Sebastian Mercedes (Wild Men Series #35)

“What is the meaning of this, Alfonso?! You promised!” galit na galit na sigaw ni Jose Cruz noong makabalik na sila sa opisina ng gobernador. Hindi siya makapaniwala kanina na ang prinoklama nitong tatakbong Gobernador ng probinsya ay ang bunsong anak nito.

Bumuntonghininga si Governor Alfonso at walang ganang tiningnan ang bise niya. “Jose. Pasensya na. My son had an interest to run as a governor. Tsaka, tama lang din na mga Mercedes pa rin ang tumakbo bilang gobernador, ‘di ba?”

Hinampas ni Jose ang lamesa ng kaibigan. “You said that I will run the governor position this time. Or at least my son, right?! Pero bakit bise pa rin ang binigay mo?!”

“Hindi ba dapat magpasalamat ka dahil mayroon pa rin kayong posisyon?!” nagtaas na rin ng boses si Alfonso.

Bumuntonghininga si Sebastian na kanina pa nakaupo sa may sofa at tahimik na nakikinig sa dalawang matanda. Sinuklay niya ang mahaba niyang buhok at napailing. Kauuwi lang kasi nila galing sa isang hotel kung saan sila nagkaroon ng presscon. Doon ay prinoklama ng kaniyang ama na siya ang susunod na tatakbo bilang gobernador at hindi iyon nagustuhan ng matandang Cruz. Alam na niya ang balak ng ama at sigurado siyang hindit ito magugustuhan ng matanda. Matagal na kasing kaalyado ng pamilya nila ang pamilya ng mga Cruz.

“That’s right. Calm down!” ani Alfonso noong makitang huminga nang malalim si Jose. Nagsalin siya ng alak sa isang baso at inilapag iyon sa harap ng matanda. “Drink.”

Napailing-iling naman si Jose Cruz at hindi makapaniwalang tiningnan si Alfonso. Ang buong akala niya ay siya na ang magiging gobernador ng probinsya. Kung alam lang niya ay sana hindi na siya umasa. Ngunit kahit ano naman ang gawin niya ay hindi niya pwedeng kalabanin ang pinaka makapangyarihang tao rito sa probinsya nila. Kinuha ni Jose ang alak ang tinungga ang laman. Matalik silang magkaibigan ni Alfonso. Mula pa noong mga binata sila at ang mga magulang pa lang nila ang nasa posisyon ay magkasangga na sila. Hindi niya akalain na tatraydurin siya ng kaniyang kaibigan.

“Fine! But in one condition.”

Nangunot ang noo ni Alfonso. “What is it?”

“Our family will operate the casinos in additional Cities. And I want fifty percent shares of it.”

Napangisi si Alfonso. Ang pamilya nila ang may-ari ng mga pasugalan sa buong probinsya. Ang ilan ay ang pamilya ng mga Cruz ang nagpapatakbo pero sila pa rin ang may-ari ng mga iyon. Napabuga ng hangin si Alfonso.

“Okay. Sure. Your wish is my command.”

Tumango-tango si Jose. “Salamat. Compadre.”

Gulat na tiningnan ni Sebastian ang ama niya. Noong makaalis na si Jose ay tumayo siya at nilapitan ang ama. “What was that, Dad? Papayag ka talaga sa gusto niya?”

“Yes.”

“Pero malaking pera ang kailangan natin. Hindi ba tatakbo ka na sa national?”

“H’wag kang mag-alala, anak. Hindi mawawala ang yaman natin kung magbibigay tayo ng barya sa kanila. Tama na rin iyon para manahimik sila. You know your Tito Jose. He will never stop until I fullfil what he wanted.”

“Kaya nga sabi ko ay hindi nila iyon matatanggap. You know. I’m happy as a Mayor.”

“No! Hindi ka lang para sa pagiging Mayor, anak. You deserve better, okay? You know that ikaw na lang ang inaasahan ko na magpapatuloy sa mga nasimulan ko.”

Napabuntonghininga si Seb. “Fine. Okay. H’wag kayong mag-alala. Hindi ko naman tatanggihan ang posisyon.” Tumayo si Seb. “But for now, I have a wedding to prepare so I must, father.”

Napangisi si Alfonso. “Okay, son. Make sure that your wife will be the happiest tomorrow.”

Ngumiti si Seb. Kahit na ang tatay niya ang pinaka seryoso at nakakatakot para sa iba ay hindi ito nananakit ng mga kababaihan. Iisa lang ang minahal nito at hindi na iyon napalitan kahit ito ay namatay na. Ang kaniyang ina.

“Sure, dad.”

Tumango si Seb sa ama at naglakad na palabas ng opisina nito. Sinalubong siya agad ng mga tauhan nila sa munisipyo ng may ngiti. Marami ang bumabati sa kaniya dahil sa kasal nila bukas ng kaniyang nobya. Si Pamela Noromor. Ang kaniyang kababata at anak ng kompadre ng kaniyang ama.

Pagkalabas niya ng munisipyo ay agad siyang sumakay ng kotse at pinaandar iyon papunta sa kanilang mansyon kung saan naroon ang kaniyang nobya. Mayroong interbyu na gaganapin ngayon sa kanilang tahanan tungkol sa kanilang dalawa.

Nakita agad ni Seb ang mga kotse na nakaparada sa gilid ng kanilang mansyon. Nakita niya ang isang van na may tatak ng tv network. Ipinara niya ang kaniyang sasakyan sa tapat ng mansyon at agad na bumaba. Nilapitan siya agad ng isa sa mga bodyguard nila na nakatayo sa tapat ng pinto at kinuha ang susi sa kaniya.

“Where’s Pam?”

“Nasa loob na po, sir.”

