Lahat ng Kabanata ng Sold To Be His Wife: Kabanata 1 - Kabanata 10

Sumapit ang alas otso ng gabi. Suot ko ang isang puting roba habang tinatahak namin ni Tiyang ang ikalawang palapag. Hindi pa kami nakakarating sa VIP ROOM ay nanginginig na agad aking katawan sa nerbiyos. Wala pa naman akong suot sa panloob ko at tanging naka-panty at naka-bra lang ako na nagsisilbing panakip sa kahubaran ko. Paano kaya kung ipatanggal sa akin ang suot kong roba? Wala akong ibang gagawin kundi humindi at hindi ko gagawin kung may ipapagawa siya sa akin. Wala pa naman akong karanasan sa mga ganito gaya ng pagsasayaw. Nasa tapat na kami ng pinto. Nangangatog na agad ang mga tuhod ko. Gusto kong umayaw ngayon ngunit narito na kami ni Tiyang. Mahigpit pa naman ang kapit niya sa aking braso ko at ramdam ko ang pagbaon ng mga kuko nito. Napabuntong hininga na lamang ako rito sabay tingin ko koya Tiyang habang may pag-aalala sa aking mga mata. "Tiyang, parang ayaw ko na po tumuloy. Please, kahit ibang trabaho na lang huwag lang po sa ganito. Hindi ko po ito kayang gaw

SIENA POV. MAAGA akong naglalakad papuntang palengke. Katatapos ko lang din asikasuhin ang mga kapatid ko kanina at sila'y nagsipasok na rin sa eskwelahan. Sakay ng tricyckle ay nauna na sina papa at mama na magpunta roon sa palengke dahil sila ang mag-aayos ng aming mga panindang gulay. Ako ang naatasang maglalako ng mga gulay sa palengke dahil may gagawin pa silang dalawa sa bukid. Marami kasi kaming inani na gulay ngayon kaya naman naisipan kong magtinda na lang para makatulong sa mga magulang ko. First time kong magtinda ngayon sa palengke at tiyak na mapapaubos ko ang mga gulay. Ini-imagine ko na lang ngayon na marami akong hawak na pera pero bigla kong naalala yung lalaking naka-maskara. Hindi man lang niya ako nabigyan ng pera kahit bayaran man lang niya ang pagsasayaw ko. Halos mapagod ako sa kakasayaw ko ng gabing iyon para lang may maiuwing pera sa pamilya ko. Pero dahil hindi ko siya ponag-bigyan sa gusto niya ay pinaalis lang niya ko. Nagtataka na lamang ako sa lalaking

Malungkot na nakatingin si Siena sa palayan. Ang mga tanim na rice stalks ay nanghihina at ang ilan ay nalubog na sa baha. Hindi maikakaila na ang kanilang pananim ay halos masira na, at hindi pa rin ito nakaka-recover mula sa mga nakaraang bagyo. Ang mga magulang niya ay nawawalan ng pag-asa, at kitang-kita niya ang hirap sa mga mata ng kanyang ina at ama. Habang ang kanilang kabuhayan ay unti-unting nawawala, ang pag-asa nila sa magandang ani ay unti-unting naglalaho. Hindi maiwasan ni Siena na mag-isip kung ano ang kanilang magiging kinabukasan. Ang kanilang rice field ay ang kanilang tanging yaman, at kapag ito ay nawasak, wala na silang maaasahan. Naramdaman ni Siena ang bigat ng responsibilidad sa kanyang mga balikat. Siya ang panganay, at alam niyang siya ang may pananagutan sa mga magulang at sa kanyang mga kapatid. Habang nakatayo sa gilid ng palayan, si Siena ay kausap ang kanyang nakakabatang kapatid na si Farah. Pareho silang nakatanaw sa malawak na taniman, ang mga mata

Puno ng mga tanong at alalahanin ang isipan ni Siena habang naglalakad siya papunta sa presinto. Ang mga sinabi ni Clarence ay paulit-ulit na tumatakbo sa kanyang utak. Ang kasunduan na alok ni Zach Montevista—isang kasal na puno ng mga hindi pa nasasagot na katanungan—at ang mga problemang bumabalot sa kanyang pamilya. Hindi niya alam kung paano magsisimula, kung anong hakbang ang susunod, at kung paano niya haharapin ang mga pagsubok na dumarating sa kanya. Pagdating niya sa presinto, nakaramdam siya ng bigat sa dibdib. Hindi pa rin makalimutan ang mukha ng kanyang ama nang siya ay arestuhin. Ang ama na laging nagsasakripisyo para sa kanila, ang ama na hindi kailanman humingi ng kahit anong kabayaran para sa mga sakripisyo nito. Hindi niya kayang tignan ang kalagayan nito ngayon—isang simpleng magsasaka na ngayon ay nakakulong dahil sa mga utang na hindi nila kayang bayaran. Pumasok siya sa presinto at agad nagtungo sa kwarto kung saan nakabilanggo ang kanyang ama. Habang binabayba

Kinabukasan, maagang dumating si Farah sa ospital upang bantayan ang kanilang ina. Bagama’t magaan ang loob ni Siena na naroon ang kapatid, dama pa rin niya ang bigat ng responsibilidad sa kanilang pamilya. Hindi niya maaaring ipakita kay Farah ang labis niyang pag-aalala; kailangan niyang magpakatatag para sa kanila. Pagkahatid ng ilang bilin kay Farah, nagpaalam na si Siena. "Farah, ikaw na muna ang bahala kay Mama. May mga kailangang asikasuhin." "Oo, Ate. Ako nang bahala rito," sagot ni Farah, nag-aalala ngunit hindi na nagtanong pa. Pagkalabas ni Siena ng ospital, hinayaan niyang lamunin siya ng sari-saring iniisip. Ang tungkol sa plano ni Clarence, ang pagkakasakit ng kanyang ina, at ang kalagayan ng kanilang ama sa kulungan ay nagdudulot ng matinding alalahanin sa kanya. Gusto niyang mag-isip ng solusyon, ngunit parang wala siyang mahanap na sagot. Habang naglalakad siya pauwi, napansin niyang tila kakaunti ang mga tao sa dinaraanan niyang kalsada. Ang katahimikan ng