“ฮ่า สดชื่นจังเลยค่ะ”เพลงพิณอ้าแขนออกกว้างพร้อมทั้งหลับตาพริ้มสูดกลิ่นหอมของน้ำทะเลเข้าเต็มปอดด้วยความสดชื่นโดยที่มีสายตาของเกรย์ที่มองการกระทำของเธอด้วยสายตาที่อบอุ่นอ่อนโยน และอยู่ๆความคิดบางอย่างก็แวบเข้ามาในหัวทำให้เกรย์ตัดสินใจเดินเข้าไปยื่นซ้อนแผ่นหลังของเพลงพิณและทำท่าทางตามเธอสองแขนที่กางออกกว้างค่อยๆประสานเข้ากับมือของเพลงพิณอย่างแผ่วเบาทำเอาคนที่กำลังหลับตาอยู่ถึงกับลืมตาขึ้นด้วยความตกใจและหันหน้ากลับมาด้านหลังทันที ทำให้ริมฝีปากนุ่มที่หอมละมุนกลิ่นพีชประทับลงบนริมฝีปากสีไวน์ของเกรย์ด้วยความไม่ตั้งใจแต่คนที่คล้ายกำลังถูกจูบกลับจูบตอบริมฝีปากนุ่มอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยนจนเพลงพิณถึงกับตัวแข็งค้างส่วนตากล้องสองหนุ่มที่ตามดูหนุ่มสาวทั้งคู่อยู่ไกลๆต่างพากันบิดตัวม้วนด้วยความขวยเขินกับจังหวะที่เรียกว่าโคตรโรแมนติกในความคิดของสองบอดี้การ์ดหนุ่ม“อืม สดชื่นเหมือนที่คุณบอกจริงๆด้วย”คนเจ้าเล่ห์ที่ดึงริมฝีปากออกจากปากนุ่มของเพลงพิณเอ่ยเสียงกระซิบชิดใบหูหอมกรุ่นทำให้เพลงพิณที่สติกำลังล่องลอยไปไกลถึงกับสะดุ้งน้อยๆแล้วรีบหันหน้าหนีทันทีด้วยความเขินอาย หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบระเบิดเมื่อ
ตุ๊บเสียงแผ่นหลังที่กระทบกับผนังห้องพักไม่ได้ทำให้หนุ่มสาวทั้งคู่ผละออกจากกันแต่อย่างใดริมฝีปากหนาบดจูบเพลงพิณอย่างเร่าร้อนและเอาแต่ใจจนเพลงพิณแทบสำลักกับความสุขที่เขามอบให้ สองมือของเกรย์ลูบไล้แผ่นหลังเนียนไปมาราวกับต้องการปลุกเร่าอารมณ์ของเพลงพิณให้เต็มไปด้วยไฟปรารถนาในตัวเขาแต่ความยับยั้งชั่งใจและความรู้สึกผิดชอบชั่วดีทำให้เกรย์ตัดสินใจถอนจูบออกด้วยความยากลำบากเมื่อประโยคหนึ่งของเพลงพิณที่เคยลั่นวาจาเอาไว้ ว่าถ้าหากยังไม่แต่งงานกันเธอจะไม่ยอมเสียซิงให้คนรักเป็นอันขาดดังขึ้นวนเวียนในหัวของเกรย์ไม่หยุด“ไม่ได้ครับแบบนี้ไม่ได้ มันไม่ถูกต้อง”คำพูดของเกรย์ทำให้เพลงพิณรู้สึกตื้นตันใจไม่น้อยที่เขายังคงความเป็นสุภาพบุรุษโดยการยับยั้งชั่งใจและเป็นฝ่ายเอ่ยเตือนสติเธอที่กำลังหลงเคลิ้มไปกับสัมผัสที่วาบหวาม แต่ตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรอีกแล้วในใจของเธอมีเพียงความต้องการและโหยหาเขาที่อยู่ตรงหน้าเพียงเท่านั้นส่วนคำพูดในอดีตที่เธอเคยลั่นวาจาเอาไว้เธอขอลืมมันตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป“แล้วแบบไหนที่เรียกว่าถูกต้องคะ”เพลงพิณเอ่ยถามเกรย์เสียงแหบพร่าทำให้เกรย์ที่กำลังซุกหน้าอยู่บนซอกคอหอมกรุ่นของเพลงพิณถึง
