NAKALABAS na kami ng gate at namangha ako sa aking nakita. Hindi ko inaasahan na sa labas pala ng malaking gate ay may mga nakatayong kubo. Hindi ko mabilang kung ilang kubo ang nakatayo sa gilid ng kalsada. Hindi lang ito mukhang ordinaryong bahay kubo, dahil may sarili itong malaking tent na kapag uulan ay puwedeng gamitin bilang pantakip. Malaki talaga ito, at automatic na titiklop kapag parating na ang ulan. May kanya-kanya rin itong mga bangko at mesa sa labas. Nakakamangha lang talaga itong tingnan. Hindi ko inaasahan na may ganito pala dito sa lugar nila. Para itong hideout."Gulat ka ba?" narinig kong tanong ni Rowan. Sino ba ang hindi magugulat sa lugar na 'to? Parang tagong-tago nga ang lugar na 'to. Naalala ko rin kanina na may nagbabantay sa daan, kung saan kami dumaan, at may kinausap si Lindsay bago kami tuluyang nakapasok."Ikaw ba ang may pakana ng lahat ng ito?" tanong ko sa kanya. Tumango siya, sabay napahawak sa kanyang panga at minasahe ito."Yeah. Hindi rin madali
Ngumiti ako nang matamis sa kanya at dahan-dahang sumandal ang ulo ko sa dibdib niya. Sana nga ikaw na ang binigay sa akin. Hindi kita papakawalan, kahit ano pa ang mangyari. Gusto kong tumanda kasama ka. Gusto kong magkaroon tayo ng masaya at kumpletong pamilya. At kapag nangyari 'yun, hindi ko bibiguin ang mga magiging anak natin, lalo na ang magiging asawa ko na nasa harapan ko ngayon. Hindi ko ipaparanas sa mga anak ko ang naranasan ko sa pamilya ko noon. Ang pamilya ang palaging uunahin ko. Alam kong masyado lang namin minamadali ang mga bagay-bagay. Gusto ko pa siyang lubos na makilala. Mas lalo kong idiniin ang aking tainga sa kanyang dibdib upang marinig ang kabog ng puso niya—nakakarelaks at nakakawala ng anumang alalahanin. Pero pwede naman siguro na magkasama kaming kilalanin ang isa’t isa, hindi ba? "Gusto kong iparanas sa'yo ang tamang pagtrato. Gusto kong ibigay lahat ng meron ako. Ang akin ay sa'yo rin, Mahal. Sulitin natin ang bawat araw na magkasama tayo," pabulong n
I placed my fingers on my womanhood and rubbed my clitoris through my panty. Napakagat-labi ako habang dinaramdam ang kakaibang pakiramdam. Mas lalong lumakas ang ungol ko nang ipasok ko ang kamay ko sa loob ng panty ko. Marahan kong hinaplos ang namamasa kong pagkababae at dahan-dahan kong binaba ang suot kong dress hanggang sa tiyan. Marahan kong hinaplos ang aking dibdib at hinimas ito. I hummed as I played my hard nipple, while playing my clit. My toes curls every time my fingers touching my sensitivity. Napaigtad ang baywang ko dahil sa sensation na dulot nito. Parang kinukuryente ang buong sistema ko. I played my wet womanhood and rubbed my clit even more, and groaning like crazy. "Rowan," wala sa sarili kong sambit. Napadilat ako ng mga mata nang napagtanto ko ang aking sinabi at napabalikwas ng tayo dahil pakiramdam ko ay may nakamasid sa akin. At hindi nga ako nagkakamali. Ano ang ginawa ko? Nakakahiya ang ginawa ko. "L-love?" gulat kong sambit. "K-kanina ka pa ba?" Nahi
