All Chapters of The Billionaire's Hidden Heirs : Chapter 81 - Chapter 90

Eumerriah’s Point of ViewMaaga akong gumising para pumasok sa opisina nila Mommy at Daddy. Hindi naman nila sinabi pero ginusto ko na lang din, kasama naman sa training ko ang gumising ng maaga, kilalanin ang mga tao sa building mula sa pagpasok hanggang sa pinakamataas na pwesto. Alamin kung ano ang mga department at kung sino ang may hawak nito.“Ikaw na bahala sa mga bata ah, kung may problema tawagan mo ako agad.” Bilin ko kay Shaira.“Alam mo, para na tayong mag-asawa. Ikaw ang padre de pamilya at ako ang misis na inaasikaso ang mga anak lang.” natatawang komento ni Shaira habang naglalagay ng kanin.“Heeeh! Hindi ka naman kasi pwedeng magtrabaho. Hayaan mong ako na muna ang gumawa para sa ating apat. Isa pa, ikaw lang ang sanay mag-alaga sa mga bata.” Sagot ko sa kaniya.Sumisigaw na tumatakbo ang mga bata pababa ng hagdanan. Masama kong tiningnan si Manang dahil hinayaan niyang magtatakbo ang dalawa. “… Sila po kasing dalawa ang naunang tumakbo. Inaayos ko pa ang mga bag nila.

Eumerriah’s Point of ViewIlang araw din ang lumipas. Natatapos ko na ang 2 weeks training ko sa company. Hindi kami madalas nag-uusap ni dad pero halata kong masaya siyang nakikita akong tinutulungan ko sila. Hindi ko pa nahahalungkay ang tunay na dahilan o kung sino ang spiya sa loob ng kompanya na gumagawa ng pekeng documents.“Ma’am, may naghahanap po sa inyo.” Pasok ng secretary ni dad. Palagi na siyang nasa tabi ko para turuan ako ng bagay-bagay. May sarili din akong opisina para makapagtrabaho ako ng mapayapa.“Sino d-”“Ako!” sabay pasok ng isang mapusturang babae.Napahinga na lang ako ng malalim dahil sa sinabi niya. “You may go out.” Nakangiti kong sabi sa secretary ni Dad.“Ang kapal ng mukha mong gumawa ng kwento.” Napangiwi naman ako sa naging panimula niya.“Bakit kailangan mo akong siraan sa asawa ko? Akala mo ba babalikan ka pa niya? Sa tingin mo ba mahal ka pa niya?”“Bakit ikaw? Minahal ka man lang ba?” pakiramdam ko ay may napindot ako sa pagkatao niya dahilan para

Eumerriah's Point of View Pagod na pagod akong nakauwi ng gabi. Buong araw akong abala sa trabaho at training sa kumpanya ni Daddy. Sobrang dami niyang pinapagawa, sobrang dami niyang utos na minsan ay nairita na nga ako. Pero kailangan kong matutunan ang lahat ng ito para matulungan sila. Alam kong hindi naging madali ang buhay namin kasama siya. Hindi naging madali ang buhay ko kasama sila. Pero hindi iyon rason para talikuran ko sila. Magulang ko pa rin sila, at kailangang kailangan nila ako.Bago ako pumasok sa kwarto ko, nadaanan ko ang kwarto ng mga bata. Dahan-dahan ko itong binuksan. Mahimbing na silang natutulog, halatang pagod sa pag-aaral at paglalaro. Napangiti ako nang makita ko silang ganun."Oh, nandito ka na pala. Ginabi ka na ah. Kumain ka na ba?" biglang sambit ni Shaira mula sa likuran ko. Galing siguro siya sa kwarto niya, at narinig ang pagbukas ko ng pinto sa kwarto ng mga bata."Kumain na ako kanina. Nagkaroon kasi ako ng dinner meeting," sagot ko. "Dinner meet

Maaga akong nagising para may oras akong maihatid sa school ang anak ko bago pumasok sa trababo. Babawi ako hanggat kaya ko at may pagkakataon.Hinatid ko na siya sa room niya bago dumiritso sa faculty room para kamustahi siya sa mga teacher niya. Pagpasok ko sa classroom ng anak ko, naisip kong pwede akong magtago sandali sa likod ng pinto. Nakakatuwa pa, dahil nakaupo siya sa kanyang desk at nagkukwentuhan sa kanyang mga kaklase. Pero ang gulat ko, nang makita ko si Gabrielle na nakaupo sa tabi ng desk ng anak ko, nag-aasikaso sa kanya. Seryoso ang itsura ni Gabrielle, parang nagkukwento sa anak ko tungkol sa mga nangyari sa kanya. Ang eksena na ito ay nagbigay sa akin ng pangambang hindi ko na kayang kontrolin."Gabrielle!" boses ko ang nagpalakas sa silid. Napatingin ang mga bata sa akin, kasama na ang anak ko na nagmamadaling tumayo mula sa kanyang upuan. Ang mukha ni Gabrielle ay hindi mo matutukoy kung nagulat o nabigla."Yumi," mahinahon niyang tugon, ngunit alam kong hindi

Eumerriah’s Point of ViewHindi ako makatulog ng maayos kagabi dahil sa mga binitawang salita ni Gabrielle. Hindi ko maintindihan kung paano niya nasasabi ang mga bagay na iyon. Hinanda ko naman ang sarili ko na darating ang panahong ito, darating ang araw na hahanapin ni Gabrielle ang anak niya, na hindi siya maniniwala sa lahat ng magiging dahilan ko dahil tanging lukso lang ng kaniyang dugo ang papakinggan niya.“Oh? Anong mukha iyan? Mukhang wala kang tulog ah?” salubong sa akin ni Shaira.Bumuntong hininga ako. “Ang hirap makatulog.” Tanging nasabi ko. Hindi ako handing sabihin sa kaniya kung ano ang nalalaman ni Gabrielle o ang hinala niya tungkol sa anak niyang si Justine. Alam ko kasing mas masasaktan siya at babalik sa kaniya ang pangyayaring hindi niya ginusto pero nag-iwan sa kaniya ng trauma.“Anong niluluto mo?” tanong ko sa kaniya. Sa may sala kasi kami nagkasalubong pero sabay kaming pumasok sa kusina. Kumuha ako ng malamig na tubig sa reff habang siya naman ay dumiritso