Rowan crawled and touched my thighs. He gently caresses my legs, and plants small kisses. Para naman akong kinukuryente sa ginawa niya. Napasinghap ako ng bigla niyang inalis ang mga kamay ko. Tumingin siya sa akin at ngumisi. This is crazy." Narinig kong salita niya. Hinalikan niya ako at pababa sa aking leeg. Huminto siya ng nasa tapat na siya ng aking malulusog na dibdib. He stared at me, and licked my nipples. My back arched, as he kissed my nipples and then sucked it like crazy. He licks, he sucks, and nibbles my nipples like crazy. L-love, please, put it inside me, please…” Nagmamakaawa kong salita. I tried to touch my womanhood but he held my hands. “Yeah. Yeah. Let me do it, Love." He said. Bumaba ang halik niya hanggang sa may puson ko. Mas lalong lumalin ang hininga ko sa ginawa niya. No. Hindi pa ako nakapag linis ng katawan. L-love, just put i— ughhhh….” Napahiyaw ako ng dilaan niya ang namamasa kong pagkababae. Napaigtad ako at gustong magwala, dahil patuloy
Lahat sila ay nasa sala. Buhat pa rin ni Rowan si Elvis, na tulog pa rin. Hindi na sila nagsalita pa dahil mukhang seryoso ang kanilang boss. At base sa suot ni Elvis, parang alam na nila agad kung bakit kunot na naman ang noo ni Rowan. Lahat sila ay napaiwas ng tingin nang isa-isa silang tingnan ni Rowan sa mata, dahil alam na alam nila kung ano ang nangyari habang wala sila sa mansyon.Maya-maya pa ay dumating si Lindsay galing sa kusina. Nagulat siya dahil parang mga kahoy ang kanyang mga kuya at nakayuko pa ang mga ito. Doon niya lang napagtanto kung ano ang iniiwasan nila. Nakita niya si Rowan habang buhat si Elvis, kaya agad niyang nilapitan ang dalawa. Gusto pa sanang pigilan ng kanyang Kuya si Lindsay, pero mabilis siya kaya wala nang nagawa pa si Jarren, ang ikalawang kuya ni Lindsay.“Anong nangyari?" agad na tanong ni Lindsay nang malapitan niya si Rowan. Sinilip naman niya ang tulog pa rin na si Elvis.“Bakit iba na ang suot niya? At bakit bigla na lang kayong nawala kagab
Sa kwarto, tahimik lang ang dalawa at parang nagkahiyaan pa, na para bang unang beses lang nilang ginawa ang bagay na iyon. Mas lalo namang nahiya si Elvis dahil sa ginawa niya kagabi nang maalala ito. Pero palaisipan pa rin sa kanya kung bakit bigla na lang uminit ang kanyang katawan matapos kainin ang chocolate bar na kinuha niya mula sa fridge. Kunot-noo niyang tiningnan si Rowan, na ngayon ay gulat na gulat sa kanyang ekspresyon, na para bang may nagawa siyang kasalanan dito.“Ikaw ba ang naglagay ng chocolate bar sa fridge mo?” tanong niya kay Rowan na may pagdududa. Napaismid naman si Rowan.“Ako? No way. Hindi ako mahilig kumain ng chocolate at hindi ko alam kung bakit nasa loob ‘yun ng refrigerator ko. Hindi ko naman inutusan ang mga tauhan ko na lagyan ng laman ang fridge, knowing na palagi naman akong wala dito,” mahaba niyang sagot. Pinanliitan naman ni Elvis ng mata si Rowan, hindi kumbinsido sa sinabi nito.“Talaga? Sigurado ka bang hindi mo talaga ginawa ‘yun?” paninigur
