Napangiti ako sa pag-alala na inaalagaan niya ako, at ang sarap sa pakiramdam. Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan ang likod ng aking palad. "Thank you for being nice to me kahit ilang buwan pa lang tayong magkakilala," sabi ko. "I fell in love with you, kaya hindi mo ako masisisi kung ganito ako sa'yo," tugon niya sabay ngiti. Pagdating namin sa bahay, nakita namin ang ibang tauhan ni Rowan na nasa labas. Mukhang may nangyayari, base sa kanilang mga ekspresyon. Parang galit na hindi ko maintindihan, seryosong-seryoso din. "What's happening? May nangyari ba?" nagtatakang tanong ko habang tumingin kay Rowan na seryoso ang mukha at nakakunot ang noo. Nakakatakot siyang tingnan. "Go inside and don't come out. Stay in your room. I have something to deal with, okay?" seryosong sabi niya, sabay halik sa aking noo bago tuluyang tumalikod. "O-okay," sagot ko, medyo kinakabahan. Dali-dali akong bumaba ng kotse, at apat sa mga tauhan niya ang sumabay sa akin papasok sa loob ng baha
ROWAN Mabilis kaming nakarating sa ospital at agad na inasikaso ng doktor si Elvis pagdating namin. Nasa ER na siya ngayon. “Sana ay maayos ang lagay ng anak ko at ni Elvis,” tahimik kong dasal. Kanina pa ako pabalik-balik ng lakad, hindi ko mapakalma ang aking sarili. Natatakot ako para sa mag-ina ko. I don't believe in HIM, but why can't I stop myself from praying? “Boss, kalma ka lang, walang masamang mangyayari sa kanila,” sabi ni Clark, na pilit akong pinapakalma. Pero hindi iyon uubra sa akin. Napaupo na lang ako. “Mr. Rowan?” Agad akong tumayo ng tawagin ang aking pangalan. “Yes, Doc. Kumusta siya?” tanong ko. “She is stable. As for the child… I’m sorry to say, wala na. The baby is gone. Mahina ang kapit ni baby. Sorry for your loss.” Parang nabibingi ako sa sinabi ng doktor. At tanging lakas ng kabog sa aking dibdib lang ang maririnig. "Wala na? Wala na ang baby ko? Wala na, Doc?” sambit ko sa mahinang boses at sunod-sunod ng tumulo ang kanina ko pa pinipigilan luha.
Tahimik lang na nakaupo si Rowan sa harap ng dalawa, na medyo napailang sa kanya. Iba rin kasi ang aura ni Rowan kapag ibang tao ang kaharap niya.“Ilang taon niyo nang kilala si Elvis?” biglang tanong ni Rowan na parang nag-imbestiga.Nanlaki naman ang mga mata ni Shane dahil sa kaba. Matagal na niyang kilala si Elvis mula pagkabata pa lang. Childhood friend niya ito at kabisado niya ang buhay ni Elvis noong nasa poder pa lang ng ina.“She was my childhood friend,” sagot ni Shane na hindi magawang tingnan si Rowan sa mata.“Childhood friend? Kilala mo na siya simula pagkabata, pero sa huli, tinalikuran mo rin siya. Itinago mo sa kanya ang katotohanan, ang mas malala pa’y best friend ka n’ya. Ikaw dapat ang maging sandalan niya sa panahon na durog na durog siya,” sabi ni Rowan habang nakahalukipkip ang mga braso at binti niya. At seryosong nakatingin kay Shane.“At pinagsisihan ko naman ang ginawa ko. Nagsisisi ako dahil sinaktan ko siya, at wala ako sa tabi niya sa panahon na lugmok
