Chapter 98 Magda POV Pagkatapos ng halos isang linggong tahimik na pamumuhay dito sa France, naramdaman ko na parang may kakaiba sa hangin. Hindi ko alam kung paranoia lang ba ito o dala ng mga pangyayari sa nakaraan, pero hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba sa aking dibdib. Tahimik ang mga bata, nakatuon sa kanilang mga online classes, habang si Ate Merlyn ay nasa kusina, abala sa paghahanda ng tanghalian. Pero kahit gaano pa kahusay si Ate Merlyn sa pagtatago ng kanyang mga nararamdaman, alam kong siya rin ay alerto—lagi niyang minamatyagan ang paligid. Habang tinitingnan ko sina Andi at Andrew na masayang nag-aaral, hindi ko maiwasang mag-isip kung kailan matatapos ang ganitong uri ng pamumuhay. Paano kung bumalik na kami sa normal? Yung tipong hindi na kami nagtatago, walang mga kalaban na nagtatangka sa buhay namin, at walang alaalang mabigat na kailangan naming dalhin. "Mommy," tawag ni Andi, na bigla akong binatukan sa aking pag-iisip. "Tapos na kami sa leksyon, pwede n
Chapter 99 Dark POV Nang matapos ang huling misyon at siguraduhin kong wala nang natitirang kalaban na nagnanais pabagsakin ako o sirain ang pamilya ko, naramdaman ko ang isang malalim na paghinga—parang bigla akong nakalaya sa bigat ng mga nakaraang buwan. Sa wakas, tapos na ang lahat ng banta. Wala nang hahadlang sa kaligtasan ng mag-iina ko. Nang makumpirma na ligtas na ang sitwasyon, agad akong umalis pabalik sa France. Hindi ako mapalagay hangga't hindi ko sila nakikitang ligtas. "Sa wakas, tapos na ang mga nais kumalaban sa akin. Naging ligtas na din ang aking mag-iina," bulong ko sa sarili habang pinagmamasdan ang tanawin mula sa bintana ng eroplano. Pagkalapag ko sa airport ng France, agad akong sinalubong ng aking mga tauhan na naka-puwesto doon. Tumango sila at bumati sa akin gamit ang kanilang lengguwahe. "Bienvenue, Monsieur Dixon," bati nila, pormal at may respeto, pero alam kong likas na sa kanila ang pagiging maasikaso. Ngumiti ako nang bahagya. "Merci," tugon k
Chapter 100Magda POVMatapos ang lahat ng nangyari, sa wakas ay naramdaman ko ang ginhawa na matagal ko nang hinahanap. Nandito na si Dark. Kasama na namin siya, at kahit papaano, ramdam ko ang kaligtasan at proteksyon na dala niya. Parang sa isang iglap, bumalik sa normal ang aming tahanan. Pero alam ko, hindi ganoon kadali maghilom ang mga sugat ng nakaraan.Habang nag-aayos ako sa sala, narinig ko ang mga hagikhikan nina Andi at Andrew mula sa kanilang silid. Mula noong bumalik si Dark, tila mas naging masigla ang mga bata. Nakita ko kung gaano nila nami-miss ang kanilang ama, at ngayon na narito na siya, punong-puno ng saya ang bahay.Napalingon ako sa direksyon ni Dark, na kasalukuyang nasa kusina kasama si Ate Merlyn. Naghahanda sila ng hapunan, at sa bawat pag-uusap nila, nararamdaman ko ang pagpaplano at pagiingat sa mga susunod na hakbang. Kahit sinasabing tapos na ang banta, hindi kami kailanman magiging kampante.Lumapit si Dark sa akin, may dalang dalawang tasa ng tsaa. "
