Malutong na napamura si Franco nang marinig niya mula sa kanyang tauhan na narito ang kapatid. Tama nga ang nasa isip niya; ang kapatid pala talaga ang ibig sabihin ni Elvis. Ngunit palaisipan pa rin sa kanya kung bakit magkakilala sina Elvis at Rowan. Hindi rin nabanggit ng mag-asawang Costello na may fiancé o nobyo na pala ang anak. Matapos niyang buhatin at dalhin si Elvis sa isang kwarto, agad siyang lumabas at marahang kinuwestiyon si Simon. “Anong alam mo, ha? Fiance pala ng anak mo ang kapatid ko, pero hindi mo sinabi sa akin. Ano bang balak mo, sirain ako, ha?" galit at igting ang panga na salita ni Franco. “W-wala akong alam, Franco. At hindi ko pa nakikita o nakilala ang Rowan na sinasabi niyo,” tugon ni Simon, umiiyak na sa sobrang takot. “Hindi mo alam, ha? Hindi mo ba kilala kung sino ang Rowan na ‘yan? Siya lang naman ang pinaka-nakakatakot na tao na nakilala ko, pero hindi ako magpapatalo sa kanya. Magkakamatayan muna kami,” naninigkit ang mga matang sabi nito.
NAGSISIGAW at nagwawala si Franco pagkaalis nina Rowan. Sa sobrang galit, hinugot niya ang baril at pinaputukan ang ilan sa kanyang mga tauhan, na agad naman na binawian ng buhay. Dahil sa takot, mabilis na umalis sa harapan niya ang kanyang mga tauhan. Malakas na sumigaw si Franco, saka itinutok ang baril sa kawalan at sunod-sunod na nagpaputok sa ere. "Lahat na lang! Lahat na lang kinukuha mo, hayop ka! Isusunod na talaga kita sa mga plano ko. Hahayaan kita sa ngayon, pero ako pa rin ang mananalo sa huli. Aghhhh!" huling sigaw niya, sabay nagpaputok ng isang beses. Habang pauwi sila, takot na takot si Elvis nang magising ito. Sa sobrang takot, bigla niyang nasuntok sa mukha si Rowan at nasipa ang tagiliran nito, marahil inakala niyang kalaban ito. Hinihingal si Elvis, at mabigat ang bawat hininga niya. Napangiwi naman si Rowan nang tamaan ang kanyang sugat sa tagiliran. Natulala si Elvis nang makilala ang kanyang kasama. Hindi siya umimik, marahil dahil sa trauma kaya’t hindi ag
ELVIS POVSimula nang mangyari ang insidente, 24/7 na akong may bantay. Minsan, nakakahiya nang lumabas ng hotel dahil palaging may nakasunod sa akin. Kapag nasa school naman, hindi rin nawawala sina Kennedy at Lindsay. Kahit ilang beses ko nang sinabi kay Rowan na hindi na kailangan, ayaw pa rin niyang makinig. Pati si Mommy, ayaw na rin akong palabasin ng kwarto. Alam ko naman na gusto lang nila akong protektahan, pero nakakainis kasi na parang ang dami kong bantay.“Ano na naman ang iniisip mo?” tanong ni Mommy habang umupo sa tabi ko. Kanina pa kasi ako nakadungaw sa bintana, pero wala naman akong ibang nakikita sa labas kundi mga buildings.“Mom, maghanap na po tayo ng bagong matitirhan. Wala akong makita na mga puno, e. Pati hangin, polluted na—hindi na masarap langhapin.”“Makakahanap din tayo ng bahay, Nak. Pero sa ngayon, magtiis muna tayo dito sa hotel. Hindi pa kasi tayo sigurado kung sino talaga ang kalaban natin,” sagot ni Mommy. can see how tireless she is, lalo na noon
