ELVIS Simula nang malaman na buntis ako, palagi na akong nag ki-crave ng iba’t ibang pagkain. Hatinggabi, nagigising ako para maghanap ng prutas o kung anu-anong klase ng pagkain. Mabuti na lang at laging may nakahandang pagkain sa refrigerator, pati mga prutas. Nasa school ako ngayon at uwian na, kaya nag-aayos na ako para umuwi. Habang naglalakad sa hallway, may nakasalubong akong pamilyar na tao. Agad naman na kumakabog ang aking dibdib. Ilang buwan na ba ang lumipas mula nang huli kaming magkita? Walang pinagbago sa kanya. “Mag-usap tayo,” may awtoridad niyang sabi. Wala na akong nagawa kundi sumunod sa kanya at pumasok kami sa isang café na malapit lang sa school. Tahimik lang kaming dalawa. Wala rin akong balak na magsalita o makipag-usap sa kanya. “How are you?” Hindi ko inaasahan na ito ang magiging bungad niya sa akin. “Okay naman po,” sagot ko sa kanya. “Narinig ko ang nangyari, at hindi ko inaasahan na magagawa iyon ni Drake,” sabi niya. “At may nagsabi sa akin na m
Napangiti ako sa pag-alala na inaalagaan niya ako, at ang sarap sa pakiramdam. Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan ang likod ng aking palad. "Thank you for being nice to me kahit ilang buwan pa lang tayong magkakilala," sabi ko. "I fell in love with you, kaya hindi mo ako masisisi kung ganito ako sa'yo," tugon niya sabay ngiti. Pagdating namin sa bahay, nakita namin ang ibang tauhan ni Rowan na nasa labas. Mukhang may nangyayari, base sa kanilang mga ekspresyon. Parang galit na hindi ko maintindihan, seryosong-seryoso din. "What's happening? May nangyari ba?" nagtatakang tanong ko habang tumingin kay Rowan na seryoso ang mukha at nakakunot ang noo. Nakakatakot siyang tingnan. "Go inside and don't come out. Stay in your room. I have something to deal with, okay?" seryosong sabi niya, sabay halik sa aking noo bago tuluyang tumalikod. "O-okay," sagot ko, medyo kinakabahan. Dali-dali akong bumaba ng kotse, at apat sa mga tauhan niya ang sumabay sa akin papasok sa loob ng baha
ROWAN Mabilis kaming nakarating sa ospital at agad na inasikaso ng doktor si Elvis pagdating namin. Nasa ER na siya ngayon. “Sana ay maayos ang lagay ng anak ko at ni Elvis,” tahimik kong dasal. Kanina pa ako pabalik-balik ng lakad, hindi ko mapakalma ang aking sarili. Natatakot ako para sa mag-ina ko. I don't believe in HIM, but why can't I stop myself from praying? “Boss, kalma ka lang, walang masamang mangyayari sa kanila,” sabi ni Clark, na pilit akong pinapakalma. Pero hindi iyon uubra sa akin. Napaupo na lang ako. “Mr. Rowan?” Agad akong tumayo ng tawagin ang aking pangalan. “Yes, Doc. Kumusta siya?” tanong ko. “She is stable. As for the child… I’m sorry to say, wala na. The baby is gone. Mahina ang kapit ni baby. Sorry for your loss.” Parang nabibingi ako sa sinabi ng doktor. At tanging lakas ng kabog sa aking dibdib lang ang maririnig. "Wala na? Wala na ang baby ko? Wala na, Doc?” sambit ko sa mahinang boses at sunod-sunod ng tumulo ang kanina ko pa pinipigilan luha.