Chapter 101 Dark POV Habang naglalaro kami nina Andi at Andrew sa sala, naramdaman ko ang kaunting katahimikan na bihira naming maranasan. Ang mga halakhak ng kambal ay parang musika sa aking tenga. Pansamantalang nakalimutan ko ang lahat ng responsibilidad at panganib sa mundo. Ito ang dahilan kung bakit ko ginagawa ang lahat—para sa kanila, para sa aming pamilya. "Ang galing-galing ni Daddy maglaro!" sabi ni Andi habang tumatawa, sabay sabay ng palakpak si Andrew. Ngumiti ako. Ang saya nilang magkambal ang nagbibigay-lakas sa akin. Sa tuwing nararamdaman ko ang bigat ng pagiging isang Mafia boss, naiisip ko lang sila at parang nagiging mas madali ang lahat. "Mas magaling kayong dalawa," sabi ko habang inaakbayan silang dalawa. Napatingin ako kay Magda na tahimik na nagmamasid sa amin. Kitang-kita ko sa kanyang mga mata ang pagmamahal, pero may kaunting lungkot din. Alam ko na hindi pa rin niya tuluyang nakakalimutan ang mga nangyari, at hindi ko siya masisisi. Masyadong marami
Chapter 102 Magda POV Kinabukasan, nagising ako sa mga tawanan at hagikhikan ng mga bata mula sa kanilang silid. Nakita kong nandoon pa rin si Dark, natutulog sa sofa. Mukhang napagod siya kagabi sa kabila ng pag-uusap at mga responsibilidad. Habang pinagmamasdan ko siya, ramdam ko ang pagmamalaki at pagmamahal. Pero sa kabila ng saya, may takot pa rin akong nagl linger sa aking isip. Mabilis akong nagbihis at bumaba upang tingnan ang mga bata. Pagsuot ko ng mga apron, nagdesisyon akong magluto ng breakfast para sa kanila. Gusto kong gawing espesyal ang umagang ito, kahit na alam kong maaaring may mga balakid pa rin sa labas. Sa bawat putok ng frying pan, iniisip ko ang mga simpleng bagay—ang pagkakaroon ng pamilya, ang pag-aalaga sa kanila, at ang mga maliliit na sandali na nagbibigay ng saya. "Mommy, anong niluluto mo?" tanong ni Andrew, na lumapit sa akin at sumilip sa kawali. "Nagluluto ako ng pancake, sweetheart. Gusto mo bang tumulong?" tanong ko. "Oo!" sagot niya, sabik n
Chapter 103 Merlyn POVHabang naglalakad ako patungo sa study room ni Dark, dala ang mga ulat mula sa mga tauhan namin, hindi ko maiwasang bumalik ang mga alaala ng nakaraan. Ilang taon na rin ang lumipas mula noong nagsimula akong magtrabaho para kay Dark at Magda. Mula sa mga simpleng misyon hanggang sa pinakamalalaking labanan, nandoon ako para sa kanila—hindi lang bilang isang tauhan, kundi bilang tagapangalaga ng kanilang seguridad at kapakanan.Nang ibigay ko kay Dark ang mga ulat, nakita ko ang bigat sa kanyang mga mata. Maraming taon na rin ang lumipas, at sa bawat tagumpay at sakripisyo, mas lumalalim ang responsibilidad niya. Alam kong hindi niya ito ipinapakita kay Magda o sa mga bata, pero ramdam ko ang pag-aalala sa bawat kilos niya. Tiningnan niya ang mga papeles, tahimik ngunit matalim ang mga mata, tila binabasa hindi lamang ang mga salita kundi pati ang mga posibilidad ng mga panganib na hindi pa dumarating.“Boss,” tawag ko sa kanya habang siya’y abala sa pagbabasa
Chapter 104Maya-maya, pumasok ang isa sa mga tauhan at nagbigay ng report. "Ate Merlyn, mayroong mga bagong impormasyon tungkol sa mga galaw ng mga kalaban. Mayroon silang mga tao sa labas ng bayan na tila nagmamasid."Lumingon ako kay Dark at Magda. "Ipaalam natin ito sa buong team. Kailangan nating maging alerto," sabi ko, sinisigurado na alam nilang ang bawat hakbang ay mahalaga.Tumango si Dark, umupo nang tuwid at nagbigay ng mga direktiba. "Mag-set tayo ng emergency meeting mamaya para talakayin ang mga galaw na ito. Huwag nating hayaang makalusot ang sinuman sa atin."Sa mga sandaling iyon, nakita ko ang pagkakaroon ng lakas sa bawat isa sa amin. Kahit na may mga panganib at takot, alam kong sama-sama naming haharapin ang anumang darating. Ang ating pamilya, kahit gaano pa man kahirap ang sitwasyon, ay mananatiling buo at handang lumaban. Habang nagpatuloy ang araw, nagbigay ako ng lakas sa mga tauhan at nagpatuloy sa pakikipag-ugnayan sa pamilya. Alam kong, sa kabila ng laha
