Lahat ng Kabanata ng ENTANGLED HEARTS: Kabanata 21 - Kabanata 30

Naging busy si Ranna para sa contest na sasalihan niya kaya hindi na kami sabay na mag-lunch. Sa canteen na din ako kumakain, pero nagbabaon pa din ako ng lunch. Drinks lang ang binibili ko. Sa hapon naman ay hindi pa din kami sabay na umuwi. Maging si Hendrix ay naging busy din sa school. May mga tinatapos yata silang projects. Not sure, pero alam ko super busy sila. I feel bored and I'm missing Manila but I know I can't go back yet, so I need to have some distraction. Si Hendrix ang naging distraction ko sa lahat but then I should not rely on him anymore. Nagsimula akong magsulat sa aking journal. O kapag bored na bored talaga I'd play my violin. Isang buong linggo ang lumipas na hindi ko nakasama ang magkapatid. Nami-miss ko sila pero kailangan kong tiisin. Naalala ko na naman ang sinabi ni Dina sa akin. Naiinis ako na hindi ako nakaganti at naiinis din ako dahil may katotohanan ang lahat ng sinabi niya. Pabagsak akong nahiga sa aking kama. Bababa na sana ako pero tinatamad p

Today is Saturday. Walang pasok sa school. Kanina pa ako nakatulala. Walang sigla at walang ganang kumain. Umakyat kanina si Auntie upang i-check kung gising na ako dahil kakain na, pero nagpanggap akong tulog. Ayaw ko ng kausap. Ayaw ko ng kasama. I just want to be alone...doing nothing. I checked my phone and read mommy's messages. Ina-update niya ako dahil iyon ang hiling ko sa kaniya bago ako bumalik dito sa probinsya. Nakaramdam ako ng pananakit ng ulo at katawan kay bumangon na muna ako. Alas-dies pasado na pala. Mataas na din ang sikat ng araw. Medyo mainit na. Hindi ko ramdam kanina dahil may aircon sa room ko. Tumanaw ako sa may bintana. I looked at the green surroundings. Ang palayan na sinisimulan ng taniman. May dumapo na manok sa may yero. Napairap ako. Tanghaling tapat na. Gising na ako pero plano pa yatang tumilaok. Bumubwelo palang siya, nahampas ko na siya ng libro. Bumagsak ang manok kasabay ng libro. At pagkatapos n'on ay nakarinig ako ng ingay mula sa baba.

Sira agad ang umaga ko. Dito natulog si Dina at hanggang ngayon nandito pa din siya sa bahay. Pati kay Auntie ay naiinis na din tuloy ako, dahil hinahayaan niya ang babae na mag-stay dito. Hindi ako sumalo sa kanila na mag-breakfast. Umakyat ako sa taas at bumalik sa paghiga. Kulang ako sa tulog. Kaso hindi ako makatulog. Nakahalukipkip ako habang nakatingin sa babae na nakaupo sa kubo habang sarap na sarap sa paghigop ng kape. Tuwang-tuwa sa kape namin na imported. Nasa tabi niya si Hendrix na nakatanaw sa may palayan. Napatingin sa akin ang lalake pero tinaasan ko lang siya ng kilay. Pumasok ako sa kuwarto ko upang kunin ang aking bathrobe. Maliligo na lang muna ako bago matulog. Hindi ako mapakali...ganoon din ang isip ko. Gulong-gulo na ako at yamot na yamot sa lahat ng mga bagay. I was planning to go to Manila next week. Nag-iisip pa ako ng idadahilan ko, o puwede namang huwag na lang ako magdahilan. Pagkatapos kong maligo, nasa kusina na sina Dina at Hendrix. Napairap ako

Umabrisyete ako sa kaniya. Tiningnan niya ang braso naming magkadikit bago tumaas ang tingin niya patungo sa aking mukha. Nagpa-cute naman ako sa kaniya sabay sandal ng ulo ko sa kaniyang balikat pero hinawakan niya ang ulo ko upang pigilan ako. "Para sasandal lang, e..." reklamo ko habang nakanguso. "Stop what you're doing," banta niya. Akala naman niya matatakot niya ako sa pagbanta-banta niya. Ngumuso ako sabay tingala sa kaniya kaya lang muli niya akong pinigilan. Tumawa ako. I was just kidding. Iiling-iling siyang nag-iwas ng tingin. Kinalas lang niya ang kamay ko na nakalingkis nang huminto ang tricycle. Pagbaba namin nagulat ako nang makita ko ang babae na nakatayo sa labas ng bahay ni Auntie. Kasama niya sina Auntie, Tita at Ranna. Ngumiti siya at kumaway. Nagmamadali naman akong lumapit sa kaniya upang yakapin siya. "Mommy! Nandito ka.""Nag-aalala kasi ako sa'yo, saka na-miss kita..." Naiiyak tuloy ako. "Nag-aalala din ako sa'yo, Mommy.""Mommy is fine, Anak. Saan ka

Sa ibang US kami mag-celebrate ng Christmas at new year ni Mommy. Araw-araw kaming nag-travel at shopping. Bago mag-new year, dumating si Daddy. May dala-dala siyang madaming regalo para sa amin ni Mommy. Mga luxury brands na dati ay tuwang-tuwa akong matanggap mula sa kaniya. Hindi ko maintindihan kung bakit hindi na ako natutuwa na tumanggap ng regalo sa kaniya. Ang simple lang naman ng gusto kong ibigay niya sa akin, sa amin ni Mommy. Iyon ay bumalik kami sa dati. Buo at masayang pamilya. He didn't spend new year with us. I was asking him to stay, pero kung ano-ano ang ginawa niyang dahilan para lang umalis. And he really thought that I believed him. Sino'ng tanga ang maniniwala sa kaniya? Imbes na masaya ako, nalungkot lang ako. How I wish he didn't came if he didn't intend to stay and celebrate new year with us. He didn't want to change. He didn't want to be a new and changed person. How I hate him. Sana hindi na lang siya ang naging daddy ko. "Huwag ka ng malungkot," pang-aa