Mahigpit na hinawakan ng binata ang kamay ni Elvis at yumuko upang halikan ang likod ng kanyang palad. Pilit na ngumiti si Elvis, ngunit naiilang siya sa presensya ng binata. Gusto na niyang bawiin ang kanyang kamay, ngunit mahigpit ang pagkakahawak nito, na para bang ayaw siyang pakawalan. Iba rin ang mga titig nito sa kanya, isang tingin na hinding-hindi niya gusto—dahil para bang may pagnanasa ito sa kanya. "Uhm... Mom, kain na po tayo. Gutom na po kasi ako," agad na sabi ni Elvis, sabay bawi ng kanyang kamay mula sa binata nang walang pag-aalinlangan. Matalim ang mga tingin ng binata sa kanya, at nakaramdam ng kakaiba si Elvis—natatakot siya rito. Para itong obsessed na klase ng lalaki kung makatingin sa kanya. Kinilabutan siya sa ginagawa nito, pero pinilit niyang huwag na lang pansinin, dahil alam niyang pupuntahan siya ni Rowan at aalisin siya sa bahay na ito. Sabay na silang kumain, at muling naging tahimik ang paligid. Wala rin balak si Elvis na makipag-usap. Wala ang kany
Mabilis niyang hinila ang anak at itinago sa kanyang likuran. Palihim namang napangiti si Elvis sa ginawa ng ina. Hindi inaasahan ni Elvis na sasampalin siya ni Franco. Dahil sa lakas ng pagkasampal ng binata ay mabilis na namula at namaga ang kanyang pisngi. “Bakit kailangan mong sampalin ang anak ko? Elsey, ano 'to?” gulat na tanong ni Elvira. Huminga nang malalim si Mrs. Smith at hinarap si Elvira.“Elvira, kailangan lang disiplinahin ang anak mo sa ganitong paraan. Hindi mo kailangang magtaas ng boses. Alam ng anak ko ang ginagawa niya, kaya kalma ka lang. Alam mo naman kung ano ang maaaring mangyari, hindi ba? Simula ngayon, kausapin mo na ang anak mo para maiwasan ang gulo.”For the first time, nakita ni Elvis kung paano mag-alala ang kanyang ina. Akala niya ay hindi siya nito kayang ipaglaban. Kung nagka-ina lang sana ang kanyang Ina sa kanya ay hindi sana siya nakakaramdam ng hinanakit sa Ina. “Hindi ko maintindihan ka, Elsey. Pwede namang magsalita na lang, ‘di ba? Bakit ka
Nagulat si Elvira dahil hindi niya inaasahan na narito pala ang iniibig ng kanyang anak—ang taong hinuhusgahan niya dahil sa trabaho nito. Ayaw din niya sa lalaki dahil mas matanda ito sa kanyang anak. “H-how… N-no. I mean, paano ka napunta dito?” “I texted him,” sagot ni Elvis. “Ma’am, kung ano po ang problema niyo, please, tell me directly. I am willing to help,” singit ni Rowan. “No! I don't need your help,” mariing wika ni Elvira. “Mom, please, be nice to him,” inis na sabi ni Elvis. “How can I be nice when I'm in this kind of situation because of your dad? Siya lang naman talaga ang may utang, pero sa akin nakapangalan. I don’t know what to do,” gigil na sagot niya habang pinipigilan ang sarili na magtaas ng boses. “Handa po akong tumulong. Babayaran natin ang utang niyo. Kahit ngayon pa, I will do it.” “Love, no! I will work, okay? Wala kang gagawin,” hindi pagsang-ayon ni Elvis habang hinahawakan ang kamay ni Rowan. “I am willing to help, Mrs. Costella. I am se
HUMINTO sa paglalakad si Rowan at tiningnan si Elvis sa mga mata. Ngumiti siya rito at hinalikan ang noo. Mahigpit niyang hinawakan ang mga kamay nito. Nagtataka naman si Elvis sa reaction nito ng banggitin ang dating kasintahan. Ngunit hindi na lang niya ito pinansin. "Let's not talk about other people, mi amor. Ikaw ang kasalukuyan, at ikaw rin ang magwawakas." Malambing na salita nito. "Bolero ka talaga. Pero what if, balikan ka niya? Greatest love mo ata siya eh." "Hindi. Ang dating pag-ibig na matagal ng wala ay hindi na dapat pa iniisip. Minahal ko siya, pero mas higit na mahal kita." "Ang galing mo sa mga sweet word ha. Swerte naman ng mga pasts relationship mo. I am sure ganito ka rin kalambing sa kanila." "Hmm... I can't agree. Kasi iba-iba ang mga babae eh. Iba-iba ang mga tao, but if mahal mo talaga ang isang tao, you'll become the sweetest person ever. Mga bagay na hindi inaasahan na magagawa mo. Para lang mapasaya ang taong mahal mo gagawin mo talaga ang lahat