Chapter 105Dark POVNaglalagablab ang gabi, tila ba may kumikislap sa dilim na alam kong hindi pabor sa amin. Ang bawat hakbang ko'y tila isang tunog na kumakalat sa malayo, binabantayan ko ang bawat sulok, nagbabadyang may paparating. Pakiramdam ko'y may mga matang nakatuon sa amin—mata ng mga kalaban.Nilapitan ako ni Merlyn matapos ang ilang oras ng pagplano. "Dark," mahinang bulong niya, "may mga bagong intel na nakuha tayo. Ang mga kalaban ay nag-iipon ng lakas. Hindi tayo maaaring magpabaya."Tumango ako, matindi ang tingin ko sa labas ng bintana. Ang mga anino sa paligid ay tila nabubuhay, nagtatago ng mga misteryo at panganib. “Handa na ba ang lahat?” tanong ko, ngunit alam kong alam na ni Merlyn ang sagot.“Lahat ng tao natin ay nasa posisyon na. Naka-standby ang bawat isa para sa anumang maaaring mangyari.”Isang malamig na hangin ang dumaan sa aking mukha. Alam kong hindi ito ordinaryong gabi. Isang banta ang nakaamba, at handa akong tapusin ito bago pa man sila makapag-um
Chapter 127 Matapos ang mga nakababahalang pangyayari, nagdesisyon akong mas maging mapagbantay. Sa mga susunod na araw, tinitiyak kong nasa tamang kalagayan ang aming seguridad. Inilagay namin ang mga surveillance cameras sa paligid ng bahay at nakipag-ugnayan sa mga lokal na awtoridad upang magkaroon ng backup kung kinakailangan. Isang linggo ang lumipas, at tila lumalabas ang mga alalahanin sa paligid. Pero sa likod ng lahat, nagpatuloy ang aming pamilya sa pagkakaroon ng masayang mga alaala. Ang mga bata ay abala sa kanilang mga aktibidad, at si Magda ay patuloy na nagtatrabaho sa mga community projects. Ang aming buhay ay unti-unting bumabalik sa normal. Isang gabi, habang nag-uusap kami ni Magda sa sala, nagpasya akong ilabas ang mga bagay na nakatago sa aking isip. “Mahal, gusto kong malaman mo na handa akong ipaglaban ang ating pamilya sa anumang panganib,” sabi ko, ang aking boses ay puno ng determinasyon. “Alam ko, Dark. At handa akong sumama sa iyo. Ngunit huwag nati
Chapter 126Makalipas ang ilang araw ng paghahanda, nagpasya kaming umalis at bumalik sa Pilipinas. Habang nasa eroplano, ramdam ko ang halo-halong emosyon—ang saya ng pagbabalik at ang takot sa mga posibilidad na maaaring mangyari. Si Magda ay nasa tabi ko, nakangiti habang tinitingnan ang mga bata na abala sa kanilang mga laro.“Ang saya, Dad! Ang bilis ng eroplano!” sabi ni Andrew, puno ng excitement.“Oo, anak. Ngunit mas mabilis tayong makakabalik sa ating tahanan,” sagot ko, sinisikap na maging positibo kahit may mga alalahanin sa aking isipan.Nang makalapag kami sa Pilipinas, sinalubong kami ng mainit na hangin at ngiti ng aming pamilya. Ang mga bata ay nagtakbuhan sa kanilang mga pinsan, puno ng saya. Ang aming mga magulang ay nandoon din, nag-aalala at nagagalak sa aming pagbabalik.“Salamat sa pagbalik! Nami-miss na namin kayo,” sabi sa aking pangalawang ina ang aking yaya mula pa noong bata pa ako, yakap si Magda at ang mga bata.“Miss din po namin kayo!” sagot ni Magda, a
