Smokin’Pub “ห๊ะ เมื่อกี้มึงพูดว่าไงนะเพลง คะ คุณเกรย์น่ากิน นี่กูไม่ได้หูฟาดไปใช่ไหมอีเอยมึงตบหน้ากูที”เพี๊ยะ!!ฝ่ามือของเจ้าเอยฟาดลงบนแก้มของเอวาทันทีตามคำขอของเพื่อนสาวที่ถึงกับหน้าหันเบาๆเมื่อเพื่อนเล่นฟาดลงมาเต็มแรงอย่างไม่ยั้งมือ“โอ๊ย เจ้าเอยมึงตบเบาๆไม่เป็นไงว่ะฟาดซะแรงเชียว พรุ่งนี้ถ้าตื่นขึ้นมาหน้ากูเป็นรอยมึงต้องรับผิดชอบด้วยการเลี้ยงข้าวกูหนึ่งอาทิตย์เลยนะ”เอวายกมือขึ้นกุมที่ข้างแก้มด้วยความเจ็บเมื่อเจ้าเอยจัดให้ตามคำขอของเธอด้วยการฟาดฝ่ามือลงมาบนแก้มข้างซ้ายของเธอเต็มแรงพร้อมกับคาดโทษเพื่อนสาวเอาไว้ล่วงหน้าเพราะเธอมั่นใจว่าหน้าของเธอต้องเป็นรอยแดงแน่ๆ“ไม่ดีไงมึงจะได้รู้ว่าที่มึงได้ยินคือเรื่องจริง เพลงพิณแม่ชีหวงซิงของแก๊งเราเขาบอกว่าคุณเกรย์น่ากินแหละ นี่มึงเลิกตายด้านแล้วใช่ปะเพลง”เจ้าเอยหันมามองเพลงพิณที่ตอนนี้หน้าแดงแล้วแดงอีกอย่างล้อเลียนเพื่อนสาวที่วันนี้ดูเหมือนจะเริ่มมีความรู้สึกขึ้นมาบ้างแล้วหลังจากที่จำศีลเป็นแม่ชีหวงซิงมาจนอายุ 21 ปี เพลงพิณที่เขินจนหน้าแทบไหม้ได้แต่ยกแก้วเหล้าที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมากระดกทีเดียวจนหมดแก้วก่อนที่เธอจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ที่
เวลาที่เดินผ่านไปเรื่อยๆมาพร้อมกับจังหวะหัวใจที่เริ่มเต้นช้าลงไปด้วยเมื่อความสัมพันธ์ของเธอกับเกรย์ใกล้จะสิ้นสุดลงตามสัญญาแล้ว จังหวะหัวใจที่เคยเต้นแรงกลับหน่วงลงทุกขณะแต่ใบหน้าของเธอกลับแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มเสมอเวลาที่ได้พบเขาเพราะเพลงพิณอยากให้เขาจดจำเธอคนนี้ที่มีรอยยิ้มที่สดใสให้เขาเสมอ“ยิ้มบ้างก็ได้นะเว้ยเพลง หลายวันมานี่หน้ามึงเหมือนคนอกหักเข้าไปทุกทีไหนอาการมันเป็นยังไงเล่าให้หมอเอวาคนนี้ฟังหน่อยสิ”เอวาขยับเข้ามาใกล้ๆเพลงพิณอย่างรอฟังคำบอกเล่าของเพื่อนที่มีสีหน้าหม่นเศร้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพลงพิณค่อยๆเอนศีรษะซบลงบนไหล่เอวาด้วยความรู้สึกเจ็บที่หัวใจยิ่งคิดว่าอีกไม่กี่วันเธอกับเขาก็จะกลายเป็นคนแปลกหน้าที่เคยรู้จักกันกระบอกตาก็รู้สึกร้อนผ่าวจนแทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่“กูว่ากูไม่ได้แค่ชอบเขาแล้วว่ะเอวา แต่กูรักเขาไปแล้วต่างหาก”คำตอบของเพลงพิณทำให้เอวาที่นั่งนิ่งๆให้เพื่อนซบไหล่ถึงกับถอนหายใจออกมาเบาๆเมื่อคำตอบของเพลงพิณนั้นไม่ได้ผิดไปจากสิ่งที่เธอกับเจ้าเอยคิดเอาไว้เลยแม้แต่น้อย แต่จะว่าไปก็ไม่แปลกที่เพลงพิณจะตกหลุมรักเกรย์ได้ง่ายดายเช่นนี้ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่ผู้ชายที่ร
