Pasensya na sa mga araw na walang updates. Nabusy ng sobra e. Salamat
Eumerriah's Point of View Nagmadali akong pumasok sa opisina dahil may pinapagawa daw si Daddy. Ayon sa sekretarya niya, kailangan kong umattend sa isang meeting kung saan magkakaroon ng bagong business partner. Hindi ko maintindihan kung bakit ako ang inatasan, lalo na’t humingi ako ng two days off. Naiinis ako, pero wala akong magawa—kailangan kong sumunod. Suot ang aking two-inch heels at mini skirt, tinungo ko ang office. Nagmamadali akong tumakbo papunta sa elevator."Sandali, sandali!" sigaw ko habang pilit kong pinipigilan ang pagsara ng elevator. Nang makapasok ako, nagulat ako sa aking nakita. Si Gabrielle, mag-isa sa loob ng elevator."Oh, anong ginagawa mo dito?" tanong ko sa kanya, nanlaki ang mga mata sa gulat."Bakit? Bawal ba akong pumunta dito?" balik-tanong niya sa akin, may halong pangungutya."Hindi naman bawal, pero bakit ka nandito? Anong kailangan mo? Hindi ba sinabi ko sa'yo, layuan mo kami—layuan mo ang pamilya ko!" sagot ko, lumalabas na ang inis sa boses ko.
Nagulat ako nang makita si Gabrielle na naupo sa kabilang dulo ng conference table. Para akong binuhusan ng malamig na tubig habang pinipilit kong iproseso ang sitwasyon. Ang buong akala ko, sandaling pagtatagpo lamang sa elevator ang mangyayari sa amin kanina, pero eto na kami ngayon—magkasama sa iisang proyekto. Hindi ko alam kung ano ang iniisip ni Daddy para maisipang isama si Gabrielle dito. Hindi ba niya alam ang lahat ng nangyari sa amin noon? O baka alam niya, pero pinili niyang ipagwalang-bahala? Wala akong ideya. Ang tanging alam ko lang ay hindi ako handa para dito. Napansin kong tumingin sa akin si Gabrielle mula sa kabilang dulo ng mesa, may bahagyang ngiti sa kanyang labi. Parang naiinis ako sa ngiting iyon—parang alam niya ang nangyayari sa akin, at nasisiyahan pa siya dahil dito. Hindi ko mapigilang mapakunot ang noo, pero agad ko ring binawi ang tingin ko bago niya pa ito mapansin."Dad," sabay tanong ko habang pinipilit na gawing natural ang tono ng boses ko. "Ano
Eumerriah's Point of View Pagdating ko sa bahay, halos hindi ko na mabitawan ang bag ko habang nagmamadali akong pumasok sa sala. Naabutan ko si Shaira na naglalaro kasama ang mga bata sa sofa, pero agad niyang napansin ang tila hindi mapakali kong kilos. “Yumi, anong nangyari?” tanong niya agad, habang nilalapitan ako. “Mukhang may something na nangyari sa trabaho.”Huminga ako nang malalim, pilit na pinapakalma ang sarili, pero hindi ko mapigilan ang panginginig ng mga kamay ko. “Shaira, hindi mo alam kung anong pinagdaanan ko ngayong araw,” simula ko, habang hinahaplos ang noo ko. “Si Gabrielle, Shaira! Si Gabrielle ang bagong business partner namin.”Napatigil si Shaira, at saglit na napakunot ang noo bago unti-unting lumitaw ang ngiti sa labi niya. “Wait, Gabrielle? As in, ex mo na Gabrielle?”Tumango ako, sabay upo sa tabi niya, ramdam ang gigil na kanina ko pa pinipigil. “Oo, siya nga. At hindi lang basta business partner, Shaira. Magkakatrabaho kami sa isang malaking project
Eumerriah's Point of View Habang nasa gitna kami ng discussion tungkol sa proyekto, napansin ko agad na hindi kami magkasundo ni Gabrielle sa direksyon na gusto naming tahakin. Pareho kaming may matitinding opinyon, pero parang mas tumitindi ang tensyon sa bawat salita na binibitawan namin. “Hindi pwedeng ganito, Gabrielle,” sabi ko, pilit na pinapaliwanag ang panig ko. “Kung ipipilit natin ang gusto mo, mawawala yung essence ng project. Kailangan natin itong gawin ng tama, at ito yung tamang approach.” Huminga siya nang malalim, halatang pigil ang inis. “Yumi, I understand your point, but you're missing the bigger picture. Kung hindi natin irerevise, hindi magiging sustainable itong project na 'to in the long run.” Umiling ako, mas lalong nainis sa tono niya. “You're not listening to me, Gabrielle. This project isn’t just about numbers or sustainability. It’s about the people we’re trying to help. Kailangan nating mag-focus sa impact nito sa kanila.” Bigla siyang nagcross n