Lumabas muna ng kwarto si Elvis habang naghanda naman si Rowan para mag-hot bath. Tinungo na nito ang tub at pagod na pagod itong umupo sa hot tub na inihanda ni Elvis kanina bago ito lumabas ng kwarto. Napapikit siya nang isandal ang ulo sa tub, tila ba’y labis ang pagod. Sino ba naman ang hindi mapapagod pagkatapos ng buong gabing walang tulog kasama si Elvis? Tapos kinabukasan ay may trabaho pa na hinaharap. Pumikit na lamang siya upang makapag pahinga habang hinihintay si Elvis. Ngunit biglang sumagi sa isip niya ang nangyari sa kanila kagabi. Napangiti na lang ito. Dahan-dahan na ring pumikit ang kanyang mga mata, at tuluyan na siyang nakatulog. Habang nasa malalim na tulog, napaungol siya na tila ba'y nasasarapan. Ungol ng kaligayahan ang kanyang nararamdaman. Nakakunot ang noo ni Rowan at bahagyang nakaawang ang mga labi ng nararamdaman niya na may humawak sa kanyang pagkalalaki, dahilan upang imulat niya ang kanyang mga mata. "Mi amor? W-what are you doing?" nagulat na tan
MAPUSOK at malalim ang kanilang paghahalikan na para bang huling sandali na sa mundo. Sa pagitan ng kanilang mainit na halikan, umalingawngaw ang kanilang mga ungol at daing. Mga kamay nila'y gumagalugad sa bawat bahagi ng kanilang katawan, dinarama ang bawat kurba at lambot. Nakaupo si Elvis sa gilid ng bathtub, ibinuka ng malawak ang kanyang mga hita, tila nang-iimbita. Natulala si Rowan sa tanawing nasa harapan niya, nag-aalab ang pagnanasa habang lubos siyang nabibighani sa kanyang kagandahan. Napakagat labi si Rowan habang hawak-hawak niya ang kanyang pagkalalaki na hindi maalis ang mga mata sa babaeng nasa harapan niya. At ganoon din si Elvis habang marahan na hinaplos ang kanyang namamasang pagkababae. “F*ck, you were so naughty,mi amor," ani Rowan sa pagitan ng kanyang mabigat na paghinga habang pabilis ng pabilis ang galaw kanyang kamay. Napapikit naman si Elvis habang iniisip ang malalaking kamay ni Rowan sa kanyang pagkababae na labas-masok sa kanyang namamasang pag
MAHIMBING na natutulog ang dalawa ng naalimpungatan si Rowan. Nagising ‘to dahil sa ingay ng mga sasakyan sa labas ng bahay ng mga Costello. Nang tingnan niya si Elvis ay MAHIMBING pa ‘tong natutulog kaya minabuti na lang niyang hindi ‘to gisingin. Dahan-dahan aman siyang bumaba ng kama, at tinungo ang bintana upang silipin kung sino ang nasa labas. He checked his wrist watch kung anong oras na, pero alas-tres pa pala ng madaling araw. May isang lalaki na lumabas sa kotse at napatingin sa gawi niya. Hindi naman nataranta si Rowan dahil madilim naman sa kwarto ni Elvis. Tanging lampshade lang ang nagsilbing ilaw sa loob ng kwarto ng dalaga. Maiging tiningnan ni Rowan kung sino ang lalaki, maliwanag naman sa parte kung saan nakatayo ang lalaki kaya nakikita niya ang ukha nito. Napataas ng kilay si Rowan, dahil mukhang pamilyar ang lalaki. “Ano ba ang ginawa ng mga taong ‘to sa ganitong oras? Kakilala ba ng mga magulang ni Elvis ang mga ‘to?” Puno ng pagtatakang tanong niya sa sarili.
