**Gabrielle's Point of View**Hindi ko maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ko si Eumerriah sa kabilang dulo ng mesa. Sa kabila ng lahat ng nangyari sa amin, narito kami ngayon, magkasama muli sa isang proyekto. Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya tungkol dito, pero ako—masaya ako. Masaya akong makatrabaho siya ulit, kahit alam kong masalimuot ang sitwasyon.Bakit nga ba ako masaya? Siguro dahil alam kong sa bawat sandaling magkasama kami, may pag-asa akong mas mapalapit sa kanya—at sa katotohanan. Hindi ako naniniwala sa sinabi niyang patay na ang anak namin. Sa loob ng mahabang panahon, kinumbinsi ko ang sarili ko na totoo iyon, pero ngayon, hindi na. Instinct ko ang nagsasabi na may tinatago si Eumerriah, at sa kabila ng lahat, alam kong malapit ko na itong matuklasan.Itong proyektong ito ang magiging daan ko. Hindi ko man gusto ang paraan ng pagsasama namin muli, alam kong ito na ang pagkakataon ko. Kung hindi si Justine ang anak namin, sino siya? Ano ang itinatago ni Eum
**Eumerriah's Point of View**Inis na inis ako kay Gabrielle. Sa bawat meeting, sa bawat ideya na lumalabas sa bibig niya, nararamdaman ko ang init ng ulo ko. Hindi ko naman maitatanggi—alam niya kung ano ang gusto ng mga tao. Alam niya kung paano magpakitang gilas, kung paano pukawin ang atensyon ng mga kliyente. Pero bakit siya? Bakit kailangan pa akong itulak ng tadhana na makatrabaho ang taong ito?Habang nag-e-explain siya ng latest pitch, pilit kong iniintindi ang mga sinasabi niya. Hindi ako makapag-focus nang maayos, lalo na kapag nagtuturo siya sa harapan ng presentation board at lahat ng mata, pati ang sa akin, ay nakatutok sa kanya. “Eumerriah, ano sa tingin mo?” tanong niya, at napatingin ako bigla, napatigil sa sarili kong pag-iisip. Tumikhim ako at pilit na nag-compose ng sagot na parang hindi siya ang dahilan ng pagka-distract ko.“Maganda. Sa tingin ko, makaka-engganyo ito ng mga clients,” sagot ko, kahit totoo namang magaling siya. Naiinis ako sa sarili ko dahil kahit
**Eumerriah's Point of View**Nagsimula ang araw ko gaya ng dati—isang tahimik na umaga sa bahay, kasama ang mga bata at si Shaira. Pagbaba ko ng hagdan, nadatnan ko na silang nakaupo sa dining table. Si Justine, masiglang kumakain ng cereal, habang si Dustine ay kalmadong humihigop ng gatas mula sa kanyang tasa. Nakaupo si Shaira sa tabi nila, pinapanood silang kumain habang siya mismo ay may hawak na kape."Good morning, Mommy," bati ni Justine, sabay ngiti. Hindi ko maiwasang gumaan ang pakiramdam ko sa bawat umaga na ganito—simple, tahimik, pero puno ng pagmamahal."Good morning, anak," sagot ko, ngumiti rin kay Dustine bago umupo sa harap nila. Tumabi sa akin si Shaira at nagsimulang iabot ang piniritong itlog at pandesal."Ready ka na ba sa araw na ‘to?" tanong ni Shaira, alam niyang marami pa akong gagawin sa trabaho, lalo na’t malapit na kaming matapos sa project ni Gabrielle. Hindi ko maiwasang mapabuntong-hininga sa bigat ng inaasahan sa amin."Oo, malapit na rin matapos ‘yu
**Eumerriah’s Point of View**Ang araw ng grand opening ng minimart ay papalapit na, at ramdam ko ang excitement na umiikot sa buong team. Nakakalat na ang mga staff, abala sa pag-aayos ng mga produkto, at sinisiguradong pulido ang bawat detalye. Nasa likod ako ng store, inaayos ang final layout ng mga shelves nang biglang tumabi si Gabrielle. “Okay ka lang ba?” tanong niya, habang pinagmamasdan ko ang mga produkto na maayos na inilalagay ng mga tauhan. Nakita ko ang seryosong ekspresyon sa kanyang mukha, pero may halo ring lambing sa tono ng boses niya na hindi ko maiwasang mapansin.