Chapter 87

Chapter 87

Habang patuloy ang labanan, ang aming mga puso ay naglalaban din. Ang takot ay nariyan, ngunit ang pagmamahal ay nagbigay sa amin ng lakas. Alam ko na hindi ako nag-iisa sa laban na ito, at ang bawat galaw ni Cora ay nagsisilbing gabay sa akin.

“Marco, nandiyan ka pa ba?” tanong niya, ang kanyang tinig ay puno ng pangangailangan.

“Nandito ako,” sagot ko, ang puso ko’y nag-aalab sa pag-asa. “Magkasama tayo.”

Sa gitna ng lahat ng ito, naisip ko na ang tunay na laban ay hindi lamang sa mga kaaway kundi sa aming kakayahang ipaglaban ang aming pagmamahalan. At sa bawat sandaling kasama si Cora, alam kong kaya naming harapin ang kahit anong pagsubok.

“Bumalik tayo sa laban!” sabi ko, ang aking boses ay puno ng determinasyon. Ang aming mga kamay ay sabay na kumilos, at sa bawat putok ng baril, nagpatuloy kami sa aming laban. Para sa pamilya. Para sa aming pagmamahalan.

Ngunit sa kabila ng aming mga pagsisikap, alam naming hindi sapat ang aming lakas. Kailangan namin ang tul