Chapter 125Makalipas ang matagumpay na charity event, nagpasya akong maglaan ng oras upang suriin ang mga susunod na hakbang para sa café. Nakita kong hindi lamang ito naging daan para sa mga bata at sa komunidad, kundi pati na rin sa aming pamilya. Ang mga ugnayang nabuo ay tila nagbigay ng bagong pag-asa.Habang nag-iisip ako, nakatanggap ako ng tawag mula kay Marco. “Dark, may mga balita ako. Kailangan natin ng emergency meeting,” sabi niya, ang tono ng kanyang boses ay seryoso.“Anong nangyari?” tanong ko, nag-aalala.“May mga impormasyon tayong nakuha tungkol sa mga lumang kaaway. Mukhang may balak silang bumalik sa ating teritoryo,” sagot niya.Naramdaman ko ang tensyon sa aking dibdib. “Saan tayo magkikita?” tanong ko, ang isip ko ay nag-iisip na agad ng mga hakbang.“Dito sa warehouse. Mas mabuti nang mag-usap tayo sa isang ligtas na lugar,” sabi niya.Nang makaalis ako, nagdesisyon akong hindi ipaalam kay Magda ang mga balita. Ayokong madagdagan ang kanyang pag-aalala. Sa pa
Chapter 124 Dark POVMinsan, habang nagmumuni-muni ako sa aking opisina, hindi ko maiwasang mapansin ang mga pagbabago sa buhay ni Magda at ng mga bata. Sa kabila ng mga dating hamon, tila nagiging mas matatag ang aming pamilya. Ang café na kanilang itinayo ay naging simbolo ng aming pag-asa at pagmamahalan.Ngunit sa likod ng saya, alam kong may mga bagay na hindi pa natatapos. Bagamat naipasa ko na ang posisyon ko bilang Mafia Boss kay Marco, patuloy pa rin akong nakikilahok sa aming organisasyon. May mga usaping kailangan pa ring ayusin, at ang mga banta sa aming kaligtasan ay hindi pa rin nawawala.Kamakailan lang, nakatanggap ako ng impormasyon tungkol sa isang lumalabas na banta. Nagpasya akong makipagkita kay Marco upang talakayin ang sitwasyon. Sa isang madilim na sulok ng isang lokal na bar, nagtipon kami. “Marco, kailangan nating pag-usapan ang lumalalang sitwasyon. May mga balitang nagbabalak ang mga lumang kalaban,” sabi ko, puno ng pag-aalala.“Alam ko, Dark. Nakakatangg
Chapter 123 Pagdating sa bahay, ramdam ko ang init ng pamilya sa bawat sulok. Ang mga bata ay abala pa rin sa pag-uusap tungkol sa mga nangyari sa charity event. “Mommy, gusto ko nang maging volunteer sa susunod na event!” sabi ni Andi, ang kanyang mga mata ay nagliliyab sa excitement. “Syempre, anak! Mas masaya kapag sama-sama tayong nagtutulungan,” sagot ko, bumuhos ang saya sa puso ko. Habang nagpapahinga kami sa sala, napansin ko si Dark na nakatingin sa akin. “Magda, gusto kong pag-usapan natin ang tungkol sa café. Mukhang umuusad ang lahat, pero ano ang mga susunod na hakbang?” tanong niya, ang tono ay puno ng interes. “Sa tingin ko, magandang ideya na palawakin ang aming menu. Gusto kong magdagdag ng mga lokal na pagkain at mga specialty items,” sagot ko, nagtatanong din kung anong mga bagong ideya ang nasa isip niya. “Bakit hindi natin isama ang mga bata sa pagpaplano? Siguradong magiging masaya sila,” suhestiyon niya. Nagustuhan ko ang ideya; ang mga bata ay dapat ma
Chapter 122 Magda POV Matapos ang mga linggong puno ng paghahanda, nararamdaman kong nagiging mas masaya at mas makulay ang aming buhay. Ang pagbubukas ng aming café ay hindi lamang isang bagong simula; ito ay simbolo ng aming lakas at pagtutulungan bilang isang pamilya. Habang inaayos ko ang mga detalye sa café, napansin kong ang mga bata ay masaya at abala sa pagtulong kay Dark. “Mommy, tingnan mo ang mga decorations!” sabi ni Andi, hawak ang isang kulay na banner. “Ang ganda, anak! Napaka-creative mo!” sagot ko, ang puso ko ay puno ng pride habang pinagmamasdan silang nag-eenjoy. “Gusto ko rin tumulong!” sabi ni Andrew, tumatakbo patungo sa akin. “Ano ang pwede kong gawin?” “May mga cupcakes tayong gagawin. Makakatulong ka sa akin sa kusina!” sabi ko, na excited na sa ideya ng paglikha ng masasarap na treats. Habang nagluluto kami, puno ng tawanan ang paligid. “Mommy, kailan tayo magbubukas? Ang mga tao ba ay excited na makita ang mga gawa natin?” tanong ni Andrew. “