“หล่อจัง”เสียงหวานพึมพำด้วยรอยยิ้มเมื่อเช้านี้เธอตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของผู้ชายที่เธอรักโดยที่เขายังคงหลับสนิทเพลงพิณจึงถือโอกาสนี้มองดูใบหน้าหล่อเหลาของเขาในยามหลับ ในชีวิตของเพลงพิณเธอพบเจอผู้คนมากมายแต่เกรย์คือผู้ชายคนเดียวที่เธอต้องยอมรับเลยว่าหน้าตาของเขานั้นหล่อราวกับเทพบุตรที่ทำเอาหัวใจดวงน้อยๆของเธอหวั่นไหวตั้งแต่แรกพบใบหน้าที่เนียนใสราวกับผิวเด็กคิ้วเข้มที่แสนมีเสน่ห์และจมูกที่โด่งจนเธอนึกว่าเขาไปศัลยกรรมมาเสียอีกไหนจะขนตาที่งอนยาวราวกับผู้หญิงจนเธอเองยังนึกอิจฉา ทุกอย่างบนใบหน้าของผู้ชายคนนี้ราวกับพระเจ้าเป็นผู้ปั้นแต่งให้อย่างไรอย่างนั้นเลย ยิ่งในยามที่เขายิ้มเธอแทบจะละลายไปกับรอยยิ้มที่ราวกับแสงตะวันยามเช้าที่มองทีไรก็มีความสุขทุกครั้ง“จุ๊บ เพลงหลงรักคุณจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วรู้ไหมคะ”เพลงพิณพึมพำเสียงหวานอยู่ข้างแก้มของเกรย์ก่อนที่เธอจะพยายามหักห้ามใจไม่ให้ตัวเองแอบล่วงเกินเขาไปมากกว่านี้ โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าคนที่เธอคิดว่าเขากำลังหลับแท้ที่จริงแล้วเขากำลังแกล้งหลับอยู่ต่างหาก“อ๊ะ ซี๊ด”เพียงแค่เท้าแตะพื้นเพลงพิณก็ร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดเมื่อส่วนบอบบางที่สุดของร่างกายเจ็บจ
ประเทศไทยร่างสูงของใครบางคนจ้องมองเจดีย์ที่ถูกตั้งเคียงคู่กันด้วยแววตาที่หม่นเศร้าสองมือค่อยๆยกขึ้นลูบรูปภาพที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของคุณทวดทั้งสองที่ออกเดินทางไปไกลแสนไกล ซึ่งเป็นการเดินทางที่กรรฐ์ไม่สามารถที่จะเดินทางไปหาคนทั้งคู่ได้เลย ภาพเหตุการณ์ในวันวานพลันย้อนเข้ามาในหัวเมื่อครั้งที่บิดาพาเขากับพี่ชายฝาแฝดไปฝากให้คุณทวดทั้งสองช่วยเลี้ยง“เป็นลูกผู้ชายต้องเข้มแข็งต่อให้เจ็บแค่ไหนก็ห้ามมีน้ำตารู้ไหมครับน้องกรรฐ์”“น้องกรรฐ์รู้แล้วครับคุณทวด โตขึ้นน้องกรรฐ์จะเข้มแข็งเหมือนคุณทวดกฤษฎิ์อ่อนโยนเหมือนคุณทวดที่รักและรักเดียวใจเดียวเหมือนคุณปู่ครับ”เด็กชายกวีวัธน์บอกคุณทวดด้วยรอยยิ้มในขณะที่กฤษฎิ์มองเหลนชายคนเล็กด้วยความเอ็นดูมือที่เหี่ยวย่นไปตามวัยและกาลเวลายกขึ้นลูบศีรษะของเหลนน้อยเบาๆด้วยความรักใคร่สุดหัวใจ“ดีมากครับเหลนน้อยของปู่ กับคนรักน้องกรรฐ์ต้องอ่อนโยนและรักเขาให้มากๆนะครับ ทะนุถนอมเขาและดูแลปกป้องเขาให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้”เขาในวันนั้นพยักหน้ารับคำพูดของคุณทวดด้วยรอยยิ้มโดยที่ไม่รู้เลยว่าหลังจากวันนั้นเพียงไม่กี่วันคุณทวดที่แสนใจดีของเขาก็จากไปอย่างไม่มีวันกลั