Tahimik lang na nakaupo si Rowan sa harap ng dalawa, na medyo napailang sa kanya. Iba rin kasi ang aura ni Rowan kapag ibang tao ang kaharap niya.“Ilang taon niyo nang kilala si Elvis?” biglang tanong ni Rowan na parang nag-imbestiga.Nanlaki naman ang mga mata ni Shane dahil sa kaba. Matagal na niyang kilala si Elvis mula pagkabata pa lang. Childhood friend niya ito at kabisado niya ang buhay ni Elvis noong nasa poder pa lang ng ina.“She was my childhood friend,” sagot ni Shane na hindi magawang tingnan si Rowan sa mata.“Childhood friend? Kilala mo na siya simula pagkabata, pero sa huli, tinalikuran mo rin siya. Itinago mo sa kanya ang katotohanan, ang mas malala pa’y best friend ka n’ya. Ikaw dapat ang maging sandalan niya sa panahon na durog na durog siya,” sabi ni Rowan habang nakahalukipkip ang mga braso at binti niya. At seryosong nakatingin kay Shane.“At pinagsisihan ko naman ang ginawa ko. Nagsisisi ako dahil sinaktan ko siya, at wala ako sa tabi niya sa panahon na lugmok
Nakapagdesisyon si Elvis na pumasok na lang sa school, kaya agad-agad itong nagbihis at hindi na nagawang magpaalam kay Rowan, na mahimbing pa na natutulog dahil madaling araw na itong nakauwi galing trabaho. Nasa school campus na siya nang may nagkukumpulang mga estudyante sa entrance ng building. Hindi niya ito pinansin, ngunit isang pamilyar na boses ang tumawag sa kanyang pangalan kaya agad siyang tumingin. "Elvis, are you free tonight?" tanong ni Kennedy, na hinihingal pa. Agad namang nag-ingay ang mga estudyante na nasa paligid nila. And the gossiping began. "Omg. Magkakilala sila?" "'Di ba ex 'yan ni Drake?" "Break na sila nun kasi daw nabuntis ng ibang lalaki." "Seriously? I can't believe it, she looks innocent." "It just proves that someone who appears innocent isn't always innocent—nasa loob ang kulo." Napairap na lang si Elvis sa mga naririnig. Hindi niya iniimikan si Kennedy gusto lang niya ng peace of mind. Nakalimutan na niya na may kaklase pala siyang K
“Mr. Rowan Laxx Walter, pumayag lang ako noon dahil sa offer mo. But now, kapag nag-offer ka pa, tatanggapin ko na lang ang pagbabantay sa asawa mo,” sabi ni Kennedy habang bumubuntong-hininga si Rowan. Nakapamaywang si Rowan at alam niyang hindi niya ito matatanggihan. Alang-alang sa siguridad ni Elvis ibibigay niya ang kanyang mga collection na billions rin ang halaga. “My latest motorcycle. You can have it. But promise me you’ll watch over her,” sabi ni Rowan. “Yes naman, ako pa,” sagot ni Kennedy. “So, what about me?” biglang tanong ni Lindsay. “Do the same thing, Lindsay. Don’t let those women hurt my woman. Understood?” Tumango naman ito agad. “Ano kailangan mo?" seryosong tanong ni Lindsay.“To date him," tugon naman ni Lindsay habang nakatingin kay Kennedy ng nakakaloko. “What? No way!" sigaw ni Kennedy at tumakbo palayo. Agad namang sinundan ni Lindsay si Kennedy. Napakamot na lang sa kanyang batok si Rowan at huminga nang malalim. Hindi pa rin umalis si Elvis
_ELVIS_ Hindi agad ako nakaimik sa diretsang tanong ni Lindsay. Siguro napansin niya na lumalayo ako kapag nariyan sila ni Kennedy. Mapait akong ngumiti at umiwas ng tingin. Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang tanong niya, dahil hindi ko rin alam kung bakit lumalayo ako sa kanila. Okay naman kami ni Rowan, at mukhang wala namang sila ni Lindsay. Baka nga nag-o-overthink lang ako nung makita kong hinalikan ni Lindsay sa pisngi si Rowan. Dahil sa mga nangyayari, hindi ko na rin nagawa pa na tanungin si Rowan tungkol kay Lindsay. "H-hindi naman," matipid kong sagot sa mahinang boses. "Pero bakit ka lumalayo kapag lumalapit kami?" "Ayaw ko kasi ng gulo," tugon ko. "Pero, we can protect you. No one can harm you when we're around." "Hindi ko naman kailangan ng proteksyon n'yo. I can protect myself," saad ko. "Talaga? Pero bakit mo hinahayaan na insultuhin ka lang ng mga tao sa paligid mo?" pagalit niyang tanong. Bumuntong-hininga ako at hindi alam kung ano ang sasabihi