Nakapagdesisyon si Elvis na pumasok na lang sa school, kaya agad-agad itong nagbihis at hindi na nagawang magpaalam kay Rowan, na mahimbing pa na natutulog dahil madaling araw na itong nakauwi galing trabaho. Nasa school campus na siya nang may nagkukumpulang mga estudyante sa entrance ng building. Hindi niya ito pinansin, ngunit isang pamilyar na boses ang tumawag sa kanyang pangalan kaya agad siyang tumingin. "Elvis, are you free tonight?" tanong ni Kennedy, na hinihingal pa. Agad namang nag-ingay ang mga estudyante na nasa paligid nila. And the gossiping began. "Omg. Magkakilala sila?" "'Di ba ex 'yan ni Drake?" "Break na sila nun kasi daw nabuntis ng ibang lalaki." "Seriously? I can't believe it, she looks innocent." "It just proves that someone who appears innocent isn't always innocent—nasa loob ang kulo." Napairap na lang si Elvis sa mga naririnig. Hindi niya iniimikan si Kennedy gusto lang niya ng peace of mind. Nakalimutan na niya na may kaklase pala siyang K
“Mr. Rowan Laxx Walter, pumayag lang ako noon dahil sa offer mo. But now, kapag nag-offer ka pa, tatanggapin ko na lang ang pagbabantay sa asawa mo,” sabi ni Kennedy habang bumubuntong-hininga si Rowan. Nakapamaywang si Rowan at alam niyang hindi niya ito matatanggihan. Alang-alang sa siguridad ni Elvis ibibigay niya ang kanyang mga collection na billions rin ang halaga. “My latest motorcycle. You can have it. But promise me you’ll watch over her,” sabi ni Rowan. “Yes naman, ako pa,” sagot ni Kennedy. “So, what about me?” biglang tanong ni Lindsay. “Do the same thing, Lindsay. Don’t let those women hurt my woman. Understood?” Tumango naman ito agad. “Ano kailangan mo?" seryosong tanong ni Lindsay.“To date him," tugon naman ni Lindsay habang nakatingin kay Kennedy ng nakakaloko. “What? No way!" sigaw ni Kennedy at tumakbo palayo. Agad namang sinundan ni Lindsay si Kennedy. Napakamot na lang sa kanyang batok si Rowan at huminga nang malalim. Hindi pa rin umalis si Elvis
_ELVIS_ Hindi agad ako nakaimik sa diretsang tanong ni Lindsay. Siguro napansin niya na lumalayo ako kapag nariyan sila ni Kennedy. Mapait akong ngumiti at umiwas ng tingin. Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang tanong niya, dahil hindi ko rin alam kung bakit lumalayo ako sa kanila. Okay naman kami ni Rowan, at mukhang wala namang sila ni Lindsay. Baka nga nag-o-overthink lang ako nung makita kong hinalikan ni Lindsay sa pisngi si Rowan. Dahil sa mga nangyayari, hindi ko na rin nagawa pa na tanungin si Rowan tungkol kay Lindsay. "H-hindi naman," matipid kong sagot sa mahinang boses. "Pero bakit ka lumalayo kapag lumalapit kami?" "Ayaw ko kasi ng gulo," tugon ko. "Pero, we can protect you. No one can harm you when we're around." "Hindi ko naman kailangan ng proteksyon n'yo. I can protect myself," saad ko. "Talaga? Pero bakit mo hinahayaan na insultuhin ka lang ng mga tao sa paligid mo?" pagalit niyang tanong. Bumuntong-hininga ako at hindi alam kung ano ang sasabihi
Nakakabingi ang katahimikan. Mga matang hindi ko maintindihan o mabasa. Tulala lang akong nakatingin kay Rowan at sa babaeng kasama niya, na may ngiting nakakaloko sa kanyang mga labi, na para bang tinutukso ako. Unti-unti ko nang nararamdaman ang panginginig ng aking katawan. Ang sakit pagmasdan. Mahapdi na ang aking mga mata, kasunod noon ang sunod-sunod na pagbagsak ng aking mga luha. “Elvis? A-anong ginagawa mo dito?" tanong ni Rowan habang dahan-dahang lumalapit sa akin. "Akala ko nasa bahay ka na," dagdag niya, nakangiti. “Oh. Siya ba 'yan?" narinig kong tanong ng isang lalaki. “Maganda siya, at may karisma. Kaya ba baliw na baliw si Boss sa kanya?" tanong naman ng isa pang lalaki. “Maganda at mabait, mukhang inosente,” narinig kong sabi ng babae. “Pero wala pa rin 'yang binatbat sa kagandahan at kaseksihan ko,” usal ng babaeng katabi ni Rowan kanina. Hindi ko sila kilala. At hindi ako pamilyar sa kanila, kahit pa nakatira ako sa bahay ni Rowan, hindi ko sila nakik