Rowan crawled and touched my thighs. He gently caresses my legs, and plants small kisses. Para naman akong kinukuryente sa ginawa niya. Napasinghap ako ng bigla niyang inalis ang mga kamay ko. Tumingin siya sa akin at ngumisi. This is crazy." Narinig kong salita niya. Hinalikan niya ako at pababa sa aking leeg. Huminto siya ng nasa tapat na siya ng aking malulusog na dibdib. He stared at me, and licked my nipples. My back arched, as he kissed my nipples and then sucked it like crazy. He licks, he sucks, and nibbles my nipples like crazy. L-love, please, put it inside me, please…” Nagmamakaawa kong salita. I tried to touch my womanhood but he held my hands. “Yeah. Yeah. Let me do it, Love." He said. Bumaba ang halik niya hanggang sa may puson ko. Mas lalong lumalin ang hininga ko sa ginawa niya. No. Hindi pa ako nakapag linis ng katawan. L-love, just put i— ughhhh….” Napahiyaw ako ng dilaan niya ang namamasa kong pagkababae. Napaigtad ako at gustong magwala, dahil patuloy
Lahat sila ay nasa sala. Buhat pa rin ni Rowan si Elvis, na tulog pa rin. Hindi na sila nagsalita pa dahil mukhang seryoso ang kanilang boss. At base sa suot ni Elvis, parang alam na nila agad kung bakit kunot na naman ang noo ni Rowan. Lahat sila ay napaiwas ng tingin nang isa-isa silang tingnan ni Rowan sa mata, dahil alam na alam nila kung ano ang nangyari habang wala sila sa mansyon.Maya-maya pa ay dumating si Lindsay galing sa kusina. Nagulat siya dahil parang mga kahoy ang kanyang mga kuya at nakayuko pa ang mga ito. Doon niya lang napagtanto kung ano ang iniiwasan nila. Nakita niya si Rowan habang buhat si Elvis, kaya agad niyang nilapitan ang dalawa. Gusto pa sanang pigilan ng kanyang Kuya si Lindsay, pero mabilis siya kaya wala nang nagawa pa si Jarren, ang ikalawang kuya ni Lindsay.“Anong nangyari?" agad na tanong ni Lindsay nang malapitan niya si Rowan. Sinilip naman niya ang tulog pa rin na si Elvis.“Bakit iba na ang suot niya? At bakit bigla na lang kayong nawala kagab
Sa kwarto, tahimik lang ang dalawa at parang nagkahiyaan pa, na para bang unang beses lang nilang ginawa ang bagay na iyon. Mas lalo namang nahiya si Elvis dahil sa ginawa niya kagabi nang maalala ito. Pero palaisipan pa rin sa kanya kung bakit bigla na lang uminit ang kanyang katawan matapos kainin ang chocolate bar na kinuha niya mula sa fridge. Kunot-noo niyang tiningnan si Rowan, na ngayon ay gulat na gulat sa kanyang ekspresyon, na para bang may nagawa siyang kasalanan dito.“Ikaw ba ang naglagay ng chocolate bar sa fridge mo?” tanong niya kay Rowan na may pagdududa. Napaismid naman si Rowan.“Ako? No way. Hindi ako mahilig kumain ng chocolate at hindi ko alam kung bakit nasa loob ‘yun ng refrigerator ko. Hindi ko naman inutusan ang mga tauhan ko na lagyan ng laman ang fridge, knowing na palagi naman akong wala dito,” mahaba niyang sagot. Pinanliitan naman ni Elvis ng mata si Rowan, hindi kumbinsido sa sinabi nito.“Talaga? Sigurado ka bang hindi mo talaga ginawa ‘yun?” paninigur
Sa labas ng mansyon, seryosong-seryoso si Rowan na nakatayo sa harap ng lahat ng kanyang mga tauhan. Pinatawag niya ang mga ito upang kausapin tungkol sa chocolate bar na inilagay sa kanyang fridge. Dahil dito, agad nilang naintindihan kung bakit galit ang Boss nila. Ayaw kasi ni Rowan na may nanghihimasok sa kanyang mga pag-aari, lalo na sa kanyang pinakamamahal na treehouse na ipinatayo niya noon para sa isang tao. Ngunit nawalan na ng saysay ang treehouse at ginawa na lang niyang station. Pero dahil palagi namang wala si Rowan, tinutulugan ito ni Jarren. Siya rin ang naglalagay ng mga pagkain sa fridge ng amo niya, dahil akala niya ay hindi dadalaw ang kanilang Boss. Minsan din ay sa treehouse siya natutulog upang magbantay sa paligid. Pero wala naman siyang dinalang babae sa treehouse; nagkikita lang sila sa bahay-kubo at doon isinasagawa ang isang ritwal. “Ayaw ko nang magpaligoy-ligoy pa. Alam niyo namang ayaw ko na may nangingialam sa treehouse ko, diba?” galit at nakakatako
