All Chapters of The Billionaire's Hidden Heirs : Chapter 91 - Chapter 100

Nagulat ako nang makita si Gabrielle na naupo sa kabilang dulo ng conference table. Para akong binuhusan ng malamig na tubig habang pinipilit kong iproseso ang sitwasyon. Ang buong akala ko, sandaling pagtatagpo lamang sa elevator ang mangyayari sa amin kanina, pero eto na kami ngayon—magkasama sa iisang proyekto. Hindi ko alam kung ano ang iniisip ni Daddy para maisipang isama si Gabrielle dito. Hindi ba niya alam ang lahat ng nangyari sa amin noon? O baka alam niya, pero pinili niyang ipagwalang-bahala? Wala akong ideya. Ang tanging alam ko lang ay hindi ako handa para dito. Napansin kong tumingin sa akin si Gabrielle mula sa kabilang dulo ng mesa, may bahagyang ngiti sa kanyang labi. Parang naiinis ako sa ngiting iyon—parang alam niya ang nangyayari sa akin, at nasisiyahan pa siya dahil dito. Hindi ko mapigilang mapakunot ang noo, pero agad ko ring binawi ang tingin ko bago niya pa ito mapansin."Dad," sabay tanong ko habang pinipilit na gawing natural ang tono ng boses ko. "Ano

Eumerriah's Point of View Habang nasa gitna kami ng discussion tungkol sa proyekto, napansin ko agad na hindi kami magkasundo ni Gabrielle sa direksyon na gusto naming tahakin. Pareho kaming may matitinding opinyon, pero parang mas tumitindi ang tensyon sa bawat salita na binibitawan namin. “Hindi pwedeng ganito, Gabrielle,” sabi ko, pilit na pinapaliwanag ang panig ko. “Kung ipipilit natin ang gusto mo, mawawala yung essence ng project. Kailangan natin itong gawin ng tama, at ito yung tamang approach.” Huminga siya nang malalim, halatang pigil ang inis. “Yumi, I understand your point, but you're missing the bigger picture. Kung hindi natin irerevise, hindi magiging sustainable itong project na 'to in the long run.” Umiling ako, mas lalong nainis sa tono niya. “You're not listening to me, Gabrielle. This project isn’t just about numbers or sustainability. It’s about the people we’re trying to help. Kailangan nating mag-focus sa impact nito sa kanila.” Bigla siyang nagcross n

**Eumerriah's Point of View**Inis na inis ako kay Gabrielle. Sa bawat meeting, sa bawat ideya na lumalabas sa bibig niya, nararamdaman ko ang init ng ulo ko. Hindi ko naman maitatanggi—alam niya kung ano ang gusto ng mga tao. Alam niya kung paano magpakitang gilas, kung paano pukawin ang atensyon ng mga kliyente. Pero bakit siya? Bakit kailangan pa akong itulak ng tadhana na makatrabaho ang taong ito?Habang nag-e-explain siya ng latest pitch, pilit kong iniintindi ang mga sinasabi niya. Hindi ako makapag-focus nang maayos, lalo na kapag nagtuturo siya sa harapan ng presentation board at lahat ng mata, pati ang sa akin, ay nakatutok sa kanya. “Eumerriah, ano sa tingin mo?” tanong niya, at napatingin ako bigla, napatigil sa sarili kong pag-iisip. Tumikhim ako at pilit na nag-compose ng sagot na parang hindi siya ang dahilan ng pagka-distract ko.“Maganda. Sa tingin ko, makaka-engganyo ito ng mga clients,” sagot ko, kahit totoo namang magaling siya. Naiinis ako sa sarili ko dahil kahit

**Eumerriah’s Point of View**Ang araw ng grand opening ng minimart ay papalapit na, at ramdam ko ang excitement na umiikot sa buong team. Nakakalat na ang mga staff, abala sa pag-aayos ng mga produkto, at sinisiguradong pulido ang bawat detalye. Nasa likod ako ng store, inaayos ang final layout ng mga shelves nang biglang tumabi si Gabrielle. “Okay ka lang ba?” tanong niya, habang pinagmamasdan ko ang mga produkto na maayos na inilalagay ng mga tauhan. Nakita ko ang seryosong ekspresyon sa kanyang mukha, pero may halo ring lambing sa tono ng boses niya na hindi ko maiwasang mapansin.“Oo naman,” sagot ko, habang tinutulungan siyang ayusin ang ilang mga display. “Sayo nga ako dapat magtanong niyan, mukhang puyat ka ah. Nakaset na ba lahat para sa grand opening?”Tumawa siya ng bahagya, pero naramdaman kong may kabigatan sa likod ng ngiti niya. “Minsan lang, marami lang kailangang asikasuhin.”Dahil sa nakikita kong pagod at lungkot sa mata niya biglang akong may naalala. Parehong-par

**Eumerriah's Point of View**Limang buwan. Limang buwan ng walang sawang pagtatrabaho, pagpupuyat, at pagpaplano para masigurado naming tama ang lahat—mula sa operasyon ng minimart, kita, hanggang sa pinakamaliliit na detalye ng project na ito. Ngayon, finally, andito na kami sa puntong makikita na namin ang bunga ng aming paghihirap. Today, the couple who will buy this branch is finally arriving.Nandito ako sa tabi ni Gabrielle, pareho kaming kabado. Halos hindi ko mapakali, tinitignan ko ang paligid, hoping everything looks as perfect as we planned it to be. Si Gabrielle, tahimik lang, pero kita ko sa mga mata niya ang parehong tensyon at kaba na nararamdaman ko. Hindi ito basta-bastang proyekto—ito ang culmination ng lahat ng effort naming dalawa."Are you okay?" tanong ni Gabrielle, marahang nag-aadjust ng suot niyang polo, na para bang hindi niya mapigilang kalmahin ang sarili. "I'm fine. Just… anxious, I guess," sagot ko, hindi na rin tinatago ang kaba ko. Pareho kaming naghi