Sa labas ng mansyon, seryosong-seryoso si Rowan na nakatayo sa harap ng lahat ng kanyang mga tauhan. Pinatawag niya ang mga ito upang kausapin tungkol sa chocolate bar na inilagay sa kanyang fridge. Dahil dito, agad nilang naintindihan kung bakit galit ang Boss nila. Ayaw kasi ni Rowan na may nanghihimasok sa kanyang mga pag-aari, lalo na sa kanyang pinakamamahal na treehouse na ipinatayo niya noon para sa isang tao. Ngunit nawalan na ng saysay ang treehouse at ginawa na lang niyang station. Pero dahil palagi namang wala si Rowan, tinutulugan ito ni Jarren. Siya rin ang naglalagay ng mga pagkain sa fridge ng amo niya, dahil akala niya ay hindi dadalaw ang kanilang Boss. Minsan din ay sa treehouse siya natutulog upang magbantay sa paligid. Pero wala naman siyang dinalang babae sa treehouse; nagkikita lang sila sa bahay-kubo at doon isinasagawa ang isang ritwal. “Ayaw ko nang magpaligoy-ligoy pa. Alam niyo namang ayaw ko na may nangingialam sa treehouse ko, diba?” galit at nakakatako
MATAPOS kumain, hinatid na rin sila ni Rowan sa university. Sabay na pumasok ang dalawa sa kani-kanilang klase. Sa kalagitnaan ng lecture, biglang tumunog ang cellphone ni Elvis, dahilan upang mapahinto sa pagtuturo ang kanilang professor, at mapunta sa kanya ang atensyon ng lahat. Mabilis naman niyang pinatay ang tawag. "Miss Costello, turn off your phone!" galit na wika ng professor. Agad namang humingi ng pasensya si Elvis, at nagpatuloy ang kanilang professor sa lecture. Pagkatapos ng klase, nagmamadaling binuksan ni Elvis ang kanyang cellphone. Tiningnan niya kung sino ang tumawag at nakita ang recent call mula sa kanyang ina. Kinabahan siya at nagdadalawang-isip kung tatawagan ito. "Bakit naman siya tumawag? Alam naman niyang may klase ako," naisip ni Elvis. Tinawagan niya ang numero at kahit kinakabahan ay sinubukan pa rin niyang makipag-usap. Matagal na rin mula nang huli silang nagkita at nagkausap ng kanyang ina. “Bakit mo binaba ang tawag ko kanina?” bungad ng kany
Mahigpit na hinawakan ng binata ang kamay ni Elvis at yumuko upang halikan ang likod ng kanyang palad. Pilit na ngumiti si Elvis, ngunit naiilang siya sa presensya ng binata. Gusto na niyang bawiin ang kanyang kamay, ngunit mahigpit ang pagkakahawak nito, na para bang ayaw siyang pakawalan. Iba rin ang mga titig nito sa kanya, isang tingin na hinding-hindi niya gusto—dahil para bang may pagnanasa ito sa kanya. "Uhm... Mom, kain na po tayo. Gutom na po kasi ako," agad na sabi ni Elvis, sabay bawi ng kanyang kamay mula sa binata nang walang pag-aalinlangan. Matalim ang mga tingin ng binata sa kanya, at nakaramdam ng kakaiba si Elvis—natatakot siya rito. Para itong obsessed na klase ng lalaki kung makatingin sa kanya. Kinilabutan siya sa ginagawa nito, pero pinilit niyang huwag na lang pansinin, dahil alam niyang pupuntahan siya ni Rowan at aalisin siya sa bahay na ito. Sabay na silang kumain, at muling naging tahimik ang paligid. Wala rin balak si Elvis na makipag-usap. Wala ang kany
Mabilis niyang hinila ang anak at itinago sa kanyang likuran. Palihim namang napangiti si Elvis sa ginawa ng ina. Hindi inaasahan ni Elvis na sasampalin siya ni Franco. Dahil sa lakas ng pagkasampal ng binata ay mabilis na namula at namaga ang kanyang pisngi. “Bakit kailangan mong sampalin ang anak ko? Elsey, ano 'to?” gulat na tanong ni Elvira. Huminga nang malalim si Mrs. Smith at hinarap si Elvira.“Elvira, kailangan lang disiplinahin ang anak mo sa ganitong paraan. Hindi mo kailangang magtaas ng boses. Alam ng anak ko ang ginagawa niya, kaya kalma ka lang. Alam mo naman kung ano ang maaaring mangyari, hindi ba? Simula ngayon, kausapin mo na ang anak mo para maiwasan ang gulo.”For the first time, nakita ni Elvis kung paano mag-alala ang kanyang ina. Akala niya ay hindi siya nito kayang ipaglaban. Kung nagka-ina lang sana ang kanyang Ina sa kanya ay hindi sana siya nakakaramdam ng hinanakit sa Ina. “Hindi ko maintindihan ka, Elsey. Pwede namang magsalita na lang, ‘di ba? Bakit ka