Pagsikat ng araw, naghanda na si Rowan upang umalis. Hinintay na lang niya ang paggising ni Elvis. Simula nang bumalik siya sa kwarto ni Elvis, hindi na siya natulog at nagbantay na lang kung kailan magigising si Elvis. Tinawagan na rin niya si Russ upang ihanda ang 50 milyon na ibabayad sa pamilya Smith. Babayaran na muna niya ang utang ng mga Costello bago niya isipin ang ibang bagay. Sa ngayon, trabaho muna ang iisipin niya para mahuli na si Mr. Vasquez, ang ulo ng ilegal na droga na naiulat na nagpapalaganap sa Palawan. “Hmm… B-babe?” unang bungad ni Elvis pagkadilat ng kanyang mga mata, kasabay ng matamis na ngiti. “Good morning, mi amor,” wika naman ni Rowan, sabay halik sa pisngi ng kanyang iniibig at niyakap ito nang mahigpit. “Aalis ka na ba?” bulong ni Elvis habang nakasubsob sa leeg nito. “Oo. Hinintay talaga kitang magising bago ako umalis.” “Sweet naman. Pero nami-miss na agad kita, babe. Mag-iingat ka doon, ha.” “Para sa'yo, mi amor. I love you,” bulong niya at hin
Ang bilis ng pangyayari, bagay na hindi ko inaasahan na mangyari. May takot, galit at sakit akong nararamdaman habang nasa loob ako ng mansyon na iyon kung saan narinig ko ang palitan ng putukan. Tinulungan ako ng isang lalaki at kilala ko siya, ang kaibigan kong si Russ at si Kennedy at LIndsay. Kilala ko sila pero bakit ang babae ay hindi. Nang makalabas kami ng mansyon ay agad akong dinala ni Russ sa hospital. Nakatulog ako kaya paggising ko ay medyo magaan na ang pakiramdam ko at para na akong naalaya sa kulungan ng kalaban. At nalaman ko kung sino ako. PInakilala nila sa akin si Elvis na sabi ay asawa ko raw, tapos bigla kong naalala si Hillary. Hindi ako naniniwala dahil rin sa trauma na dulot sa akin ng babae na ‘yon. Pero kahit ganun pa man ay inu-obserbahan ko rin naman siya. Magkasama kami sa iisang bubong pero hindi ko naman magawang kausapin siya kaya umiiwas na lang ako sa kanya. Hanggang sa maglakad loob akong harapin siya dahil sa Doctor niya. Parang may apply na buma
I got into an accident, when I woke up it's so cloudy that I don't remember anything. My heart aches for that moment and I feel something is missing, but my mouth uttered her name. Hillary. She was the woman whom I was looking for. But, a woman who I am not familiar with appeared in front of me. A pregnant woman crying and hugging me tightly, saying sorry. Russ told me that she is my wife, pero hindi ako naniniwala ngunit kakaiba sa damdamin na para bang may nawala na kailangan ibalik agad. Naniniwala ako kay Russ na siya nga ang asawa ko, nang maging okay na ako at pwede ng lumabas ng hospital ay dinala ako sa bahay namin mag-asawa. May iba pa kaming kasama which is si Kennedy at Lindsay na naalala ko pa naman. At sa tuwing walang tao sa bahay ay sikreto akong tinawagan si Hillary na pumunta sa bahay. Binigay niya kasi sa akin ang number niya at tawagan ko siya kapag wala akong kasama sa bahay. Pakiramdam ko tuloy ang sama kong tao, at para akong nagtaksil sa asawa ko. May mga
