บททั้งหมดของ บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน: บทที่ 161 - บทที่ 170

เงาร่างนั้นดูเหมือนคนหนึ่งที่เธอรู้จักแต่เธอก็ไม่แน่ใจ แค่อยากจะเดินเข้าไปดูให้ชัด ๆ พอเดินไปถึงข้างถนนก็มีคนคว้ามือเธอไว้“หนีหนี่ ครั้งนี้ได้โปรดยกโทษให้อาเถอะนะ อาจะไม่หาเรื่องทำร้ายเธออีกแล้ว อาผิดไปแล้ว!” จางลี่หงกลัวว่าจะถูกตำรวจพาตัวไปและอาจจะติดคุก ขอร้องเวินหนี่ให้ยอมอภัยด้วยหวังว่าจะไม่ต้องรับผลร้ายที่ตนก่อ“ปล่อยฉันค่ะ”เวินหนี่อยากตามคนนั้นไป เมื่อเธอเห็นคนนั้นเดินไกลออกไปมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอก็พยายามดิ้นออกจากมือของจางลี่หงจางลี่หงจับมือเธอแน่นด้วยดวงตาแดงก่ำสิ้นหวัง “แม้ว่าเธอจะไม่เห็นแก่หน้าฉัน ก็เห็นแก่อาของเธอเถอะนะ เห็นแก่ตระกูลเวิน ถ้าเราสองแม่ลูกติดคุก อาของเธอจะทำอย่างไร?”“พี่คะ!” เวินซู่คุกเข่าต่อหน้าเวินหนี่ “ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันยังไม่จบการศึกษาเลย ฉันไม่อยากติดคุก ฉันกำลังจะต้องไปฝึกงานแล้ว ในสถานการณ์แบบนี้ บริษัทไหนจะยอมรับฉันอีก? ฉันไม่อยากถูกคนดูถูก ฉันเป็นน้องสาวพี่นะคะ อย่าเอาผิดกับฉันเลยได้ไหมคะ?”“ขอร้องล่ะ!”ทั้งสองดึงเวินหนี่ไว้ไม่ปล่อยให้เธอไป เวินหนี่ไม่สามารถหลุดพ้นจากการพัวพันของพวกหล่อนได้ และคนผู้นั้นหายไปแล้ว แถมข้างถนนยังมีรถ

เย่ซูเฟินสถบอย่างเย็นชา “แน่นอนว่าฉันทำเพื่อลูกชายของฉัน! ลูกชายของฉันแต่งงานกับลูกสาวของเธอแล้วได้ประโยชน์อะไร? ได้แต่มาคอยเก็บกวานเรื่องยุ่ง ๆ ให้พวกเธอ ครอบครัวของพวกเธอทำอะไรได้อีกนอกจากสร้างความลำบากให้เย่หนานโจว!”ขณะที่พูดเธอก็หัวเราะหยันแล้วพูดสิ่งที่คิดออกมา “ตอนนี้มาแสร้งทำเป็นว่ารักลูกสาวอย่างสุดซึ้งงั้นเหรอ? ทีตอนนั้นที่ขายลูกสาวได้ก็ดีใจกันมากไม่ใช่หรือไง?”“พอได้แล้ว!”เวินหนี่ขัดจังหวะเย่ซูเฟินด้วยใบหน้าที่เย็นชาเธอรู้ว่าเงินห้าสิบล้านเป็นเหตุผลที่เย่ซูเฟินดูถูกเธอและถึงแม้ว่าจะไม่มีเรื่องนี้ แต่เย่ซูเฟินก็จะไม่ชอบที่เธอแต่งงานเข้าตระกูลเย่อยู่ดีเธอตอบตกลงคุณปู่เพราะเหตุผลห้าสิบล้านนี้ก็เป็นเรื่องจริง แต่เธอเองก็ชอบเย่หนานโจวด้วย คุณปู่สังเกตเห็นเรื่องนี้ ถึงได้ให้เธอแต่งงานกับเขาหากเป็นคนอื่นเธอเองก็คงไม่แต่งหลายปีมานี้ การแต่งงานของเธอกับเย่หนานโจวนั้นไม่ได้ราบรื่นแต่มูลค่าทรัพย์สินที่เธอช่วยสร้างให้เย่หนานโจวได้นั้นมันกว่า 50 ล้านบาทแล้วเธอรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องทนถูกเย่ซูเฟินดูถูก เธอมองไปที่เย่ซูเฟิน “คุณจะพูดว่าฉันยังไงก็ได้ แต่คุณไม่สามารถพูดแบบน