Nakakabingi ang katahimikan. Mga matang hindi ko maintindihan o mabasa. Tulala lang akong nakatingin kay Rowan at sa babaeng kasama niya, na may ngiting nakakaloko sa kanyang mga labi, na para bang tinutukso ako. Unti-unti ko nang nararamdaman ang panginginig ng aking katawan. Ang sakit pagmasdan. Mahapdi na ang aking mga mata, kasunod noon ang sunod-sunod na pagbagsak ng aking mga luha. “Elvis? A-anong ginagawa mo dito?" tanong ni Rowan habang dahan-dahang lumalapit sa akin. "Akala ko nasa bahay ka na," dagdag niya, nakangiti. “Oh. Siya ba 'yan?" narinig kong tanong ng isang lalaki. “Maganda siya, at may karisma. Kaya ba baliw na baliw si Boss sa kanya?" tanong naman ng isa pang lalaki. “Maganda at mabait, mukhang inosente,” narinig kong sabi ng babae. “Pero wala pa rin 'yang binatbat sa kagandahan at kaseksihan ko,” usal ng babaeng katabi ni Rowan kanina. Hindi ko sila kilala. At hindi ako pamilyar sa kanila, kahit pa nakatira ako sa bahay ni Rowan, hindi ko sila nakik
THIRD PERSON POV MATAPOS maglinis ng kwarto ay palihim na bumalik sa quarter si Elvis. Dali-dali niyang kinuha ang kanyang cellphone at may esenend na mensahe kay Elvira. Gusto pa sana niyang tawagan ang kanyang Mommy, pero limitado lang ang oras niya dahil tutulong pa siya sa pag-aayos. Kailangan na nilang matapos ang gawain dahil dadating na sina Hillary at Rowan. “Melody, dito ka tumayo. Sabay natin batiin ang mag-asawa, okay?" Sabi ni Ate Susi. "Opo, Ate…” tugon niya rito. Ilang sandali pa ay umayos na nang tayo ang mga kasamahan niya kaya umayos na rin siya ng tayo. Bigla naman siyang kinabahan at naging mabigat at malalim ang kanyang hininga. 'Finally, makikita ko na ang asawa ko. Miss na miss ko na si Rowan." sa isipan ni Elvis. Para naman siyang maiiyak sa sobrang saya. Pero pinipigilan lang niya ang sarili baka paghinalaan siya at masira ang kanyang plano. “WELCOME BACK MR AND MRS. WALTER!" Sabay-sabay na salita nilang lahat, maliban kay Elvis na hindi nakasab
ELVIS PAGPASOK ko sa kwarto ni Franco ay sumalubong agad sa akin ang usok ng sigarilyo, at matapang na amoy ng alak. Agad akong napangiwi dahil sumakit bigla ang ulo ko dahil sa amoy. Bago tuluyan pumasok ay huminga muna ako ng malalim at tumuloy na. Sabi ni Manang Lusy ay wala raw si sir Franco ngayon dahil hindi raw umuwi kagabi, pero sino naman ang may kagagawan ng mga ‘to? Lahat ay nagkalat sa loob. Mga damit ng lalaki at babae? “Why are there women's clothes?" Nagtatakang tanong ko habang isa-isang pinulot ang mga damit na nagkalat sa sahig. Habang patuloy ako sa aking ginagawa ay biglang sumagi sa aking isipan ang isang bagay. Bigla akong napatayo ng tuwid at tiningnan ang bawat sulok ng sala sa kwarto ni Franco. Malaki rin ang kwarto ng lalaki na ‘yon. At ano ang sabi ni Manang na hindi ‘to umuwi kagabi? Nagkalat nga damit pambabae sa sahig. May milagrong ginagawa talaga ang lalaking ‘yon sa kwarto n’ya. “Ang wild naman ni Franco, pinunit ang panty?" Natatawa ako big