ROWAN’S POV I THOUGHT marrying is the best solution when it comes to relationship. I was bonded and fell in love to Hillary, the daughter of my ‘so called foster father.’ The man who killed my father, and ruining my family. Ang akala ni Mr. Smith ay wala akong alam sa lahat ng kasalanan nila sa pamilya ko. At dahil bata pa ako at wala pang kakayahan upang ipagtanggol ang sarili ay sunod-sunuran lang ako sa kanila. Pero kahit ganun pa man, nahulog ang loob ko sa babaeng akala ko ay totoo sa akin. Ang babae na una kong minahal. Niloko lang pala ako at pinaniwala lang pala ako, at kinuha ang naiwan sa akin ni Daddy bago paman ‘to pumanaw. Pero hindi lahat ng naiwan ni Daddy ay nakuha nila, dahil may itinago si Daddy na ari-arian na walang nakakaalam, kaya nung dumating ang oras na kinasal kami ni Hillary ay balak ko sanang bumukod kami at pumunta na sa ibang bansa para doon na magsimula. Ngunit namatay siya Hillary dahil sa aksidente. It took me a decade to forget her. Dahil gaano
MALAKAS akong napaungol habang nakahawak sa buhok ni Rowan ng labasan ako. My toes are shaking, and my breath is so heavy. Para akong natanggalan ng bigat sa dibdib ng makaraos rin. Mabigat rin ang hininga ni Rowan ng lumapit na siya sa akin at tinitigan ako sa mga mata. Walang salita ay agad niya akong sinunggaban ng halik kaya agad ko naman itong tinugunan. Mapusok na para bang wala ng umaga. He positioned his body in between my thighs, and felt his hardness poking my womanhood. Hinawakan ko ang kanyang pagkalalaki at inalalayan na ipasok sa loob ko. Napangisi siya at hinalikan ulit ako. “Ughhh…” malakas kong ungol ng bigla niyang sagarin ang kanyang k*****a sa loob ko. "Fuck,” mura niya ng makapasok na siya ng tuluyan sa kweba ng kaligayahan. "Yes. Let's enjoy the night, Love. Don't stop yourself, okay?” bulong ko pero mukhang hindi niya nagustuhan ang sinabi ko dahil sa ekspresyon ng kanyang mukha “Why? Bakit mukhang seryoso ka ata? Is there something wrong?" mahina kong
MAHINA akong mapaungol ng bumaba ang halik niya sa aking leeg, pababa sa aking dibdib. Nakasuot ng lang naman ako ng robe, at manipis na panty dahil naiinitan ako kanina. Hindi ko naman inakala na may ganito palang mangyayari kaya hindi ako nakapaghanda. “Oh! Did you prepare this for your Doctor? Are you planning to seduce him, earlier?” he said in his sarcastic tone. Biglang umakyat ang dugo ko sa ulo ko dahil sa inis. “No! Why are you thinking that way ha? Kanina ka pa ah. I don't like that Doctor, naiintindihan mo ba?” naiinis kong salita at umupo sa kama. “Let's not do it, kung ganyan lang naman ang iisipin mo.” Bumaba na ako sa kama upang umalis ngunit mabilis niya akong pinigilan. "Sorry. I didn't mean to say that. Nagseselos lang siguro ako,” aniya. Huminga ako ng malalim at hinarap ulit siya. “Kahit kailan hindi ko gagawin na lokohin ang asawa ko kahit na nakipag-sex na siya sa ibang babae.” Wala sa sarili kong salita. Bigla na lang rin tumulo ang luha ako at n
KUNOT-NOO ko siyang tiningnan at salubong rin ang kanyang mga kilay na parang galit. Siya nga ‘yong hindi namamansin sa akin nitong mga nakaraang araw, simula nang dumating kami dito sa bahay namin. Dito ko na naisipan na magpagaling dahil ito ang bahay namin mag-asawa, narito rin lahat ng mga gamit namin, mga litrato, our wedding photo patunay na asawa niya ako. Magdududa pa ba siya kung sino ako sa buhay niya? “Me? Flirting with that Doctor?” usal ko sabay turo sa sarili ko at sarkastikong tumawa."Why? Hindi ba totoo?” taas tono niyang salita. Para talagang galit. "Excuse me, Mr. Walter. Ako talaga ha? Hiyang-hiya naman ako sa'yo,” naiirita na salita ko at tinalikuran siya sabay halukipkip. “So, are you really mad at me?” mataas pa rin ang tono ng pananalita niya. Kahit miss na miss ko na siya, kahit gustong-gusto ko na siyang yakapin, hawakan, sunggaban ng halik ay hindi ko magagawa dahil baka masaktan na niya ako ng hindi niya sinasadya. “Galit ka talaga sa akin? Really?” sal