รถมอเตอร์ไซค์กลางเก่ากลางใหม่แล่นไปตามท้องถนนในมหาวิทยาลัยด้วยความเร็วที่พอดีและเต็มไปด้วยความระมัดระวังเพื่อให้คนที่นั่งอยู่ด้านหลังรู้สึกปลอดภัยและวางใจ ลมเย็นๆพัดมาต้องใบหน้าเนียนที่หลับตาลงช้าๆและสูดเอาความสดชื่นเข้าไปเต็มปอดราวกับว่ามันคือความสุขอย่างหนึ่งที่เธอต้องรีบไขว่คว้าเอาไว้ดวงตากลมโตจ้องมองแผ่นหลังกว้างของคนที่กำลังตั้งใจขับรถอยู่ด้วยแววตาที่ทอแสงเป็นประกายยามที่แสงแดดยามเย็นอาบไล้ใบหน้านวลให้สว่างสดใส เพลงพิณค่อยๆซบใบหน้าลงแผ่นหลังกว้างของเกรย์พร้อมกับสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆประจำตัวของเขาที่ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ชิดรอยยิ้มพลันผุดขึ้นในหน้าพร้อมกับมือที่กระชับกอดเอวของเขาให้แน่นขึ้นราวกับว่าหากเธอไม่รีบกอดเขาให้แนบแน่นในวันนี้วันหน้าเธออาจจะไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว มอเตอร์ไซค์แล่นมาสักพักก็หยุดลงหน้าร้านก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่งที่ตั้งอยู่ข้างๆมหาวิทยาลัยของเธอก่อนที่เกรย์จะดับเครื่องและเพลงพิณกระโดดลงจากรถ“ร้านก๋วยเตี๋ยวป้ามะลินี่น้า คุณเคยมาทานที่นี่ด้วยเหรอคะ?”เพลงพิณถามเกรย์ด้วยความแปลกใจสายตาก็มองเข้าไปในร้านที่เต็มไปด้วยนักศึกษามหาวิทยาลัยของเธอและน
เหลือเวลาแค่เพียงหนึ่งอาทิตย์เกรย์ก็ต้องเข้ารับการสืบทอดตำแหน่งประธานโรงพยาบาล N อย่างเต็มตัวทำให้หลังจากที่แยกกับเพลงพิณในวันนั้นเขาก็ต้องจัดการเคลียร์ธุรกิจสีเทาของตัวเองให้เรียบร้อยจนเขาแทบไม่มีเวลาตอบข้อความของเธอ จะมีเพียงบางช่วงเวลาเท่านั้นที่เขาสามารถตอบกลับข้อความของเธอได้ซึ่งก็เป็นเพียงคำทักทายสั้นๆที่ทำให้ผู้รับถึงกับซึมจนแทบไม่เป็นอันกินอันนอนเมื่ออยู่ๆเขาก็เริ่มห่างหายไปจากชีวิตของเธอทีละนิด และวันนี้อยู่ๆเกรย์ก็ถูกแก้มใสเรียกตัวให้มาพบที่คฤหาสน์อย่างกะทันหันเนื่องจากเธอต้องการให้เกรย์ออกงานสังคมในวันนี้แทนเธอที่เบื่อหน่ายการพบปะสังสรรค์กับผู้คน“ย่าแก้มครับ นี่ไม่สบายจริงๆหรือแกล้งไม่สบายกันแน่ครับ”เกรย์ถามผู้เป็นย่าที่กำลังนั่งกินผลไม้พร้อมกับดูซีรีส์เรื่องโปรดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างที่เกรย์ไม่เห็นว่าผู้เป็นย่าจะมีอาการไม่สบายตามที่บิดาบอกเขาเลยสักนิด คนป่วยที่ไหนจะนอนเอกเขนกอยู่บนโซฟาและดูซีรีส์ด้วยรอยยิ้มเพ้อฝันแบบนี้“ป่วยการเมืองไม่ได้ไงย่าแก้มขี้เกียจไปออกงานสังคมนี่นา ให้ออกงานสังคมที่มีแต่พวกคุณหญิงคุณนายย่าแก้มสู้ไปนั่งดูเขาต่อยมวยยังสนุกกว่าตั้งเยอ