ELVIS NASA HAPAG-KAINAN na kaming lahat. Sabay-sabay kaming mag-umahan dahil mukhang magiging busy raw ang araw na ‘to. Wala pa naman sinabi si Manang Lucy kung ano ang aking gagawin, lalo na sa aming mga baguhan pa. May kasama akong baguhan rin, apat sila pero hindi ko pa sila nakakausap simula ng dumating kami kahapon. Dahil mas nauna ako dumating kaysa sa kanila. Nagsimula na akong kumain, pero biglang sumakit ang mga suso ko dahil nakalimutan ko palang mag-breast pump kanina. Kakausapin ko lang si Manang mamaya kung pwede ba akong mag punta ng pamilya upang kunin ang gatas para sa kambal. Pero syempre kausapin ko lang siya tungkol sa pagiging single mom ko.“Melody, magtanong ko lang, Iha. Ang laki ng suso mo at mukha ng paputok na. Nagpapadede ka pa ba, Iha?" Napahinto ako sa pagsubok dahil sa biglang tanong ni Ate Susi at tiningnan talaga ako ng maigi. Nasa akin naman ang atensyon ng mga kasamahan ko. HIlaw naman akong napangiti at biglang bingo ang ekspresyon para magmukhan
ELVIS UNANG gabi ko pa lang dito sa mansion ay para na akong sinasakal ng kalungkutan. Miss na miss ko na talaga ang kambal, at unang gabi na hindi ko sila kasama matulog. Ako lang mag-isa dito sa kwarto ko, sabi ni Head Maid na may kanya-kanyang kwarto raw lahat ng mga nagtatrabaho sa pamilya na ‘to. Ang sosyal naman talaga. Wala rin sa loob ng mansion ang silid ng mga maid, chefs, guards, at iba pa na nagtatrabaho sa pamilya Smith. May sariling quarters ang mga taong kagaya ko, kaya mas lalong nakakalungkot dahil wala kang makausap at kasama. Tanging hininga ko lang ang maririnig ko dito sa loob ng kwarto dahil sobrang tahimik na nang paligid. Nakapatay na rin ang mga ilaw sa labas. Lahat ng ilaw dito malapit sa quarters ng mga maid. Parang may sariling bahay lang din kami. I met a few of the workers and they were nice and approached me, akala ko’y mahihirapan akong mag-adjust but I think I am getting along with them na rin. Feeling ko rin ay matagal na sila sa pamilya Smith
“Are you sure about this, anak? Paano kung mapanahamak ka sa gagawin mo, ha?" Nag-aalala na salita ni Elvira habang pabalik-balik sa kanyang nilalakaran. “Mom, I am desperate to help them find Rowan. I can’t just stand here waiting for him to come home. Mom, masakit po ang desisyon kong ‘to dahil maiiwan ko ang mga bata. But, I will make sure na maging maayos ako doon. Susubukan ko po kung matatanggap ba ako sa mga Smith." Agad naman na paliwanag ni Elvis. Tutol talaga si Elvira sa gagawin ng Anak dahil natatakot siya sa posibleng mangyari sa kanya sa mansion ng mga Smith. But, Elvis cannot be stop, dahil planado na niya ang lahat, even her disguise. “Nakahanda na lahat ng disguise ko, and with that disguise ay hindi ako makilala ng lahat. Not even you, Mom. Ibang-iba ang disguise ko dito dahil marunong akong mag-bisaya. And I am a funny, talkative, jolly person here. Trust me, Mom. Hindi ko po hahayaan na mapahamak ako habang nasa loob ng impernong lugar na ‘yon." Puno ng tiwala a
ONE MONTH LATER ISANG buwan na ang nakalipas simula nang manganak si Elvis sa kambal. Marami ang nangyari sa loob ng isang buwan. Nahirapan si Elvis na tanggapin na matagumpay si Hillary na makuha ang kanyang asawa. Wala pa rin balita ang pamilya, at ang grupo kung nasaan si Rowan, dahil mailap na ngayon ang pamilya Smith. Hindi na rin umuwi sa kanila o sa bahay si HIllary. Hanggang ngayon ay pilit pa rin ni Elvis na gumalaw at libangin ang sarili sa ibang bagay. Ngunit hindi pa rin niya mapigilan ang umiyak kapag naalala ang asawa. Nami-miss na niya si Rowan at hinahanap niya ang presensya nito. She also blamed herself, na kung sana hindi niya iniwan si Rowan sa bahay nila ay marahil kasama pa niya ‘to. “Good morning, babies,gutom na ba babies ni Mama?" Malambing at tunog baby na wika ni Elvis na nakangiti ng malapad. Kahit papaano ay naibsan naman ang lungkot na kanyang nararamdaman sa tuwing inaalagaan at tinitigan niya ang mga anak. “Anak, kumain ka na muna bago mo padedein a
