Share

บทที่ 161

เงาร่างนั้นดูเหมือนคนหนึ่งที่เธอรู้จัก

แต่เธอก็ไม่แน่ใจ แค่อยากจะเดินเข้าไปดูให้ชัด ๆ

พอเดินไปถึงข้างถนนก็มีคนคว้ามือเธอไว้

“หนีหนี่ ครั้งนี้ได้โปรดยกโทษให้อาเถอะนะ อาจะไม่หาเรื่องทำร้ายเธออีกแล้ว อาผิดไปแล้ว!” จางลี่หงกลัวว่าจะถูกตำรวจพาตัวไปและอาจจะติดคุก ขอร้องเวินหนี่ให้ยอมอภัยด้วยหวังว่าจะไม่ต้องรับผลร้ายที่ตนก่อ

“ปล่อยฉันค่ะ”

เวินหนี่อยากตามคนนั้นไป เมื่อเธอเห็นคนนั้นเดินไกลออกไปมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอก็พยายามดิ้นออกจากมือของจางลี่หง

จางลี่หงจับมือเธอแน่นด้วยดวงตาแดงก่ำสิ้นหวัง “แม้ว่าเธอจะไม่เห็นแก่หน้าฉัน ก็เห็นแก่อาของเธอเถอะนะ เห็นแก่ตระกูลเวิน ถ้าเราสองแม่ลูกติดคุก อาของเธอจะทำอย่างไร?”

“พี่คะ!” เวินซู่คุกเข่าต่อหน้าเวินหนี่ “ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันยังไม่จบการศึกษาเลย ฉันไม่อยากติดคุก ฉันกำลังจะต้องไปฝึกงานแล้ว ในสถานการณ์แบบนี้ บริษัทไหนจะยอมรับฉันอีก? ฉันไม่อยากถูกคนดูถูก ฉันเป็นน้องสาวพี่นะคะ อย่าเอาผิดกับฉันเลยได้ไหมคะ?”

“ขอร้องล่ะ!”

ทั้งสองดึงเวินหนี่ไว้ไม่ปล่อยให้เธอไป

เวินหนี่ไม่สามารถหลุดพ้นจากการพัวพันของพวกหล่อนได้ และคนผู้นั้นหายไปแล้ว แถมข้างถนนยังมีรถ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status