All Chapters of ONE NIGHT: MAFIA BOSS: Chapter 81 - Chapter 90

Chapter 93 Cora POV Andito ako ngayon sa isang mapanganib na misyon. Ito ang huling ibinigay na misyon sa aking pinsan na si Boss Dark. Bilang isang assassin, sanay na ako sa ganitong sitwasyon, ngunit sa pagkakataong ito, may ibang damdamin akong nararamdaman. Ang pakiramdam ng responsibilidad ay mabigat, hindi lamang para sa aking sarili kundi para sa aking pamilya at sa mga mahal ko sa buhay. Nasa likod ng isang madilim na gusali ako, ang mga anino ay nagiging aking kaibigan habang pinapanuod ko ang mga galaw ng mga kalaban. Ang aking puso ay mabilis na tum beating, ngunit ang aking isip ay nakatuon sa mga detalye. Alam kong ang misyon na ito ay hindi simpleng pagpatay. Kailangan kong makuha ang mga impormasyon na magpapaigting sa laban namin laban kay Gerald Alcantara at sa kanyang mga tauhan. Ngunit sa likod ng bawat hakbang, may mga tanong na naglalaro sa aking isipan. Paano kung hindi ko siya kayang tapusin? Paano kung maging biktima ako sa laban na ito? Naramdaman kong an

Chapter 95Dark POVAnim na buwan na rin ang lumipas mula nang ipadala ko sina Magda at ang kambal sa France. Araw-araw, iniisip ko kung tama nga ba ang naging desisyon ko—ang ipalayo sila sa akin para sa kanilang kaligtasan. Alam kong hindi ligtas ang mundo ko para sa kanila, pero wala ring araw na hindi ko sila namimiss. Lalo na si Magda. Siya ang kalmadong tinig sa gitna ng kaguluhan ng buhay ko bilang Mafia boss, at ngayon, nasa malayo siya kasama ang aming mga anak.Ngayon, mas nakatutok ako sa pagpapalakas ng aming pwersa. Maraming gustong pabagsakin ako at ang aking organisasyon, at hindi ko hahayaan iyon. Ngunit sa bawat labang pinagdaanan ko, laging nasa isipan ko kung ano na ang kalagayan nila. Paano ko sila maipagtatanggol kung ako mismo ay malayo sa kanila?Habang naglalakad ako sa gilid ng docks, naramdaman kong may paparating na tao. Mabilis kong binunot ang baril mula sa aking likod at inihanda ang sarili sa anumang maaaring mangyari.“Huwag kang mag-alala, boss,” sabi

Chapter 97 Cora POV Pagkalabas namin ni Ace mula sa bahay, hindi kami nagpalipas ng oras. Diretso kaming bumalik sa sasakyan at agad na umalis sa lugar. Tahimik kaming dalawa habang bumabaybay sa kalsada, wala nang kailangang sabihin. Parehong alam namin na matagumpay ang misyon, at ang mga kalaban na balak saktan ang pamilya ni Dark ay wala na sa listahan ng mga banta. "Good work," biglang sabi ni Ace, basag sa katahimikan. Tumango lang ako bilang tugon. Sanay na kami sa ganitong buhay—walang personal na attachments sa trabaho. Trabaho lang. Ang kaligtasan ng pamilya ni boss ang pangunahing layunin. Habang papalapit kami sa warehouse kung saan namin iulat ang resulta ng misyon, hindi ko maiwasang mag-isip. Alam kong sa bawat misyon ay lumalapit kami nang lumalapit sa pagtatapos ng gulo, pero palaging may susunod. Palaging may bagong kalaban. Hindi natatapos ang ganitong buhay. Nakakapagod din, kahit na hindi ko ipinapakita. Pagdating namin sa warehouse, bumaba kami ng sasakyan.

Chapter 99 Dark POV Nang matapos ang huling misyon at siguraduhin kong wala nang natitirang kalaban na nagnanais pabagsakin ako o sirain ang pamilya ko, naramdaman ko ang isang malalim na paghinga—parang bigla akong nakalaya sa bigat ng mga nakaraang buwan. Sa wakas, tapos na ang lahat ng banta. Wala nang hahadlang sa kaligtasan ng mag-iina ko. Nang makumpirma na ligtas na ang sitwasyon, agad akong umalis pabalik sa France. Hindi ako mapalagay hangga't hindi ko sila nakikitang ligtas. "Sa wakas, tapos na ang mga nais kumalaban sa akin. Naging ligtas na din ang aking mag-iina," bulong ko sa sarili habang pinagmamasdan ang tanawin mula sa bintana ng eroplano. Pagkalapag ko sa airport ng France, agad akong sinalubong ng aking mga tauhan na naka-puwesto doon. Tumango sila at bumati sa akin gamit ang kanilang lengguwahe. "Bienvenue, Monsieur Dixon," bati nila, pormal at may respeto, pero alam kong likas na sa kanila ang pagiging maasikaso. Ngumiti ako nang bahagya. "Merci," tugon k

Chapter 101 Dark POV Habang naglalaro kami nina Andi at Andrew sa sala, naramdaman ko ang kaunting katahimikan na bihira naming maranasan. Ang mga halakhak ng kambal ay parang musika sa aking tenga. Pansamantalang nakalimutan ko ang lahat ng responsibilidad at panganib sa mundo. Ito ang dahilan kung bakit ko ginagawa ang lahat—para sa kanila, para sa aming pamilya. "Ang galing-galing ni Daddy maglaro!" sabi ni Andi habang tumatawa, sabay sabay ng palakpak si Andrew. Ngumiti ako. Ang saya nilang magkambal ang nagbibigay-lakas sa akin. Sa tuwing nararamdaman ko ang bigat ng pagiging isang Mafia boss, naiisip ko lang sila at parang nagiging mas madali ang lahat. "Mas magaling kayong dalawa," sabi ko habang inaakbayan silang dalawa. Napatingin ako kay Magda na tahimik na nagmamasid sa amin. Kitang-kita ko sa kanyang mga mata ang pagmamahal, pero may kaunting lungkot din. Alam ko na hindi pa rin niya tuluyang nakakalimutan ang mga nangyari, at hindi ko siya masisisi. Masyadong marami