Chapter 90 “Hindi mo kami matatalo!” sigaw niya, ngunit sa aking mga mata, nakikita ko na ang kanyang mga salita ay walang halaga. Lumipat ako ng pabilog, ang mga suntok at sipa ay naglalaban. Ang kanyang lakas ay hindi makakatugon sa aking galit. “Dahil sa iyo, maraming buhay ang nasira!” sigaw ko, ang aking boses ay puno ng panghihinayang at galit. Ang kanyang mga pagsisikap na lumayo ay nabigo, at sa isang hakbang, nakuha ko siya sa leeg. “Magsimula ka ng laban!” sigaw ni Cora, at sabay kaming sumugod sa kanya. Ang kanyang mukha ay puno ng pagkabahala, ngunit sa oras na ito, handa kami na ipaglaban ang bawat segundo. Ang mga kalaban sa paligid namin ay nagdulot ng ingay. Ang bawat isa sa amin ay nagdadala ng mga sugat at galit. Ngunit ang aming pagkakaisa ay nagbigay sa amin ng lakas na hindi namin kayang sukuan. “Bumalik ka sa akin!” bulong ko, ang aking mga mata ay naglalaman ng determinasyon. Ang bawat atake ko sa kanya ay puno ng galit at pagkasira. “Hindi ka makakal
Chapter 91 Nang matapos ang aming laban, ang katahimikan sa paligid ay tila isang masakit na paalala ng mga sugat na dulot ng digmaan. Ang hangin ay puno ng amoy ng dugo at usok, at ang mga katawan ng mga kalaban ay nakalatag sa lupa. Ang aking puso ay nag-aalab, ngunit alam kong hindi ito ang katapusan. Habang ako ay buhay, may mga halang na kaluluwa na patuloy na nagnanais na pabagsakin ako at kunin ang aking titulo bilang isang Mafia Boss. Pagsilip ko sa paligid, nakita ko ang aking mga tauhan. Ang ilan sa kanila ay sugatan, ngunit ang kanilang mga mata ay puno ng tapang at determinasyon. “Tiyakin mong alagaan ang mga nasugatan,” utos ko kay Renz, ang aking boses ay matatag kahit na ang pagod ay umaabot na sa aking mga kalamnan. Habang lumalapit si Cora, ramdam ko ang kanyang panghihina. “Boss, may mga tao pa tayong kailangang ayusin,” sabi niya, ang kanyang tinig ay puno ng pag-aalala. “Alam ko na ang laban na ito ay hindi pa tapos.” “May mga traydor pa ring nag-aabang,” sago
Chapter 92 Unknown Leader POV Naka-upo ako sa aking opisina, ang aking katawan ay puno ng galit at pagkabigo. Ang mga ulat na natanggap ko mula sa aking mga tauhan ay tila isang pader na bumagsak sa aking mukha. Hindi nila napatay si Dark Smith. Sa kabila ng lahat ng mga plano at taktika na inihanda ko, siya ay nakaligtas muli. Ang pagkatalo na ito ay hindi lamang isang pagkatalo sa labanan, kundi isang paghamak sa aking kapangyarihan. Nagsimula akong maglakad-lakad sa opisina, ang mga pader ay tila nagiging testigo sa aking galit. “Bakit? Bakit siya hindi matigil-tigil?” bulong ko sa aking sarili, ang tinig ay puno ng pagkabigo. “Isang Mafia Boss lamang. Dapat ay madali siyang pabagsakin. Pero bakit hindi?” Ang galit ay tila umaapaw sa aking dibdib. Tumigil ako sa harap ng salamin, tinitigan ang aking repleksyon na nag-aalab sa galit. “Hindi ko siya mapapatawad sa pagkatalong ito. Hindi ko siya pwedeng hayaan na makaligtas nang ganito.” Ipinatawag ko ang mga pinuno ng aking m
Chapter 93 Cora POV Andito ako ngayon sa isang mapanganib na misyon. Ito ang huling ibinigay na misyon sa aking pinsan na si Boss Dark. Bilang isang assassin, sanay na ako sa ganitong sitwasyon, ngunit sa pagkakataong ito, may ibang damdamin akong nararamdaman. Ang pakiramdam ng responsibilidad ay mabigat, hindi lamang para sa aking sarili kundi para sa aking pamilya at sa mga mahal ko sa buhay. Nasa likod ng isang madilim na gusali ako, ang mga anino ay nagiging aking kaibigan habang pinapanuod ko ang mga galaw ng mga kalaban. Ang aking puso ay mabilis na tum beating, ngunit ang aking isip ay nakatuon sa mga detalye. Alam kong ang misyon na ito ay hindi simpleng pagpatay. Kailangan kong makuha ang mga impormasyon na magpapaigting sa laban namin laban kay Gerald Alcantara at sa kanyang mga tauhan. Ngunit sa likod ng bawat hakbang, may mga tanong na naglalaro sa aking isipan. Paano kung hindi ko siya kayang tapusin? Paano kung maging biktima ako sa laban na ito? Naramdaman kong an