**Gabrielle's Point of View**Hindi ko maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ko si Eumerriah sa kabilang dulo ng mesa. Sa kabila ng lahat ng nangyari sa amin, narito kami ngayon, magkasama muli sa isang proyekto. Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya tungkol dito, pero ako—masaya ako. Masaya akong makatrabaho siya ulit, kahit alam kong masalimuot ang sitwasyon.Bakit nga ba ako masaya? Siguro dahil alam kong sa bawat sandaling magkasama kami, may pag-asa akong mas mapalapit sa kanya—at sa katotohanan. Hindi ako naniniwala sa sinabi niyang patay na ang anak namin. Sa loob ng mahabang panahon, kinumbinsi ko ang sarili ko na totoo iyon, pero ngayon, hindi na. Instinct ko ang nagsasabi na may tinatago si Eumerriah, at sa kabila ng lahat, alam kong malapit ko na itong matuklasan.Itong proyektong ito ang magiging daan ko. Hindi ko man gusto ang paraan ng pagsasama namin muli, alam kong ito na ang pagkakataon ko. Kung hindi si Justine ang anak namin, sino siya? Ano ang itinatago ni Eum
**Eumerriah's Point of View**Inis na inis ako kay Gabrielle. Sa bawat meeting, sa bawat ideya na lumalabas sa bibig niya, nararamdaman ko ang init ng ulo ko. Hindi ko naman maitatanggi—alam niya kung ano ang gusto ng mga tao. Alam niya kung paano magpakitang gilas, kung paano pukawin ang atensyon ng mga kliyente. Pero bakit siya? Bakit kailangan pa akong itulak ng tadhana na makatrabaho ang taong ito?Habang nag-e-explain siya ng latest pitch, pilit kong iniintindi ang mga sinasabi niya. Hindi ako makapag-focus nang maayos, lalo na kapag nagtuturo siya sa harapan ng presentation board at lahat ng mata, pati ang sa akin, ay nakatutok sa kanya. “Eumerriah, ano sa tingin mo?” tanong niya, at napatingin ako bigla, napatigil sa sarili kong pag-iisip. Tumikhim ako at pilit na nag-compose ng sagot na parang hindi siya ang dahilan ng pagka-distract ko.“Maganda. Sa tingin ko, makaka-engganyo ito ng mga clients,” sagot ko, kahit totoo namang magaling siya. Naiinis ako sa sarili ko dahil kahit
**Eumerriah's Point of View**Nagsimula ang araw ko gaya ng dati—isang tahimik na umaga sa bahay, kasama ang mga bata at si Shaira. Pagbaba ko ng hagdan, nadatnan ko na silang nakaupo sa dining table. Si Justine, masiglang kumakain ng cereal, habang si Dustine ay kalmadong humihigop ng gatas mula sa kanyang tasa. Nakaupo si Shaira sa tabi nila, pinapanood silang kumain habang siya mismo ay may hawak na kape."Good morning, Mommy," bati ni Justine, sabay ngiti. Hindi ko maiwasang gumaan ang pakiramdam ko sa bawat umaga na ganito—simple, tahimik, pero puno ng pagmamahal."Good morning, anak," sagot ko, ngumiti rin kay Dustine bago umupo sa harap nila. Tumabi sa akin si Shaira at nagsimulang iabot ang piniritong itlog at pandesal."Ready ka na ba sa araw na ‘to?" tanong ni Shaira, alam niyang marami pa akong gagawin sa trabaho, lalo na’t malapit na kaming matapos sa project ni Gabrielle. Hindi ko maiwasang mapabuntong-hininga sa bigat ng inaasahan sa amin."Oo, malapit na rin matapos ‘yu
**Eumerriah’s Point of View**Ang araw ng grand opening ng minimart ay papalapit na, at ramdam ko ang excitement na umiikot sa buong team. Nakakalat na ang mga staff, abala sa pag-aayos ng mga produkto, at sinisiguradong pulido ang bawat detalye. Nasa likod ako ng store, inaayos ang final layout ng mga shelves nang biglang tumabi si Gabrielle. “Okay ka lang ba?” tanong niya, habang pinagmamasdan ko ang mga produkto na maayos na inilalagay ng mga tauhan. Nakita ko ang seryosong ekspresyon sa kanyang mukha, pero may halo ring lambing sa tono ng boses niya na hindi ko maiwasang mapansin.“Oo naman,” sagot ko, habang tinutulungan siyang ayusin ang ilang mga display. “Sayo nga ako dapat magtanong niyan, mukhang puyat ka ah. Nakaset na ba lahat para sa grand opening?”Tumawa siya ng bahagya, pero naramdaman kong may kabigatan sa likod ng ngiti niya. “Minsan lang, marami lang kailangang asikasuhin.”Dahil sa nakikita kong pagod at lungkot sa mata niya biglang akong may naalala. Parehong-par