“Oo naman,” sagot ko, habang tinutulungan siyang ayusin ang ilang mga display. “Sayo nga ako dapat magtanong niyan, mukhang puyat ka ah. Nakaset na ba lahat para sa grand opening?”Tumawa siya ng bahagya, pero naramdaman kong may kabigatan sa likod ng ngiti niya. “Minsan lang, marami lang kailangang asikasuhin.”Dahil sa nakikita kong pagod at lungkot sa mata niya biglang akong may naalala. Parehong-par
Eumerriah's Point of ViewAng araw na ito ay dapat na isa sa mga pinakamahalagang yugto ng aming proyekto ni Gabrielle. Isang turnkey operation na minimart ang aming tinatapos—isang proyekto na fully operational na at kumikita bago pa man ito ipasa sa susunod na may-ari. Excited kaming pareho dahil halos perfect ang lahat ng aspeto, at tanging ang bagong owner na lang ang hinihintay namin upang pormal na maipasa ang negosyo. Hindi pa kami nag-gagrand opening dahil ibibigay namin ang bagay na iyon sa permanent owner. Ngunit, sa hindi inaasahang pangyayari, hindi dumating ang bagong may-ari.Habang nakatayo ako sa gilid ng pintuan, hawak ang clipboard, napatingin ako kay Gabrielle na halatang halata ang pagkadismaya. "Hindi ba niya sinabi na darating siya ngayon?" tanong ko, pilit na pinapanatili ang kalmado ko.“He said he’d be here,” sagot ni Gabrielle, malamig ang boses, sabay pailing. “This is unacceptable. Paano mo naman hindi iko-consider ang isang napakahalagang meeting na ganito
**Eumerriah's Point of View**Limang buwan. Limang buwan ng walang sawang pagtatrabaho, pagpupuyat, at pagpaplano para masigurado naming tama ang lahat—mula sa operasyon ng minimart, kita, hanggang sa pinakamaliliit na detalye ng project na ito. Ngayon, finally, andito na kami sa puntong makikita na namin ang bunga ng aming paghihirap. Today, the couple who will buy this branch is finally arriving.Nandito ako sa tabi ni Gabrielle, pareho kaming kabado. Halos hindi ko mapakali, tinitignan ko ang paligid, hoping everything looks as perfect as we planned it to be. Si Gabrielle, tahimik lang, pero kita ko sa mga mata niya ang parehong tensyon at kaba na nararamdaman ko. Hindi ito basta-bastang proyekto—ito ang culmination ng lahat ng effort naming dalawa."Are you okay?" tanong ni Gabrielle, marahang nag-aadjust ng suot niyang polo, na para bang hindi niya mapigilang kalmahin ang sarili. "I'm fine. Just… anxious, I guess," sagot ko, hindi na rin tinatago ang kaba ko. Pareho kaming naghi
Gabrielle's Point of ViewHindi ko pa rin mapakawalan ang gulat na naramdaman ko nang makita si Kate at ang step-brother niya. Mula sa unang hakbang nila papasok sa minimart hanggang sa sandaling nag-usap kami, hindi ako makapaniwala. Pitong taon. Pitong taon mula nang umalis si Kate, at sa mga panahong iyon, wala kaming komunikasyon. Ngayon, heto siya, biglang babalik sa eksena at may kasama pang half-brother na hindi ko man lang kilala.Habang naglalakad kami ni Eumerriah papunta sa likod ng minimart, ang isip ko ay bumabalik-balik sa kung paano ako dapat mag-react. Paanong dito pa? At bakit hindi ko alam? Hindi ko alam kung nagkataon lang ba o sinadya, pero walang babala o kahit isang pahiwatig na siya ang buyer ng minimart.Pagdating namin sa likod, napatigil ako at huminga nang malalim. Alam kong hindi ko pwedeng bitawan ito. Kailangan kong malaman kung ano ang dahilan ng biglang pagbabalik ni Kate—at bakit ngayon lang.“Ikaw na muna dito, Eumerriah. May kailangan lang akong asik
