Sold To Be His Wife의 모든 챕터: 챕터 21 - 챕터 30

Nanlilisik ang mga mata ni Louis habang nakatitig kay Siena. Kita sa kanyang mukha ang pinaghalong gulat, galit, at sakit. Para bang hindi niya kayang paniwalaan ang nakikita sa harapan niya—ang babaeng mahal niya, nasa braso ng ibang lalaki, at ang lalaking iyon ay halos walang saplot sa katawan. "So, may nangyari na nga sa inyo?" muling tanong ni Louis, ang boses niya ay mababa ngunit may bahid ng matinding emosyon. Mariing umiling si Siena, hinawakan ang braso ni Louis para pilit siyang pakalmahin. "Mali ang iniisip mo, Louis. Wala! Wala kaming ginawang masama!" Pero hindi natinag si Louis. Napatingin siya kay Zachary, na tahimik lang na nakatayo sa tabi ni Siena. Bahagya nitong niluwagan ang hawak sa tuwalyang nakatapis sa katawan niya, na parang sinasadya pang ipakita kay Louis na siya ang lalaki sa buhay ni Siena ngayon. "Bakit siya nakatapis lang ng tuwalya, ha?" madiin ang tanong ni Louis kay Siena. "At bakit ka nasa sahig habang inaalalayan ka niya na parang..." Napalunok

"Ano bang pinagkakaabalahan ni Zachary?!" singhal ng ama nito habang nakatayo sa harap ng mesa, nakataas ang isang kilay at halatang inis. "Palagi na lang siyang wala sa opisina! Wala na ba siyang balak balikan ang kumpanya?" Napailing si Leticia, ang asawa ng matanda, habang tahimik na nakikinig sa pagbulalas ng sama ng loob ng kanyang mister. Kabisado na niya ito. Tuwing may hindi nagugustuhan sa ginagawa ng anak, sa kanya ito ibinubuntong-hininga. "Ramon, siguro naman may dahilan ang anak mo," sagot niya nang mahinahon, sinusubukang pakalmahin ang asawa. "Baka may ibang inaasikaso lang." "Anong inaasikaso?! Araw-araw ko nang hinahanap ‘yan sa kumpanya, pero ni anino niya, wala akong makita!" tuloy-tuloy ang galit na boses ni Ramon. "Sa tingin mo ba hindi ko alam na mas inuuna niya ang babaeng ‘yon kaysa sa negosyo?!" Napatingin si Leticia sa kanya, nag-aalangan. "Si Siena?" Napahinto si Ramon, saka mariing tumango. "Oo, Leticia. Siya. Mula nang dalhin ni Zachary ang babaen

"Bakit?" Biglang sambit ni Siena, ramdam ang pait sa kanyang tinig. Inilapag niya ang bote sa buhanginan at mariing hinaplos ang kanyang mukha, pilit na pinipigilan ang pag-agos ng emosyon. "Tatlong taon kami ni Louis, Zachary. Tatlong taon!" paulit-ulit niyang sabi, tila hindi makapaniwala sa nangyari. "Akala ko, siya na talaga. Akala ko, kahit mahirap lang kami, kahit hindi perpekto ang buhay namin, kami ang pipiliin namin sa isa't isa." Tahimik lang si Zachary. Nakatitig lang siya sa madilim na karagatan habang marahang nilalaro ang baso ng alak sa kanyang mga daliri. Hindi niya alam kung paano sasagot—o kung dapat pa ba siyang sumagot. "Pero heto lang ang naging kapalit? Ibenta ako? Gano'n lang kadali? Wala man lang laban? Wala man lang respeto?" Malamig ang boses ni Siena, pero punong-puno ito ng hinanakit. "Alam mo bang ilang beses kong ipinaglaban 'yon? Ilang beses kong iniisip na baka may paraan pa para maisalba kami?" Napangisi si Zachary, pero hindi sa pang-aasar. Is

Habang abala si Siena sa paglalaba, biglang lumapit si Zachary, nakapamulsa at nakangisi. "Gusto mo bang tulungan kitang maglaba?" Napataas ang kilay ni Siena at padaskol siyang bumunot ng damit mula sa batya, sabay pisil dito. "At kailan ka pa natutong maglaba, ha?" Bahagyang yumuko si Zachary at bumulong sa tenga niya. "Matagal na. Actually, experienced ako sa paglalaba." Napalunok si Siena at mabilis na lumayo ng bahagya. "Eh di wow! Sige, kung totoo 'yan, baka naman gusto mong labhan ang sarili mong damit." Umiling si Zachary, saka hinawakan ang basang manggas ng kanyang polo na nilalabhan ni Siena. "Hindi lang sarili kong damit. Pati panty at bra mo, kaya kong labhan." Nanlaki ang mga mata ni Siena at muntik nang mabitawan ang sabon. "Ano? Ulol! Hindi mo 'yan hahawakan!" Tumawa si Zachary at hinawi ang isang piraso ng panty sa isang tabi ng batya. "Bakit naman? Kung alam mo lang kung ilang beses na akong nakakita ng mga ganito—" Hindi na siya natapos dahil binagsaka

Pumasok si Zachary sa loob ng opisina ng kanyang ama. Tahimik ang paligid, tanging ang tunog ng mga papel na binabaybay sa desk at ang malumanay na tunog ng orasan ang naririnig. Hindi pa rin ganap na nakalimutan ni Zachary ang huling usapan nila ni Clarisse, ngunit sa pagkakataong ito, ang usapan nila ng kanyang ama ang kanyang pinipili pagtuunan ng pansin. “Dad, I think it’s time to let go of Siena,” bungad ni Zachary habang umupo sa harap ng kanyang ama. Hindi niya alam kung paano sisimulan ang paksa, pero alam niyang kailangan na nilang mag-usap ng maayos. Tinutok ng ama ang kanyang mata kay Zachary, may pag-aalalang naglalaro sa kanyang mata. "What do you mean 'let go of Siena'?" tanong nito, medyo seryoso at tila may hinanakit sa boses. “Hindi ba’t iniisip mo na mas mabuting tapusin na ang kasal niyo? Huwag mong gawing komplikado ang mga bagay, Zachary. Malapit na gumaling si Clarisse.” Tahimik si Zachary sa sagot. Sa totoo lang, hindi pa siya handang talikuran si Siena, h