NAGMAMADALI na tinungo nina Russ, Kennedy at Lindsay ang hospital kung saan dinala si Elvis. Pagdating nila sa hospital ay nadatnan nila si Elvira at Romanoff na nag-aalala sa anak. Bigla kasing dinugo si Elvis nang malaman nito kung nasaan si Rowan. Nalaman niya dahil sa Daddy Romanoff niya. Kahit paman galit ang Ama ni Elvis ay may mga tauhan pa rin naman ‘tong nakabantay sa bahay ng anak upang maging bantay. Nang makuha si Rowan ng mga tauhan ni Hillary o ng mga Smith ay agad na sinundan ng taong nagbabantay ang sasakyan nila, ngunit nakatakas pa rin at nawala na lang sa paningin nito. Nang tawagan si Romanoff ay nasa bahay ito ni Elvira kaya nalaman ni Elvis at bigla ‘tong nag-react kung ano ang nangyari sa asawa niya. “Kumusta na po si Elvis?" Nag-aalala na tanong ni Lindsay na hinihingal pa.“She's in the delivery room," tugon naman ni Elvira. Labis lang talaga ang pag-aalala nila dahil grabi ang pag-durugo nito. “I hope she’ll be fine and deliver the babies normal," komento
MASAMA ang loob na umuwi si Elvis sa kanyang Mommy Elvira. Umiiyak pa ‘to. Labis naman ang pag-aalala ni Elvira sa anak, hanggang sa makita niya si Russ na mukhang hindi rin maipinta ang mukha sa galit. Kunot-noo naman si Elvira kung bakit galit na galit ‘to. Dahil hindi na nagsalita si Elvis kung ano ang nangyari ay si Russ na lang ang kinausap niya, dahil alam niyang alam ni Russ kung bakit umuwi na umiiyak ang anak niya. “Alam mo na ang sasabihin mo, Russ. Hindi ko na kailangan pang magtanong," direktang wika ni Elvira ng makalapit na siya kay Russ na nakahawak pa sa baywang nito. “Rowan and Hillary almost make love. It’s such good timing that we got home early," he said in his low voice. "That woman really took advantage of Rowan's situation.” "Fuck! Ang kapal talaga ng mukha ng babae na ‘yon. Siya na nga ang sumira sa pamilya ng lalaki na kinababaliwan niya ay gusto pa niyang maging kabit. The nerve of that wench,” galit na salita nito at nakahawak pa sa ulo. “She’s obsesse
Parang pinagsakluban ng langit at lupa si Rowan sa sinabi ng asawa. Napahawak siya sa kanyang ulo na para bang may masakit rito. He feels her pain. He wanted to touch her, but something is stopping him. “Oh, come one, Elvis. Stop the act. Nilalason mo lang ang utak ni Rowan. Ako ang mahal niya at hindi Ikaw. Tanggapin mo na kasi na hindi ka na niya mahal," sabat ni Hillary at lumapit kay Rowan at hinawakan ang braso nito. “Honey, come with me. Let’s leave this place, okay?" Mahina, malambing at mapang-akit na wika ni Hillary. “You can’t take him, Hillary. He is my husband, and he’s staying with me.” “No. I am going with her. And you, stay with that man, dahil may relasyon naman kayo, hindi ba?" Walang emosyon na salita ni Rowan habang malamig na nakatingin sa lalaki na nasa likuran ni Elvis. “May saltik ka na talaga, dahil sa babae na ‘yan no?" Tumatawang salita ni Russ. “Ang tanga mo," dagdag pa nito. "Sige, sumama ka sa babae na ‘yan. At kapag bumalik ang alaala mo, h