**Eumerriah's Point of View**Nararamdaman ko ang kaba habang naglalakad kami papunta sa main event area. Ito na iyon—ang culmination ng lahat ng sakripisyo at paghihirap namin sa proyekto. Nakatayo ako sa tabi ni Gabrielle, pero kahit na katabi ko siya, pakiramdam ko ay parang mag-isa ako. Hindi ko alam kung dahil ba sa dami ng tao o dahil ba sa presensya ni Kate at ng kapatid niyang si Thomson, pero ramdam ko ang pag-aalinlangan sa puso ko."Good afternoon, everyone," simula ni Kate, suot ang kaniyang pormal na ngiti habang nagsasalita sa harap ng mga staff at mga bisita. "This has been an incredible journey, and I am truly grateful to be part of this project. I want to thank Gabrielle for his guidance and dedication to making this possible. Without his expertise, none of this would have been achieved."Narinig ko ang mga palakpak ng mga tao at ang pagngiti ni Gabrielle sa tabi ko, pero hindi ko magawang ngumiti ng buo. Pakiramdam ko ay para bang napakarami kong ginawang trabaho par
15 years ago,Eumerriah's Point of View "Pakasalanan mo si Jerome!" galit na sabi ni Daddy, habang tinitigan ako ng mariin.Huminga ako ng malalim bago sumagot. "Pero, Dad, alam naman nating hindi ko na siya kayang balikan.""Dahil ano? Dahil sa kapatid niya? Alam mo bang nilalagay mo sa kapahamakan si Gabrielle?" Lumalim ang mga mata niya, at may bigat sa bawat salitang binibitiwan niya.Napatingin ako sa kanya, litong-lito. "Ano pong ibig niyong sabihin?"Nag-aalangan si Mommy, biglang hinawakan ang braso ni Daddy. "Mahal, wag mo na sabihin kay Yumi ang bagay na iyan," pakiusap niya, tila may pag-aalala sa kanyang boses.Pero matatag si Daddy, hindi nagpatinag. "Hindi, kailangan niyang malaman para matauhan siya. Ang lakas ng loob magpabuntis sa lalaking iyon."Napalunok ako, unti-unti nang tumitindi ang kaba sa aking dibdib. "Ano po ba kasi iyon?!"Lumapit si Daddy, malamig ang tingin niya sa akin. "Kaya nilang patayin si Gabrielle, huwag lang kayong magkatuluyan."Parang nabingi
Eumerriah's Point of ViewSa tagal naming nag-uusap ni Gabrielle, hindi kami magkasundo. Hindi ko maunawaan kung bakit niya kailangang ilayo ang sarili niya sa amin. Lumabas na ang lahat ng katotohanan—ang tungkol sa kasal nila ni Kristine at ang naging takbo ng buhay niya kasama si Paul. Nagsisisi na rin siya, at maging si Paul ay tila napansin ang kanyang mga pagkakamali."Hindi mo talaga ako nauunawaan," sabi ni Gabrielle, may halong frustration sa boses."Edi ipa-intindi mo sa akin!" sagot ko, hindi na rin nakapagpigil."Sige, matanong kita. Bakit pinili mong lumayo at magtago, aber? Labing limang taon! Labing limang taon kong hindi nakita at nakasama ang anak ko, tapos malalaman kong legally anak siya ni Shaira! Paano mo ipapaliwanag sa akin ang bagay na iyon, ha?" tanong niya, puno ng galit at pagkabigo."Makinig ka!" sabi ko, halos hindi ko na maitago ang sakit sa boses ko. "Nawalan ng anak si Shaira dahil sa naging asawa mo! Ano sa tingin mo ang gagawin ko? Natural, inisip ko
