Lahat ng Kabanata ng ONE NIGHT: MAFIA BOSS: Kabanata 71 - Kabanata 80

Chapter 82 Patuloy ang ulan, ang mga patak nito’y tila mga bala na bumabagsak mula sa kalangitan. Ang bawat pagsabog ng kidlat ay tila naglalantad ng totoong mukha ng digmaan—mga takot na nakatago sa mga ngiti ng kalaban, mga pangarap na naglalaho sa ilalim ng giyera. Ang masalimuot na laban ay tila nagiging mas madugo, at naramdaman ko ang tindi ng aking pagkasabik sa bawat putok at sigaw. "Boss, nandito na sila!" sigaw ni Renz mula sa kanyang pwesto, at sumilay ang takot sa kanyang boses. Ang mga kalaban, tila wala nang katapusan, ay patuloy na umaatake mula sa lahat ng direksyon. “Hindi tayo susuko! Manatili sa posisyon!” sigaw ko, ang boses ko’y nangingibabaw sa ingay ng digmaan. Ang mga tauhan ko ay nagpatuloy sa kanilang laban, ang kanilang mga mata’y puno ng tapang kahit sa likod ng takot. Lumakad ako patungo kay Renz, ang mga hakbang ko’y matatag, kahit na ang mga pagod ay unti-unting bumubuhos sa aking katawan. Tumingin ako sa paligid, nakikita ang mga tauhan kong wal

Chapter 84 Cora POV Habang tumataas ang tensyon sa kaguluhan ng labas, ako’y nakatayo sa isang madilim na sulok, ang bawat tunog ay tila nagbabadya ng panganib. Ang mga sigaw at putok ng baril ay sumasalakay sa aking mga tainga, at ang aking puso ay nag-aalab sa galit para kay Marco at sa aming mga tauhan. Alam kong kailangan kong kumilos, pero nag-alinlangan ako na baka masaktan sila sa aking paglusob. “Nandito na ako, Marco,” bulong ko sa aking sarili, ang mga mata ko’y nakatuon sa mga anino sa labas ng bintana. Kung narito siya, nangangailangan siya ng tulong. Alam kong hindi niya ako hahayaan, at hindi rin ako papayag na hindi siya maligtas. Kumuha ako ng isang patalim nasa aking tagiliran, sanay na ako sa ganitong sitwasyon pero iba pala kapang ang mahal mo sabuhay qng nasa panganib. “Kailangan kong mailigtas siya.” Tumingala ako, ang isip ko’y puno ng mga plano. “Kailangan kong mag-isip nang magandang ideya para pagsugod ko.” Pinagmasdan ko ang paligid. Ang mga tau

Chapter 86 Marco POV Habang lumilipad ang mga bala sa paligid namin, tila nagiging mabagal ang bawat sandali. Sa loob ng aking isipan, ang boses ni Cora ay umaabot sa aking mga tainga, puno ng lakas at determinasyon. “Para sa pamilya,” patuloy na bumabalik sa aking isip, na nagiging gabay sa aming laban. Nakatayo kami sa gitna ng labanan, ngunit sa kabila ng kaguluhan, ang aking puso ay nakatuon lamang kay Cora. Ang kanyang presensya ay nagbigay ng aliw sa aking takot. Sa bawat putok ng baril, alam kong nandiyan siya, nakatayo sa aking tabi, handang makipaglaban. “Marco!” sigaw niya habang lumalaban kami. “Tingnan mo sa kanan!” Nakita ko ang isang kalaban na papalapit mula sa aming gilid. Wala nang oras upang mag-isip. Kinuha ko ang aking baril at pinindot ang gatilyo. Ang bala ay tumama sa target, at sa isang saglit, bumagsak ang kalaban sa lupa. “Magaling!” sambit ni Cora, ang kanyang mga mata ay nagliliyab sa pagsuporta. Ngunit alam ko na hindi ito ang oras para magdiwa

Chapter 88 Dark POV Nasa isang madilim na sulok ng silid, pinapanuod ko ang bawat galaw ng aking mga tauhan. Sa labas, naririnig ko ang ingay ng labanan, ang tunog ng mga putok ng baril, at ang mga sigaw ng aking mga kalaban. Ang puso ko ay puno ng galit at determinasyon. Hindi ko sila maaaring hayaan na magtagumpay. Ang aking pamilya at ang mga nasasakupan ko ay nakasalalay sa akin. Naisip ko ang mga panganib na dala ng laban na ito. Ang mga taksil ay hindi lamang mga kaaway; sila ay mga kasabwat na naglalayon na ibagsak ang lahat ng itinaguyod ko. Ang bawat hakbang nila ay tila isang hamon sa aking pamumuno, at hindi ako papayag na maging talunan. Sa kabila ng sitwasyong ito, alam kong kailangan kong kumilos. “Botyok, kailangan natin ng back-up!” utos ko, ang aking boses ay malamig ngunit puno ng kapangyarihan. “Renz, tawagan mo ang assassin natin?” tanong ko. Ngunit sa sagot niya, nagdulot ito ng takot sa akin. “Wala dito sila ni Cora, nasa misyon sila!” Dahil dito, lal

Chapter 90 “Hindi mo kami matatalo!” sigaw niya, ngunit sa aking mga mata, nakikita ko na ang kanyang mga salita ay walang halaga. Lumipat ako ng pabilog, ang mga suntok at sipa ay naglalaban. Ang kanyang lakas ay hindi makakatugon sa aking galit. “Dahil sa iyo, maraming buhay ang nasira!” sigaw ko, ang aking boses ay puno ng panghihinayang at galit. Ang kanyang mga pagsisikap na lumayo ay nabigo, at sa isang hakbang, nakuha ko siya sa leeg. “Magsimula ka ng laban!” sigaw ni Cora, at sabay kaming sumugod sa kanya. Ang kanyang mukha ay puno ng pagkabahala, ngunit sa oras na ito, handa kami na ipaglaban ang bawat segundo. Ang mga kalaban sa paligid namin ay nagdulot ng ingay. Ang bawat isa sa amin ay nagdadala ng mga sugat at galit. Ngunit ang aming pagkakaisa ay nagbigay sa amin ng lakas na hindi namin kayang sukuan. “Bumalik ka sa akin!” bulong ko, ang aking mga mata ay naglalaman ng determinasyon. Ang bawat atake ko sa kanya ay puno ng galit at pagkasira. “Hindi ka makakal