NAKALABAS na kami ng gate at namangha ako sa aking nakita. Hindi ko inaasahan na sa labas pala ng malaking gate ay may mga nakatayong kubo. Hindi ko mabilang kung ilang kubo ang nakatayo sa gilid ng kalsada. Hindi lang ito mukhang ordinaryong bahay kubo, dahil may sarili itong malaking tent na kapag uulan ay puwedeng gamitin bilang pantakip. Malaki talaga ito, at automatic na titiklop kapag parating na ang ulan. May kanya-kanya rin itong mga bangko at mesa sa labas. Nakakamangha lang talaga itong tingnan. Hindi ko inaasahan na may ganito pala dito sa lugar nila. Para itong hideout."Gulat ka ba?" narinig kong tanong ni Rowan. Sino ba ang hindi magugulat sa lugar na 'to? Parang tagong-tago nga ang lugar na 'to. Naalala ko rin kanina na may nagbabantay sa daan, kung saan kami dumaan, at may kinausap si Lindsay bago kami tuluyang nakapasok."Ikaw ba ang may pakana ng lahat ng ito?" tanong ko sa kanya. Tumango siya, sabay napahawak sa kanyang panga at minasahe ito."Yeah. Hindi rin madali
HINDI agad mag-proseso sa utak ni Elvis ang narinig mula sa kanyang Mommy. She was stun, confused, but suddenly remember what his Tito Romano said, earlier. He even intentionally mentioned — DADDY, ay dahil may pinapahiwatig pala ito sa kanya. May pag-aalala naman sa mukha ni Elvira. Wala pa naman talagang balak na amini n ng magkapatid ang tungkol sa bagay na ito hanggang sa matapos ang kasal. Pero parang panahon na rin para malaman ni Elvis ng katotohanan. Mas maganda nga na ito ang maghatid sa kanya sa altar sa araw ng kasal niya. Ngunit may pag-aalala para kay Elvira. 'Tito Romanoff is my real father?' Sa isipan ni Elvis. "Anak, alam kong nagtataka ka kung bakit magkasama kami ng Daddy mo. But, believe me hindi ko rin alam na siya ang ama mo. I just found out, two days ago." Agad na paliwanag ni Elvira. 'So, what about my dad? Alam ba nito na may anak siya?" sa isipan ulit ni Elvis. "Then, kilala ni Dad si Mommy?" tumango si Elvira. "Uhm. Nalaman lang ng daddy mo na ma
Nang magising na lahat ng tao sa bahay ay naghanda na rin si Elvis upang lumabas. Kanina pa kasi talaga n'yang gustong lumabas kaso pinipigilan siya ni Rowan dahil medyo maginaw pa sa labas. She's also excited to see her mom to the other side of the room, dahil dalawang araw din niya itong hindi nakita at nakasama. Aside from telling her mom about her wedding, she also gets excited to know more about her Tito Romanoff, who she just met earlier. And on her way to Elvira's room ay nakasalubong niya ang isang lalaki na kamukha ng Tito Romanoff niya. And she assumed na si Romanoff ito kaya walang pag-dalawang isip na binati niya ito. Malaki ang ngiti sa kanyang mukha at sobrang saya niya talaga na nakita niya ulit ang Tito niya. Sobrang gaan talaga ng loob niya rito. Ngunit biglang nawala ang ngiti sa labi niya ng may lumabas na lalaki sa isang kwarto at kamukha ito ng lalaking nasa harapan niya. "Elvis, Iha?" sambit ni Romanoff at nilapitan si Elvis. Palipat-lipat ang tingin ni Elvis