กว่าที่สติของเจ้าเอยจะกลับคืนมาร่างสูงที่คุ้นตาของเกรย์ก็เดินไปนั่งลงบนโต๊ะที่ถูกจัดไว้สำหรับเขาเรียบร้อยแล้วเจ้าเอยยกมือขึ้นขยี้ตาอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้ตาฝาดไป แต่ภาพที่ยังคงปรากฎอยู่ตรงหน้าของเธอก็คือเสี้ยวหน้าคมคายของผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนในนามของเพื่อนรักเธอเกรย์ในวันวานกับเกรย์ในวันนี้ช่างแตกต่างกันเหลือเกินตอนที่เขาเป็นเพียงแค่ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งเขามักจะแต่งกายด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบและขับรถคันเก่าๆ แต่พอมาวันนี้เขากลับดูดีทุกกระเบียดนิ้วทั้งเสื้อผ้าและรองเท้าซึ่งล้วนเป็นแบรนด์ดังที่เธอนั้นรู้จักดีใบหน้าที่เคยเต็มไปด้วยรอยยิ้มเวลาที่อยู่กับเพลงพิณวันนี้กลับเย็นชาดุดันแลดูน่าเกรงขามนั่นยิ่งทำให้เขาดูมีอำนาจและบารมีจนยากเกินกว่าที่ใครจะเทียบ พิสิฐกุลวัตรดิลก นามสกุลนี้ไม่มีใครไม่รู้จักตระกูลใหญ่เจ้าของโรงพยาบาล N ที่มีสาขาแทบทุกมุมโลกแต่กลับดูลึกลับดึงดูดให้ผู้คนค้นหาและอยากรู้จักคนในตระกูลนี้ไม่น้อย“จ้องพี่เขาขนาดนั้นสนใจจีบพี่เขามาเป็นลูกเขยให้ป๊าไหมล่ะ ป๊ากำลังอยากได้ลูกเขยหล่อๆหน้าตาแบบนี้อยู่พอดี”เสียงกระซิบที่ดังขึ้นข้างๆหูทำให้เจ้าเอยถ
Smokin’Pubเจ้าเอยเดินเข้ามาในผับด้วยความมั่นใจถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ในชุดราตรีที่ดูไม่เข้ากับสถานที่แห่งนี้เลยแต่ความสวยของเจ้าเอยกลับทำให้เธอโดดเด่นและกลายเป็นจุดสนใจของผู้ชายหลายๆคน แต่ตอนนี้เจ้าเอยกลับไม่มีอารมณ์ที่จะมองตอบกลับใครหรือยิ้มให้ใครทั้งนั้นเธอหงุดหงิดจนแทบอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆเมื่อคำถามของเธอไร้ซึ่งคำตอบจากผู้ชายที่ชื่อเกรย์“ไงจ๊ะเพื่อนรัก ไปงานเลี้ยงกับป๊ามาได้ผู้กลับมาด้วยปะ”เอวาเอ่ยทักเจ้าเอยโดยที่เดินมากระแทกตัวลงนั่งบนโซฟาด้วยความโมโหก่อนที่เธอจะคว้าแก้วเหล้าของเพลงพิณขึ้นมากระดกจนหมดแก้วเพื่อระงับโทสะที่ไม่มีทีท่าว่าจะลดลงเลยสักนิด“อะไรกัน มาถึงก็ยกจนหมดแก้วที่งานเลี้ยงเขาไม่มีไวน์ให้ดื่มหรือยังไง”เพลงพิณเอ่ยแซวเพื่อนด้วยความขบขันแต่เจ้าเอยกลับทำหน้าเซ็งและหยิบแก้วมาชงเหล้าให้ตัวเองแบบเข้มๆก่อนที่เธอจะยกเหล้าขึ้นกระดกอีกครั้งจนหมดแก้วท่ามกลางสายตาสงสัยของเอวาและเพลงพิณ“เฮ้อ ค่อยยังชั่วพอได้ดื่มก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาแฮะ”เจ้าเอยเอ่ยขึ้นมาอย่างรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นเมื่อได้ดื่มน้ำสีอำพันที่รสชาติขมบาดคอแต่เธอกลับรู้สึกว่ามันหวานชื่นใจจนสามารถดับโทสะที่กำลังคุกรุ่นในใ
