อเพื่อนเล่นฟาดลงมาเต็มแรงอย่างไม่ยั้งมือ“โอ๊ย เจ้าเอยมึงตบเบาๆไม่เป็นไงว่ะฟาดซะแรงเชียว พรุ่งนี้ถ้าตื่นขึ้นมาหน้ากูเป็นรอยมึงต้องรับผิดชอบด้วยการเลี้ยงข้าวกูหนึ่งอาทิตย์เลยนะ”เอวายกมือขึ้นกุมที่ข้างแก้มด้วยความเจ็บเมื่อเจ้าเอยจัดให้ตามคำขอของเธอด้วยการฟาดฝ่ามือลงมาบนแก้มข้างซ้ายของเธอเต็มแรงพร้อมกับคาดโทษเพื่อนสาวเอาไว้ล่วงหน้าเพราะเธอมั่นใจว่าหน้าของเธอต้องเป็นรอยแดงแน่ๆ“ไม่ดีไงมึงจะได้รู้ว่าที่มึงได้ยินคือเรื่องจริง เพลงพิณแม่ชีหวงซิงของแก๊งเราเขาบอกว่าคุณเกรย์น่ากินแหละ นี่มึงเลิกตายด้านแล้วใช่ปะเพลง”เจ้าเอยหันมามองเพลงพิณที่ตอนนี้หน้าแดงแล้วแดงอีกอย่างล้อเลียนเพื่อนสาวที่วันนี้ดูเหมือนจะเริ่มมีความรู้สึกขึ้นมาบ้างแล้วหลังจากที่จำศีลเป็นแม่ชีหวงซิงมาจนอายุ 21 ปี เพลงพิณที่เขินจนหน้าแทบไหม้ได้แต่ยกแก้วเหล้าที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมากระดกทีเดียวจนหมดแก้วก่อนที่เธอจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ที่

รถมอเตอร์ไซค์กลางเก่ากลางใหม่แล่นไปตามท้องถนนในมหาวิทยาลัยด้วยความเร็วที่พอดีและเต็มไปด้วยความระมัดระวังเพื่อให้คนที่นั่งอยู่ด้านหลังรู้สึกปลอดภัยและวางใจ ลมเย็นๆพัดมาต้องใบหน้าเนียนที่หลับตาลงช้าๆและสูดเอาความสดชื่นเข้าไปเต็มปอดราวกับว่ามันคือความสุขอย่างหนึ่งที่เธอต้องรีบไขว่คว้าเอาไว้ดวงตากลมโตจ้องมองแผ่นหลังกว้างของคนที่กำลังตั้งใจขับรถอยู่ด้วยแววตาที่ทอแสงเป็นประกายยามที่แสงแดดยามเย็นอาบไล้ใบหน้านวลให้สว่างสดใส เพลงพิณค่อยๆซบใบหน้าลงแผ่นหลังกว้างของเกรย์พร้อมกับสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆประจำตัวของเขาที่ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ชิดรอยยิ้มพลันผุดขึ้นในหน้าพร้อมกับมือที่กระชับกอดเอวของเขาให้แน่นขึ้นราวกับว่าหากเธอไม่รีบกอดเขาให้แนบแน่นในวันนี้วันหน้าเธออาจจะไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว มอเตอร์ไซค์แล่นมาสักพักก็หยุดลงหน้าร้านก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่งที่ตั้งอยู่ข้างๆมหาวิทยาลัยของเธอก่อนที่เกรย์จะดับเครื่องและเพลงพิณกระโดดลงจากรถ“ร้านก๋วยเตี๋ยวป้ามะลินี่น้า คุณเคยมาทานที่นี่ด้วยเหรอคะ?”เพลงพิณถามเกรย์ด้วยความแปลกใจสายตาก็มองเข้าไปในร้านที่เต็มไปด้วยนักศึกษามหาวิทยาลัยของเธอและน