ทั้งสองครอบครัวต่างก็ตกใจเย่ซูเฟินมองไปที่เด็กสาวตรงหน้าและตกใจเกินกว่าจะโต้ตอบ เธอถามย้ำอีกครั้ง “เธอพูดว่าอะไรนะ? เธอกำลังตั้งท้องลูกของลูกชายฉันงั้นเหรอ?”โจวเสี่ยวหลินรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย ไม่รู้ว่าหากพูดออกไปแล้วจะเกิดผลอะไรตามมา แต่ทำได้แค่เพียงลองเสี่ยงดูเท่านั้นเธอพยักหน้า “ใช่ค่ะ... ฉันท้องลูกของประธานเย่ค่ะ!”คราวนี้ได้ยินกันอย่างชัดเจนว่าเธอกำลังตั้งท้องลูกของเย่หนานโจวเวินจ้าวและเติ้งจวนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนสีหน้าของพวกเขาจะดูน่าเกลียด พวกเขาไม่คิดว่าเย่หนานโจวถึงขนาดจะแอบมีลูกกับคนอื่นอยู่ข้างนอก!แล้วลูกสาวของพวกเขาใช้ชีวิตแบบไหนในตระกูลเย่กันแน่?เย่ซูเฟินมีความสุขมาก แม้ว่าจะไม่ใช่ลูกของลู่ม่านเซิง แต่ขอเพียงไม่ใช่เวินหนี่ก็ถือว่าเป็นข่าวดีเด็กคนนี้เกิดมามีสายเลือดของตระกูลเย่ลู่ม่านเซิงมีร่างกายอ่อนแอ หากเธอไม่สามารถให้กำเนิดบุตรได้ นี่ก็คือทางเลือกสุดท้าย“จริงเหรอ?” เย่ซูเฟินเปลี่ยนสีหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม “ท้องกี่เดือนแล้ว?”โจวเสี่ยวหลินรู้สึกประหลาดใจที่เห็นเย่ซูเฟินยิ้ม และดูสนใจเด็กในท้องของเธอมากเรื่องราวกลับง่ายกว่าที่เธอคิดเธอหลงคิด

แล้วเธอก็มองไปที่เย่หนานโจวสีหน้าซีดเผือดที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยการที่เขาชอบผู้หญิงคนนี้แสดงให้เห็นว่าเขายังคิดถึงลู่ม่านเซิงอยู่งั้นก็ยิ่งง่าย ความสนใจของโจวเสี่ยวหลินอยู่ที่เย่หนานโจว เธอพูดกับเย่ซูเฟินว่า “พี่หนานโจวไม่มีคนดูแล ให้ฉันมาดูแลเขาดีไหมคะ?”“ได้ยังไงกัน” เยซูเฟินไม่อยากให้เธออยู่ที่นี่ “เธอกำลังท้องอยู่ ต้องระวังให้มาก เธอกลับตระกูลเย่กับฉัน หนานโจวมีคนดูแลมากมาย เธอแค่ดูแลตัวเองให้ดีก็พอ”โจวเสี่ยวหลินอยากอยู่ดูแลเย่หนานโจว และตอนนี้เวินหนี่ก็ไม่อยู่ ดีไม่ดีอาจพัฒนาความสัมพันธ์ได้แต่ในเมื่อเย่ซูเฟินพูดแบบนั้น เธอก็ปฏิเสธได้ยาก ดังนั้นเธอจึงได้แต่ตอบไปว่า “ก็ได้ค่ะ”เธอมองไปทางเขาอย่างโหยหารอเย่หนานโจวอาการดีขึ้นและกลับบ้าน พวกเธอก็จะได้เจอกันบ่อย ๆโจวเสี่ยวหลินเริ่มคาดหวังอีกครั้งส่วนเย่ซูเฟินยังคงตั้งความหวังไว้กับลู่ม่านเซิง ตอนนี้เย่หนานโจวได้รับบาดเจ็บรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล แถมยังทะเลาะแตกหักกับเวินหนี่ หากลู่ม่านเซิงมา เธอก็จะสามารถใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ได้ในใจเธอยอมรับเพียงลู่ม่านเซิงเป็นลูกสะใภ้เท่านั้นเธอส่งข้อความหาลู่ม่านเซิงอย่างรว

ไม่ว่าจะโกรธแค่ไหนก็ไม่ควรเอาชีวิตตัวเองมาล้อเล่นเย่หนานโจวฟังคำพูดของเผยชิงเสียเมื่อไหร่ ในหัวของเขาเต็มไปด้วยภาพแผ่นหลังอันเด็ดเดี่ยวของเวินหนี่ขณะที่เดินจากไปเธอมีสิทธิ์หันหลังให้เขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?“โทรหาเวินหนี่” เย่หนานโจวพูดอย่างเย็นชาเผยชิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ค่อยเข้าใจว่าเย่หนานโจวต้องการทำอะไรเรื่องการแต่งงานของพวกเขาดำเนินมาถึงจุดนี้ก็ทำให้เขาตกตะลึงมากแล้วไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาแต่งงานกันอย่างลับ ๆเมื่อก่อนเขานึกว่าเวินหนี่เป็นคนถ่อมตัว ส่วนประธานเย่ก็เคารพความคิดของเธอจึงไม่ได้บอกกับทุกคนแต่ที่แท้กลับเป็นการแต่งงานที่ไร้ซึ่งความรักช่างน่าเสียดายจริง ๆเขาเคยคิดว่าประธานเย่ชอบเวินหนี่ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ชอบเธอเหมือนกับที่ตนจินตนาการไว้เขายังคงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา “ครับ ประธานเย่”เผยชิงโทรหาเวินหนี่ ในขณะนี้ เวินหนี่พึ่งกลับถึงบ้านพร้อมกับพ่อแม่ของเธอ เวินจ้าวยืนกรานที่จะออกจากโรงพยาบาล หมอบอกว่าอาการกระดูกหักไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น จึงอนุญาตให้เขากลับบ้านได้หลังจากเหตุการณ์ใหญ่โตในโรงพยาบาล ทุกคนก็นิ่งเงียบ ไม่มีใครเอ่ยถึงเรื่อ