Tumango si Seb at nakangiti pumasok sa loob. Binaybay niya ang maiksing pasilyo hanggang sa marating niya ang sala nila kung saan naroon ang mga interbyuwer na nag-aayos ng kanilang mga gamit.

“Mayor! Narito ka na pala,” bati sa kay Seb ng isang babae na nakapulang blouse at jeans. May hawak itong papel at may nakakabit na mic sa damit nito.

“Thanks for coming,” ani Seb.

“It’s our pleasure.”

“Pupuntahan ko muna ang bride ko.”

Agad na napuno ng pabirong hiyawan ang silid. Tumawa lang si Seb at naglakad na patungo sa kaniyang silid. Sigurado siyang naroon si Pamela at nag-aayos ng sarili. Sa tuwing narito kasi ito sa kanilang mansyon ay ang kaniyang silid din ang ginagamit nito. Hindi nga siya nagkamali. Nakita niya si Pamela na nakaharap sa tokador at nagsusuklay nang mahabang buhok.

Napangiti si Seb. Nakasuot ng nang backless black dress si Pamela. Litaw na litaw ang hubog ng katawan nito sa suot nitong damit. Hindi pa siya nakakapasok ay na aamoy na niya agad ang paborito nitong pabango na amoy lavander. Dahan-dahang pumasok si Seb sa loob ng kwarto at isinara ang pinto. Agad na napatingin sa kaniya si Pamela mula sa salamin at nginitian siya.

“Hey!”

Nilapitan ni Seb si Pamela at hinawakan ang balikat nito. Tinitigan niya ito mula sa salamin. “I am the luckiest guy now because this goddess in front of me is marrying me tomorrow.”

Mahinhin na tumawa si Pamela at humawak sa palad ni Seb. “Hmm! Ikaw talaga? Bolero ka pa rin.” Kunyari ay lumabi siya. “Baka gusto mong mag-backout. May oras ka pa.”

Hindi makapaniwalang tiningnan ni Seb si Pamela. Naupo siya sa kama at iniharap niya ang kaniyang nobya sa kaniya habang nakaupo pa rin ito sa maliit na upuan.

“At sino naman nagsabi sa ‘yo na magba-backout ako?”

“Hmm… I don’t know? Baka nagsasawa ka na. We’ve been eight years in relationship. Malay ko ba kung napipilitan ka na lang?”

Lalong natawa si Seb. Sinapo niya ang pisngi nito at tinitigan sa mga mata. Hindi niya maipaliwanag ang saya na kaniyang nararamdaman ngayon dahil mag-iisang dibdib na sila. Si Pamela ang pinaka masayang pangyayari sa kaniyang buhay.

“Kahit na umabot pa tayo ng ilang taon, Pam. Ikaw pa rin ang mahal at mamahalin ko. Hinding-hindi ako magsasawa.” Ibinaba niya ang mga kamay sa baywang nito at marahan iyong hinaplos. “Ano pa ba ang hahanapin ko sa iba? Eh na sa ‘yo na ang lahat?”

Pinamulahan ng mga pisngi si Pamela. Totoo naman ang sinabi ng binata. Kahit na umabot na sila ng ilang taon ay wala pa ring pinagbago si Seb. Mas lalo niyang nararamdaman ang pagmamahal nito. Ipinatong niya ang mga kamay sa balikat nito at hinaplos ang leeg papunta sa pisngi.

“I love you, Sebastian Mercedes. Thank you for asking me to marry you. I will always say yes to you.”

Kinuha ni Seb ang kamay ni Pamela at hinalikan ang likod ng palad nito. Bahagya niya iyong pinisil at muling tinitigan ang mga mga mata nito. “I love you so much. I will always love you.”

Bigla nabalot nang katahimikan ang silid. Hindi na naalis ni Seb ang mga mata sa nobya na labis niyang tinatangi. Napalunok niya at unti-unting nilapit ang mukha rito.

Hindi naman gumalaw si Pamela at tinitigan lang din sa mga mata si Seb. Hinintay niya ang gagawin nito hanggang sa unti-unti nang lumapit sa kaniyang labi ang labi nito. Napapikit siya noong sinakop ni Seb ang kaniyang labi. Naramdaman niya agad ang mga kamay ng binata sa kaniyang likuran at marahan siyang hinahaplos. Hanggang sa nagulat na lamang siya noong hinila siya ng binata papahiga sa kama. Pumatong ito sa kaniya at sandaling pinaglayo ang kanilang mga labi.

“What are you doing? Hinihintay na nila tayo!” natatawang sabi ni Pamela.

Muling dinampian ni Seb ng halik si Pamela. “I’ll be quick,” mahalugang sabi niya.

“Magugulo ang buhok ko!” kunyari ay reklamo ni Pamela. Tumayo si Seb at nakangising pinagmasdan siya. Lalo siyang natawa noong makita niyang tinatanggal na nito ang sinturon ng pantalon. “Seb!”

“Then, let’s do it another way.”

“Hey!”

Napahagikhik na lamang si Pamela noong pinadapa siya ni Seb at agad na itinaas ang dulo ng kaniyang bestida. Agad siyang nakaramdam nang kakaibang init sa kaniyang katawan noong maramdaman iyang ibinaba ng binata ang kaniyang pang-ibaba at hinaplos ang pagkababae.

“Hmm… Seb… You really can’t wait, huh?”

“You know I can’t if it’s you, Pamela. You’re a witch, you know?”

Tatawa sana si Pamela ngunit naramdaman na lamang niyang may tumusok na sa kaniyang pagkababae. Napakapit siya sa kobre kama at kagat ng labi noong unti-unti nang dumalaw si Seb mula sa kaniyang likuran.