Lahat ng Kabanata ng THE MAFIA'S WIFE : Kabanata 11 - Kabanata 20

ELVIS Simula nang malaman na buntis ako, palagi na akong nag ki-crave ng iba’t ibang pagkain. Hatinggabi, nagigising ako para maghanap ng prutas o kung anu-anong klase ng pagkain. Mabuti na lang at laging may nakahandang pagkain sa refrigerator, pati mga prutas. Nasa school ako ngayon at uwian na, kaya nag-aayos na ako para umuwi. Habang naglalakad sa hallway, may nakasalubong akong pamilyar na tao. Agad naman na kumakabog ang aking dibdib. Ilang buwan na ba ang lumipas mula nang huli kaming magkita? Walang pinagbago sa kanya. “Mag-usap tayo,” may awtoridad niyang sabi. Wala na akong nagawa kundi sumunod sa kanya at pumasok kami sa isang café na malapit lang sa school. Tahimik lang kaming dalawa. Wala rin akong balak na magsalita o makipag-usap sa kanya. “How are you?” Hindi ko inaasahan na ito ang magiging bungad niya sa akin. “Okay naman po,” sagot ko sa kanya. “Narinig ko ang nangyari, at hindi ko inaasahan na magagawa iyon ni Drake,” sabi niya. “At may nagsabi sa akin na m

ROWAN Mabilis kaming nakarating sa ospital at agad na inasikaso ng doktor si Elvis pagdating namin. Nasa ER na siya ngayon. “Sana ay maayos ang lagay ng anak ko at ni Elvis,” tahimik kong dasal. Kanina pa ako pabalik-balik ng lakad, hindi ko mapakalma ang aking sarili. Natatakot ako para sa mag-ina ko. I don't believe in HIM, but why can't I stop myself from praying? “Boss, kalma ka lang, walang masamang mangyayari sa kanila,” sabi ni Clark, na pilit akong pinapakalma. Pero hindi iyon uubra sa akin. Napaupo na lang ako. “Mr. Rowan?” Agad akong tumayo ng tawagin ang aking pangalan. “Yes, Doc. Kumusta siya?” tanong ko. “She is stable. As for the child… I’m sorry to say, wala na. The baby is gone. Mahina ang kapit ni baby. Sorry for your loss.” Parang nabibingi ako sa sinabi ng doktor. At tanging lakas ng kabog sa aking dibdib lang ang maririnig. "Wala na? Wala na ang baby ko? Wala na, Doc?” sambit ko sa mahinang boses at sunod-sunod ng tumulo ang kanina ko pa pinipigilan luha.

Nakapagdesisyon si Elvis na pumasok na lang sa school, kaya agad-agad itong nagbihis at hindi na nagawang magpaalam kay Rowan, na mahimbing pa na natutulog dahil madaling araw na itong nakauwi galing trabaho. Nasa school campus na siya nang may nagkukumpulang mga estudyante sa entrance ng building. Hindi niya ito pinansin, ngunit isang pamilyar na boses ang tumawag sa kanyang pangalan kaya agad siyang tumingin. "Elvis, are you free tonight?" tanong ni Kennedy, na hinihingal pa. Agad namang nag-ingay ang mga estudyante na nasa paligid nila. And the gossiping began. "Omg. Magkakilala sila?" "'Di ba ex 'yan ni Drake?" "Break na sila nun kasi daw nabuntis ng ibang lalaki." "Seriously? I can't believe it, she looks innocent." "It just proves that someone who appears innocent isn't always innocent—nasa loob ang kulo." Napairap na lang si Elvis sa mga naririnig. Hindi niya iniimikan si Kennedy gusto lang niya ng peace of mind. Nakalimutan na niya na may kaklase pala siyang K

_ELVIS_ Hindi agad ako nakaimik sa diretsang tanong ni Lindsay. Siguro napansin niya na lumalayo ako kapag nariyan sila ni Kennedy. Mapait akong ngumiti at umiwas ng tingin. Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang tanong niya, dahil hindi ko rin alam kung bakit lumalayo ako sa kanila. Okay naman kami ni Rowan, at mukhang wala namang sila ni Lindsay. Baka nga nag-o-overthink lang ako nung makita kong hinalikan ni Lindsay sa pisngi si Rowan. Dahil sa mga nangyayari, hindi ko na rin nagawa pa na tanungin si Rowan tungkol kay Lindsay. "H-hindi naman," matipid kong sagot sa mahinang boses. "Pero bakit ka lumalayo kapag lumalapit kami?" "Ayaw ko kasi ng gulo," tugon ko. "Pero, we can protect you. No one can harm you when we're around." "Hindi ko naman kailangan ng proteksyon n'yo. I can protect myself," saad ko. "Talaga? Pero bakit mo hinahayaan na insultuhin ka lang ng mga tao sa paligid mo?" pagalit niyang tanong. Bumuntong-hininga ako at hindi alam kung ano ang sasabihi

NAKALABAS na kami ng gate at namangha ako sa aking nakita. Hindi ko inaasahan na sa labas pala ng malaking gate ay may mga nakatayong kubo. Hindi ko mabilang kung ilang kubo ang nakatayo sa gilid ng kalsada. Hindi lang ito mukhang ordinaryong bahay kubo, dahil may sarili itong malaking tent na kapag uulan ay puwedeng gamitin bilang pantakip. Malaki talaga ito, at automatic na titiklop kapag parating na ang ulan. May kanya-kanya rin itong mga bangko at mesa sa labas. Nakakamangha lang talaga itong tingnan. Hindi ko inaasahan na may ganito pala dito sa lugar nila. Para itong hideout."Gulat ka ba?" narinig kong tanong ni Rowan. Sino ba ang hindi magugulat sa lugar na 'to? Parang tagong-tago nga ang lugar na 'to. Naalala ko rin kanina na may nagbabantay sa daan, kung saan kami dumaan, at may kinausap si Lindsay bago kami tuluyang nakapasok."Ikaw ba ang may pakana ng lahat ng ito?" tanong ko sa kanya. Tumango siya, sabay napahawak sa kanyang panga at minasahe ito."Yeah. Hindi rin madali