All Chapters of THE MAFIA'S WIFE : Chapter 41 - Chapter 50

"So, Mr. Costello. Your daughter and wife left you—ano na ang mangyayari sa'yo ngayon? Ang 50 million na binayad sa amin ng asawa mo ay kulang pa. Hindi ba niya alam na may utang ka pang 30 million?""Hindi ko sinabi sa kanya. She has nothing now. Kinuha ko na ang lahat sa kanya. And I regret it. Dahil sa kasakiman ko, nawala na sa akin ang lahat," umiiyak na sabi ni Mr. Costello."Your tears won’t change anything. Gusto ko lang ang anak mo na si Elvis. Kung gusto mo na maging ligtas ka araw-araw, at bumalik sa’yo ang kumpanya mo at ang asawa mo, ibigay mo sa akin si Elvis. Naintindihan mo?""Franco, pwede bang huwag na lang ang anak ko? Please, hindi ko kaya."“So, ano na lang ba ang ibabayad mo sa utang mo? Ang ulo ng asawa mo o ang anak mo?""Franco, huwag naman ganyan. Malaki ang kasalanan ko sa asawa ko, pero please, huwag mong idamay ang anak ko. Naghahanap naman na ako ng paraan para makabayad ng utang."“Hmm… Mr. Costello, maliit na ang 30 million. Sa tingin ko, mababayaran mo

Dahil sa nangyari kagabi, tuluyang bumaba ang temperatura ni Elvis. Wala naman silang ibang ginawa ni Rowan, dahil ayaw din naman ni Rowan na mawalan siya ng kontrol sa babae kaya binibigay na lang niya ang bagay na gusto nito. They just touched each other, nothing more. Masigla na ulit si Elvis, kahit may kaunting lagnat pa. At dahil ayaw ni Elvira na mabinat si Elvis, hindi siya pumayag na gumala ito kasama ang mga kaibigang sina Lindsay at Kennedy. Tumawag kasi si Kennedy kaninang umaga tungkol sa isang family outing, kaya palihim na sinabihan ni Rowan si Elvira na huwag siyang payagang umalis ng bahay, baka sumama pa sa outing. Labis naman ang tampo ni Elvis sa ginawa ni Elvira. “Busangot na naman ang mukha mo? Hindi ka pa nga puwedeng umalis dahil kakagaling mo lang sa sakit. Hindi ka pa nga totally okay, tapos sasama ka pa sa outing?” sermon ni Elvira kay Elvis na hindi maipinta ang mukha dahil sa sobrang pagtatampo. “Pwede naman kasi akong sumama, Mommy eh. Hindi naman ako

Nang mabalitaan ni Rowan ang nangyaring pagkidnap kay Elvis, galit niyang tinawagan ang kanyang mga tauhan upang maghanda. Nakuha na niya ang lahat ng impormasyon mula kay Lindsay, na nasa lugar na at nagtatago upang hindi makita ng kalaban. Isang malutong na mura ang kumawala sa bibig ni Rowan, lalo na nang makita niya ang presensya ng doktora. “Rowan, baby, please… just let me see your wound, okay? After this, I'll go,” the doctor insisted. “WHEN I SAID NO, IT’S A NO, DOCTOR,” malamig na sabi ni Rowan sa doktora, dahilan upang mapayuko ang babae. “Manong Vicente, bakit niyo hinayaan na umalis si Elvis?” seryosong tanong niya sa matandang guwardiya. “Naku, sir… Hindi ko nga nakita na lumabas ng gate si Ma’am Elvis. Doon ko lang nalaman nang tumakbo si Jude sa akin at sinabi niyang si Miss Elvis tumakbo palabas ng mansyon. Tiningnan ko naman ang CCTV, at totoo ngang si Ma’am Elvis ‘yon,” paliwanag ng matanda. “Bakit hindi niyo siya sinundan sa labas? Nakita niyo naman pala,”

NAGSISIGAW at nagwawala si Franco pagkaalis nina Rowan. Sa sobrang galit, hinugot niya ang baril at pinaputukan ang ilan sa kanyang mga tauhan, na agad naman na binawian ng buhay. Dahil sa takot, mabilis na umalis sa harapan niya ang kanyang mga tauhan. Malakas na sumigaw si Franco, saka itinutok ang baril sa kawalan at sunod-sunod na nagpaputok sa ere. "Lahat na lang! Lahat na lang kinukuha mo, hayop ka! Isusunod na talaga kita sa mga plano ko. Hahayaan kita sa ngayon, pero ako pa rin ang mananalo sa huli. Aghhhh!" huling sigaw niya, sabay nagpaputok ng isang beses. Habang pauwi sila, takot na takot si Elvis nang magising ito. Sa sobrang takot, bigla niyang nasuntok sa mukha si Rowan at nasipa ang tagiliran nito, marahil inakala niyang kalaban ito. Hinihingal si Elvis, at mabigat ang bawat hininga niya. Napangiwi naman si Rowan nang tamaan ang kanyang sugat sa tagiliran. Natulala si Elvis nang makilala ang kanyang kasama. Hindi siya umimik, marahil dahil sa trauma kaya’t hindi ag

“Are you seriously having those kinds of dreams?” tanong niya, hindi makapaniwala. I smiled and hugged him. “Yeah. And I want you to touch me,” I said seductively. “We can't,” sagot niya, seryoso. Mabilis akong napatingin sa kanya at seryoso talaga siya. “Hindi pwede? B-bakit?” nagtatakang tanong ko. “Hindi pa pwede hanggang sa makasal na tayo,” sagot niya. Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. “Nagpapatawa ka ba? Ilang taon pa bago tayo ikasal? P-pero kung ‘yan ang gusto mo, maghihintay ako,” mahina kong sagot. Tumayo siya mula sa kama, at ako naman, bigla na lang nawalan ng gana. Tumayo na rin ako at sumunod sa kanya sa labas. Nakayuko lang ako dahil ayaw kong makita niyang disappointed ako. Ilang araw na rin kasi. Iniisip ko pa lang na may mangyari sa amin, na-ho-horny na ako. “Careful,” sabi ni Rowan nang biglang mamatay ang ilaw. Bigla naman nabalot ng takot at kaba ang puso ko. Mahigpit akong napayakap kay Rowan. “Mi amor…” Mas lalo akong napakapit sa kanya