“Are you seriously having those kinds of dreams?” tanong niya, hindi makapaniwala. I smiled and hugged him. “Yeah. And I want you to touch me,” I said seductively. “We can't,” sagot niya, seryoso. Mabilis akong napatingin sa kanya at seryoso talaga siya. “Hindi pwede? B-bakit?” nagtatakang tanong ko. “Hindi pa pwede hanggang sa makasal na tayo,” sagot niya. Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. “Nagpapatawa ka ba? Ilang taon pa bago tayo ikasal? P-pero kung ‘yan ang gusto mo, maghihintay ako,” mahina kong sagot. Tumayo siya mula sa kama, at ako naman, bigla na lang nawalan ng gana. Tumayo na rin ako at sumunod sa kanya sa labas. Nakayuko lang ako dahil ayaw kong makita niyang disappointed ako. Ilang araw na rin kasi. Iniisip ko pa lang na may mangyari sa amin, na-ho-horny na ako. “Careful,” sabi ni Rowan nang biglang mamatay ang ilaw. Bigla naman nabalot ng takot at kaba ang puso ko. Mahigpit akong napayakap kay Rowan. “Mi amor…” Mas lalo akong napakapit sa kanya
NASAPO ko pa rin ang noo ko hanggang ngayon. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin kay Rowan na kasinungalingan lang ang sinabi ko tungkol sa wet dreams ko. Ang totoo, nightmares talaga ang naranasan ko. Nahihiya rin akong sabihin sa kanya dahil mukhang excited pa naman siya ngayon. Alam kong mali ang lokohin siya, at sa tingin ko, natutunan ko na ang leksyon ko. Umupo ako sa tabi niya at marahan kong hinawakan ang kanyang kamay. Tiningnan niya ako at mahigpit na hinawakan ang kamay ko. His smile was so sincere. Ang gwapo niya, lalo na kapag nakangiti. Hindi pa rin kayang iproseso ng utak ko na engaged na kami ni Rowan. "Anong nasa isip mo?" tanong niya sa akin. "Hindi pa rin ako makapag-move on... dahil dito," tugon ko habang ipinapakita ang singsing sa daliri ko. "Masasanay ka rin, mi amor. 'Yan pa lang ang unang singsing. What more pa kaya kapag wedding ring na natin," sagot niya habang hinawakan ang mukha ko. "That ring is my mom's engagement ring. Matagal ko nang itinago
Hindi ko na alam kung anong oras na, pero patuloy pa rin kami sa aming ginagawa. Nanginginig na ang tuhod ko, at nagsisimula nang manghapdi ang pagkababae ko. Hindi ko na maramdaman ang mga binti ko dahil sa pagsagad ni Rowan, na para bang ilang taon siyang hindi nakasisid. Paulit-ulit niyang kinakain ang mahapdi kong pagkababae. Kahit ilang beses na niyang nilabasan ang loob ko pero hindi siya nag-aatubiling malasahan ang sarili niyang tamod, na parang hindi siya naduduwal o nadidiri. At ngayon, buhat-buhat na naman niya ako habang nakasandal ako sa pader. Mahigpit ko siyang niyakap habang patuloy siyang naglabas-masok sa akin. Parang wala siyang kapaguran habang siya na lang ang gumagawa ng lahat, dahil tuluyan nang bumigay ang mga paa ko. Hindi ko na nga maalala kung ilang beses na rin akong nilabasan.“B-babe, nakikita ko na ang bukang-liwayway…” mahina kong sabi habang isinubsob ang mukha ko sa leeg niya.“Yeah… almost there, mi amor. Huli na talaga,” aniya. Napasigaw ako nang b
HINDI pa rin mag-sink in sa utak ko na fiancée ko na si Elvis. Alam kong wala pang isang taon mula nang kami ay magkakilala at ma-inlove sa isa’t isa. Pero kailangan pa bang patagalin kung ganito na kabaliw ang puso ko sa kanya? Elvis will be the woman I marry—wala nang iba. Sa kanya ko ulit naramdaman ang ganitong saya matapos ang sampung taon ng pangungulila ko sa aking namayapa nang asawa, si Hillary. She was my greatest love. She was my first love. I married her despite her father’s objections, and it eventually led to her death. My father-in-law, Mr. Smith—Franco’s father—wasn’t my biological dad, and he never adopted me. Pinalabas lang ng pamilya na adopted ako para pagtakpan ang krimen na ginawa nila sa pamilya ko. My father died because of that family. Hindi ko pa sila napapanagot sa mga kasalanan nila. At ngayon, guguluhin na naman nila ang buhay ko. Hindi na ako papayag. Hindi pa ako nakakalimot sa ginawa ng matandang iyon sa mama ko at sa kapatid kong babae—ang dahilan