HILLARY MY blood ran cold, when Frank told me about Rowan. Agad akong nanghihina at nawalan ng balanse ng sabihin niyang natamaan ang ulo ni at patay na. Sunod-sunod na tumulo ang luha ko at ang sikip ng dibdib ko. Hindi ko na rin na pigilan ang humahagulgol at sumigaw at nagwawala. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, sobra akong nasaktan. I lost him. I really lost him. Habang patuloy lang ako sa pag-iyak ay tinulungan ako ni Daddy na tumayo at inalalayan naman ako ng isa naming tauhan na makalabas na kami ng tunnel. Nang makita na namin ang daan palabas ay siya rin naman ang pagsalubong ni Frank sa amin na duguan. Nanlaki ang mga mata ko at bumilis ang tibok ng puso ko. Agad akong tumakbo sa kanya na labis ang pag-aalala, ngunit ngumiti lang siya sa akin. Mapungay na rin ang kanyang mga mata kaya natakot ako Bak pati siya ay mawala rin sa akin. No! Hindi maari! “Bilisan n’yo, baka mabuksan siya ng dugo," sigaw ko habang nakasuporta sa kanya dahil nararamdaman ko ang panghi
ELVIS woke up in a middle of the night, dahil sa masamang panaginip. Hinihingal siya at namamawis. Akala niya ay totoo ang kanyang panaginip na hinabol siya ng mga lalaki na tauhan nina Hillary at ang ama nito. Gusto siya nitong patayin, kasama na ang kanyang mga anak. Sa kanyang pagmamadali ay nadapa siya kaya mabilis siyang nakuha ng mga tauhan ni Hillary. And Hillary shot her without a second thought. Sobrang dilim ng kwarto at tahimik. Nasa hospital pa rin siya nagpapagaling. Hindi niya nga maalala na isang araw na siyang tulog, at dahil din sa anesthesia na tinurok sa kanya. Dahil nakaramdam siya ng uhaw ay dahan-dahan siyang bumangon at umupo sa kama ng maramdaman niyang may kamay na nakahawak sa kanya. Medyo madilim ang kanyang kwarto at hindi gaanong kita kung sino ang kasama niya kaya nakaramdam siya ng takot at kaba na baka hindi tao ang kasama niya. Na baka tauhan ‘to ni Hillary naghihintay lamang sa kanya ng magising.“Don’t touch me!" Natarantang sigaw ni Elvis at mabil
LABIS ang tuwa sa mukha ni Russ dahil sa sinabi ng kaibigan na si Rowan. Napakamot naman si Rowan sa kanyang batok na parang nahihiya habang ang mga mata ay nasa labas pa rin ng hospital building. Hindi naman totally nakalimutan ni Rowan ang lahat, may mga alaala pa naman siyang naalala at kusang bumabalik. Si Russ ay ang itsura lang nito ang kanyang naalala ngunit hindi niya maalala ang pangalan nito na pilit naman niyang inaalala. Ang iba naman ay hindi niya maalala ang itsura, ngunit alam naman niya ang pangalan ng mga ito. Kahit sa mga kasamahan niya ay wala siyang maalala sa kanila na pilit naman niyang inaalala. Napapagod lang ang utak niya at sumasakit ‘to kaya kailangan niyang uminom ng gamot upang mawala ang sakit nito. He is not fully recovering after what happened to him that he need to be checked. Si HIllary lang naman ang nagbibigay sa kanya ng mga gamot. Gamot na sumisira sa kanyang alaala. Pero kahit ganun pa man ay may alaala naman na kusang bumabalik, at ang palagi n