สายลมยามค่ำคืนพัดผ่านร่างสูงของกรรฐ์ที่ยืนมองแสงไฟหลากสีของเมืองกรุงด้วยความรู้สึกสดชื่นที่ได้กลับมาเยือนประเทศบ้านเกิดเสียทีหลังจากที่เขาจากไปตั้งแต่ยังเล็ก กรรฐ์กางแขนออกกว้างเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอดอีกครั้งก่อนที่เขาจะกลับเข้าไปด้านในเมื่อเริ่มรู้สึกง่วงขึ้นมาบ้างแล้วหลังจากที่ร่างกายยังปรับตัวให้เข้ากับเวลาของเมืองไทยไม่ได้แสงสว่างที่ลอดออกมาจากห้องทำงานของพี่ชายทำให้กรรฐ์ที่กำลังจะเดินกลับไปที่ห้องนอนถึงกับชะงักเท้าก่อนที่เขาจะเปลี่ยนเส้นทางจากห้องนอนของตัวเองมาเป็นห้องทำงานของพี่ชายแทน ร่างสูงที่ฟุบหลับคาโต๊ะทำงานด้วยใบหน้าที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเหนื่อยล้าทำให้กรรฐ์ถึงกับส่ายหน้าไปมาน้อยๆด้วยความเป็นห่วงก่อนที่เขาจะตัดสินใจเดินออกไปหยิบผ้าห่มผืนเล็กมาห่มให้พี่ชายเพราะอากาศค่อนข้างเย็นอาจจะทำให้เกรย์ไม่สบายได้ถึงพี่ชายของเขาจะเป็นนายแพทย์ที่ใครๆต่างก็ยอมรับในความสามารถแต่ในเรื่องของการดูแลสุขภาพตัวเองนั้นพี่ชายของเขาไม่ค่อยจะใส่ใจตัวเองสักเท่าไหร่“ถ้าพรุ่งนี้ป่วยก็ให้คนของใจมาคอยดูแลก็แล้วกันนะเฮีย”กรรฐ์พึมพำเสียงเบาก่อนที่เขาจะเดินออกมาจากห้องทำงานของพี่ชายเพื่อกลั
คฤหาสน์พิสิฐกุลวัตรดิลกห้องครัว“ช้องนาง ขอน้ำใบเตยให้ย่าแก้มที”แก้มใสที่กำลังนวดแป้งเพื่อทำขนมเปียกปูนกะทิสดร้องขอน้ำใบเตยคั้นสดจากช้องนางเด็กรับใช้ในบ้านที่คอยเป็นลูกมือช่วยแก้มใสทำขนมก่อนที่เหยือกน้ำใบเตยจะถูกยื่นมาให้แก้มใสที่กำลังนวดแป้งด้วยความตั้งใจ มือที่เหี่ยวย่นตามวัยค่อยๆยื่นไปหยิบเหยือกน้ำใบเตยจากสาวใช้โดยที่ไม่ได้หันหน้ากลับไปมองด้านหลังเลยสักนิด“อย่าใส่เยอะนะครับ เดี๋ยวคนกินจะเมาน้ำใบเตยเพราะย่าแก้มมือหนัก”มือที่กำลังเทน้ำใบเตยลงบนแป้งถึงกับชะงักไปเมื่อน้ำเสียงที่แสนคุ้นเคยที่เธอไม่ได้ยินมานานนับหลายปีดังอยู่ข้างๆหู ก่อนที่แก้มใสจะค่อยๆวางเหยือกน้ำลงบนโต๊ะด้วยมือที่สั่นเทาและหันกลับมามองร่างสูงที่ยืนส่งยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน“เจ้ากรรฐ์ของย่า”สองมือที่เต็มไปด้วยคราบแป้งคว้าหมับเข้าที่ใบหน้าหล่อเหลาของหลานชายพร้อมทั้งลูบไปมาด้วยความคิดถึงโดยที่ลืมไปว่ามือของตัวเองนั้นเลอะไปด้วยแป้งรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ใบหน้าของกรรฐ์เต็มไปด้วยคราบสีขาวจนแทบดูไม่ได้“ย่าแก้มคงคิดถึงกรรฐ์มากเลยนะครับ ลูบซะจนน้องกรรฐ์คิดว่าคุณย่ากำลังปะแป้งขอหวยน้องกรรฐ์อยู่”คำพูดติดตลกของกวีวัธน์ทำให้แก้ม