Eumerriah's Point of View"Nasaan siya?" tanong ko kay Kate, diretso at puno ng curiosity."Kung gusto mong malaman, sumunod ka sa akin," sagot niya, sabay pasok sa kanyang kotse. Tumango ako, ngunit imbes na mag-drive ng sarili kong sasakyan, nagmadali akong pumasok sa passenger seat ng kotse niya.Napakunot ang noo niya at binigyan ako ng tingin na parang nagtatanong. "Bakit ang tamad mong mag-drive?" tanong niya, may halong inis."Gusto kong sumakay sa kotse ng babaeng gustong-gusto ako dati," sabi ko, nagpapatawa na rin para mawala ang tensyon."Tsk! Kung hindi dahil kay Kuya Gabrielle, hindi kita magugustuhan," bawi niya, pero may nakakalokong ngiti sa mga labi."What do you mean?" tanong ko, medyo naguguluhan pero alam kong may something siyang tinatago."Secret," sagot niya, sabay tawa habang nagmamaneho.Napatingin ako sa labas ng bintana, pero di ko mapigilan ang ngiti sa mukha ko. Hindi ko akalain na ang masiyahing bata noon na palaging nakadikit sa akin, gustong gusto ako,
"Eumerriah!" Tinawag ako ni Kate, ang boses niya ay puno ng alalahanin.Lumingon ako sa kaniya, at nakita ko ang seryosong ekspresyon sa kanyang mukha."Naiisip mo pa din ba siya?" Tanong niya, ang tinig ay puno ng pag-aalala. "Kung kamusta man lang ba siya?"Tahimik akong tumayo at binugaw ang mga tao sa paligid, tila may nararamdaman akong bigat. Naisip ko si Gabrielle. Sa lahat ng nangyari, siya pa rin ang nagbigay ng damdamin sa aking puso, pero hindi ko alam kung paano ko siya haharapin ngayon."Ano bang nais mong iparating?" tanong ko, pilit na tinatago ang nararamdaman."I just wanted you to know," sabi ni Kate, ang kanyang boses ay seryoso, "na noon pa lang nahirapan na siyang tanggapin na nawala ka ng ganoon lang. Tapos bigla kang bumalik at inisip na pinabayaan ka niya, na hindi ka man lang hinanap?"Habang binabasa ko ang kanyang mga salita, parang sumabog ang sakit sa aking dibdib. Naramdaman ko ang pighati ni Gabrielle sa mga taon ng pagkawala ko, ngunit hindi ko rin kaya
"Another movie you slay!" bati ni Shaira, habang yakap ako ng mahigpit."Napakagaling talaga ng mommy ko," puri ni Justine na ngayon ay nakaayos na parang ganap na binata na, ang buhok ay maayos, at ang suot na amerikana ay tumatakip sa kanyang buong katawan. Tumingin siya sa akin ng may labis na paghanga, at para bang natutunan niya ang mga bagay na ito mula sa akin."You always pretty, Mommy," sabi ni Dustine, na kahit bata pa, may mga simpleng salita na kayang magpasaya sa puso ko. Nakangiti siya sa akin, ang mga mata ay puno ng kasiyahan at pagmamahal."Ang napakaganda at walang kupas sa galing," papuri naman ni Jayson, na tumayo sa aking tabi, ang mga mata ay puno ng paggalang.Kakatapos lang ng premier night ng isa sa mga pinakamatagumpay naming pelikula ni Jerome. Ang kwento namin sa pelikula ay punong-puno ng emosyon, at hindi ko inisip na magiging ganito ang lahat. Matapos ang ilang linggong hirap at pagod, ang pagkakataon na ito ay nagbigay saya at tagumpay sa amin.Nasa git
Eumerriah's Point of View Sa loob ng anim na buwan, nasa maayos ang lahat. Walang gulo, walang away, kahit madalas ko nang katrabaho si Jerome."Siya pa din ba hanggang ngayon?" tanong ni Jerome."Eh, ano naman sa'yo?" Sagot ko, medyo matalim ang tono.Para bang wala siyang pakialam sa mga nangyari noon. Na parang hindi siya ang lalaking minsang kinabaliwan ko."Kung sana pinagpatuloy mo lang ang pagiging baliw sa'kin, baka natutunan ko pa 'yang mahalin ka," biro ko."Sabi mo e," sagot niya, tila walang malasakit."Ang tigas mo na ngayon, ah. Parang hindi ka nabaliw sa'kin noon," patuloy ko."It's been 17 years and still? Hindi ka pa rin ba nakaka-move on? Hindi mo nga nagawang ipaglaban ang bestfriend kong una mong minahal, ako pa kaya na ginamit mo lang?""Eh, hindi ko kasalanan kung hindi siya matanggap ng pamilya ko.""Kasalanan mong pinaasa mo siya at hindi minahal ng totoo.""Anong alam mo sa pagmamahal ng totoo?""Eh, ikaw? Anong alam mo? Hindi na tayo mga bata para dyan! Kung