Nagulat si Elvira dahil hindi niya inaasahan na narito pala ang iniibig ng kanyang anak—ang taong hinuhusgahan niya dahil sa trabaho nito. Ayaw din niya sa lalaki dahil mas matanda ito sa kanyang anak. “H-how… N-no. I mean, paano ka napunta dito?” “I texted him,” sagot ni Elvis. “Ma’am, kung ano po ang problema niyo, please, tell me directly. I am willing to help,” singit ni Rowan. “No! I don't need your help,” mariing wika ni Elvira. “Mom, please, be nice to him,” inis na sabi ni Elvis. “How can I be nice when I'm in this kind of situation because of your dad? Siya lang naman talaga ang may utang, pero sa akin nakapangalan. I don’t know what to do,” gigil na sagot niya habang pinipigilan ang sarili na magtaas ng boses. “Handa po akong tumulong. Babayaran natin ang utang niyo. Kahit ngayon pa, I will do it.” “Love, no! I will work, okay? Wala kang gagawin,” hindi pagsang-ayon ni Elvis habang hinahawakan ang kamay ni Rowan. “I am willing to help, Mrs. Costella. I am se
Ang bilis ng pangyayari, bagay na hindi ko inaasahan na mangyari. May takot, galit at sakit akong nararamdaman habang nasa loob ako ng mansyon na iyon kung saan narinig ko ang palitan ng putukan. Tinulungan ako ng isang lalaki at kilala ko siya, ang kaibigan kong si Russ at si Kennedy at LIndsay. Kilala ko sila pero bakit ang babae ay hindi. Nang makalabas kami ng mansyon ay agad akong dinala ni Russ sa hospital. Nakatulog ako kaya paggising ko ay medyo magaan na ang pakiramdam ko at para na akong naalaya sa kulungan ng kalaban. At nalaman ko kung sino ako. PInakilala nila sa akin si Elvis na sabi ay asawa ko raw, tapos bigla kong naalala si Hillary. Hindi ako naniniwala dahil rin sa trauma na dulot sa akin ng babae na ‘yon. Pero kahit ganun pa man ay inu-obserbahan ko rin naman siya. Magkasama kami sa iisang bubong pero hindi ko naman magawang kausapin siya kaya umiiwas na lang ako sa kanya. Hanggang sa maglakad loob akong harapin siya dahil sa Doctor niya. Parang may apply na buma
I got into an accident, when I woke up it's so cloudy that I don't remember anything. My heart aches for that moment and I feel something is missing, but my mouth uttered her name. Hillary. She was the woman whom I was looking for. But, a woman who I am not familiar with appeared in front of me. A pregnant woman crying and hugging me tightly, saying sorry. Russ told me that she is my wife, pero hindi ako naniniwala ngunit kakaiba sa damdamin na para bang may nawala na kailangan ibalik agad. Naniniwala ako kay Russ na siya nga ang asawa ko, nang maging okay na ako at pwede ng lumabas ng hospital ay dinala ako sa bahay namin mag-asawa. May iba pa kaming kasama which is si Kennedy at Lindsay na naalala ko pa naman. At sa tuwing walang tao sa bahay ay sikreto akong tinawagan si Hillary na pumunta sa bahay. Binigay niya kasi sa akin ang number niya at tawagan ko siya kapag wala akong kasama sa bahay. Pakiramdam ko tuloy ang sama kong tao, at para akong nagtaksil sa asawa ko. May mga