PAGBALIK ni Elvis sa kanyang kwarto ay dahan-dahan siyang umupo sa kama habang dinadama pa rin ang sayang kanyang nadarama. Hindi niya man alam kung ano ang dahilan ng saya sa kanyang puso, marahil dahil iyon sa lalaking nakausap niya na nag-ngangalang Romanoff. Na kapatid pala ng kanyang Mommy Elvira. Kaya siguro magaan ang loob niya ay dahil kapatid pala ito ng kanyang Ina. Na unang beses pa lang niyang makilala, dahil hindi naman niya nakilala ang pamilya ng mommy Elvira niya. Simula pa noon. Gustuhin man n magtanong ni Elvis kaso hindi niya magawa dahil palaging busy sa trabaho ang mga magulang at hindi pa siya kinakausap ng mga ito. "Bakit ang saya ng puso ko? I know that it's confusing sa akin kanina ang mga sinasabi niya, pero bakit iba ang dala nito sa puso ko?" Puno ng katanungan ang isipan niya habang marahan na hinaplos ang dibdib niya, pinakiramdaman ang tibok nito. "Masaya lang talaga siguro ako kaya magaan ang loob ko kay Tito Romanoff. Kakausapin ko talaga si Mommy
PUNO ng pagtataka ang makikita sa mukha ni Elvis. Hindi niya kilala ang taong nasa harapan niya, but somehow she felt something inside her that she wants to know him. Her heart thumped so fast, like it was going to burst out of her chest. Even mentioning a name that she hasn't heard all her life. “Po? Ahm…,” she was hesitant to mention the name, so she just cleared her throat before she spoke again. "Who's Viviana? I haven't heard that name po kasi,” ani Elvis and fakely smile. “Someone's important to me. To is?” He said , feels nervous. "Sadly you haven't had the chance to see her. But, she's the most amazing and understanding person I have ever met." Walang ideya si Elvis sa kung ano at sino ang sinasabi ni Romanoff ngunit nanatili lang siya upang makinig rito. ‘Ang agang-aga, nakakarinig ako ng drama. Well, it's not a drama, but a confession to the person. This is actually confusing, at ano ba ang ibig-sabihin sa mga sinasabi niya?’ sa isipan ni Elvis na puno ng pagtataka.
NASA kalagitnaan pa ng mahambing na tulog si Elvis ng bigla na lang bumaligtad ang kanyang sikmura at napatakbo sa cr. Naduduwal ito. Napansin naman agad ni Rowan ang mabilis na pagtakbo ni Elvis patungong cr,kaya sumunod siya agad rito. Nadatnan niya si Elvis na naduduwal pa rin kaya nag-aalala siya at hinagod-hagod ang likuran nito. Iniwan na muna niya saglit si Elvis upang kumuha ng maligamgam na tubig. “Masama ba pakiramdam mo, Mi amor?" Nag-aalala na tanong ni Rowan na nakatayo sa likuran ni Elvis at patuloy na sa paghagod ng likod nito. “Bigla na lang kasing bumaliktad ang sikmura ko e. Akala ko panaginip ko lang ‘yun, totoo pala," tugon ni Elvis at nagmomog na. “Here. Water. Maligamgam na tubig yan,” ani Rowan. Tinanggap naman agad ni Elvis ang baso ng maligamgam na tubig at ininom. “Do you wanna see a doctor?" “No, Babe. I'm okay. Maayos naman na pakiramdam ko at wala naman talaga akong naisuka. Sadyang bumaliktad lang talaga simula ko." “Sigurado ka? Baka dahil
Rowan's forehead creased upon hearing it. Pero hindi na siya nagtanong pa baka mali lang siya ng iniisip. He clears his throat bago magsalita. Inubos na muna niya ang isang baso ng wine, saka nagsalita. “By the way, where's Tita Elvira? Why is she not here if magkasama naman kayo?" tanong ni Rowan. Sabay naman na nagtinginan ang kambal. Peki naman na napaubo si Romano at inubos ang isang baso ng wine. “She's with your secretary, Russ," tugon ni Romanoff, sabay inom ng wine. “And we have no idea kung nasaan na ang dalawa," he added. “Seriously?" Hindi makapaniwala na salita ni Rowan. “Kanina pa kayo dito?" “30 minutes, already…" tugon ni Romano. “What is this guy doing?" anas ni Rowan at parang Ina na concern sa anak. Kinuha ni Rowan ang kanyang selpon at tinawagan si Russ. Mabilis naman itong sumagot. Bumungad naman kay Rowan ang maingay na simoy ng hangin at ang bawat paghampas ng tubig dagat sa dalampasigan. “Where did you take, Tita? She's supposed to be resting