เกรย์มองข้อความที่ถูกส่งไปแต่ไม่มีการเปิดอ่านด้วยความสงสัยคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันจนแทบผูกโบว์เมื่อเพลงพิณไม่อ่านข้อความของเขามาสองวันแล้ว ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เวลาที่เขาส่งข้อความไปหาเธอยังไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำเพลงพิณจะรีบเปิดอ่านและตอบกลับมาอย่างรวดเร็วแต่ครั้งนี้กลับหายเงียบไปจนเขารู้สึกไม่สบายใจหรือเธอจะโกรธที่เขาไม่มีเวลาให้กันนะเกรย์ได้แต่คิดไปเองถึงเหตุผลที่เพลงพิณขาดการติดต่อกับเขาไปด้วยเหตุผลไร้สาระต่างๆนาๆโดยที่ไม่รู้เลยว่าตัวต้นเหตุที่ทำให้เพลงพิณเงียบหายไปคือน้องชายสุดที่รักของเขาเอง ที่ตอนนี้กำลังเดินเที่ยวเล่นตากแอร์อยู่ในห้างของคุณปู่กายกับสาวข้างกายที่รู้จักกันโดยบังเอิญอย่างมีความสุข“นายครับ โรงพยาบาลสาขาจีนเกิดปัญหาครับ”คำพูดของคีนทำให้เกรย์ที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ถึงกับได้สติก่อนที่เขาจะยื่นมือไปรับไอแพดจากคีนมาดูรายงานที่ทางสาขาจีนส่งมาให้ด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด เพราะที่นั่นเกิดปัญหาภายในองค์กรมายาวนานโดยเฉพาะบอร์ดบริหารที่ไม่สามารตกลงกันได้ถึงแม้ว่าเขาจะส่งคนไปเจรจาไกล่เกลี่ยแล้วก็ตาม“โทรไปแจ้งเบทริคให้เตรียมเครื่องให้พร้อม เราจะออกเดินทางไปจีนให้เร็วที่สุด”น้ำ
ประเทศจีนภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ริมสระว่ายน้ำเกรย์กำลังนั่งจิบไวน์เพื่อผ่อนคลายจากอาการเหมื่อยล้าหลังจากที่เขามาถึงประเทศจีนปัญหาต่างๆก็พากันวิ่งเข้ามาหาเขาอย่างไม่ทันตั้งตัวทั้งๆที่คิดว่าตั้งรับมาดีแล้ว จากที่คิดว่าปัญหาคงไม่ได้ยุ่งยากอย่างที่คิดและเขาสามารถแก้ปัญหาให้เสร็จเรียบร้อยได้ภายในไม่กี่วันกลับกลายเป็นว่าปัญหาที่เกิดขึ้นใช้เวลาถึงหนึ่งอาทิตย์เต็มๆเขาจึงสามารถจัดการทุกอย่างให้จบลงได้ในขณะที่กำลังนั่งปล่อยใจไปกับสายลมที่พัดพากลิ่นหอมของดอกไม้ผ่านมาให้รู้สึกสดชื่นและผ่อนคลายเสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น จนเกรย์ถึงกับต้องรีบเอื้อมมือไปรับด้วยความรวดเร็วเพราะคนที่โทรมาเวลานี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น แม่เจ้าขาเกรย์ : ครับแม่เจ้าขา :น้องเกรย์กลับไทยวันไหนคะลูกรักเกรย์ : พรุ่งนี้ครับแม่ น้องเกรย์เพิ่งเคลียร์งานเสร็จวันนี้ครับเจ้าขา :เหนื่อยมากไหมคะคนดี ลูกชายของแม่ทำงานหนักทั้งอาทิตย์เลยน้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยถามลูกชายสุดที่รักด้วยความห่วงใยเพราะเจ้าขารู้มาว่าตั้งแต่ที่ลูกชายของเธอเดินทางไปถึงประเทศจีนเขาก็เริ่มทำงานตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ยังไม่ได้พักเลย เกรย์