All Chapters of ONE NIGHT: MAFIA BOSS: Chapter 61 - Chapter 70

Chapter 72 Lumipas ang mga araw at ako'y nagdesisyon na pinalikas si Magda kasama ang kambal patungo sa Italy. Alam kong hindi sila ligtas dito, lalo't marami ang nag-aabang na pabagsakin ako. Nais kong ilayo sila sa gulo, dahil ang laban na ito ay hindi na lamang tungkol sa akin, kundi sa kapangyarihang aking pinanghahawakan bilang Mafia boss. Ang bawat galaw ko ay tinitimbang, bawat desisyon ay may bigat. Responsibilidad ko ang kaligtasan ng lahat ng mga tauhan ko, ngunit alam kong may ilan na nagtatangkang sirain ang tiwala sa akin. Hindi sila titigil hangga’t hindi ako bumabagsak. Papalapit na ang panganib. Ang hangin ay mabigat, nagbabadya ng unos na nagkukubli sa kadiliman. Ang oras ng pagharap ay malapit na, at hindi ko sila hahayaang magtagumpay. Ang sinumang pagtatangkang pabagsakin ako ay magiging kanilang huling pagkakamali. "Boss Dark, alam na namin kung sinu-sino silang nagtutulungan upang mapabagsak ka!" sambit ng pinsan kong si Cora, isa sa mga tauhan ko na may kasa

Chapter 74 Habang naglalakad ako palabas ng silid, sumasabay ang bigat ng aking hakbang sa bigat ng aking misyon. Nasa harapan ko na ang isang laban na hindi lang patungkol sa kapangyarihan, kundi tungkol sa katapatan—isang pakikibaka laban sa mga traydor na nakatago sa dilim. Alam kong nasa likod ng bawat anino ay maaaring may nagmamasid, handang ilaglag kami sa unang pagkakataon na magkamali ako. Sa bawat hakbang na ginagawa ko, humihigpit ang hawak ko sa aking baril. Naririnig ko ang boses ni Boss Dark sa isip ko, inuulit-ulit ang kanyang mga huling salita. **"Huwag kang titigil..."** Parang dagundong ng kidlat na umaalingawngaw, nagbabanta sa akin na wala nang pagkakataon para magkamali. Walang awa. Walang pagdadalawang-isip. Kapag may nakita akong traydor, tapos na ang laban para sa kanila. Paglabas ko sa main door ng compound, ang malamig na hangin ng gabi ay sumalubong sa akin, pero hindi iyon nakapagpagaan ng tensyon sa katawan ko. Alam kong nandiyan lang sila, naghihintay

Chapter 76 Cora POVIsang malamig na hangin ang sumalubong sa akin habang naglalakad ako patungo sa warehouse. Malayo pa lang ay naririnig ko na ang tunog ng mga makina—tanda na hindi pa tapos ang misyon ko. Alam kong kailangan kong kumilos nang mabilis, ngunit kahit pa puno ng tensyon ang paligid, ako'y kalmado. Ito na ang nakasanayan ko—ang madugong mundo ng mga traydor at mga kaaway.Pagkatapos ng huling misyon, marami pa akong natuklasan tungkol sa natitirang mga kalaban. Hindi lang sila mga tauhan na nagtatago; ito ang mga utak ng mga pag-atake laban kay Boss Dark. Alam kong hindi ito basta-basta. Alam kong nasa gitna na ako ng isang mas malaking larangan ng digmaan.Habang papalapit ako sa warehouse, nakaramdam ako ng kakaibang pag-aalinlangan. Hindi tulad ng dati, parang may iba sa gabing ito—parang may mas mabigat na banta na nagtatago sa likod ng bawat anino. Ngunit wala akong oras para mag-isip ng ganoon. Kailangan kong sundin ang plano.Binuksan ko ang pinto ng warehouse,

Chapter 78 Botyok POVMalamig ang hangin sa labas ng safehouse, at habang nakaupo ako sa isang lumang upuan, sinisipat ko ang paligid. Tahimik ang gabi, pero alam kong ang ganitong katahimikan ay madalas na nauuwi sa kaguluhan. Bilang tauhan ni Boss Inday, may responsibilidad akong bantayan ang lahat ng sulok ng teritoryo. Hindi pwedeng magkamali, lalo na’t alam kong maraming mata ang nakatutok sa amin.Naramdaman ko ang bigat ng mga sandata ko sa ilalim ng aking jacket. Palaging handa, palaging nakaabang. Hindi lang buhay ko ang nakataya dito, kundi ang buhay ng mga taong tinitingala ko—ang mga taong itinuturing ko na ring pamilya. Si Boss Inday, si Cora, at pati na ang mga tauhan ko ay umasa sa akin. Isa lang ang mali, at maaaring mapahamak ang lahat.Huminga ako nang malalim, pinipilit kontrolin ang kaba. Alam kong may paparating, pero hindi ko alam kung gaano kalaki ang kalaban. Malinaw ang mga bilin ni Boss: protektahan ang safehouse at siguraduhing walang makalalapit sa mga mah

Chapter 80Ilang minuto pa lamang ang lumilipas ngunit parang oras ang lumipas sa katahimikan. Nakaramdam ako ng isang mabagal na presensya sa gilid ko, at kasabay ng pagtawag ng adrenaline sa aking sistema, napahigpit ang hawak ko sa baril."Botyok, sa kaliwa," mahina at halos bulong na sabi ni Boss Dark. Tumango ako, alam kong may nakita siya na hindi ko pa natutunugan. Siya ang uri ng lider na hindi basta-basta nagpapakita ng takot o pangamba. Kahit na kanina pa nag-aalab ang kanyang galit, tahimik siyang kumikilos—para bang ang kanyang mga emosyon ay pinupulbos at pinapanday sa isang matinding disiplina.Mabilis akong gumalaw papunta sa kaliwa, palibhasa’y nasa madilim na bahagi ng safehouse. Narinig ko ang mabagal na yabag ng mga kalaban, tiyak nilang iniisip na makakalusot sila. Nakapuwesto ako sa isang sulok, hinihintay ang tamang oras. Tumigil ang aking paghinga habang inaantabayanan ang galaw nila. Malapit na, naririnig ko na ang bulungan nila.Bigla, mula sa dilim, sumugod a