MATAPOS kumain, hinatid na rin sila ni Rowan sa university. Sabay na pumasok ang dalawa sa kani-kanilang klase. Sa kalagitnaan ng lecture, biglang tumunog ang cellphone ni Elvis, dahilan upang mapahinto sa pagtuturo ang kanilang professor, at mapunta sa kanya ang atensyon ng lahat. Mabilis naman niyang pinatay ang tawag. "Miss Costello, turn off your phone!" galit na wika ng professor. Agad namang humingi ng pasensya si Elvis, at nagpatuloy ang kanilang professor sa lecture. Pagkatapos ng klase, nagmamadaling binuksan ni Elvis ang kanyang cellphone. Tiningnan niya kung sino ang tumawag at nakita ang recent call mula sa kanyang ina. Kinabahan siya at nagdadalawang-isip kung tatawagan ito. "Bakit naman siya tumawag? Alam naman niyang may klase ako," naisip ni Elvis. Tinawagan niya ang numero at kahit kinakabahan ay sinubukan pa rin niyang makipag-usap. Matagal na rin mula nang huli silang nagkita at nagkausap ng kanyang ina. “Bakit mo binaba ang tawag ko kanina?” bungad ng kany
PAGLABAS ni Rowan mula sa shower ay wala na si Elvis sa kama, usually kasi kada gising niya ay diretso na agad siya sa comfort room upang maglinis ng katawan o di kaya maghilamos. Kunot-noo na lamang si Rowan at iniisip na lang na baka may pagbabago na naman sa asawa. Nang makapagpalit na ng damit ay agad na rin siyang lumabas. Maganda ang gising niya ngayon, well, palagi namang maganda at masaya ang gising niya araw-araw, pero iba ngayon. Maaga siyang ginising ni Russ upang ipaabot ang balita na hindi na siya umalis dahil si Russ na ang bahala na mag-lead sa Team. Mahusay sa pakikipag-laban, at barilan si Russ. Maasahan siya sa lahat ng bagay, maliit man o malaki. Kaya nga nagtagal ang pagkakaibigan ni Russ at Rowan, dahil magkapareho sila ng mga bagay na gusto. Mabuting tao si Russ at hindi mapagsamantala. Marami na rin ‘ang naipundar sa pagtatrabaho niya kay Rowan. Nakapag-patayo na rin ng sariling kumpanya, ngunit hindi siya ang nagpalakad nito, kundi ang kanyang sekretarya.
THIRD PERSON POV NASA balkonahe na nang kanilang kwarto ang mag-asawang Elvis at Rowan. Hindi pa magawang makatulog kahit medyo nakakapagod ang araw nila. Gusto rin sulitin ni Elvis ng oras na kasama ang kanyang asawa, lalo pa’t dalawang linggo silang hindi magkikita. Malungkot para kay Elvis na hindi kasama ang asawa, dahil alam niyang hahanap-hanapin niya ‘to. Lalo na ngayon na buntis siya. Nakasandal ngayon si Elvis sa asawa habang nakatingin sa magandang tanawin. Na kahit gabi na ay kitang-kita pa rin mula sa gawi nila ang buong Maynila. Hawak ng kabilang kamay ni Rowan ang isang baso ng wine, habang gatas naman ang hawak ni Elvis. Bawal pa kasi siyang uminom dahil nagdadalang tao siya. Gabi-gabi na rin siyang umiinom ng gatas bago matulog, dahil hindi ‘ito kinalimutan ni Rowan kapag sasapit na ang gabi. At umuwi talaga si Rowan ng maaga upang alagaan ang kanyang may bahay. Apat na buwan ng nakasanayan na ni Rowan ang mag-timpla ng gatas kaya nalulungkot si Elvis habang nak