MATAPOS paliguan, damitan, at ayusan ni Rowan si Elvis ay iniwan na muna niya itong natutulog na sa kama. Masyado kasi silang mapusok at aktibo sa ganoon na aktibidad kaya napagod na at nakatulog. Ilang oras din kaya silang nandun sa tabing-dagat, malalim na rin ang gabi ng sila’y nakauwi. Tulog mantika na kasi si Elvis kaya hindi na ito ginising pa ni Rowan, dahil alam niyang magigising ito kapag nakaramdam na ng gutom mamayang madaling araw. Paglabas ni Rowan ay bumungad sa kanya ang dalawang matangkad na lalaki. Maputi ang mga ‘to at pamilyar din ang hitsura ngunit hindi niya maalala kung nakilala na ba niya ang mga ‘to, dahip unang beses pa lang naman niyang na-meet ang dalawa. May kaedaran na rin ang mga ito, ngunit hindi halata sa kanilang postura. Dahil napakagandang lalaki nga naman nila kahit nasa 40s na. Matangkad, matipuno, maputi, at may kulay asul ang mga mata. Gulat man ay hindi ito ipinakita ni Rowan at walang pag-dalawang isip na kinonpronta ang dalawa. ‘Sino b
Dalawang araw na silang nasa Batanes, at mukhang nakalimutan na nila ang buhay sa Manila. They're just enjoying the time, especially for Elvis na unang beses niya lang sa Batanes. Until now, hindi pa rin mag-sink in sa utak niya na nasa Batanes siya. They went to beach together, enjoying the sun, the fresh air. Elvis even tried Kayak kahit takot siya sa tubig. No specific reason why but she's afraid of water. Hindi rin siya marunong lumangoy. Rowan was with her, guiding her para hindi siya matakot. He helped her overcome her fears kahit mangiyak-ngiyak na siya kanina dahil hindi niya mabalance ang pag sagwan. Takot na baka mahulog siya at malunod. But, Rowas reassuring her safety. Kinuha siya ni Rowan mula sa Kayak at yumakap sa kanya. He teach her how to hold her breath, and paddle her foot. He even tried to teach her how to swim, and slowly get it and hindi na natakot. “You learn fast, mi amor," anas ni Rowan ng nasa may batuhan na sila. Nasa kabilang parte sila Lindsay, Kenn
"Elvissssssss...." Malakas na sigaw ni Lindsay mula sa ibaba. Gulat naman si Elvis na lumabas ng bahay at nakita ang kaibigan na kumakaway sa kanya. Napatakbo naman siya sa ibaba dahilan upang nataranta si Rowan dahil sa gulat. Tinakbo kasi ni Elvis ang mahabang hagdanan na walang katakot-takot at naka-paa pa ito. Tuwang-tuwa ito ng makita ang mga kaibigan, sinalubong niya rin si Kennedy na nakabusangot ang mukha. Kinawayan naman siya ng mga kapatid ni Russ. Nauna ng umakyat ang magkapatid at sumunod na ang dalawa na parang hindi napaghihiwalay. "Okay na ba kayo? Hindi ka na galit?" anas ni Lindsay at kinurot-kurot pa ang tagiliran ni Elvis. "Stop that, nakikilito ako," mahinang usal ni Elvis at natatawa sa ginawa ni LIndsay. "May nangyari na ba sa unang gabi?" bulong ulit nito. "Ano bang tanong 'yan? Hindi no, pero okay na kami. Kinausap ko na rin siya and he tell me about her." Paliwanag naman ni Elvis. "Hindi ba, maganda kapag nagkausap agad bago mag-bangayan."