กว่าที่สติของเจ้าเอยจะกลับคืนมาร่างสูงที่คุ้นตาของเกรย์ก็เดินไปนั่งลงบนโต๊ะที่ถูกจัดไว้สำหรับเขาเรียบร้อยแล้วเจ้าเอยยกมือขึ้นขยี้ตาอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้ตาฝาดไป แต่ภาพที่ยังคงปรากฎอยู่ตรงหน้าของเธอก็คือเสี้ยวหน้าคมคายของผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนในนามของเพื่อนรักเธอเกรย์ในวันวานกับเกรย์ในวันนี้ช่างแตกต่างกันเหลือเกินตอนที่เขาเป็นเพียงแค่ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งเขามักจะแต่งกายด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบและขับรถคันเก่าๆ แต่พอมาวันนี้เขากลับดูดีทุกกระเบียดนิ้วทั้งเสื้อผ้าและรองเท้าซึ่งล้วนเป็นแบรนด์ดังที่เธอนั้นรู้จักดีใบหน้าที่เคยเต็มไปด้วยรอยยิ้มเวลาที่อยู่กับเพลงพิณวันนี้กลับเย็นชาดุดันแลดูน่าเกรงขามนั่นยิ่งทำให้เขาดูมีอำนาจและบารมีจนยากเกินกว่าที่ใครจะเทียบ พิสิฐกุลวัตรดิลก นามสกุลนี้ไม่มีใครไม่รู้จักตระกูลใหญ่เจ้าของโรงพยาบาล N ที่มีสาขาแทบทุกมุมโลกแต่กลับดูลึกลับดึงดูดให้ผู้คนค้นหาและอยากรู้จักคนในตระกูลนี้ไม่น้อย“จ้องพี่เขาขนาดนั้นสนใจจีบพี่เขามาเป็นลูกเขยให้ป๊าไหมล่ะ ป๊ากำลังอยากได้ลูกเขยหล่อๆหน้าตาแบบนี้อยู่พอดี”เสียงกระซิบที่ดังขึ้นข้างๆหูทำให้เจ้าเอยถ

ภาพตรงหน้าทำให้เกรย์ได้แต่ส่ายหน้าไปมาน้อยๆสองเท้ารีบก้าวเข้าไปหาร่างบางที่เมาหลับพิงพนักโซฟาอยู่โดยที่มีแตงไทยเด็กเสิร์ฟในร้านนั่งเป็นเพื่อนและคอยเอาผ้าเย็นเช็ดหน้าให้เพลงพิณเพื่อให้เธอสร่างจากอาการเมา“อ้าวเฮียมาแล้วเหรอ”แตงไทยร้องทักเกรย์ด้วยความสนิทสนมก่อนที่เกรย์จะนั่งข้างๆเพลงพิณและรับผ้าเย็นจากแตงไทยมาซับใบหน้าเนียนให้เธอเบาๆอย่างอ่อนโยนด้วยความห่วงใย “แล้วเพื่อนๆของเพลงล่ะ”เกรย์ถามแตงไทยที่ยักไหล่น้อยๆอย่างไม่รู้เช่นกันเพราะเอวากับเจ้าเอยให้เด็กเสิร์ฟผู้ชายไปเรียกเธอมานั่งเป็นเพื่อนเพลงพิณเพื่อคอยดูแลในระหว่างที่รอเกรย์มารับ ก่อนที่ทั้งสองสาวจะเดินควงคู่ไปกับผู้ชายหน้าตาดีสองคนโดยที่ไม่ได้มีทีท่าเป็นห่วงเพลงพิณเลยสักนิด“เพื่อนเมาหนักขนาดนี้แทนที่จะอยู่ดูแลกลับพากันทิ้งให้นอนหลับอยู่ที่นี่ ไม่ห่วงเพื่อนบ้างหรือยังไงนะ”เกรย์บ่นให้สองสาวด้วยความรู้สึกไม่พอใจที่ทิ้งให้เพลงพิณเมาหลับอยู่ที่นี่คนเดียวถึงแม้ว่าจะมีแตงไทยคอยดูแลอยู่แต่อย่างไรแล้วที่นี่ก็คือผับ สถานที่อโคจรแหล่งมั่วสุมชั้นดีของพวกคนดีและคนเลวบางกลุ่มที่ออกมาท่องราตรีเพื่อหาเหยื่อกลับไปสนองความใคร่โดยที่สาวๆเหล่านั