ELVIS SINUSUNDAN ako ni Rowan hanggang sa parking lot. Hindi ko siya pinansin at naiinis ako sa mukha niya. Kagabi ang sweet-sweet namin tapos ngayon bigla na lang kaming ganito. Bahala siya sa buhay niya. Kung gusto niya dun kay Hillary, edi dun siya. Kairita! “Ayaw mo ba talagang makinig sa akin? Ha? Kung gusto mong mawala ang sama ng loob mo sa akin, dapat makinig ka. Hindi ko alam kung saan mo pinulot ang mga sinasabi mo, wala naman katotohanan ang lahat. Kung dahil ito sa narinig mo kanina ay aaminin kong mali ako sa part yun, pero tinanong kita kung naririnig mo ba lahat ng pinag-usapan namin. Tapos hindi ka sumagot and then nagagalit ka na lang.” Mahabang salita ni Rowan. Mukhang galit na talaga siya. Seryoso siya at nakakatakot. Hindi ko siya magawang tingnan sa mata dahil natatakot ako sa kanya. Hindi ko pa naman kasi siya nakitang ganito kagalit kaya naninibago ako. Pero tama nga naman ang sinabi niyang hindi ko narinig lahat ng pinag-usapan nila ni Russ kasi umali
ELVIS CIENNA C. WALTER POV NAPAPATITIG ako sa kanyang mga mata. Nakikita ko ang pag-aalala sa kanya. Ayaw kong mag-react at mag-overthink dahil ang sakit-sakit sa dibdib, at ang sikip-sikip, mas lalo lang akong masasaktan. Hindi ko naman inaasahan na hahantong sa ganito e, dahil ang buong akala ko ay ako lang ang mahal niya. Hindi ko alam kung ano nga ba ang totoo, pakiramdam ko tuloy ay ibang tao ako sa kanya. Na baka napilitan lang siya, dahil ako ang narito kasama siya. Na Hindi pa pala niya nakalimutan ang ex-wife niya. Mahal na mahal ko ang taong ‘to. Paano kung na pa-praning lang ako? Na dahil sa pagbubuntis ko kaya ganito na lang akong mag-react? Siguro kailangan kong marinig ang sasabihin niya, pero may doubt akong nararamdaman. I want to believe his every words to say, pero bakit ang sakit ng dibdib ko? “Tell me the truth, love. Para hindi na ako magalit at mag-isip ng masama tungkol sayo. Alam mo ba kung gaano kasikip at kasakit para sa akin na marinig yun mula sayo? An
ELVIS CIENNA C. WALTER POVNAKAUWI na kami sa mansyon, pero hindi ko pa kinausap si Rowan. Alam kong nagtataka siya sa akin, pero kasalanan niya naman. . Vivid pa rin sa utak ko ang pinag-usapan nila ni Russ kaninang madaling araw. Hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin ang kirot sa dibdib ko. Kinakausap naman ako ni Rowan na para bang normal lang, parang walang tinatago. Ang galing niyang magpakitang-tao. He acted cute, concern, like he care, like he loves me. But deep inside ay ibang babae pala ang iniisip. He even say those words on me na huwag agad maniwala sa sasabihin ng iba, pero siya pala itong may lihim. Una na akong umakyat sa hagdanan pagkapasok namin sa living room na. Lahat sila ay hindi ko kinibuan, pakiramdam ko kasi ay pinagkaisahan nila ako. Alam kung nagtataka sila sa aksyon ko, dahil kanina pa kasi nila ako sinubukan kausapin, pero ko sila sinasagot. At lalong iniiwasan ko sila. Patuloy lang ako sa pag-akyat ng hagdanan na walang lingunan na nangyayari.Agad akong
ELVIS CIENNA COSTELLO WALTER POV As our eyes met, I saw a spark in his eyes. His eyes smiled, and it’[s such a relief na ako lang ang nakakakita nun. My hand moved on its own and gently caressed his face. Rowan closed his eyes as he felt my warm hand on his face. Mahigpit niyang hinawakan ang dalawang kamay ko habang nakapikit pa rin ang kanyang mga mata. He made me cupped his face, and then kissed the back of my palms. I sweetly smile and lean closer to him and kiss. “I love you," I whisper. “Now, let’s go back to sleep na." I said, at inayos na ang higaan namin, but suddenly he grabbed my hands and held it tightly.“We are not going to sleep, Mi amor," he whispers and nibble my ears. At dahil may kiliti ako sa tainga ay natawa ako.“Hey, alam mo naman na may kiliti ako dyan e, sinasadya pa talaga," reklamo ko at tiningnan siya sa mata. But he seems serious kaya nawala ang ngiti sa labi ko.“Why are you looking at me like that?" I said, confused. He let go of my hands and suddenly