Chapter 121 Lumipas ang ilang buwan, at sa wakas, nakabalik na si Magda sa kanyang dati at mas malakas na sarili. Ang mga session ng therapy at ang pagmamahal ng aming mga anak ay nagbigay sa kanya ng bagong pag-asa at lakas. Ngayon, siya ay hindi lamang isang survivor, kundi isang mandirigma. Ang mga kalaban na dati naming hinaharap ay tuluyan nang nawasak. Ang mga pagsubok na iyon ay nagbigay daan sa amin upang muling bumangon at ipaglaban ang aming mga prinsipyo. Sa tulong ng aking pinsan, si Marco Santillan Claveria, unti-unti naming naibalik ang kapayapaan sa aming mundo. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, nagpasya akong ipasa ang aking posisyon bilang Mafia Boss kay Marco. Nakikita kong siya ang tamang tao para sa papel na iyon. “Marco, handa ka na ba?” tanong ko habang kami’y nag-uusap sa isang tahimik na sulok ng opisina. “Oo, David. Nandito ako para sa pamilya natin at sa lahat ng ipinaglaban natin,” sagot niya, ang kanyang boses ay puno ng determinasyon. “Alam kong kayan
Chapter 120 Dark POV Sa mga nakaraang linggo, tila naging mas magaan ang atmospera sa ospital. Si Magda ay unti-unting bumabalik sa kanyang dating sarili. Nakikita ko ang kanyang determinasyon na bumangon, at bawat araw na siya’y nagiging mas malakas ay nagbigay ng pag-asa sa akin at sa mga bata. Habang pinagmamasdan ko siyang nagpipinta kasama ang mga bata, hindi ko maiwasang magpasalamat sa Diyos. Nakita kong ang saya sa mga mata ni Magda habang nakikipag-ugnayan sa mga anak namin. “Ang ganda, Mama! Paborito ko ang kulay na ito!” sigaw ni Andi, na tila puno ng kasiyahan. “Ang mga likha niyo ay kahanga-hanga!” sagot ni Magda, na may ngiti na nagbigay ng liwanag sa silid. Sa mga sandaling ito, ang sakit at takot na dulot ng mga nakaraang pangyayari ay tila napawi, at ang pamilya namin ay nagiging buo muli. Nakatayo ako sa isang sulok ng silid, pinagmamasdan ang lahat. Sa kabila ng mga pagsubok na aming dinaanan, ang pagmamahalan namin ang nagbigay ng lakas upang patuloy na lumaba
Chapter 119 Ilang araw ang lumipas at unti-unti kong nararamdaman ang pagbuti ng aking kondisyon. Ang mga doktor ay nagpatuloy sa kanilang pagsusuri at tinutulungan akong makabalik sa aking mga lakad. Sa tuwing pumapasok si Dark, ang aking puso ay sumasaya, para bang ang kanyang presensya ang nagiging gamot sa aking pagdapo sa sakit. “Magda, may mga bisita tayo,” sabi ni Dark isang umaga habang ako’y nagpapahinga. “Mga bisita?” tanong ko, naguguluhan. “Sino sila?” takang tanong ko. “Naghihintay ang mga bata,” ngiti niya, at sa mga salitang iyon, tila umakyat ang saya sa aking puso. Hindi ko mapigilan ang pagngiti. “Talaga? Gusto ko na silang makita!” masaya kong sabi. Maya-maya, pumasok ang mga bata, si Andi at Andrew, na may mga ngiti sa kanilang mga mukha. “Mommy!” sabay silang tumakbo papunta sa akin. Yakapin ang aking mga anak ay ang pinakamagandang pakiramdam sa mundo. “Miss ko kayo!” bulong ko habang hinahaplos ang kanilang mga buhok. “Miss ka rin namin, Mommy!” sagot