Chapter 94Magda POVAnim na buwan na mula nang makarating kami dito sa France, kung saan kami pinadala ng aking asawa, si Dark, upang makaiwas sa kapahamakan na nagbabanta sa kanyang buhay. Bilang isang Mafia boss, alam kong hindi madaling tanggapin ang posisyon niya, ngunit wala na akong magagawa kundi yakapin ang katotohanan na ito na bahagi ng aming buhay. Hindi ko na alam kung ano na ang nangyayari sa Pilipinas mula nang umalis kami.Ang aming kambal, sina Andi at Andrew, ay kasalukuyang nag-aaral online. Napansin kong kakaiba ang kanilang paraan ng pagtuturo dito—halos pang-high school na ang mga aralin kahit grade 4 pa lamang sila. Gustuhin ko mang ipasok sila sa regular na paaralan, wala akong magawa dahil sa panganib na nag-aabang sa labas.Kasama ko ngayon ang dati kong tauhan sa restaurant, si Ate Merlyn, na isang dating assassin at tauhan din ng aking asawa. Siya ang tumutulong sa akin na maging matatag sa kabila ng lahat ng ito.Bagamat ligtas kami dito, hindi pa rin maal
Chapter 95Dark POVAnim na buwan na rin ang lumipas mula nang ipadala ko sina Magda at ang kambal sa France. Araw-araw, iniisip ko kung tama nga ba ang naging desisyon ko—ang ipalayo sila sa akin para sa kanilang kaligtasan. Alam kong hindi ligtas ang mundo ko para sa kanila, pero wala ring araw na hindi ko sila namimiss. Lalo na si Magda. Siya ang kalmadong tinig sa gitna ng kaguluhan ng buhay ko bilang Mafia boss, at ngayon, nasa malayo siya kasama ang aming mga anak.Ngayon, mas nakatutok ako sa pagpapalakas ng aming pwersa. Maraming gustong pabagsakin ako at ang aking organisasyon, at hindi ko hahayaan iyon. Ngunit sa bawat labang pinagdaanan ko, laging nasa isipan ko kung ano na ang kalagayan nila. Paano ko sila maipagtatanggol kung ako mismo ay malayo sa kanila?Habang naglalakad ako sa gilid ng docks, naramdaman kong may paparating na tao. Mabilis kong binunot ang baril mula sa aking likod at inihanda ang sarili sa anumang maaaring mangyari.“Huwag kang mag-alala, boss,” sabi
Chapter 96 Cora POV Nagsisimula pa lang ang araw nang tumanggap ako ng tawag mula kay Ace. Katatapos ko lang ng isang misyon at inaasahan ko nang hindi pa magtatagal ay magkakaroon na naman ako ng bagong trabaho. Ganito talaga ang buhay ng isang assassin—walang pahinga, walang takot, at walang puwang para sa kahinaan. Ngunit ngayong sinabi ni Ace na personal na utos ito ni Dark, alam kong mas mabigat ang misyon na ito. “May kailangan tayong tapusin, Cora,” sabi ni Ace sa mababang tono. “Inutusan tayo ni boss na alisin ang banta. Dalawa tayo, kaya alam mong hindi ito basta-basta.” “Alam ko na,” sagot ko. Sa lahat ng mga misyon ko, hindi ko kailanman binigo si Dark. Alam kong malaki ang tiwala niya sa akin, at gagawin ko ang lahat para protektahan ang pamilya niya. Sina Magda at ang kambal ay nasa ilalim ng responsibilidad ko, at hindi ko hahayaan na may mangyari sa kanila. Mabilis akong naghanda, pinili ang mga gamit na kakailanganin ko. Sa mga ganitong uri ng misyon, kailangang m
Chapter 97 Cora POV Pagkalabas namin ni Ace mula sa bahay, hindi kami nagpalipas ng oras. Diretso kaming bumalik sa sasakyan at agad na umalis sa lugar. Tahimik kaming dalawa habang bumabaybay sa kalsada, wala nang kailangang sabihin. Parehong alam namin na matagumpay ang misyon, at ang mga kalaban na balak saktan ang pamilya ni Dark ay wala na sa listahan ng mga banta. "Good work," biglang sabi ni Ace, basag sa katahimikan. Tumango lang ako bilang tugon. Sanay na kami sa ganitong buhay—walang personal na attachments sa trabaho. Trabaho lang. Ang kaligtasan ng pamilya ni boss ang pangunahing layunin. Habang papalapit kami sa warehouse kung saan namin iulat ang resulta ng misyon, hindi ko maiwasang mag-isip. Alam kong sa bawat misyon ay lumalapit kami nang lumalapit sa pagtatapos ng gulo, pero palaging may susunod. Palaging may bagong kalaban. Hindi natatapos ang ganitong buhay. Nakakapagod din, kahit na hindi ko ipinapakita. Pagdating namin sa warehouse, bumaba kami ng sasakyan.