ELVIS CIENNA COSTELLO WALTER POV NASA loob na kami ng tent, at dahil medyo maginaw ay mas lalo akong umusad sa tabi ni Rowan at niyakap siya ng mahigpit. Kanina pa siya nakatulog at ako naman ay naglalakbay ang diwa at hindi makatulog. Hindi talaga ako makatulog at hindi mapakali, panay ikot dito, ikot sa kabila. Malaki naman ang tent namin ni Rowan, parang bahay lang din. May lutuan, mga gamit, mesa, as.in complete lahat ang gamit na kailangan. Na para bang hindi na kami uuwi. Umupo na ako dahil kahit anong pilit kong matulog ay mas lalo lang akong hindi makatulog. Iwan ko rin kung bakit hindi ako mapakali. At hindi rin mawala sa utak ko ang pinag-usapan ng magkakapatid kanina. Alam kong hindi dapat mag-isip ng kung ano dahil kasal na kami ni Rowan. Pero nakaka-selos rin pala na kahit anong tagal na ay hindi agad makakalimutin ng mga taong matagal rin nilang nakasama. At naging bahagi rin ng buhay nila. May kirot sa puso ko ng marinig ‘yon. Akala siguro nila ay hindi ko narini
THIRD PERSON POV MASAYANG nagtawanan sina Kennedy at Lindsay habang nagkwentuhan. Ang mga magkapatid naman at busy sa pag-iihaw habang nag-iinuman. Gabi na rin kasi kaya kanya-kanya na ang lahat sa gagawin. Ngunit nasa loob lang ng tent ang mag-asawa, sinusulit ang bawat oras na magkasama. Nakahiga ngayon ang mag-asawa habang nakapatong ang ulo ni Elvis sa braso ni Rowan. Magkaharap ang mga 'to at tila pinakiramdaman ang bawat hininga. Nakatitig lang si Elvis sa asawa habang nilalaro ang balbas nito na nagbibigay puntos sa kagwapuhan nito. Si Rowan naman ay nilalaro ang buhok ni Elvis, pinaikot-ikot sa daliri nito. Hindi sila nagsasalita at tanging ang hininga lang ng bawat isa ang maririnig, habang abala ang lahat sa labas. "Hindi ka pa ba nagugutom?" tanong ni Rowan at marahan na hinaplos ang pisngi ng asawa. "Hindi pa naman. Inubos ko lahat ng pagkain na binigay mo sa akin kanina. Busog na busog kami nina baby," tugon niya habang hinahaplos ang braso nitong may tattoo.
THIRD PERSON POV DUMATING na sila sa lugar kung saan may lawa at unang napansin ni Elvis ay ang mga puno ng prutas at mga maliliit na bahay-kubo sa ilalim ng mga puno. Para siyang nasa loob ng isang libro, fantasy book na minsan ay nabasa rin niya kapag bored siya. Mahilig rin naman siyang magbasa ng libro, iyon na nga ang kanyang pangpalipas oras minsan. O kung bago matulog ay nagbabasa pa siya. Maglakad na sila papasok sa loob ng gubat, hindi mama talaga siya gubat na may mga makapal na mga damo o halaman. Malinis sa loob ng gubat na ‘to dahil inaalagaan at hindi ginalaw ng mga tauhan, pinamanatiling nasa ayos ang lahat. Walang pinuputol na kahoy, o ano man. Gumawa lang ng bahay-kubo na kung sakaling gustong mag-enjoy ng mga tauhan ni Rowan ay may masisilungan sila, lalo na sa mga may pamilya. Ngunit limitado lamang ang pwedeng pumasok sa loob ng lawa, para hindi maingay at magulo ang mga naninirahan sa mga puno. “Malayo pa ba ang lalakarin natin?" tanong ni Elvis habang naka