ภาพตรงหน้าทำให้เกรย์ได้แต่ส่ายหน้าไปมาน้อยๆสองเท้ารีบก้าวเข้าไปหาร่างบางที่เมาหลับพิงพนักโซฟาอยู่โดยที่มีแตงไทยเด็กเสิร์ฟในร้านนั่งเป็นเพื่อนและคอยเอาผ้าเย็นเช็ดหน้าให้เพลงพิณเพื่อให้เธอสร่างจากอาการเมา“อ้าวเฮียมาแล้วเหรอ”แตงไทยร้องทักเกรย์ด้วยความสนิทสนมก่อนที่เกรย์จะนั่งข้างๆเพลงพิณและรับผ้าเย็นจากแตงไทยมาซับใบหน้าเนียนให้เธอเบาๆอย่างอ่อนโยนด้วยความห่วงใย “แล้วเพื่อนๆของเพลงล่ะ”เกรย์ถามแตงไทยที่ยักไหล่น้อยๆอย่างไม่รู้เช่นกันเพราะเอวากับเจ้าเอยให้เด็กเสิร์ฟผู้ชายไปเรียกเธอมานั่งเป็นเพื่อนเพลงพิณเพื่อคอยดูแลในระหว่างที่รอเกรย์มารับ ก่อนที่ทั้งสองสาวจะเดินควงคู่ไปกับผู้ชายหน้าตาดีสองคนโดยที่ไม่ได้มีทีท่าเป็นห่วงเพลงพิณเลยสักนิด“เพื่อนเมาหนักขนาดนี้แทนที่จะอยู่ดูแลกลับพากันทิ้งให้นอนหลับอยู่ที่นี่ ไม่ห่วงเพื่อนบ้างหรือยังไงนะ”เกรย์บ่นให้สองสาวด้วยความรู้สึกไม่พอใจที่ทิ้งให้เพลงพิณเมาหลับอยู่ที่นี่คนเดียวถึงแม้ว่าจะมีแตงไทยคอยดูแลอยู่แต่อย่างไรแล้วที่นี่ก็คือผับ สถานที่อโคจรแหล่งมั่วสุมชั้นดีของพวกคนดีและคนเลวบางกลุ่มที่ออกมาท่องราตรีเพื่อหาเหยื่อกลับไปสนองความใคร่โดยที่สาวๆเหล่านั
“คนบ้าพูดเรื่องอะไรก็ไม่รู้”เพลงพิณแสร้งโวยวายกลบเกลื่อนความเขินก่อนที่เธอจะเดินมานั่งลงที่ปลายเตียงและมองบรรยากาศรอบๆห้องพักที่ใหญ่โตมีเฟอร์นิเจอร์อำนวยความสะดวกอย่างครบครับ เพียงแค่ประเมินจากสายตาคร่าวๆเธอก็รับรู้ได้ว่าราคาของห้องพักคงไม่ไช่น้อยๆแต่ทำไมเขาถึงได้พาเธอมาพักห้องที่ราคาแพงขนาดนี้ล่ะ“แล้วทำไมเราถึงเดินทางมาที่นี่ได้ภายในเวลาชั่วข้ามคืนคะ หรือว่าคุณหายตัวได้”คำถามที่ต้องการคำตอบจากใจจริงหาได้เสแสร้งหรือหยอกเย้าให้ตลกขบขันแต่อย่างใดของเพลงพิณทำให้เกรย์ถึงกับหลุดยิ้มออกมาด้วยความขำขันที่แฝงไปด้วยความเอ็นดูเพราะคำถามของเธอช่างไร้เดียงสาเสียจริง“ผมเป็นคนนะครับไม่ใช่ภูตผีเทวดาที่จะสามารถพาคุณหายตัวมาที่นี่ได้ แต่ถ้าคุณบอกว่าผมเป็นเทพบุตรอันนั้นน่ะยอมรับโดยไม่เถียงว่าผมคือเทพบุตรที่สามารถพาคุณนั่งเครื่องบินมาถึงที่นี่ได้เพียงชั่วข้ามคืน เพียงเพราะต้องการให้คุณตื่นขึ้นมาเห็นวิวทะเลที่สวยงามของที่นี่”คำพูดที่ดูเหมือนจะติดตลกของเขาแต่กลับทำให้เพลงพิณรู้สึกดีและซาบซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูกกับการกระทำที่แสนดีของเขาเพียงเพราะอยากให้เธอเห็นความสวยงามของทะเลเขาถึงกับพาเธอขึ้นเครื่องตอน