ROWAN’S POV I THOUGHT marrying is the best solution when it comes to relationship. I was bonded and fell in love to Hillary, the daughter of my ‘so called foster father.’ The man who killed my father, and ruining my family. Ang akala ni Mr. Smith ay wala akong alam sa lahat ng kasalanan nila sa pamilya ko. At dahil bata pa ako at wala pang kakayahan upang ipagtanggol ang sarili ay sunod-sunuran lang ako sa kanila. Pero kahit ganun pa man, nahulog ang loob ko sa babaeng akala ko ay totoo sa akin. Ang babae na una kong minahal. Niloko lang pala ako at pinaniwala lang pala ako, at kinuha ang naiwan sa akin ni Daddy bago paman ‘to pumanaw. Pero hindi lahat ng naiwan ni Daddy ay nakuha nila, dahil may itinago si Daddy na ari-arian na walang nakakaalam, kaya nung dumating ang oras na kinasal kami ni Hillary ay balak ko sanang bumukod kami at pumunta na sa ibang bansa para doon na magsimula. Ngunit namatay siya Hillary dahil sa aksidente. It took me a decade to forget her. Dahil gaano
MALAKAS akong napaungol habang nakahawak sa buhok ni Rowan ng labasan ako. My toes are shaking, and my breath is so heavy. Para akong natanggalan ng bigat sa dibdib ng makaraos rin. Mabigat rin ang hininga ni Rowan ng lumapit na siya sa akin at tinitigan ako sa mga mata. Walang salita ay agad niya akong sinunggaban ng halik kaya agad ko naman itong tinugunan. Mapusok na para bang wala ng umaga. He positioned his body in between my thighs, and felt his hardness poking my womanhood. Hinawakan ko ang kanyang pagkalalaki at inalalayan na ipasok sa loob ko. Napangisi siya at hinalikan ulit ako. “Ughhh…” malakas kong ungol ng bigla niyang sagarin ang kanyang k*****a sa loob ko. "Fuck,” mura niya ng makapasok na siya ng tuluyan sa kweba ng kaligayahan. "Yes. Let's enjoy the night, Love. Don't stop yourself, okay?” bulong ko pero mukhang hindi niya nagustuhan ang sinabi ko dahil sa ekspresyon ng kanyang mukha “Why? Bakit mukhang seryoso ka ata? Is there something wrong?" mahina kong
MAHINA akong mapaungol ng bumaba ang halik niya sa aking leeg, pababa sa aking dibdib. Nakasuot ng lang naman ako ng robe, at manipis na panty dahil naiinitan ako kanina. Hindi ko naman inakala na may ganito palang mangyayari kaya hindi ako nakapaghanda. “Oh! Did you prepare this for your Doctor? Are you planning to seduce him, earlier?” he said in his sarcastic tone. Biglang umakyat ang dugo ko sa ulo ko dahil sa inis. “No! Why are you thinking that way ha? Kanina ka pa ah. I don't like that Doctor, naiintindihan mo ba?” naiinis kong salita at umupo sa kama. “Let's not do it, kung ganyan lang naman ang iisipin mo.” Bumaba na ako sa kama upang umalis ngunit mabilis niya akong pinigilan. "Sorry. I didn't mean to say that. Nagseselos lang siguro ako,” aniya. Huminga ako ng malalim at hinarap ulit siya. “Kahit kailan hindi ko gagawin na lokohin ang asawa ko kahit na nakipag-sex na siya sa ibang babae.” Wala sa sarili kong salita. Bigla na lang rin tumulo ang luha ako at n
KUNOT-NOO ko siyang tiningnan at salubong rin ang kanyang mga kilay na parang galit. Siya nga ‘yong hindi namamansin sa akin nitong mga nakaraang araw, simula nang dumating kami dito sa bahay namin. Dito ko na naisipan na magpagaling dahil ito ang bahay namin mag-asawa, narito rin lahat ng mga gamit namin, mga litrato, our wedding photo patunay na asawa niya ako. Magdududa pa ba siya kung sino ako sa buhay niya? “Me? Flirting with that Doctor?” usal ko sabay turo sa sarili ko at sarkastikong tumawa."Why? Hindi ba totoo?” taas tono niyang salita. Para talagang galit. "Excuse me, Mr. Walter. Ako talaga ha? Hiyang-hiya naman ako sa'yo,” naiirita na salita ko at tinalikuran siya sabay halukipkip. “So, are you really mad at me?” mataas pa rin ang tono ng pananalita niya. Kahit miss na miss ko na siya, kahit gustong-gusto ko na siyang yakapin, hawakan, sunggaban ng halik ay hindi ko magagawa dahil baka masaktan na niya ako ng hindi niya sinasadya. “Galit ka talaga sa akin? Really?” sal