Eumerriah's Point of View Tatlong buwan na ang lumipas simula nang biglaang pagkawala ni Gabrielle, at walang sinuman ang nakarinig ng balita mula sa kanya. Lahat sila'y nag-aalala—pati sina Kristine at Kimberly ay naguguluhan na rin sa nangyayari. Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanila na pati ako’y wala ring ideya kung nasaan siya o kung kailan siya babalik.Sa kabila ng lahat ng ito, ang buhay namin ni Shaira ay unti-unting bumalik sa dati. Ako ang patuloy na nagtatrabaho para sa aming pamilya, habang si Shaira naman ang naiiwan sa bahay upang asikasuhin ang mga gawain at si Justine. Naging maayos ang daloy ng mga araw, ngunit ang bigat ng mga tanong na walang kasagutan ay laging naroon."Hanggang ngayon ba, wala pa ring paramdam si Gabrielle?" tanong ni Shaira, habang iniayos ang mga laruan ni Dustine sa sahig.Umiling ako, naramdaman ko ang lungkot sa aking dibdib. "Kahit si Kristine ay nagtatanong na rin sa akin. Nagkakagulo na daw sa kumpanya nila dahil sa biglaan niyang
Eumerriah's Point of ViewNakarecover na si Justine mula sa kanyang karamdaman, at sa kabila ng lahat ng nangyari, malaki ang pasasalamat ko kay Gabrielle. Ang kanyang suporta sa amin ay hindi ko malilimutan. Ngunit pagkatapos ng aming pagkikita at nang malaman kong ang matalik niyang kaibigan na si Paul ang tunay na ama ni Kimberly, parang isang matinding tinik ang naalis mula sa kaniya, ngunit hindi ko pa rin maipaliwanag ang tunay na nararamdaman niyang nararamdamanDalawang linggo na ang nakalipas mula nang matuklasan ko ang katotohanan, ngunit wala na akong balita mula kay Gabrielle. Nawawala siya, at kahit anong gawin ko, hindi ko siya matagpuan. Ang kanyang pagkawala ay tila isang bagong pahirap na dumagdag sa aking mga pagsubok.Sa gitna ng lahat ng ito, napapadalas ang pagbisita ni Jayson sa aming bahay. Ayaw ni Justine na magpaligo sa ibang tao, kaya't mas pinili naming huwag mag-hire ng personal nurse. Minsan, nakikita ko siyang nag-aalala at nagtatago ng kanyang tunay na n
Gabrielle's Point of ViewHindi ko alam kung paano ko nagawang iwan ang lahat. Minsan, parang panaginip lang ang lahat ng ito—ang buhay na iniwan ko, ang pamilya na sinira ko. Pero ito ang realidad na ginawa ko sa sarili ko, at sa bawat araw na lumilipas, mas nagiging malinaw sa akin kung gaano kalaking pagkakamali ang nagawa ko.Si Kristine, ang babaeng nakasama ko ng maraming taon, ang ina ng anak kong si Kimberly. Bumuo kami ng pamilya, isang pamilya na minsan kong pinangarap na magiging masaya at buo hanggang sa huli. Pero ngayon, wala na iyon. At ako ang may kasalanan. Nagsimula ang lahat nang bumalik si Eumerriah sa buhay ko. Hindi ko inasahan na makikita ko pa siya muli, na mararamdaman ko ulit ang mga damdamin na matagal ko nang inilibing. Akala ko, tapos na ang lahat sa amin ni Eumerriah. Akala ko, kaya ko na siyang kalimutan, kaya kong magpatuloy sa buhay kasama si Kristine at si Kimberly. Pero nang makita ko si Eumerriah, biglang bumalik ang lahat ng damdamin na iyon—mga d