All Chapters of ENTANGLED HEARTS: Chapter 11 - Chapter 20

Nandito pa din ako sa ospital. At hindi pa gaanong maganda ang pakiramdam ko. Alas-otso na ng umaga at oras na ng pag-inom ko ng gamot. "How are you feeling?" Absent ako sa school at pati si Auntie ay absent din sa kaniyang work. "Better than yesterday, Auntie," sagot ko sa namamalat na boses. Tuyo ang pakiramdam ng aking lalamunan. Napatingin ako sa mesa na puno ng mga pagkain. "Dumaan nga pala si Hendrix kanina. Nagbigay ng saging. May sulat din si Ranna sa'yo."Sumigla ako ng kaunti, pero nang maalala ko ang nangyari kahapon, na-cringe ako. Nakakahiya kay Hendrix. Hiyang-hiya ako sa aking sarili. Binasa ko ang sulat ni Ranna. Get well soon lang naman ang nakalagay, pero natuwa ako dahil bukod kay Reigna pakiramdam ko totoong kaibigan ko din siya. Nagpadala si Mommy. Pero dahil busy daw siya hindi na ito tumuloy sa pag-uwi. Ayos lang din naman sa akin. As much as possible ayaw ko siyang nag-wo-worry sa akin. Though, I appreciate it. Mahalaga pa din pala ako sa kaniya. Kumain

Confident ako na nasa dalawa o tatlo lang ang mistakes ko sa exam ko. Tatlong subject ang t-in-ake kong exam ngayong morning class. Naunang natapos ang klase ng special section kaya si Ranna ang naghintay sa akin ngayon. Kumaway siya sa akin. Parang ilang linggo pa lang naman ako dito pero ang dami ng nagbago. Hindi ko gusto ang lugar na 'to at hanggang ngayon ay ganoon pa din naman ang nararamdaman ko. Gaya ni Ranna, I didn't plan to be friends with her naman from the start, but here we are. At isa sa hindi ko gusto dati ay gusto ko na ngayon, si Hendrix. Bumili muna kami ng drinks bago kami nagpunta sa puwesto namin. "May dala akong dessert." Sinobrahan ko na dahil alam kong mag-uuwi siya sa Kuya at Mama niya. Nagningning naman agad ang mga mata niya. Isa ito sa gustong-gusto kong feeling kapag may dala o binibigay akong pagkain kay Ranna. The innocence in her eyes. "Selemet..." Nagsalubong ang kilay ko sa sinabi niya. And then I remember what I have said yesterday. She chuckl

Sinara ko ang mga bintana na kinakunot ng noo ni Hendrix. "I'll open the AC...""Hindi naman gaano mainit.""Naiinitan ako. Saka mas maganda kung bukas ang AC," giit ko. Baka kasi bumalik dito si Dina at sumilip sa pintuan o bintana. Lalakasan ko din ang speaker para hindi namin marinig ang boses niya kung sakaling tumawag siya mula sa labas. Moment namin 'to ni Hendrix. Masaya ang araw ko at hindi ako makakapayag na masira lang ito dahil sa kaniya. Si Daddy ang nagbabayad ng electric bill at nagbibigay ng pang-grocery kaya it's okay to turn on the AC anytime I want. Hindi naman nila ako tinipid kahit dinala nila ako dito sa probinsya. But I can't still forgive them for doing that to me. Dito kami sa three-seater sofa nakaupo na tatlo. Nasa gitna namin si Hendrix na nakatutok ang tingin sa tv sa aming harapan. Hindi ako gaanong mahilig sa movie, pero dahil interested siya sa movie na 'to, I need to pretend that I'm interested too. Mukhang gutom siya. Nakalahati kasi niya agad iyo

Hanggang sa matapos ang movie hindi man lang kami nakapagtitigan ni Hendrix. Nakasasama ng loob. Mas gusto ba niya ng maitim at mapeklat kaysa maputi? Kaso sobrang puti ko at makinis din. Tumayo ako at hinatid sila sa front door. Pagbukas ng pintuan ay nakaabang na din agad si Dina. Nakangiti ito kay Hendrix. Napasinghap si Ranna at napatingin sa akin. Nagkakaunawaan naman kaming nagtinginan. "Bye, Amelia," paalam niya. "Bye! See you tomorrow!"Naglakad na sina Dina at Hendrix. May sinasabi ang babae dito ngunit hindi ko maintindihan. Mukhang sinisiraan pa niya ako kay Hendrix. I was pouting while looking at them. Paano ba maging ideal girl ng isang kagaya niya? Sabi ni Ranna gusto daw ng Kuya niya ng mabait... Puwede naman akong maging mabait pero sa piling tao nga lang. Kaya ekis na ako doon. Matalino, siguro dito na lang ako mag-focus. Nagbasa ako ng notes ko para bukas. Gusto kong ipakita kay Hendrix na may natututunan ako sa pag-tu-tutor niya sa akin, kaso nakatulugan ko lan

Sumilip si Ranna sa may pintuan ng aking room. Friday ngayon kaya half day lang ang klase niya. Sinenyasan ko siya na pumasok. "Hinanap kita kanina sa school, pero sabi ng classmates mo, absent ka daw."Tipid akong ngumiti. "Yeah, may lagnat ako. Siguro sa pagod 'to. Ang init kasi sa gymnasium.""Kumusta ka?" tanong niya na kinatahimik ko pero kalaunan ay ngumiti na din ako. "I'm fine." Kailangan kong ipakita na okay lang ako. "Mabuti naman kung ganoon," sagot niya ng may bahid ng pag-aalala sa kaniyang mukha. "Yes. Dito ka na lang kumain, ha. Mamaya ka na din umuwi kapag hindi na mainit." Hindi ako magbabago sa aking kaibigan. Wala naman siyang kasalanan. At wala ding kasalanan si Hendrix kung hindi niya talaga ako gusto. "S-Sige.""Huwag kang mailang." Ngumiti siya. "Medyo nahihiya lang ako dahil sa nangyari kagabi." I fake a laugh. "I'm fine." I need to be okay. Saka magiging tutor ko pa din ang Kuya niya, dahil maayos siyang magturo, and besides I need to get a good grades