Lahat ng Kabanata ng A Woman's Unparalleled Love: Kabanata 11 - Kabanata 20

Sumunod na linggo ay isinama siya ni Stephen papunta sa bahay ng pamilya Vergara. Iniwan niya si Alicia sa pangangalaga ni Clara. Nang tanungin siya ni Clara kung saan siya pupunta ay sinabi niya lang na gusto niya munang magbakasyon. Hindi niya gustong magsinungaling pero ayaw niya lang mag-alala sa kanya si Clara. Isa pa ay baka mabanggit nito ang kanyang gagawin sa kanyang ama.Huminto ang pulang Porche katabi ng ibang kotse sa parking space ng bahay ng pamilya Vergara. Bumaba mula roon si Stephen na nakasuot ng itim na notch lapel suit na pinaparisan ng itim ding bowtie habang puting long sleeve ang kanyang nakapanloob. Agad na umikot ito upang pagbuksan si Airith ng pinto.Marahang bumaba si Airith, ang kanyang tingin ay nakapako lang sa bahay ng pamilya Vergara. Kasabay ng pagbilis ng kabog ng kanyang dibdib, hindi mabilang na alaala ang muling hinukay ng kanyang memorya patungkol sa kanyang karanasan sa bahay na iyon. Halos lahat ng iyon ay mapapait, bilang lang sa daliri ang m

"You're here," saad ng boses. Si Sebastian iyon.Tumayo si Stephen, may malawak na ngiti sa labi. "Of course," sambit nito pagkatapos ay tiningnan ang babaeng kasama ni Sebastian. Maputi ito at may mahabang blonde na buhok. "Ms. Kennedy, nice meeting you again! How's my brother doing?"Matamis na ngumiti ang babae at malambing na tiningnan si Sebastian. "Oh he's doing fine." tugon lang nito.Ang babaeng ito ay walang iba kung hindi si Geraldine, ang babaeng inakala ni Sebastian na siyang kasiping nito noong gabing may nangyari sa kanila ni Airith.Napalunok si Airith, hindi niya akalain na muling magkakabalikan ang dalawa. Gayunpaman ay wala nang hinanakit na dulot iyon sa kanya. Naka move-on na siya at masaya na siya sa buhay na mayroon siya ngayon. Hindi niya na dapat pang alalahanin ang naging desisyon ni Sebastian na makipagbalikan kay Geraldine.Pero hindi niya maiwasang mangamba at sa parehong pagkakataon ay ma-guilty dahil kahit papaano ay si Sebastian ang ama ng kanyang anak n

Namayani ang saglit na katahimikan sa paligid at mas dumami pa ang nakikiusisa sa nagaganap. Ang kabog sa dibdib ni Airith ay pabilis nang pabilis. Kahit na alam niyang plano lang nila ang palabas nilang ito ay hindi niya maiwasang isipin na parang totoo ang sinasabi ni Stephen."Stephen! Ang babaeng 'yan ay isa lamang nagmula sa mahirap na pamilya. Are you trying to bring disgrace to our family?" galit na sigaw ni Adelaida. Isang taon niya noong pinilit na mawala si Airith sa kanilang pamilya. Ngayon ay babalik na naman ito?"Hindi iyon ang intensyon ko grandma, alam ko kung anong—""Don't call me grandma, Stephen! Kung gusto mong ipahiya ang pamilyang ito ay ngayon palang simulan niyo nang lisanin ng babae mong 'yan ang pamamahay na ito!" putol ni Adelaida kay Stephen."Stephen, ano namang kalokohan ang pumasok sa isip mo at naisipan mong makipagrelasyon sa basurang itinapon na ng iyong kapatid? Gano'n ka na ba kamahabagin?" saad ni Minerva, ang mukha nito ay puno ng pagkagalak nang

"Nagustuhan mo ba rito?" tanong ni Stephen.Binigyan lang ito ni Airith ng blangkong tingin, hindi nag-abalang sumagot. Umupo ito sa tabi niya at nagsalin ng whiskey sa babasaging kopang dala nito. Diretso nitong nilagok iyon.Nagpakawala si Airith ng mababaw na buntong hininga pagkatapos ay tumanaw sa napakagandang tanawing nililikha ng tila abalang syudad, pero wala siya sa mood upang i-appreciate iyon. Kasalukuyan silang nasa tuktok na palapag ng isang gusali na pinagdalhan sa kanya ni Stephen. Ang gusaling iyon ang pinakamataas na gusali sa buong syudad.Ang mga gusaling kanilang natatanaw ay lumilikha ng iba't-ibang ilaw sa ilalim ng nag-aagaw dilim na kalangitan. Ang mga sasakyang kalmadong binabagtas ang tila maliit na highway ay parang mga langgam sa kanilang paningin.Nilaro ni Airith ang straw sa baso ng juice sa kanyang harapan. Nagpapawis pa ang bawat gilid ng baso dahil sa lamig. Nangalumbaba siya. "Sinabi ko sa'yong idiretso mo na ako sa'min. Sa tingin ko ay hindi ko na

"Saka ko nalang sa'yo ipapaliwanag ang tungkol doon." sambit ni Stephen nang makita ang tila naguguluhang mukha ni Airith. "For now, magpahinga nalang muna tayo. Bukas ng umaga ay kailangan nating paghandaan ang pakikipagkita natin kina mom and dad." Ilang saglit na napakurap-kurap si Airith. "Y-You mean—" "Yes." agad na putol ni Stephen na sinundan ng mapaglarong ngiti. Napalunok si Airith. Sa loob ng isang taong pagsasama nila ni Sebastian ay ni minsan hindi niya pa nakikita nang personal ang mga magulang nito. Tanging sa litrato lang niya sila nakita noon. Malamang ay hindi nga siya kilala ng mga ito. "Kailangan pa ba 'yon? Bakit hindi mo agad sinabi sa'kin noon?" tanong niya. Tumayo si Stephen upang ayusin ang pinag-inuman nito. Ibinalik nito sa estante na lagayan ng alak ang bote ng whiskey na kaunti lang ang bawas. "Why is there a problem with meeting them?" nakakunot noo nitong tanong habang hinuhugasan ang kopa sa maliit na lababo. "Wala naman," kibit balikat na tugon ni