“Boss," sambit ni Russ. Seryoso siya, at tila may hindi magandang nangyari. “What’s happening?" tanong ko ng walang gana pagkababa ko ng sasakyan. “If this is just nonsense, I swear, Russ, I’ll blow your head off," I firmly said. Yumuko si Russ at hindi na nagsalita. Hindi ko alam kung bakit urgent ito kaya nagtataka ako kung anong nangyayari. Kung bumalik na naman ba ang matandang 'yon at manggulo na naman. Nang makapasok ako sa loob, bigla akong napansin ng mga tauhan ko. Sabay naman silang nagsilingunan sa akin. Kunot-noo akong tumingin sa kanilang lahat, nagtataka sa kanilang mga reaksyon. Lumakas ang kabog sa dibdib ko habang papalapit ako sa living room, kung saan naroon sina Lindsay, Kennedy, at ang mga kapatid na lalaki ni Russ. Seryoso ang mga ito at nakatutok lamang sa isang direksyon. Nagtataka ako sa naging reaksyon nilang lahat. At kung sino ang kanilang tinitingnan at ganito sila ka seryoso. Patuloy lang akong naglakad hanggang sa biglang tumayo ang isang babae mu
Ang bilis ng pangyayari, bagay na hindi ko inaasahan na mangyari. May takot, galit at sakit akong nararamdaman habang nasa loob ako ng mansyon na iyon kung saan narinig ko ang palitan ng putukan. Tinulungan ako ng isang lalaki at kilala ko siya, ang kaibigan kong si Russ at si Kennedy at LIndsay. Kilala ko sila pero bakit ang babae ay hindi. Nang makalabas kami ng mansyon ay agad akong dinala ni Russ sa hospital. Nakatulog ako kaya paggising ko ay medyo magaan na ang pakiramdam ko at para na akong naalaya sa kulungan ng kalaban. At nalaman ko kung sino ako. PInakilala nila sa akin si Elvis na sabi ay asawa ko raw, tapos bigla kong naalala si Hillary. Hindi ako naniniwala dahil rin sa trauma na dulot sa akin ng babae na ‘yon. Pero kahit ganun pa man ay inu-obserbahan ko rin naman siya. Magkasama kami sa iisang bubong pero hindi ko naman magawang kausapin siya kaya umiiwas na lang ako sa kanya. Hanggang sa maglakad loob akong harapin siya dahil sa Doctor niya. Parang may apply na buma
I got into an accident, when I woke up it's so cloudy that I don't remember anything. My heart aches for that moment and I feel something is missing, but my mouth uttered her name. Hillary. She was the woman whom I was looking for. But, a woman who I am not familiar with appeared in front of me. A pregnant woman crying and hugging me tightly, saying sorry. Russ told me that she is my wife, pero hindi ako naniniwala ngunit kakaiba sa damdamin na para bang may nawala na kailangan ibalik agad. Naniniwala ako kay Russ na siya nga ang asawa ko, nang maging okay na ako at pwede ng lumabas ng hospital ay dinala ako sa bahay namin mag-asawa. May iba pa kaming kasama which is si Kennedy at Lindsay na naalala ko pa naman. At sa tuwing walang tao sa bahay ay sikreto akong tinawagan si Hillary na pumunta sa bahay. Binigay niya kasi sa akin ang number niya at tawagan ko siya kapag wala akong kasama sa bahay. Pakiramdam ko tuloy ang sama kong tao, at para akong nagtaksil sa asawa ko. May mga