HILLARY MY blood ran cold, when Frank told me about Rowan. Agad akong nanghihina at nawalan ng balanse ng sabihin niyang natamaan ang ulo ni at patay na. Sunod-sunod na tumulo ang luha ko at ang sikip ng dibdib ko. Hindi ko na rin na pigilan ang humahagulgol at sumigaw at nagwawala. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, sobra akong nasaktan. I lost him. I really lost him. Habang patuloy lang ako sa pag-iyak ay tinulungan ako ni Daddy na tumayo at inalalayan naman ako ng isa naming tauhan na makalabas na kami ng tunnel. Nang makita na namin ang daan palabas ay siya rin naman ang pagsalubong ni Frank sa amin na duguan. Nanlaki ang mga mata ko at bumilis ang tibok ng puso ko. Agad akong tumakbo sa kanya na labis ang pag-aalala, ngunit ngumiti lang siya sa akin. Mapungay na rin ang kanyang mga mata kaya natakot ako Bak pati siya ay mawala rin sa akin. No! Hindi maari! “Bilisan n’yo, baka mabuksan siya ng dugo," sigaw ko habang nakasuporta sa kanya dahil nararamdaman ko ang panghi
ELVIS woke up in a middle of the night, dahil sa masamang panaginip. Hinihingal siya at namamawis. Akala niya ay totoo ang kanyang panaginip na hinabol siya ng mga lalaki na tauhan nina Hillary at ang ama nito. Gusto siya nitong patayin, kasama na ang kanyang mga anak. Sa kanyang pagmamadali ay nadapa siya kaya mabilis siyang nakuha ng mga tauhan ni Hillary. And Hillary shot her without a second thought. Sobrang dilim ng kwarto at tahimik. Nasa hospital pa rin siya nagpapagaling. Hindi niya nga maalala na isang araw na siyang tulog, at dahil din sa anesthesia na tinurok sa kanya. Dahil nakaramdam siya ng uhaw ay dahan-dahan siyang bumangon at umupo sa kama ng maramdaman niyang may kamay na nakahawak sa kanya. Medyo madilim ang kanyang kwarto at hindi gaanong kita kung sino ang kasama niya kaya nakaramdam siya ng takot at kaba na baka hindi tao ang kasama niya. Na baka tauhan ‘to ni Hillary naghihintay lamang sa kanya ng magising.“Don’t touch me!" Natarantang sigaw ni Elvis at mabil
LABIS ang tuwa sa mukha ni Russ dahil sa sinabi ng kaibigan na si Rowan. Napakamot naman si Rowan sa kanyang batok na parang nahihiya habang ang mga mata ay nasa labas pa rin ng hospital building. Hindi naman totally nakalimutan ni Rowan ang lahat, may mga alaala pa naman siyang naalala at kusang bumabalik. Si Russ ay ang itsura lang nito ang kanyang naalala ngunit hindi niya maalala ang pangalan nito na pilit naman niyang inaalala. Ang iba naman ay hindi niya maalala ang itsura, ngunit alam naman niya ang pangalan ng mga ito. Kahit sa mga kasamahan niya ay wala siyang maalala sa kanila na pilit naman niyang inaalala. Napapagod lang ang utak niya at sumasakit ‘to kaya kailangan niyang uminom ng gamot upang mawala ang sakit nito. He is not fully recovering after what happened to him that he need to be checked. Si HIllary lang naman ang nagbibigay sa kanya ng mga gamot. Gamot na sumisira sa kanyang alaala. Pero kahit ganun pa man ay may alaala naman na kusang bumabalik, at ang palagi n