Chapter 82

Chapter 82

Patuloy ang ulan, ang mga patak nito’y tila mga bala na bumabagsak mula sa kalangitan. Ang bawat pagsabog ng kidlat ay tila naglalantad ng totoong mukha ng digmaan—mga takot na nakatago sa mga ngiti ng kalaban, mga pangarap na naglalaho sa ilalim ng giyera. Ang masalimuot na laban ay tila nagiging mas madugo, at naramdaman ko ang tindi ng aking pagkasabik sa bawat putok at sigaw.

"Boss, nandito na sila!" sigaw ni Renz mula sa kanyang pwesto, at sumilay ang takot sa kanyang boses. Ang mga kalaban, tila wala nang katapusan, ay patuloy na umaatake mula sa lahat ng direksyon.

“Hindi tayo susuko! Manatili sa posisyon!” sigaw ko, ang boses ko’y nangingibabaw sa ingay ng digmaan. Ang mga tauhan ko ay nagpatuloy sa kanilang laban, ang kanilang mga mata’y puno ng tapang kahit sa likod ng takot.

Lumakad ako patungo kay Renz, ang mga hakbang ko’y matatag, kahit na ang mga pagod ay unti-unting bumubuhos sa aking katawan. Tumingin ako sa paligid, nakikita ang mga tauhan kong wal