ROWAN’S POV I THOUGHT marrying is the best solution when it comes to relationship. I was bonded and fell in love to Hillary, the daughter of my ‘so called foster father.’ The man who killed my father, and ruining my family. Ang akala ni Mr. Smith ay wala akong alam sa lahat ng kasalanan nila sa pamilya ko. At dahil bata pa ako at wala pang kakayahan upang ipagtanggol ang sarili ay sunod-sunuran lang ako sa kanila. Pero kahit ganun pa man, nahulog ang loob ko sa babaeng akala ko ay totoo sa akin. Ang babae na una kong minahal. Niloko lang pala ako at pinaniwala lang pala ako, at kinuha ang naiwan sa akin ni Daddy bago paman ‘to pumanaw. Pero hindi lahat ng naiwan ni Daddy ay nakuha nila, dahil may itinago si Daddy na ari-arian na walang nakakaalam, kaya nung dumating ang oras na kinasal kami ni Hillary ay balak ko sanang bumukod kami at pumunta na sa ibang bansa para doon na magsimula. Ngunit namatay siya Hillary dahil sa aksidente. It took me a decade to forget her. Dahil gaano
MALAKAS akong napaungol habang nakahawak sa buhok ni Rowan ng labasan ako. My toes are shaking, and my breath is so heavy. Para akong natanggalan ng bigat sa dibdib ng makaraos rin. Mabigat rin ang hininga ni Rowan ng lumapit na siya sa akin at tinitigan ako sa mga mata. Walang salita ay agad niya akong sinunggaban ng halik kaya agad ko naman itong tinugunan. Mapusok na para bang wala ng umaga. He positioned his body in between my thighs, and felt his hardness poking my womanhood. Hinawakan ko ang kanyang pagkalalaki at inalalayan na ipasok sa loob ko. Napangisi siya at hinalikan ulit ako. “Ughhh…” malakas kong ungol ng bigla niyang sagarin ang kanyang k*****a sa loob ko. "Fuck,” mura niya ng makapasok na siya ng tuluyan sa kweba ng kaligayahan. "Yes. Let's enjoy the night, Love. Don't stop yourself, okay?” bulong ko pero mukhang hindi niya nagustuhan ang sinabi ko dahil sa ekspresyon ng kanyang mukha “Why? Bakit mukhang seryoso ka ata? Is there something wrong?" mahina kong
MAHINA akong mapaungol ng bumaba ang halik niya sa aking leeg, pababa sa aking dibdib. Nakasuot ng lang naman ako ng robe, at manipis na panty dahil naiinitan ako kanina. Hindi ko naman inakala na may ganito palang mangyayari kaya hindi ako nakapaghanda. “Oh! Did you prepare this for your Doctor? Are you planning to seduce him, earlier?” he said in his sarcastic tone. Biglang umakyat ang dugo ko sa ulo ko dahil sa inis. “No! Why are you thinking that way ha? Kanina ka pa ah. I don't like that Doctor, naiintindihan mo ba?” naiinis kong salita at umupo sa kama. “Let's not do it, kung ganyan lang naman ang iisipin mo.” Bumaba na ako sa kama upang umalis ngunit mabilis niya akong pinigilan. "Sorry. I didn't mean to say that. Nagseselos lang siguro ako,” aniya. Huminga ako ng malalim at hinarap ulit siya. “Kahit kailan hindi ko gagawin na lokohin ang asawa ko kahit na nakipag-sex na siya sa ibang babae.” Wala sa sarili kong salita. Bigla na lang rin tumulo ang luha ako at n
KUNOT-NOO ko siyang tiningnan at salubong rin ang kanyang mga kilay na parang galit. Siya nga ‘yong hindi namamansin sa akin nitong mga nakaraang araw, simula nang dumating kami dito sa bahay namin. Dito ko na naisipan na magpagaling dahil ito ang bahay namin mag-asawa, narito rin lahat ng mga gamit namin, mga litrato, our wedding photo patunay na asawa niya ako. Magdududa pa ba siya kung sino ako sa buhay niya? “Me? Flirting with that Doctor?” usal ko sabay turo sa sarili ko at sarkastikong tumawa."Why? Hindi ba totoo?” taas tono niyang salita. Para talagang galit. "Excuse me, Mr. Walter. Ako talaga ha? Hiyang-hiya naman ako sa'yo,” naiirita na salita ko at tinalikuran siya sabay halukipkip. “So, are you really mad at me?” mataas pa rin ang tono ng pananalita niya. Kahit miss na miss ko na siya, kahit gustong-gusto ko na siyang yakapin, hawakan, sunggaban ng halik ay hindi ko magagawa dahil baka masaktan na niya ako ng hindi niya sinasadya. “Galit ka talaga sa akin? Really?” sal
HILLARY MY blood ran cold, when Frank told me about Rowan. Agad akong nanghihina at nawalan ng balanse ng sabihin niyang natamaan ang ulo ni at patay na. Sunod-sunod na tumulo ang luha ko at ang sikip ng dibdib ko. Hindi ko na rin na pigilan ang humahagulgol at sumigaw at nagwawala. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, sobra akong nasaktan. I lost him. I really lost him. Habang patuloy lang ako sa pag-iyak ay tinulungan ako ni Daddy na tumayo at inalalayan naman ako ng isa naming tauhan na makalabas na kami ng tunnel. Nang makita na namin ang daan palabas ay siya rin naman ang pagsalubong ni Frank sa amin na duguan. Nanlaki ang mga mata ko at bumilis ang tibok ng puso ko. Agad akong tumakbo sa kanya na labis ang pag-aalala, ngunit ngumiti lang siya sa akin. Mapungay na rin ang kanyang mga mata kaya natakot ako Bak pati siya ay mawala rin sa akin. No! Hindi maari! “Bilisan n’yo, baka mabuksan siya ng dugo," sigaw ko habang nakasuporta sa kanya dahil nararamdaman ko ang panghi
ELVIS woke up in a middle of the night, dahil sa masamang panaginip. Hinihingal siya at namamawis. Akala niya ay totoo ang kanyang panaginip na hinabol siya ng mga lalaki na tauhan nina Hillary at ang ama nito. Gusto siya nitong patayin, kasama na ang kanyang mga anak. Sa kanyang pagmamadali ay nadapa siya kaya mabilis siyang nakuha ng mga tauhan ni Hillary. And Hillary shot her without a second thought. Sobrang dilim ng kwarto at tahimik. Nasa hospital pa rin siya nagpapagaling. Hindi niya nga maalala na isang araw na siyang tulog, at dahil din sa anesthesia na tinurok sa kanya. Dahil nakaramdam siya ng uhaw ay dahan-dahan siyang bumangon at umupo sa kama ng maramdaman niyang may kamay na nakahawak sa kanya. Medyo madilim ang kanyang kwarto at hindi gaanong kita kung sino ang kasama niya kaya nakaramdam siya ng takot at kaba na baka hindi tao ang kasama niya. Na baka tauhan ‘to ni Hillary naghihintay lamang sa kanya ng magising.“Don’t touch me!" Natarantang sigaw ni Elvis at mabil
LABIS ang tuwa sa mukha ni Russ dahil sa sinabi ng kaibigan na si Rowan. Napakamot naman si Rowan sa kanyang batok na parang nahihiya habang ang mga mata ay nasa labas pa rin ng hospital building. Hindi naman totally nakalimutan ni Rowan ang lahat, may mga alaala pa naman siyang naalala at kusang bumabalik. Si Russ ay ang itsura lang nito ang kanyang naalala ngunit hindi niya maalala ang pangalan nito na pilit naman niyang inaalala. Ang iba naman ay hindi niya maalala ang itsura, ngunit alam naman niya ang pangalan ng mga ito. Kahit sa mga kasamahan niya ay wala siyang maalala sa kanila na pilit naman niyang inaalala. Napapagod lang ang utak niya at sumasakit ‘to kaya kailangan niyang uminom ng gamot upang mawala ang sakit nito. He is not fully recovering after what happened to him that he need to be checked. Si HIllary lang naman ang nagbibigay sa kanya ng mga gamot. Gamot na sumisira sa kanyang alaala. Pero kahit ganun pa man ay may alaala naman na kusang bumabalik, at ang palagi n